Ν. ΛΥΓΕΡΟΣ : «Αποκλειστική οικονομική ζώνη και τοποστρατηγική»

«Αποκλειστική οικονομική ζώνη και τοποστρατηγική»

“ Δεν είναι υπερβολή να θεωρήσουμε τη Μεσόγειο ως τη Μέση-Ανατολή του 21^ου αιώνα” (ΜΟΤΟ)

Πλήθος κόσμου συγκεντρώθηκε την π. Δευτέρα στο Ξενοδοχείο Ξενία στο ΡΕΘΥΜΝΟ για να παρακολουθήσει την διάλεξη με θέμα «ΑΟΖ ΚΑΙ ΤΟΠΟΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗ», με βασικό ομιλητή τον κ. Νίκο Λυγερό. Οι παρευρισκόμενοι με ιδιαίτερη προσοχή, ενδιαφέρον και θαυμασμό, συμμετείχαν με ερωτήσεις και απορίες στην ομιλία του κ. Λυγερού, ο οποίος ενημέρωσε με στοιχεία και εικόνες το βασικό ζήτημα της οριοθέτησης της ΑΟΖ για την Ελλάδα. Όμως και ο ίδιος αρκετές φορές διατύπωσε ερωτήσεις στους Ρεθεμνιώτες  και τους παρότρυνε να συμμετέχουν και αυτοί στην ομιλία του. Επίσης, δεν ήταν λίγες οι φορές που αστειεύτηκε για να «σπάσει τον πάγο».  

Για το τι είναι η ΑΟΖ ο κ. Λυγερός ανέφερε: 

«Σύμφωνα με τη Διεθνή Συνθήκη του ΟΗΕ περί Δικαίου της Θάλασσας, η αποκλειστική οικονομική ζώνη (ΑΟΖ) θεωρείται η θαλάσσια έκταση, εντός της οποίας ένα κράτος έχει δικαίωμα έρευνας ή άλλης εκμετάλλευσης των θαλασσίων πόρων, συμπεριλαμβανομένης της παραγωγής ενέργειας από το νερό και τον άνεμο. Εκτείνεται πέρα των εθνικών υδάτων μιας χώρας (συνήθως 12 ναυτικά μίλια) στα 200 ναυτικά μίλια από την ακτογραμμή. Η συνήθης χρήση του όρου ΑΟΖ περιλαμβάνει τόσο τα εθνικά ύδατα, όσο και την υφαλοκρηπίδα πέραν του ορίου των 200 μιλίων. Γενικά, η ΑΟΖ μιας χώρας εκτείνεται στα 200 ναυτικά μίλια (370 χλμ) από την ακτογραμμή της. 

Εξαίρεση σ” αυτόν τον κανόνα αποτελούν οι περιπτώσεις όπου οι ΑΟΖ δύο ή περισσοτέρων χωρών αλληλοεφάπτονται, όταν δηλαδή οι ακτογραμμές των εν λόγω χωρών απέχουν λιγότερο από 400 ναυτικά μίλια (740 χλμ). Στην περίπτωση που οι ΑΟΖ αλληλοεφάπτονται, έγκειται στις χώρες που τις διεκδικούν να ορίσουν από κοινού θαλάσσια σύνορα. Γενικά, κάθε σημείο εντός αλληλοεφαπτόμενης περιοχής περιέρχεται στη δικαιοδοσία της εγγύτερης χώρας. 

Η ΑΟΖ μιας χώρας υπολογίζεται από τα όρια των εθνικών της υδάτων και εκτείνεται προς τα έξω, μέχρι τα 200 ναυτικά μίλια. Στην έκταση της ΑΟΖ συνυπολογίζεται και η συνοριακή ζώνη, η οποία εκτείνεται για 12 ν.μ. πέραν του ορίου των εθνικών υδάτων. Οι χώρες μπορούν να αξιώνουν δικαίωμα και στην υφαλοκρηπίδα, η οποία μπορεί να εκτείνεται έως και 350 ν.μ. από την ακτογραμμή και πέραν την ΑΟΖ, ωστόσο αυτές οι περιοχές δεν λογίζονται ως μέρος της ΑΟΖ τους. Ο δια νόμου ορισμός της υφαλοκρηπίδας δεν αντιστοιχεί επακριβώς στη γεωλογική σημασία του όρου, καθώς περιλαμβάνει το υποθαλάσσιο μέρος της ξηράς, καθώς και τον πυθμένα εντός της ΑΟΖ». 

Για το ποιοι δεν θέλουν την Ελληνική ΑΟΖ ο κ. Νίκος Λυγερός επισήμανε: «Αυτοί που δεν την θέλουν είναι αυτοί οι οποίοι έχουν και συμφέροντα. Δηλαδή, οι εταιρίες που φέρνουν πετρέλαιο και φυσικό αέριο που είναι εκτός της Ελλάδας. Άρα, αυτές έχουν μια μονοπωλιακή σχέση για το τι γίνεται τώρα. Εγώ νομίζω ότι υπάρχει μια μεγάλη μερίδα της μάζας, που πιστεύει ότι δεν πρέπει να γίνει η θέσπιση της ΑΟΖ γιατί φοβούνται την Τουρκία». 

Για την οριοθέτηση της Ελληνικής ΑΟΖ ανέφερε: «Πρέπει πρώτα να συνεργαστούμε με τις χώρες οι οποίες είναι θετικές. Για το λόγο αυτό, έχουμε κάνει κάποιες κινήσεις με την Ιταλία και έχουμε ήδη τελειώσει όσον αφορά την υφαλοκρηπίδα του ’77, με την Κύπρο, όπου είναι αυτή που μας περιμένει και όχι η Ελλάδα, με την Αλβανία, με την Λιβύη, μετά με την Αίγυπτο και όποτε το θελήσει και αν το θελήσει η Τουρκία. Αυτές οι χώρες, είναι οι χώρες οι οποίες η Ελληνική ΑΟΖ εφάπτεται με την δική τους και για αυτό το λόγο γίνεται και η οριοθέτηση». 

Όσον αφορά το Ευρωπαϊκό πλαίσιο συμπλήρωσε: «Πρέπει να ξέρετε ότι έχουμε συμφωνήσει για το “euro az and conector” που είναι μια κοινοπραξία. Η προμελέτη αυτή ξεκίνησε τον π. Φλεβάρη και η συμφωνία έγινε το Νοέμβριο. Συγκεκριμένα λοιπόν, οι χώρες θα είναι συνδεδεμένες με ένα καλώδιο που πάει από το Ισραήλ ως την Κύπρο και από την Κύπρο ως την  Κρήτη και μετά θα συνδέονται με την Πελοπόννησο. Αυτό το καλώδιο θα είναι το ηλεκτρικό ρεύμα, που θα παράγεται από την καύση μεθανίου και είναι μια επένδυση αξίας 2,8 δισεκατομμυρίων ευρώ. Είναι η ΔΕΗ. Το ανάλογο της ΔΕΗ στην Κύπρο και στο Ισραήλ έχει ζητηθεί από την Ευρωπαϊκή Ένωση, να χορηγήσει αυτό το ηλεκτρικό καλώδιο, που θα κατέχει το παγκόσμιο ρεκόρ σε μήκος και θα αντέχει τα 2gbyte και το οποίο θα είναι διπλής κατεύθυνσης χαλκός, θα έχει οπτικές ίνες, θα ζυγίζει 60 κιλά το γραμμικό μέτρο, ενώ η πώληση του θα αρχίσει από Ιταλική εταιρία και η οποία είναι αυτή που θα τοποθετήσει το καλώδιο ένα μέτρο κάτω από τον πυθμένα της θάλασσας. Επιπλέον, χάρη σε αυτό το καλώδιο η Κρήτη θα είναι συνδεδεμένη με την Ηπειρωτική Ελλάδα και κατά συνέπεια, θα έχει επιδοτήσεις σαν να είμαστε στην Ηπειρωτική Ελλάδα, όσον αφορά το ηλεκτρικό ρεύμα, που σημαίνει φωτοβολταϊκά, ανεμογεννήτριες. Αυτά είναι πράγματα που υπάρχουν και τα οποία δεν είναι γνωστά». 

Σχετικά για το Προεδρικό Διάταγμα του 2012 σημείωσε: «Αφού, οι περισσότεροι δεν έχουν διαβάσει και μάλλον καταλάβει, το Προεδρικό Διάταγμα που υπέγραψε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας Κάρολος Παπούλιας στις 10 Φεβρουαρίου 2012, αποφασίσαμε να το αναδείξουμε, για να μην ακούμε πια “άσχετες απόψεις” με το θέμα της ΑΟΖ. Διότι ακόμα κι αν ο καθένας από εμάς πιστεύει πια πως πρέπει να γίνει η θέσπιση της ελληνικής ΑΟΖ, μερικοί αναρωτιούνται αν οι οικονομικές απολαβές θα καταλήξουν στην Ελλάδα. Η απάντηση είναι απλή και επίσημη και είναι η Ελληνική Διαχειριστική Εταιρία Υδρογονανθράκων Α.Ε. Ο σκοπός αυτής της εταιρίας είναι ξεκάθαρος και τριπλός. “Υπεγράφη από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, κ. Κάρολο Παπούλια το Προεδρικό Διάταγμα Σύσταση της Ανώνυμης Εταιρίας με την επωνυμία: “ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΤΙΚΗ ΕΤΑΙΡΙΑ ΥΔΡΟΓΟΝΑΝΘΡΑΚΩΝ Α.Ε. (Ε.Δ.Ε.Υ. Α.Ε.)” – ΚΑΤΑΡΤΙΣΗ ΚΑΤΑΣΤΑΤΙΚΟΥ ΑΥΤΗΣ”».

Σύμφωνα με το Προεδρικό Διάταγμα:

1. Στους σκοπούς της εταιρίας περιλαμβάνονται και:

α) Η διαχείριση για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου των αποκλειστικών δικαιωμάτων του στην αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στις χερσαίες, υπολίμνιες και υποθαλάσσιες περιοχές, στις οποίες η Ελληνική Δημοκρατία ασκεί κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα.

β) Η διαχείριση, ο έλεγχος και η παρακολούθηση όλων των σχετικών συμβάσεων που έχουν συναφθεί στο παρελθόν από το Δημόσιο ή για λογαριασμό αυτού με τρίτους.

γ) Η διερεύνηση και αξιολόγηση του δυναμικού της χώρας σε υδρογονάνθρακες, καθώς και ο προγραμματισμός της ανάθεσης και η επίβλεψη εργασιών διερεύνησης και αξιολόγησης του δυναμικού αυτής.

2. Η διάρκεια της Εταιρίας ορίζεται σε ενενήντα εννέα (99) έτη, ενώ το Μετοχικό της Κεφάλαιο ανέρχεται στο ποσό του ενός εκατομμυρίου (1.000.000) ευρώ, το οποίο καταβάλλεται από το Ελληνικό Δημόσιο με μετρητά σε τρεις ισόποσες ετήσιες δόσεις. Για το Μετοχικό Κεφάλαιο εκδίδεται μία μετοχή, ονομαστική, υπέρ του Ελληνικού Δημοσίου, η οποία είναι αμεταβίβαστη.

3. Η Εταιρία διοικείται από Διοικητικό Συμβούλιο (Δ.Σ.), το οποίο αποτελείται από επτά (7) μέλη που διακρίνονται για την επιστημονική τους κατάρτιση και την επαγγελματική-διοικητική τους ικανότητα και που διαθέτουν γνώση και εμπειρία στον ενεργειακό τομέα και κατά προτίμηση στον τομέα της έρευνας και εκμετάλλευσης υδρογονανθράκων.

Τις αμέσως επόμενες μέρες θα δημοσιευθεί η προκήρυξη για την πλήρωση των θέσεων των μελών του Δ.Σ., σύμφωνα με τον ν. 4001/2011.  Ολοκλήρωσε προσθέτοντας: «Με αυτά τα δεδομένα που θα έπρεπε να είναι περισσότερο γνωστά, βλέπουμε ότι το πλαίσιο της θέσπισης της ΑΟΖ είναι απόλυτα ξεκάθαρο για τους υδρογονάνθρακες και θα ήταν καλό να είναι η βάση της οποιαδήποτε συζήτησης πάνω σε αυτό το θέμα, αλλιώς δεν έχει νόημα. Με αυτό το Προεδρικό Διάταγμα έχουμε την σύγκλιση των κομμάτων, αφού η ΑΟΖ θα είναι στην πραγματικότητα για την πατρίδα μας»

Ο Χάρτης της Μεσογειακής ΑΟΖ  

 

Για το πλαίσιο της Μεσογείου και το πλαίσιο της ΑΟΖ υπογράμμισε: «Βλέποντας αυτόν το χάρτη η περιοχή της Κρήτης είναι το κίτρινο. Αν κοιτάξετε τα κοιτάσματα θα δείτε ότι το 5% είναι για την Νότια πλευρά της Κρήτης και για το Ιόνιο. Δηλαδή, συνολικά η αξία του κοιτάσματος θα είναι στα 20 εκατομμύρια ευρώ. 

Όταν εξετάζουμε σε συνδυασμό το πλαίσιο της Μεσογείου και το πλαίσιο της ΑΟΖ, αντιλαμβανόμαστε ότι αλλάζουν επί της ουσίας οι συσχετισμοί των χωρών. Λόγω των αποστάσεων, η επιρροή της ΑΟΖ είναι σημαντική πάνω στα μεγέθη των κρατών. Έτσι κράτη που θεωρούνται παραδοσιακά μεγάλα, ακόμα και αν είναι παράκτια μπορεί να έχουν μια σχετικά μικρή ΑΟΖ. Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα τέτοιου τύπου είναι η Αλγερία. Και είναι οι Βαλεάρες της Ισπανίας που ελαχιστοποιούν αυτό το εμβαδόν της Αλγερινής ΑΟΖ. Άλλο ένα παράδειγμα είναι αυτό της Μάλτας αφού το μέγεθος της ΑΟΖ φτάνει στα 178. Από την άλλη βέβαια, υπάρχουν κράτη που θεωρούνται παραδοσιακά μικρά αλλά έχουν μια τεράστια ΑΟΖ. Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της περίπτωσης είναι η Ελλάδα. Αφού, η πατρίδα μας έχει τη δεύτερη μεγαλύτερη ΑΟΖ μετά από εκείνης της Ιταλίας. Κατά συνέπεια, με αυτές τις τροποποιήσεις αν επανεξετάσουμε τον χάρτη των μεσογειακών ΑΟΖ και τον συνδέσουμε με τον χάρτη των χωρών, τότε αντιλαμβανόμαστε την εξαιρετική σημασία που έχει το θέμα για την Ελλάδα σε σχέση με τις άλλες χώρες, και πόσο μεγάλη αξία έχει η ΑΟΖ της και για την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε). 

Αυτή η τροποποίηση της Μεσογειακής γεωγραφίας έχει βέβαια άμεση σχέση και εφαρμογή με τα θέματα της αλιείας, αλλά μπορούμε ήδη να φανταστούμε τι επιπτώσεις έχει με το θέμα του αερίου και του πετρελαίου. Αν θυμηθούμε ότι η Γαλλική εταιρεία πετρελαίων μελετά την περιοχή της Αιγύπτου από το 1911, αν υπολογίσουμε τις δυνατότητες τις Αλγερίας και όλο το σύνολο των αγωγών που την ενώνει με την Ευρωπαϊκή Ένωση (Ε.Ε), αν εξετάσουμε τα κοιτάσματα που βρέθηκαν τον Ιανουάριο 2009, Ταμάρ τον Δεκέμβριο 2010, Λεβιάθαν τον Δεκέμβριο 2011, Αφροδίτη το Φεβρουάριο 2012, Τανίν στις ΑΟΖ του Ισραήλ και της Κύπρου, αν έχουμε στο μυαλό μας την ανακοίνωση της Nobel, που είπε “ότι το κυπριακό κοίτασμα είναι ένα από τα καλύτερα του κόσμου”, τότε, μπορούμε να αντιληφθούμε ότι δεν είναι υπερβολή να θεωρήσουμε τη Μεσόγειο ως τη Μέση-Ανατολή του 21^ου αιώνα».

ΣΤΑΥΡΟΥΛΑ ΤΣΑΚΟΥ 

http://rethemnosnews.gr/