Σύγκλιση θαλάσσιων στρατηγικών

Του Νίκου Λυγερού

Στο γενικότερο πλαίσιο της θάλασσας, η Ελλάδα και η Κύπρος προχωρούν δυναμικά μέσω μιας σύγκλισης θαλάσσιων στρατηγικών που αφορούν στην έρευνα-διάσωση, στα θαλάσσια ύδατα και βέβαια στη γαλάζια ενέργεια. 

 Γίνεται κατανοητό απ’ όλους πια ότι το πεδίο που προωθεί η Ευρωπαϊκή Επιτροπή έρχεται να ενισχύσει και τις προσπάθειές μας σε εθνικό επίπεδο. Η Κύπρος έχει ήδη κάνει μια συμφωνία με το Ισραήλ και δεν είναι δύσκολο να φανταστούμε ότι μια συμφωνία με την Ελλάδα δημιουργεί μια επέκταση αυτού του δικτύου και συμπίπτει με μια κοινή προσπάθεια συναντίληψης της αξιοποίησης του ενεργειακού τομέα που προσφέρει η Ανατολική Μεσόγειος. Έτσι δεν μιλούμε πια για μεμονωμένες προσπάθειες και αποσπασματικές κινήσεις. Το Ισραήλ έχει μεγάλα κοιτάσματα φυσικού αερίου όπως είναι τα Leviathan, Tamar και Dalit, η Κύπρος έχει το κοίτασμα Αφροδίτη και η Ελλάδα, μετά από τις έρευνες της εταιρείας PGS, έχει κοιτάσματα-στόχους. 

Έτσι μια κοινή αντίληψη των πραγμάτων ενισχύει όλους αυτούς τους παίκτες, αλλά και το πρόγραμμα των σταθμών υγροποίησης του φυσικού αερίου, αφού και οι τρεις χώρες θα μπορούν να χρησιμοποιούν κοινές εγκαταστάσεις, πράγμα το οποίο είναι πιο αποτελεσματικό όχι μόνο λόγω οικονομίας, αλλά και στρατηγικής. Διότι όλο αυτό το πλαίσιο εντάσσεται σε μια διαχρονική οριζόντια στρατηγική στη Μεσόγειο και αυτό φαίνεται και από την πρόσφατη συμφωνία της Ιταλίας και της Μάλτας για κοινή έρευνα στον τομέα των υδρογονανθράκων. 

Αν επιπλέον συνδυάσουμε αυτήν την κινητικότητα με την ψηφοφορία του Ευρωκοινοβουλίου που προτρέπει τη συνεργασία των ευρωπαϊκών χωρών στη Μεσόγειο και στη Μαύρη Θάλασσα, τότε αντιλαμβανόμαστε πιο εύκολα γιατί η συμφωνία για συνεργασία σε θέματα πολιτικής προστασίας θα γίνει και με τη συμμετοχή της Βουλγαρίας και της Ρουμανίας, αλλιώς αυτό το μέτωπο ως εξέλιξη θα μας ξάφνιαζε. 

Στο όλο πεδίο δράσης φαίνεται πια ξεκάθαρα ότι υπάρχει μια θέληση για τη θεμελίωση ενός διαρκούς μηχανισμού διαβουλεύσεων. Το πιο ενθαρρυντικό είναι ότι ετοιμαζόμαστε παράλληλα και για την ελληνική προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αφού θα έχουμε την επόμενη. Η όλη συνεργασία θα αφορά επί της ουσίας και τις διασυνδέσεις που θα γίνουν τόσο για το Interconnector EuroAsia όσο και για τους αγωγούς φυσικού αερίου που θα ενώσουν αυτό το σύμπλεγμα χωρών.

 Παρουσιάζεται τώρα το φυσικό αέριο και η αξιοποίησή του ως μια κινητήρια δύναμη όχι μόνο στην οικονομία αλλά και στη στρατηγική, διότι επί του πρακτέου ακολουθεί τα νοητικά σχήματα της τοποστρατηγικής και δεν περιορίζεται πια σε γειτονικές σχέσεις με την εκφυλισμένη εκδοχή της έννοιας. Και είναι λογικό αφού μιλάμε για μεγάλα ανοίγματα πάνω στην πολιτική σκακιέρα και αυτά πρέπει να έχουν θεμέλια μέσα στο χρόνο για να αποτελέσουν ουσιαστικές κινήσεις. Εδώ γράφεται η ιστορία ή μάλλον η συνέχεια της ιστορίας και κάθε λέξη έχει τη σημασία της γιατί αφορά το βάρος της μνήμης που μας χαρακτηρίζει δίχως φοβίες που παραλύουν, μόνο με ορθολογική τόλμη.

http://www.lygeros.org/articles.php?n=12733&l=gr