Θέλετε να μάθετε την αλήθεια για το που πηγαίνει η χώρα και πώς δημιουργείται το εικονικό πρωτογενές πλεόνασμα του Σταϊκούρα; Πηγαίνετε να καθίσετε για 20 με 30 λεπτά στην ουρά του δικαστικού τμήματος μιας ΔΟΥ και τότε θα αντιληφθείτε πολλά. Από 1/9 έχει δοθεί η εντολή να
κατάσχονται μισθοί, συντάξεις, ενοίκια και οτιδήποτε άλλο κατατίθεται σε τραπεζικό λογαριασμό οφειλετών της εφορίας.
Μάλιστα επειδή υποτίθεται ότι οι μισθοί και οι συντάξεις είναι αναπαλλοτρίωτοι με βάση το νόμο στην Ελλάδα, η κυβέρνηση σε συνεννόηση με τις τράπεζες έχει στήσει την εξής κομπίνα. Την ημέρα κατάθεσης στο λογαριασμό της τράπεζα του ποσού του μισθού (15μερο, ή εξόφληση) ή της σύνταξης, θεωρείται ότι πρόκειται για μισθό και σύνταξη και δεν τις πειράζουν. Μόλις περάσει μια ημέρα θεωρούνται απλή κατάθεση και τώρα δεσμεύονται αυτομάτως από την τράπεζα για την εφορία.
Η κομπίνα όμως έχει κι άλλη μια πτυχή. Αν το πάρουν χαμπάρι οι δικαιούχοι και κάνουν ανάληψη του μισθού ή της σύνταξης ανήμερα προκειμένου να αποφύγουν τη δέσμευση, τότε το υπουργείο οικονομικών έχει συμφωνήσει άτυπα με τις τράπεζες να είναι στην διακριτική τους ευχέρεια η δήμευση του μισθού και της σύνταξης από την πρώτη ημέρα. Είναι παράνομη μια τέτοια πρακτική; Και λοιπόν; Τι μπορεί να κάνει ο δικαιούχος; Να ζητήσει ευθύνες από την τράπεζα; Θα τον παραπέμψει στην εντολή της εφορίας για δήμευση. Να ζητήσει ευθύνες από την εφορία; Το πολύ-πολύ να του πουν ότι είναι λάθος της τράπεζας και επομένως δεν έχουν ευθύνη οι ίδιοι.
Τι απομένει για τον δικαιούχο μισθωτό ή συνταξιούχο; Να ζητήσει αποκατάσταση. Από ποιον; Η τράπεζα λέει ότι δεν τα έχει για να τα αποδώσει γιατί τα απέδωσε στο υπουργείο. Η εφορία μπορεί μεν να αποδεχθεί το λάθος, αλλά χρήματα που δόθηκαν ακόμη κι από λάθος τρίτου στην εφορία δεν επιστρέφονται. Τι άλλο μένει; Μην πείτε για δικαιοσύνη, διότι μόνο τα ανελαστικά έξοδα προσφυγής την κάνουν απρόσιτη για την μεγάλη πλειοψηφία των μισθωτών και των συνταξιούχων.
Το αποτέλεσμα; Στη διάρκεια 20 λεπτών στην ουρά του δικαστικού τμήματος σε μια ΔΟΥ των Νοτίων Προαστίων προσέφεραν πολλά παραδείγματα. Ένας εργάτης βιομηχανίας είχε έρθει για να διαμαρτυρηθεί γιατί του δήμευσαν το 15μερο που του είχε καταθέσει ο εργοδότης του στην τράπεζα. Ποσό; 350 ευρώ. Η προϊσταμένη του δικαστικού τμήματος της ΔΟΥ απάντησε «λάθος της τράπεζας». «Ναι αλλά εγώ πώς θα ζήσω τώρα,» ανταπάντησε ο εργάτης. «Δεν ενδιαφέρει το Νόμο,» ανταπάντησε αφοπλιστικά η προϊσταμένη. «Μήπως, αν μπορούσατε να μου τα επιστρέψετε;» αντιπρότεινε ο εργάτης. «Μα τι λέτε; Χρήματα που δόθηκαν στην εφορία έστω κι από λάθος δεν επιστρέφονται,» απάντησε η προϊσταμένη χωρίς να αφήσει κανένα περιθώριο στον άμοιρο μεροκαματιάρη.
Δεν είχε άδικο έτσι λειτουργεί το σύστημα.
Δεύτερος εργάτης. Αυτή τη φορά της οικοδομής. Από τους τυχερούς που έχουν ακόμη δουλειά στην οικοδομή. Το πρόβλημα; Το ίδιο. Δέσμευση 15μερου από την τράπεζα προς την εφορία. Ποσό; 400 ευρώ. Ο συγκεκριμένος εργάτης ήταν με μπαστούνι μιας και ήταν τραυματίας ενώ η προφορά του παρέπεμπε μάλλον στην αλβανική καταγωγή του. Ο άνθρωπος είχε πέσει θύμα εργατικού ατυχήματος που φυσικά παρέμεινε αδήλωτο γιατί δεν ήθελε να χάσει τη δουλειά του. Τώρα του είχαν δημεύσει το 15μερο και σε απόγνωση ρωτούσε το γιατί.
Αυτή την φορά η κ. Προϊσταμένη δεν ήταν τόσο ομιλητική. Τον ξαπόστειλε λες και μίλαγε σε σκύλο. Δεν επανέλαβε καν αυτά που είχε πει στον προηγούμενο. Φαίνεται πώς η πιθανολογούμενη αλβανική του καταγωγή τον είχε μετατρέψει από φορολογούμενο πολίτη με οφειλές προς την εφορία σε υπάνθρωπο του κλώτσου και του μπάτσου. Κι επομένως δεν είχε το ίδιο δικαίωμα με όλους τους άλλους να διαμαρτύρεται για τα δεδουλευμένα του που του κλέβει με τόσο κατάφορο τρόπο η εφορία.
Μόλις έφυγε κι αυτός ο εργάτης μέσα στην απελπισία, οι υπόλοιποι που περιμέναμε με ήπιο και ευγενικό τρόπο επισημάναμε στην κυρία προϊσταμένη και στο υπόλοιπο προσωπικό ότι πρέπει να προσέχουν ιδιαίτερα την συμπεριφορά τους προς τον κόσμο. «Τον έχετε στριμώξει άγρια και δεν ξέρεις ποτέ πώς θα αντιδράσει,» τους είπαμε. «Μα δεν φταίμε εμείς,» δήλωσαν. Κι έχουν δίκιο. Όντως δεν φταίνε οι εργαζόμενοι στις εφορίες για την κλεπτοκρατική φορολογία που θέλει να εξοντώσει τους Έλληνες. «Ναι, δίκιο έχετε, αλλά για σκεφτείτε τι θα γινόταν αν ο άμοιρος με το μπαστούνι το σήκωνε και σας άνοιγε το κεφάλι για τον τρόπο που του συμπεριφερθήκατε; Ή αν μέσα στην απελπισία του αντί να αυτοκτονήσει έρθει με ένα δίκαννο και πάρει δεν ξέρω κι εγώ πόσους μαζί του;» Και μόνο η σκέψη νομίζω ότι συνέφερε την κ. Προϊσταμένη και όσους άλλους από τους εργαζόμενους του τμήματος είχαν μια κάπως μπλαζέ αντιμετώπιση των φορολογουμένων που περίμεναν στη γραμμή.
Μπορεί οι Έλληνες να έχουν αναδείξει την αυτοχειρία σε νέο εθνικό σπορ, αλλά ποτέ δεν ξέρεις πότε αλλάζουν τα πράγματα. Ιδίως τώρα που οι περισσότεροι έχουν φτάσει στο αμήν.
Στη σειρά ήταν και μια πολυμελής οικογένεια που κατόρθωνε μέχρι σήμερα να τα βγάζει πέρα με κάποια ενοίκια από ακίνητα. Χωρίς εισόδημα από την δουλειά τους οι δυο ελευθεροεπαγγελματίες γονείς εδώ και δυο χρόνια προσπαθούσαν να τα βγάλουν πέρα με τα ενοίκια ως μοναδικό έσοδο. Η εφορία αποφάσισε να τα δημεύσει. Το αποτέλεσμα να μείνει η οικογένεια χωρίς κανένα έσοδο και σε αδυναμία ακόμη και να πουλήσει τα ακίνητα, που έτσι κι αλλιώς είναι αδύνατο να πουληθεί. Στην εύλογη ερώτηση «μα καλά πώς θα ζήσουμε με τέσσερα παιδιά,» δόθηκε η εξίσου εύλογη απάντηση: «Ο Νόμος κυρία μου προβλέπει πρώτα την εξόφληση της εφορίας και όλα τα άλλα έπονται.»
Η ζωή δηλαδή της οικογένειας και των παιδιών έπονται της εφορίας. Μάλιστα. Κι εμείς θα πρέπει να το δεχτούμε και να υπομείνουμε την μοίρα σας ως γνήσιοι ραγιάδες. Παρεμπιπτόντως, αυτές οι λογικές φορολογίας δεν ίσχυαν ούτε επί Σουλτάνου, αλλά ποιος νοιάζεται.
Μια άλλη γιαγιά, ζωή να ‘χει, ζούσε με μια σύνταξη και είχε έρθει να ρωτήσει το εξής: «Ξέρετε, βρίσκομαι ήδη σε ρύθμιση για τις παλιότερες οφειλές και τώρα μου ήρθε ο νέος φόρος. Μεγαλύτερος από τον παλιό. Εγώ ζω με μια σύνταξη που ίσα-ίσα φτάνει να πληρώνω τις δόσεις της ρύθμισης, πώς θα μπορέσω να πληρώσω και τη νέα οφειλή;» Η απάντηση ήταν χαρακτηριστική: «Είναι αδιάφορο για την εφορία και το νόμο.»
Εκεί πετάχτηκε κάποιος και ρώτησε επιτέλους φωναχτά αυτό που αναρωτιόνταν όλοι: «Ε, ωραία κι αν δεν πληρώσουμε τι θα γίνει;» Η απάντηση της προϊσταμένης ήταν αφοπλιστική: «Οι εντολές που έχουμε είναι πρώτα να κατάσχουμε ότι διαθέσιμο εισόδημα έχετε, μισθό, σύνταξη, ενοίκια, ή ότι άλλο έχετε στην τράπεζα ως κατάθεση. Αν δεν επαρκεί, τότε θα προχωρήσουμε σε πλειστηριασμό των ακινήτων σας. Αν κι αυτό δεν επαρκεί, τότε θα κινήσουμε ποινική διαδικασία, δηλαδή σύλληψη και φυλάκιση για χρέη προς το δημόσιο.»
Αν όμως προλάβει ο ένοχος να κάνει ρύθμιση τότε γλυτώνει προσωρινά. Με τις ρυθμίσεις δεν θα ασχοληθούμε γιατί είναι σαν να κάνεις ρύθμιση με τον Σάιλοκ. Τρομακτικές χρεώσεις, δόσεις που δεν μπορείς να πληρώσεις, τόκοι και πανωτόκια με χρονοδιαγράμματα κρεμάλας. Το να κάνεις ρύθμιση ισοδυναμεί με το να βάλεις τη θηλιά εσύ ο ίδιος στο λαιμό σου και της οικογένειάς σου.
Δεν χρειάζεται να δούμε τα στοιχεία για να πειστούμε ότι δεν πάει άλλο. Στο επτάμηνο Ιανουάριος – Ιούλιος του 2013 οι συνολικές οφειλές προς την εφορία ξεπέρασαν τα 57.963 εκατ. ευρώ. Στο οκτάμηνο εκτιμάται ότι ξεπέρασαν το 60 δις ευρώ. Το 2011 σε ετήσια βάση το σύνολο των οφειλών προς την εφορία έφτασε τα 44.891 εκατ. ευρώ. Το 2012 έφτασε τα 55.130 δις ευρώ. Το νέο χρέος που προστέθηκε μέσα στο επτάμηνο του 2013 είναι 4,8 δις ευρώ. Αν εξαιρέσουμε τις πτωχευμένες επιχειρήσεις, το σύνολο των οφειλών προς το δημόσιο ανέρχεται σχεδόν σε 48 δις. Δηλαδή αντιστοιχούν κατά μέσο περίπου 8 χιλιάδες ευρώ οφειλές ανά φορολογούμενο. Πώς είναι δυνατόν να πληρωθούν αυτές οι οφειλές; Από τη στιγμή μάλιστα που αυξάνουν διαρκώς τα φορολογικά βάρη και επομένως οι οφειλές.
Φαντάζεστε να σπάσει ο διάολος το ποδάρι του και οι κυβερνώντες να πετύχουν πρωτογενές πλεόνασμα; Φαντάζεστε τι έχουν να κάνουν προκειμένου να το διατηρήσουν και να το αυξήσουν όπως απαιτεί η τρόικα; Πρωτογενές πλεόνασμα σε συνθήκες ύφεσης, συρρίκνωσης της οικονομίας και των εισοδημάτων μπορεί να επιτευχθεί μόνο με λεηλασία σε βάρος της κοινωνίας και με ραγδαία υποβάθμιση υποδομών και υπηρεσιών. Και πάλι το πρωτογενές πλεόνασμα θα είναι εικονικό, προϊόν δημοσιονομικού μαγειρέματος, αλλά το κυνήγι του κοστίζει ήδη ζωές, δεκάδες χιλιάδες ανθρώπινες ζωές.
Κι αυτό πρέπει να σταματήσει. Ο τρόπος είναι ένας. Να κλείσουμε τις εφορίες. Να κατεβάσουμε ρολά στον εισπρακτικό μηχανισμό για ένα μήνα και θα δείτε πώς πέφτει αυτή η κυβέρνηση. Τον πρώτο λόγο έχουν οι εργαζόμενοι στις εφορίες. Τώρα που η κοινωνία ξυπνά σιγά-σιγά από τον λήθαργο. Τώρα που την έχουν οδηγήσει στον αφανισμό οι εργαζόμενοι στις εφορίες έχουν τρομακτική ευθύνη. Οφείλουν να κάνουν το βήμα. Να προχωρήσουν σε κατάληψη των εφοριών και νέκρωση του εισπρακτικού συστήματος. Όχι μόνοι τους. Μαζί με την υπόλοιπη κοινωνία.
Δεν χρειάζεται να κάνουν πολλά. Άλλωστε στο ίδιο καζάνι βράζουμε. Αφού τους χρησιμοποιήσουν ως ανάχωμα στο λυντσάρισμα της κοινωνίας, μετά θα τους δείξουν την πόρτα για να αναλάβουν ιδιώτες σε συνεργασία με τις τράπεζες. Αυτός είναι κι ο λόγος που μειώνονται διαρκώς και οι ΔΟΥ. Το ξέρουν καλά αυτό οι εργαζόμενοι στις εφορίες. Γι’ αυτό και δεν έχουν άλλη επιλογή, αν το καλοσκεφτούν. Μόνο μία: κλείσιμο των εφοριών μέχρι νεωτέρας μαζί με την συνεπικουρία της υπόλοιπης κοινωνίας. Κλείσιμο μέχρι να πέσει το καθεστώς. Στο χέρι μας είναι για γλυτώσουμε μια και καλή.
http://dimitriskazakis.blogspot.gr/2013/09/blog-post_11.html
http://www.triklopodia.gr/2013/09/blog-post_3906.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου