Μαύρες οθόνες - μελανοχιτώνες πολιτικοί
Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Στο πρώτο επίπεδο, σ' αυτό της εθελοδουλίας και της πλήρους υποταγής του
στην Α. Μέρκελ και στην τραπεζική δικτατορία, έχει πάρει άριστα ο Α.
Σαμαράς. Ιδιαίτερα μάλιστα εκτιμήθηκε, ως ανώτατο στάδιο της
δουλικότητας του, η δήλωση ότι «αμάρτησε» και μετανόησε για την
«αντι-μνημονιακή» στάση που επέδειξε κατά την πρώτη περίοδο της επιβολής
των Μνημονίων.
Στο δεύτερο στάδιο -όπως συνέβη και με τον βιαίως απογαλακτισθέντα από τα αφεντικά του και τα εγχώρια συστημικά συμφέροντα Γ. Παπανδρέου- επιβάλλεται η διαδικασία της ταπείνωσης, της προσωπικής μείωσης των εντολοδόχων κυβερνητικών διαχειριστών. Ο Α. Σαμαράς υφίσταται αλλεπάλληλες προσωπικές μειώσεις. Πρώτα η δήθεν μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, την οποία ο ίδιος ο πρωθυπουργός, προσωπικά «διαπραγματεύτηκε» με την «τρόικα», εισπράττοντας μια απαξιωτική άρνηση. Ενώ πριν λίγες ημέρες, ο ίδιος είχε «κλείσει» τη συμφωνία με τους Ρώσους για το φυσικό αέριο, «αδειάστηκε» μεγαλοπρεπώς από τα αφεντικά του, περιοριζόμενος στο ρόλο της μνημονιακής «μαριονέττας».
Τώρα την πολιτική του μετριότητα, την αδυναμία του να προασπίσει την πολιτική του αξιοπρέπεια, την αβουλία του, επιχειρεί να την μετατρέψει σε αποφασιστικότητα, σε πολιτική γενναιότητα, να οικοδομήσει ένα «προφίλ» πολιτικής ισχύος, ικανό να τον οδηγήσει σε επιτυχημένες ρήξεις με το «παρελθόν»…
Που εφαρμόζει αυτή την ψευδεπίγραφη πολιτική στρατηγική; Σε μόνιμη βάση ασφαλώς την εφαρμόζει σε βάρος των εργαζομένων, σε βάρος μιας ολόκληρης κοινωνίας, που τεμαχίζεται σε υποσύνολα «συντεχνιών» κάθε ένα από τα οποία οδηγείται στο μνημονιακό θυσιαστήριο. Πριν από λίγο καιρό ήταν οι υπάλληλοι του Μετρό, οι ναυτεργάτες, οι καθηγητές, οι «επίορκοι» δημόσιοι υπάλληλοι. Σήμερα θεωρήθηκε ως εύκολος στόχος η ΕΡΤ αφού θα είχε ως άμεσο αποτέλεσμα -όπως ο ίδιος ο Α. Σαμαράς εξήγησε στον Ε. Βενιζέλο- την απόλυση 2.000 εργαζομένων, έναν αριθμό που θα ικανοποιούσε τις τρέχουσες μνημονιακές ανάγκες.
Το δεύτερο «θύμα» της «σιδηράς πυγμής» που εφαρμόζει ο Α. Σαμαράς είναι οι δύο εταίροι του στην κυβέρνηση. Τις μειώσεις και τις ταπεινώσεις που δέχεται ο ίδιος επιχειρεί να τις εφαρμόσει εις βάρος των Ε. Βενιζέλου και Φ. Κουβέλη. Αφού ήδη τους έχει «αφομοιώσει» πολιτικο-ιδεολογικά και εκλογικά τους απειλεί ακόμα και με εκλογές, εάν αυτοί του αμφισβητήσουν την ακροδεξιά «ηγεμονία» του… Όμως ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ διανύουν ήδη τα όρια της εκλογικής τους επιβίωσης. Γι' αυτό και η διαφοροποίηση τους από τις «χρυσαυγίζουσες» πολιτικές της ΝΔ και του ακροδεξιού επιτελείου του Α. Σαμαρά αποτελεί για τα κόμματα αυτά και τις ηγεσίες τους επιτακτική ανάγκη.
Τα διάφορα δημοσκοπικά ευρήματα και η οριστική πλέον μετατόπιση της ΝΔ προς την ακροδεξιά και τις «φαιές» πολιτικο-ιδεολογικές επιλογές, έχουν διαμορφώσει την αντίληψη στο ακροδεξιό επιτελείο του Α. Σαμαρά ότι ο «αυταρχισμός» και η περιστολή ή αγνόηση των δημοκρατικών θεσμών συνιστά μια στρατηγική επιλογή που θα οδηγήσει στην επικράτηση της ΝΔ στις επόμενες εκλογές. Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΑΣΙΖΟΥΣΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ αποτελεί πλέον τον μονόδρομο τον οποίο θα ακολουθήσει η ΝΔ και η ηγετική της ομάδα.
Όταν όμως η ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΙΑ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ «ΛΕΟΝΤΗ» ΤΗΣ ΠΥΓΜΗΣ, τότε διαπράττονται εγκλήματα κατά της κοινωνίας και της δημοκρατίας.
Οι μαύρες οθόνες της ΕΡΤ, το σύνθημα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» ενεργοποίησαν αυτόματα στη συνείδηση των ελλήνων πολιτών τα δίπολα δημοκρατία-φασισμός, ταπείνωση-αξιοπρέπεια, ελευθερία-καταναγκασμός. Γι' αυτό και υπήρξε και υπάρχει καθολική κοινωνική αντίδραση, που δεν αφορά μόνο τους υπαλλήλους της ΕΡΤ, αλλά δεσπόζουσες, θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος και της συνταγματικής τάξης, αρχές οι οποίες βάναυσα καταπατώνται.
Μνημόνια, λιτότητα, αυταρχισμός, εκφασισμός: Αυτό είναι το «πολιτικό κοκτέιλ» που σερβίρει ο Α. Σαμαράς στον ελληνικό λαό… και απειλεί ταυτόχρονα τους εταίρους του στη συγκυβέρνηση με το ίδιο πολιτικό κοκτέιλ…
Ο Α. Σαμαράς όμως ξέχασε έναν βασικό όρο: εκείνον της πολιτικής αστάθειας που προκαλεί με τις πράξεις του. Η κ. Α. Μέρκελ έχει επιβάλει «σιωπητήριο» μέχρι τις γερμανικές εκλογές και απαγορεύει τις «εκπλήξεις»… Με όλες τις αναγκαίες ιστορικές αναλογίες και διαφορές που αφορούν τις δύο μνημονιακές «εποχές», πριν από δύο περίπου χρόνια ο Γ. Παπανδρέου είχε την έμπνευση να προτείνει δημοψήφισμα και να απεπεμφθεί μετ' επαίνων… Όπως και τότε έτσι και σήμερα η πολιτική μετριότητα, συνδυαζόμενη με την έπαρση και την ανοησία μπορούν να αποτελέσουν μια επιτυχημένη αυτοκτονική συνταγή.
Στο δεύτερο στάδιο -όπως συνέβη και με τον βιαίως απογαλακτισθέντα από τα αφεντικά του και τα εγχώρια συστημικά συμφέροντα Γ. Παπανδρέου- επιβάλλεται η διαδικασία της ταπείνωσης, της προσωπικής μείωσης των εντολοδόχων κυβερνητικών διαχειριστών. Ο Α. Σαμαράς υφίσταται αλλεπάλληλες προσωπικές μειώσεις. Πρώτα η δήθεν μείωση του ΦΠΑ στην εστίαση, την οποία ο ίδιος ο πρωθυπουργός, προσωπικά «διαπραγματεύτηκε» με την «τρόικα», εισπράττοντας μια απαξιωτική άρνηση. Ενώ πριν λίγες ημέρες, ο ίδιος είχε «κλείσει» τη συμφωνία με τους Ρώσους για το φυσικό αέριο, «αδειάστηκε» μεγαλοπρεπώς από τα αφεντικά του, περιοριζόμενος στο ρόλο της μνημονιακής «μαριονέττας».
Τώρα την πολιτική του μετριότητα, την αδυναμία του να προασπίσει την πολιτική του αξιοπρέπεια, την αβουλία του, επιχειρεί να την μετατρέψει σε αποφασιστικότητα, σε πολιτική γενναιότητα, να οικοδομήσει ένα «προφίλ» πολιτικής ισχύος, ικανό να τον οδηγήσει σε επιτυχημένες ρήξεις με το «παρελθόν»…
Που εφαρμόζει αυτή την ψευδεπίγραφη πολιτική στρατηγική; Σε μόνιμη βάση ασφαλώς την εφαρμόζει σε βάρος των εργαζομένων, σε βάρος μιας ολόκληρης κοινωνίας, που τεμαχίζεται σε υποσύνολα «συντεχνιών» κάθε ένα από τα οποία οδηγείται στο μνημονιακό θυσιαστήριο. Πριν από λίγο καιρό ήταν οι υπάλληλοι του Μετρό, οι ναυτεργάτες, οι καθηγητές, οι «επίορκοι» δημόσιοι υπάλληλοι. Σήμερα θεωρήθηκε ως εύκολος στόχος η ΕΡΤ αφού θα είχε ως άμεσο αποτέλεσμα -όπως ο ίδιος ο Α. Σαμαράς εξήγησε στον Ε. Βενιζέλο- την απόλυση 2.000 εργαζομένων, έναν αριθμό που θα ικανοποιούσε τις τρέχουσες μνημονιακές ανάγκες.
Το δεύτερο «θύμα» της «σιδηράς πυγμής» που εφαρμόζει ο Α. Σαμαράς είναι οι δύο εταίροι του στην κυβέρνηση. Τις μειώσεις και τις ταπεινώσεις που δέχεται ο ίδιος επιχειρεί να τις εφαρμόσει εις βάρος των Ε. Βενιζέλου και Φ. Κουβέλη. Αφού ήδη τους έχει «αφομοιώσει» πολιτικο-ιδεολογικά και εκλογικά τους απειλεί ακόμα και με εκλογές, εάν αυτοί του αμφισβητήσουν την ακροδεξιά «ηγεμονία» του… Όμως ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ διανύουν ήδη τα όρια της εκλογικής τους επιβίωσης. Γι' αυτό και η διαφοροποίηση τους από τις «χρυσαυγίζουσες» πολιτικές της ΝΔ και του ακροδεξιού επιτελείου του Α. Σαμαρά αποτελεί για τα κόμματα αυτά και τις ηγεσίες τους επιτακτική ανάγκη.
Τα διάφορα δημοσκοπικά ευρήματα και η οριστική πλέον μετατόπιση της ΝΔ προς την ακροδεξιά και τις «φαιές» πολιτικο-ιδεολογικές επιλογές, έχουν διαμορφώσει την αντίληψη στο ακροδεξιό επιτελείο του Α. Σαμαρά ότι ο «αυταρχισμός» και η περιστολή ή αγνόηση των δημοκρατικών θεσμών συνιστά μια στρατηγική επιλογή που θα οδηγήσει στην επικράτηση της ΝΔ στις επόμενες εκλογές. Ο ΑΥΤΑΡΧΙΣΜΟΣ ΚΑΙ Η ΦΑΣΙΖΟΥΣΑ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑ, Η ΕΠΙΒΟΛΗ ΑΠΟΦΑΣΕΩΝ ΔΙΑ ΤΗΣ ΒΙΑΣ αποτελεί πλέον τον μονόδρομο τον οποίο θα ακολουθήσει η ΝΔ και η ηγετική της ομάδα.
Όταν όμως η ΕΘΕΛΟΔΟΥΛΙΑ, Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΑΝΙΚΑΝΟΤΗΤΑ ΚΑΙ ΑΝΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ ΕΜΦΑΝΙΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΗ «ΛΕΟΝΤΗ» ΤΗΣ ΠΥΓΜΗΣ, τότε διαπράττονται εγκλήματα κατά της κοινωνίας και της δημοκρατίας.
Οι μαύρες οθόνες της ΕΡΤ, το σύνθημα «αποφασίζομεν και διατάσσομεν» ενεργοποίησαν αυτόματα στη συνείδηση των ελλήνων πολιτών τα δίπολα δημοκρατία-φασισμός, ταπείνωση-αξιοπρέπεια, ελευθερία-καταναγκασμός. Γι' αυτό και υπήρξε και υπάρχει καθολική κοινωνική αντίδραση, που δεν αφορά μόνο τους υπαλλήλους της ΕΡΤ, αλλά δεσπόζουσες, θεμελιώδεις αρχές του δημοκρατικού πολιτεύματος και της συνταγματικής τάξης, αρχές οι οποίες βάναυσα καταπατώνται.
Μνημόνια, λιτότητα, αυταρχισμός, εκφασισμός: Αυτό είναι το «πολιτικό κοκτέιλ» που σερβίρει ο Α. Σαμαράς στον ελληνικό λαό… και απειλεί ταυτόχρονα τους εταίρους του στη συγκυβέρνηση με το ίδιο πολιτικό κοκτέιλ…
Ο Α. Σαμαράς όμως ξέχασε έναν βασικό όρο: εκείνον της πολιτικής αστάθειας που προκαλεί με τις πράξεις του. Η κ. Α. Μέρκελ έχει επιβάλει «σιωπητήριο» μέχρι τις γερμανικές εκλογές και απαγορεύει τις «εκπλήξεις»… Με όλες τις αναγκαίες ιστορικές αναλογίες και διαφορές που αφορούν τις δύο μνημονιακές «εποχές», πριν από δύο περίπου χρόνια ο Γ. Παπανδρέου είχε την έμπνευση να προτείνει δημοψήφισμα και να απεπεμφθεί μετ' επαίνων… Όπως και τότε έτσι και σήμερα η πολιτική μετριότητα, συνδυαζόμενη με την έπαρση και την ανοησία μπορούν να αποτελέσουν μια επιτυχημένη αυτοκτονική συνταγή.
http://www.paron.gr/v3/new.php?id=84034&colid=50&dt=2013-06-16%200:0:0
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου