Γ. ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗ : Από τον Φρειδερίκο στη Μέρκελ...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Από τον Φρειδερίκο στη Μέρκελ...

Του ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗ

Οι ευρωλάγνοι των ημερών μας δεν μπορούν να συνειδητοποιήσουν ότι βιώνουμε μια νέα γερμανική κατοχή, χειρότερη της προηγούμενης. Η πολιτική τους εστιάζεται στο πώς θα την προσαρμόσουν στα κελεύσματα και στα συμφέροντα του Βερολίνου. Θεωρούν «πρόοδο» το να αποσπάσουν κάποιο «κολακευτικό» σχόλιο από τον κατακτητή. Δεν μπορούν να δουν ότι η Γερμανία παραμένει συνεπής στον παμπάλαιο στόχο της, να κυριαρχήσει στον ευρωπαϊκό χώρο. Ο στόχος αυτός δεν άλλαξε στο ελάχιστο με την πάροδο του χρόνου. Οι μνημονιακοί αμύντορες αρνούνται να δουν πόσο εναρμονίζονται οι διακηρύξεις της σημερινής καγκελαρίας με εκείνες της παλαιάς Γερμανίας. Εάν η Ιστορία κατά καιρούς εξελίχθηκε αντίθετα απ' ό,τι οι Γερμανοί προσδοκούσαν, το γεγονός αυτό δεν τους εμπόδισε να περιμένουν υπομονετικά (εκμεταλλευόμενοι την αφέλεια και εγκληματική ανοχή άλλων χωρών) για να επιτύχουν σήμερα την παντοκρατορία τους. Πέρασε απαρατήρητη μια δήλωση της μαντάμ Μέρκελ, που ήταν πολύ χαρακτηριστική των επιδιώξεων του Βερολίνου: «Εάν δεν έχουμε εμείς τον τελευταίο λόγο πάνω σε ορισμένα θέματα στην Ευρώπη, δεν θα μπορέσουμε να χτίσουμε τη νέα Ευρώπη όπως θέλουμε»! Τι έτι χρείαν έχομεν μαρτύρων, για τα κατακτητικά σχέδια των απογόνων των Ούννων; Το τέρας του γερμανικού μιλιταρισμού δεν πέθανε. Ας γυρίσουμε πίσω, στην Ιστορία: Για αιώνες η λέξις «πρωσισμός» σήμαινε για τους λαούς της Ευρώπης -και για όλους τους Γερμανούς την τυφλή πάλη για εξουσία, βία εναντίον άλλων εθνών, άγριο σοβινισμό και τυφλή υπακοή στις διαταγές των στρατιωτικών αρχηγών.

Όταν η ηχώ της γαλλικής επαναστάσεων έφθανε στη φεουδαρχική Γερμανία, αυτή δεν ήταν ένα κράτος. Ήταν χωρισμένη σε 50 κρατίδια, σε 300 αυτόνομες επαρχίες και σε 1.500 αυτοκυβερνώμενες περιοχές. Όταν κάποτε ο Γκαίτε μιλούσε για τις υπηρεσίες που προσέφερε η πολιτική και εκπολιτιστική ζωή του Παρισιού σ' ολόκληρο το γαλλικό έθνος παρατήρησε: «Εμείς δεν έχουμε καν κράτος για το οποίο να μπορεί κανείς να πει: Να η Γερμανία! Όταν ρωτήσετε τι είναι η Βιέννη, θα σας πουν: Η Αυστρία. Κι όταν ρωτήσετε, τι είναι το Βερολίνο; θα σας πουν: Η Πρωσία.... Αλλά αυτή, η Πρωσία, επρόκειτο να γίνει η καρδιά του γερμανικού εθνικού κράτους. Οι πρώσοι γιούνγκερ -οι γαιοκτήμονες-, που είχαν αποκτήσει δύναμη παίρνοντας με στρατιωτικά μέσα τη γη από τους σκλάβους πέρα από τον Έλβα, συνήθισαν να βλέπουν τους εαυτούς τους σαν ήρωες, που μπορούσαν να παίρνουν για λογαριασμό της Πρωσίας -και αργότερα της Γερμανίας- γη από τις ανατολικές στέπες. Οι πρώσοι στρατοκράτορες ανέλαβαν να ενοποιήσουν τα σκόρπια γερμανικά κρατίδια σε ένα μεγάλο κράτος. Δεν είδαν όμως αυτό το έργο σαν ελεύθερη ένωση των επαρχιών, αλλά σαν κατάκτηση. Κι όταν η ενοποίηση προχωρούσε, στα μέσα του 19ου αιώνα, οι πρώσοι μιλιταριστές έβλεπαν ότι με τα ίδια μέσα μπορούσαν να υποτάξουν όχι μόνο τα γερμανικά κρατίδια στην Πρωσία, μα ολόκληρο τον κόσμο στη Γερμανία. Αυτό δεν γίνεται και σήμερα με τον ευρωπαϊκό χώρο; «Η Γερμανία υπεράνω όλων». Αυτό έγινε το σύνθημα του πρωσικού μιλιταρισμού. Από τον Φρειδερίκο τον Μεγάλο ως τον Χίτλερ και από τον Αντενάουερ μέχρι την «εταίρα» μας Μέρκελ και τον πολιτικό αγύρτη Σόιμπλε, αυτό το πνεύμα του «παγγερμανισμού» κυριαρχεί.

Η εφημερίδα «Κολονιάλε Τσάιτσριφτ» έγραφε στίς 28 Μαρτίου του 1900: «Ο 19ος αιώνας δεν ήταν ο γερμανικος αιώνας. Ήταν ο πρωσικός. Στην Ιστορία του κόσμου, ο 20ος αιώνας θα ονομασθεί αιώνας της Γερμανίας»... Μιας Γερμανίας που θα έδειχνε το απαίσιο πρόσωπο της. Ο Κάιζερ Γουλιέλμο!, μιλώντας στους φαντάρους του στο Μπρεμερχάφεν στις 27 Ιουλίου του 1900, κραύγασε: «Όταν αντιμετωπίζετε τον εχθρό, χτυπάτε αλύπητα. Οι αιχμάλωτοι που πέφτουν στα χέρια σας βρίσκονται στο έλεός σας. Χίλια χρόνια πριν, οι Ούννοι άφησαν ένα μεγάλο όνομα στην Ιστορία. Το όνομα της Γερμανίας πρέπει να γίνει γνωστό με τον ίδιο τρόπο...

Η ίδια «συνταγή.. εφαρμόζεται και τώρα. Οι «αιχμάλωτοι.. λαοί του Νότου χτυπιούνται αλύπητα με το ευρώ. Και η Γερμανία της Μέρκελ έχει τις ρίζες των Ούννων. Το τι ζητούσαν οι γερμανοί μιλιταριστές καθόριζε με σαφήνεια ο Παγγερμανικος Σύνδεσμος: «Ο πόλεμος του 1870 έδωσε στη Γερμανία μέρη της Αλσατίας και της Λοραίνης. Τώρα θέλουμε την υπόλοιπη Λοραίνη μαζί με την ανθρακοφόρα λεκάνη της ανατολικής Γαλλίας και τις οχυρωμένες πάλεις Τουλ και Βερντέν. Θέλουμε τη Βόρειο Γαλλία και το Βέλγιο, θέλουμε την Πολωνία, τις ρωσικές επαρχίες της Βαλτικής και την Ουκρανία...».

θα δούμε στη συνέχεια πώς αυτός ο δρόμος οδηγεί κατευθείαν στις επιδιώξει της Μέρκελ. Μετά το μακελειό του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, η Γερμανία ηττήθηκε και η Συνθήκη των Βερσαλλιών προέβλεπε τη συντριβή του γερμανικού μιλιταρισμού. Αλλά οι στρατηγοί παρέμειναν! Ξέσκισαν σαν κουρελόχαρτο τη συνθήκη και, με τη βοήθεια των ανεγκέφαλων νικητών συμμάχων, ανασυγκρότησαν έναν νέο στρατό.

Και οι ίδιοι ηττημένοι στρατηγοί του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, ο Λούνιεντροφ, ο φον Ρόσοφ και άλλοι, βοήθησαν στα 1923 έναν «ασήμαντο ανθρωπάκο», έναν «ταραχοποιό των ζυθοπωλείων», που λεγόταν Αδόλφος Χίτλερ, στο πρώτο του πραξικόπημα στο Μόναχο. Το σχέδιο «ενωμένης Ευρώπη», που θα εξυπηρετούσε τη γερμανική κηδεμονία στον κόσμο, ξεκίνησε από παλιά. Και οι τραπεζίτες του παγκόσμιου ιμπεριαλισμού ήσαν ενήμεροι. Στις 15 Απριλίου 1945, δύο μήνες μετά τη διακήρυξη της Γιάλτας, στο γραφείο του υφυπουργού Εξωτερικών των ΗΠΑ, του Κλέιτον, κάποια υψηλά πρόσωπα φώναζαν: «Η Βέρμαχτ πέθανε. Ζήτω η Βέρμαχτς». Δύο αμερικανοί γερουσιαστές -ένας ήταν ο Βάντεμπεργκ-, δύο ανώτατοι στρατιωτικοί των ΗΠΑ και ένας άνθρωποι της τράπεζας «Ντίλον, Ριντ και Κόμπανι», τράπεζας που είχε δώσει εκατομμύρια δολάρια στον Χίτλερ για να οργανώσει τη Βέρμαχτ, έπαιρναν την απόφαση τους για το μέλλον της Γερμανίας και του κόσμου: «Μετά το τέλος του πολέμου, η Γερμανία δεν πρέπει να αφοπλιστεί. Πρέπει να την εξοπλίσουμε και πάλι και να την κάνουμε ένα αμερικανικό οχυρό κατά της Σοβιετικής Ενώσεως». Το όνομα του αντιπροσώπου της τράπεζας αυτής δεν ήταν τότε γνωστό. Αργότερα θα το γνώριζαν σ' όλον τον κόσμο. Επρόκειτο για τον Τζον Φόστερ Ντάλες, υπουργό Εξωτερικών του Αϊζενχάουερ.

Ο στρατάρχης Κέσελρινγκ, ανώτατος διοικητής των χιτλερικών στρατευμάτων κατοχής σε Γαλλία, Ολλανδία, Βέλγιο και Ιταλία βρέθηκε το 1955 επικεφαλής του νέου στρατού της Δυτικής Γερμανίας. Στα απομνημονεύματα του, έγραφε: «Η ευρωπαϊκή ενότητα θα πραγματοποιηθεί. Και όταν αυτό γίνει, τότε θα δώσουμε στη νεολαία μας αυτό που έχει ανάγκη: Έναν πλατύτερο ζωτικό χώρο, για την πολιτική και οικονομική επέκταση. Χωρίς αυτόν τον χώρο, η νεολαία μας δεν θα μπορέσει να γνωρίσει ευτυχισμένες ημέρες...».

Τις «υποθήκες» του Κέσελρινγκ υλοποίησε η Μέρκελ. Το κατόρθωσε μέσω του ευρώ, το οποίο προσκυνούν οι απανταχού ξενόδουλοι, που δεν μελετούν την Ιστορία. Το 1954 ο εκδοτικός οίκος «Αρμπαϊτσγκεμάινσαφτ 33» εξέδωσε ένα φυλλάδιο με τον τίτλο: «Αθωώνουμε τον Χίτλερ»!

Έτσι, εννιά μόλις χρόνια μετά τη συντριβή του ναζισμού, γινόταν η «αποκατάσταση.. του Χίτλερ, ως «αγωνιστού για τη διατήρηση του δυτικού κόσμου». Στο φυλλάδιο, που απευθυνόταν προς τους πολιτικούς όλων των χωρών, αναφέρονταν και τα εξής αποκαλυπτικά: «Επιτρέψτε και υποστηρίξτε τον επανεξοπλισμό της Γερμανίας και εμείς ξέρουμε σε ποιανού το πλευρό θα σταθούμε όταν έλθει η αποφασιστική στιγμή. Καλέστε τους λαούς της Ευρώπης να αποτελέσουν μια ενότητα....». Θεωρούσε απαραίτητη αυτήν την ενότητα η Γερμανία για να καθυποτάξει με το ευρώ τους λαούς.

Όταν εξετάζει κανείς την περίοδο 1900 έως 1945, βλέπεις ότι η Γερμανία αφιέρωσε είκοσι τουλάχιστον χρόνια στην προετοιμασία των δύο παγκοσμίων πολέμων και πάνω από 10 χρόνια για τη διεξαγωγή τους. Χρειάσθηκαν περίπου 50 χρόνια για να κηρύξει πάλι παγκόσμιο πόλεμο η Γερμανία. Κι αυτήν τη φορά δεν είχε ανάγκη στρατιωτικού εξοπλισμού. Της φθάνει ένα νόμισμα το οποίο ελέγχει εκείνη. Κι αντί στρατιωτικού επιτελείου, διαθέτει τους αδηφάγους τραπεζίτες-τοκογλύφους. Έβαλε τους λαούς στο οικονομικό της γκέτο και τους εξοντώνει με τον ίδιο σαδισμό, όπως στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ο Βίσμαρκ εκήρυσσε την κοσμοθεωρία του, με δύο μοναχά λέξεις: «Αίμα και σίδερο». Η Μέρκελ σήμερα εκφράζει την κοσμοθεωρία της με ισάριθμες λέξεις: «Ευρώ και αίμα».

Η βαμπίρ του Βερολίνου πίνει το αίμα των πολιτών των χωρών του Νότου και ο ταραχοποιός, όχι των ζυθοπωλείων, αλλά των Βρυξελλών, ο ανάπηροι στο μυαλό Σόιμηλε, δηλώνει με αλαζονεία: «Πρέπει να επαναφέρουμε την τάξη στην Ευρώπη..». Ενώ όμως η Γερμανία ακολούθησε με πείσμα και υπομονή τα βήματα του Φρειδερίκου, του Κάιζερ, του Χίτλερ και των διαδόχων του, για να πάρει τη «ρεβανς» τα ευρωπαϊκά κράτη ποτέ άλλοτε στην παγκόσμια Ιστορία δεν παρουσίασαν τόσο ανίκανους, εθελόδουλους και πολιτικά τυφλούς ηγέτες.

Κόντρα στην επιθυμία των λαών τους για απαλλαγή από τον γερμανικό βραχνά, απεδείχθησαν οι χειρότεροι δωσίλογοι. Εδώ, σε μας, Σαμαράς, Βενιζέλος και Κουβέλης, αυτοί οι διαβατικοί διαχειριστές της εξουσίας της «γερμανικής συνταγής», εφευρίσκουν συνεχώς «έργα» και «νέες θέσεις εργασίας» και στις ονειρώξεις τους οραματίζονται «ανάπτυξη».

Τα ενοχικά συμπλέγματα κρατούν ενωμένη τη συγκυβέρνηση και προσποιούνται οι τρεις αρχηγοί ότι «κάπου» διαφωνούν. Με τα λόγια επιχειρούν να ομορφύνουν τα άσχημα και να αλαφρώσουν τα ασήκωτα χαράτσια. Στα πάνω από 150 χρόνια της «ανεξαρτησίας» της, η χώρα μας έχει αμέτρητες φορές περάσει από τα «καυδιανά δίκρανα» συμβιβασμών, εξανδραποδισμών, εξευτελισμών, εκμεταλλεύσεων, ταπεινώσεων, εξαιτίας της οικονομικής αβιταμίνωσής της.

Δεν χρειάζεται οικονομολογική σοφία για να ξέρεις πως «ο χρεώστης είναι δούλος του δανειστή του» και όσα πιο πολλά χρωστάει, τόσο πιο υποχείριος του είναι. Αλλά εδώ, τους ενόχους της οικονομικής κατάντιας μας, αντί να τους στείλουμε στο Γουδί, τους έχουμε ελεύθερους, τους καμαρώνουμε και αμείβονται πλουσιοπάροχα από τη Βουλή.

Όταν ο κ. Τσίπρας κατηγόρησε την κυβέρνηση, ότι με την πολιτική της  βυθίζει τη χώρα στη συμφορά, ο «οικονομικός δήμιος» Στουρνάρας του είπε ότι απευθύνεται στα... «κατώτερα ένστικτα, των πολιτών! Ο υπουργοί «οικονομικής εξαθλιώσεως» ή δεν γνωρίζει τη σημασία των λέξεων ή -ακόμα χειρότερα- θεωρεί ως «ανώτερα ένστικτα, το να εξαπατάς τον λαό ότι «τελείωσαν τα μέτρα».

Ο Αβραάμ Λίνκολν είχε πει το περίφημο: «Μπορείς να κοροϊδεύεις τους πάντες για λίγο, μπορείς να κοροϊδεύεις λίγους για πάντα, αλλά δεν μπορείς να κοροϊδεύεις τους πάντες για πάντα..

Στη σημερινή συγκυβέρνηση μας, προσθέτουμε μια παραλλαγή: «Μπορείς να κοροϊδεύει τους πάντες για πολύ καιρό, αν σερβίρει μια καινούργια μνημονιακή κοροϊδία κάθε μέρα..».

Από "ΤΟ ΠΑΡΟΝ"