ΓΕΝΟΚΤΟΝΙΑ ΠΑΡΑΛΙΓΟ ΤΗΣ ΝΔ

 Έκρηξη Σαμαρά προς Βενιζέλο - Κουβέλη: 

Τι θέλετε, να διαλυθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα μου;

«ΤΙ θέλετε; Να διαλυθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα της ΝΔ; Έτσι και αποδεχθώ το νομοσχέδιο Ρουπακιώτη θα διαλυθεί η Κοινοβουλευτική Ομάδα της Νέας Δημοκρατίας», ήταν η έντονη αντίδραση του Αντ. Σαμαρά στη διάρκεια της πρόσφατης σύσκεψης των πολιτικών αρχηγών στο Μέγαρο Μαξίμου και στις πιέσεις Βενιζέλου - Κουβέλη να συναινέσει στην κατάθεση του νομοσχεδίου, αλλιώς υπάρχει θέμα κυβέρνησης.

Στις φράσεις αυτές αποτυπώνεται ανάγλυφα το σκεπτικό, αλλά κυρίως το κλίμα μέσα στο οποίο ο πρωθυπουργός αποφάσισε να διαχωρίσει τη θέση του από τη νομοθετική πρωτοβουλία του υπουργού Δικαιοσύνης για την αντιμετώπιση των ρατσιστικών κρουσμάτων στη χώρα.

Ο κ. Σαμαράς είχε εξαρχής ζωηρές επιφυλάξεις για τη σκοπιμότητα (αναγκαιότητα) στη σημερινή πολιτική συγκυρία ορισμού ενός νέου νομοθετικού πλαισίου. Αφενός διότι θεωρούσε ότι το υφιστάμενο είναι επαρκές και με ορισμένες βελτιώσεις (προσθήκες) θα μπορούσε να ανταποκριθεί στα σημερινά δεδομένα, αφετέρου διότι με τις προκλήσεις των στελεχών της Χρυσής Αυγής σε έξαρση, θα δινόταν η εντύπωση ότι βασικός στόχος του νομοσχεδίου ήταν η αντιμετώπιση του ακροδεξιού κόμματος.

«Δεν πρέπει σε καμιά περίπτωση να φανεί ότι τους στοχοποιούμε, διότι θα τους κάνουμε... ήρωες», υπογράμμιζε στις κατ' ιδίαν συνομιλίες του, προειδοποιώντας για τον κίνδυνο ένας νέος νόμος να εξελιχθεί σε «μπούμερανγκ». Παρά ταύτα και σε ένδειξη καλής θέλησης έναντι των κυβερνητικών εταίρων, ο κ. Σαμαράς συμφώνησε αρχικά για τη συγκεκριμένη νομοθετική πρωτοβουλία. Στην πορεία ωστόσο -κι όταν άρχισαν να φτάνουν στο Μέγαρο Μαξίμου τα ανησυχητικά μηνύματα από τους βουλευτές, τους πολίτες και τις μυστικές δημοσκοπήσεις- επικράτησαν δεύτερες σκέψεις. Το όλο ζήτημα συζητήθηκε σε αλλεπάλληλες συσκέψεις του πρωθυπουργού με τους πλέον στενούς συνεργάτες του (Δ. Σταμάτης, Κ. Κηπουρός, Τ. Μπαλτάκος, Χρ. Λαζαρίδης κ.ά.), όπου το συμπέρασμα ήταν ότι η Νέα Δημοκρατία πρέπει πάση θυσία να διαχωρίσει τη θέση της από το νομοθέτημα του κ. Ρουπακιώτη. Κι αυτό για δύο κυρίως λόγους: Γιατί μεγάλος αριθμός βουλευτών της παράταξης διαφωνεί και θα καταψηφίσει, με συνέπεια να προκληθεί βαθύ ρήγμα στη Κοινοβουλευτική Ομάδα - «Θα γίνουμε άνω-κάτω» ειπώθηκε χαρακτηριστικά. Δεύτερον, διότι, όπως εκτιμήθηκε, από την υπόθεση θα ευνοηθεί η Χρυσή Αυγή. Στο 20% θα πάει η Χρυσή Αυγή, είπε ο Χρύσανθος. Από το σημείο αυτό ξεκίνησε η αντίστροφη μέτρηση για την «αλλαγή πλεύσης» στο ζήτημα του αντιρατσιστικού νομοσχεδίου...

Ταυτόχρονα, ωστόσο, αποτέλεσε την «αφετηρία» ενός κύκλου ατυχών (λανθασμένων) χειρισμών, με πολλές... παράπλευρες απώλειες. Με την κοινή στάση ΠΑΣΟΚ και ΔΗΜΑΡ, η Νέα Δημοκρατία απομονώθηκε πολιτικά και -το πιο βασικό- έδωσε την εντύπωση στους πολίτες ότι δεν θέλει να συγκρουστεί με τη Χρυσή Αυγή. Κι αυτό είτε διότι φοβάται ενίσχυση της επιρροής του κόμματος του Μιχαλολιάκου, είτε διότι, όπως υποστηρίζουν οι κομματικοί αντίπαλοι της ΝΔ, ελπίζει στην πορεία προς τις εκλογές να προσεταιριστεί τους ψηφοφόρους της Χρυσής Αυγής. «Η ΝΔ άλλαξε γραμμή γιατί, σε αντίθετη περίπτωση, θα είχε πρόβλημα από τα δεξιά της», εκτίμησε ο Φ. Κουβέλης, χωρίς πάντως να απαλλάξει τον κ. Σαμαρά από τις ευθύνες για την αθέτηση της συμφωνίας που είχε γίνει σε επίπεδο αρχηγών.

Η αμηχανία του πρωθυπουργού είναι έκδηλη στην απολογητικού χαρακτήρα απαντητική επιστολή του προς τον ποιητή Ν. Βαλαωρίτη. Όπου, αφού επισημαίνει ότι προεκλογικά τόσο η ΝΔ όσο και ο ίδιος προσωπικά είχαν αποδοκιμάσει τη Χρυσή Αυγή και είχαν προειδοποιήσει για τους κινδύνους που εγκυμονεί η ενίσχυσή της, αναφέρει: «Πρέπει να ενώσουμε τον πολιτικό κόσμο και τον λαό εναντίον των ναζί. Όχι με αφορμή τον κίνδυνο των νεοναζί να διχαστούμε μεταξύ μας». Είναι χαρακτηριστικό ότι στη διάρκεια της όλης διαδικασίας, που αποδείχθηκε «τραυματική» και για την κυβέρνηση, το Μέγαρο Μαξίμου άλλαξε τρεις φορές θέση. Αρχικά, όπως προαναφέραμε, είχε συμφωνήσει για την προώθηση του νομοσχεδίου Ρουπακιώτη, αλλά στη συνέχεια υποστήριξε την άποψη ότι το υφιστάμενο νομικό πλαίσιο είναι επαρκές για την αντιμετώπιση των προβλημάτων. Επικαλέστηκε μάλιστα διατάξεις του 1979, όταν στην Ελλάδα δεν υπήρχε ζήτημα ρατσισμού και πολύ περισσότερο δεν υπήρχε... Χρυσή Αυγή. Υπό το βάρος των επικρίσεων, το Μαξίμου άλλαξε και τρίτη φορά θέση, λέγοντας ότι το νομικό πλαίσιο είναι επαρκές, αλλά... καλού-κακού ας κάνουμε και μερικές διορθώσεις. Κατέθεσε μάλιστα τέσσερα άρθρα προς ψήφιση στη Βουλή, ένα 24ωρο μετά την κοινή πρόταση ΠΑΣΟΚ- ΔΗΜΑΡ. Το... παράδοξο της ιστορίας είναι ότι και οι δύο νομοθετικές πρωτοβουλίες έγιναν «εν αγνοία» του καθ' ύλην αρμόδιου υπουργείου Δικαιοσύνης. Και παρά το γεγονός ότι τα συγκεκριμένα κόμματα μετέχουν και απαρτίζουν τον κυβερνητικό συνασπισμό.


Γ. ΖΑΦΕΙΡΗΣ/ ΤΟ ΠΑΡΟΝ