Στο 16% η ΝΔ σύμφωνα με τις κυλιόμενες.

 

 10 μονάδες μπροστά ο ΣΥΡΙΖΑ. 

Ο φόρος στα ακίνητα διαλύει το κόμμα των νοικοκυραίων!

 

ΠΟΙΟΙ ΜΕΘΟΔΕΥΟΥΝ ΣΥΝΑΝΤΗΣΗ ΣΟΙΜΠΛΕ-ΔΡΑΓΑΣΑΚΗ

Κρύος ιδρώτας λούζει από νωρίς το πρωί τους φίλα προσκείμενους στην ΝΔ ανθρώπους των εταιρειών που πραγματοποιούν τις λεγόμενες κυλιόμενες μετρήσεις της κοινής γνώμης.

Σύμφωνα με πληροφορίες ο νέος Ενιαίος Φόρος Ακινήτων στέλνει την ΝΔ σε ένα ιστορικά χαμηλό ποσοστό που κυμαίνεται στο 15-16% με τάσεις περαιτέρω μείωσης. Αυτό κάνει σχεδόν απαγορευτικές της ευρωεκλογές-αν θα μπορούσε να συμβεί κάτι τέτοιο-μια και τα ποσοστά του ΠΑΣΟΚ συνθλίβονται στην κυριολεξία με τον Βενιζέλο να ρισκάρει πάρα πολλά με την εικόνα όπως διαμορφώνεται αυτή τη στιγμή. Ο Βενιζέλος κινδυνεύει να μείνει αρχηγός χωρίς κόμμα!

Την ίδια στιγμή ο ΣΥΡΙΖΑ περνάει μπροστά με 10 μονάδες και βρίσκεται στο 26%, ενώ εμφανής είναι και η νεκρανάσταση του Καρατζαφέρη του ΛΑΟΣ ο οποίος φλερτάρει με το 3,5% κάνοντας ευτυχισμένους τους μεγαλοεπιχειρηματίες που χρόνια επενδύουν στο συγκεκριμένο κόμμα.

Η πιο σημαντική εξέλιξη και χαρακτηριστική του κλίματος που διαμορφώνεται είναι η προσπάθεια επιχειρηματικών συμφερόντων να αλλάξουν το προφίλ του ΣΥΡΙΖΑ, εξαφανίζοντας από την πρώτη γραμμή τον Τσίπρα, τον οποίο θεωρούν ανασταλτικό παράγοντα για την κυβερνησιμότητα του κόμματος της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Ο άνθρωπος που εμπιστεύονται πιο πολύ είναι ο Γιάννης- London School of Economics-Δραγασάκης. Λέγεται μάλιστα πως ένα από τα πρώτα ραντεβού του Βόλφαγκ Σόιμπλε με την ιδιότητα του υπ. Οικονομικών του μεγάλου κυβερνητικού συνασπισμού θα είναι με το στέλεχος του ΣΥΡΙΖΑ. Η συνάντηση έχει κλείσει, διαβεβαιώνουν στο περιβάλλον τους οι συμπαθούντες τον ΣΥΡΙΖΑ επιχειρηματίες.

ΠΗΓΗ

Η Ελλάδα στο μάτι των ψεκαστών και σήμερα!!!

 Πανικός στον Ελληνικό ουρανό!!!

Για δύο συνεχείς μέρες η Ελλάδα δέχεται επίθεση χημικών αεροψεκασμών ανελέητα, απάνθρωπα, με τους κυβερνώντες να έχουν δώσει το πράσινο φως σε μια τέτοια γενοκτονία! Ποιος έδωσε το δικαίωμα γι' αυτή την παραβίαση των δικαιωμάτων μας για καθαρό αέρα και για ζωή;

Δείτε ένα πολύ μικρό δείγμα με το τι έγινε τις δύο τελευταίες ημέρες!!!

http://aneksigita-fainomena.blogspot.gr/

Είναι ο Περισσός, ηλίθιε

Η απόλυση του Νίκου Μπογιόπουλου από τον Ριζοσπάστη προκάλεσε συζητήσεις επί συζητήσεων και παρότι πρόκειται για μια από τις ελάχιστες περιπτώσεις όπου οι πληροφορίες των ρεπορτάζ σχεδόν όλων των ΜΜΕ συμφωνούν, κάποιοι -στο όνομά του ΚΚΕ!- άλλα προπαγανδίζουν...

Του Λευτέρη Χαραλαμπόπουλου
Όπως ο πνιγμένος που πιάνεται απ΄τα μαλλιά για να σωθεί, έτσι και κάποιοι -στο όνομα του ΚΚΕ!- έχουν προχωρήσει τα τελευταία 24ωρα σε μια απίστευτου χαμηλού επιπέδου σπέκουλα, ένα ξεκατίνιασμα, που ούτε λίγο ούτε πολύ θέλει τον Νίκο Μπογιόπουλο να αρνείται τον κομματικό μισθό των 800 ευρώ, γιατί του «έπεφταν λίγα». Εμείς θα τους πιστεύαμε και θα γράφαμε λίβελους για τον «φραγκοφονιά» Μπογιόπουλο, που τολμά να έχει οικονομικές αξιώσεις από το Κόμμα, αλλά υπάρχει ένα πρόβλημα: εδώ και καιρό ο Μπογιόπουλος είχε παραιτηθεί του μισθού του, δούλευε στον Ριζοσπάστη εθελοντικά, και απλώς είχε διαμηνύσει στην διεύθυνση της εφημερίδας και στην ηγεσία του ΚΚΕ ότι δεν πρόκειται, για ιδεολογικούς λόγους, να υπογράψει καμία ατομική σύμβαση εργασίας.

Ναι, καλά διαβάσατε: αρνήθηκε να υπογράψει ατομική σύμβαση, από αυτές δηλαδή που αντιμάχεται το ΚΚΕ για όλους τους εργαζόμενους όλων των εταιριών. Ή τουλάχιστον για όλους τους εργαζόμενους, εκτός από αυτούς που εργάζονται για το ίδιο το ΚΚΕ.

Είναι δεδομένο ότι αυτούς τους κάποιους -που μιλούν στο όνομα του ΚΚΕ!- δεν τους πιστεύει κανείς. Άλλωστε το κείμενο που διαβάζετε δεν προέκυψε ως μια ανάγκη ετερόκλητης υπεράσπισης του Ν. Μπογιόπουλου, καθώς κανείς (ούτε το ΚΚΕ αν το επιχειρούσε, ούτε κανείς αυτόκλητος στο όνομα του ΚΚΕ) δεν έχει πια τη δυνατότητα της αναπάντητης σπέκουλας. Όμως το ζήτημα δεν είναι η αποτελεσματικότητα της σπέκουλας. Δεν είναι αν και σε ποιο βαθμό μπορεί να σπιλώσει κανείς -εξ' ονόματος του ΚΚΕ!- ένα από τα ελάχιστα στελέχη του Κόμματος που απολαμβάνει κοινή αποδοχή. Το ζήτημα είναι σε τι σημείο μπορεί να φτάσει η «φιλο»-κομματική προπαγάνδα για να δικαιολογηθούν τα αδικαιολόγητα.

Διάβασα ότι ο Ν. Μπογιόπουλος απολύθηκε γιατί του την είχαν φυλαγμένη από πέρυσι όταν, στο πλαίσιο του προσυνεδριακού διαλόγου του κόμματος, αρθρογράφησε στον Ριζοσπάστη για τη λάθος πορεία που έχει πάρει το κόμμα, όπως φάνηκε και στις εκλογές. Είναι αλήθεια. Διάβασα επίσης ότι απολύθηκε γιατί εξέδωσε βιβλίο, χωρίς την έγκριση του ΚΚΕ. Το βιβλίο Είναι ο καπιταλισμός, ηλίθιε έγινε επιτυχία, αλλά όχι ανάμεσα στα ηγετικά κλιμάκια του ΚΚΕ, που προσπάθησαν να δημιουργήσουν «ψιθύρους» γύρω από την έκδοσή του. Επίσης είναι αλήθεια, όπως αλήθεια είναι ότι τα δύο περιστατικά είναι περισσότερο αφορμές, παρά πραγματικοί λόγοι...

Ο Νίκος Μπογιόπουλος έχει ένα φοβερό χάρισμα που, για κάποιο ακατανόητο λόγο, είναι ασυγχώρητο σε εκείνους από το ΚΚΕ που παριστάνουν τους «φίλους» του ΚΚΕ (και είναι περίεργο που δεν αντιδρά ενάντιά τους το ΚΚΕ): Να είναι ένας σύγχρονος κομμουνιστής, ένας αριστερός που μπορεί να μιλήσει με σημερινούς όρους, δίχως να κουράζει με συνεχείς παλαιοκομματικές αναφορές στους θεωρητικούς του κομμουνισμού, στη Σοβιετική Ένωση και σε πάσης φύσεως κομμουνιστικά φετίχ. Ένα από τα ελάχιστα -αν όχι το μόνο- στελέχη του ΚΚΕ που μπορεί να μιλήσει και σε νεώτερους και να προκαλέσει συζητήσεις.

Να τα αφήσει, όμως, αυτά τα...σύγχρονα. «Εδώ είναι ΚΚΕ, τί το κάναμε, αμέρικαν μπαρ;» λένε κάποιοι «φίλοι» του ΚΚΕ. Αντί λοιπόν το ΚΚΕ να απολύει τους Μπογιόπουλους, μήπως θα έπρεπε να κάνει κάτι με αυτούς τους «φίλους» του;

http://unfollow.com.gr/blog/item/327-perissos.html

ΝΙΚΟΥ ΑΜΜΑΝΙΤΗ : "Μια φορά στα χίλια χρόνια"

Μια Φορά Και Έναν Καιρό

  "Μια φορά στα χίλια χρόνια"

Του ΝΙΚΟΥ ΑΜΜΑΝΙΤΗ

«Μια φορά στα χίλια χρόνια / τραγουδούν αλλιώς τα αηδόνια», έγραψε ο Οδυσσέας Ελύτης και οι στίχοι αυτοί έρχονται αυθόρμητα στα χείλη σου καθώς ξημερώνει η 28η Οκτωβρίου και αναθυμάσαι τη μοναδική και ανεπανάληπτη εκείνη ημέρα του '40. Στίχοι που τόσο πολύ της ταιριάζουν και που εσύ, δωδεκάχρονο τότες αγόρι, είχες την τύχη να τη ζήσεις και δεν θα την ξεχάσεις ποτέ, γιατί πράγματι, μια φορά στα 1.000 χρόνια μπορεί να συμβούν παρόμοια θαύματα.

Και το «θαύμα» δεν έγινε από στρατιές χερουβείμ και σεραφείμ, αγγέλους και άλλα επουράνια όντα, αλλά από μια χούφτα ξυπόλυτους Έλληνες που όρθωσαν το μπόι τους σε 45 εκατομμύρια Ιταλούς, μετατρέποντας σε πράξη το δισύλλαβο «ΌΧΙ» που ξεστόμισε θαρραλέα ένας εβδομηντάρης γέρος στις τρεις και μισή μετά τα μεσάνυχτα εκείνης της νύχτας και που σε έξι μονάχα ημέρες, οι ξυπόλυτοι αυτοί Έλληνες έπαψαν «να αμύνονται του πατρίου εδάφους», πέρασαν στην επίθεση και νικήσανε αφήνοντας εκστατική ολόκληρη την ανθρωπότητα.

Πολλά έχουν γραφτεί έκτοτε για τις μάχες στο μέτωπο, τα χιόνια, τις νίκες, τα κρυοπαγήματα και τους αιχμαλώτους που με «κομμένα φτερά» και σκυφτό το κεφάλι οδηγούνταν στα στρατόπεδα αιχμαλώτων ψελλίζοντας «bella Grecia». Έγιναν ατέλειωτες περιγραφές θριάμβων και αποτυπώθηκαν ανεξίτηλα στ' αυτιά μας οι καμπάνες που ηχούσαν χαρμόσυνα κάθε φορά που καταλάμβανε ο στρατός μας μια πόλη. Γεμάτη είναι η μνήμη μας από τα τραγούδια και τις θεατρικές παραστάσεις όπου λοιδορούνταν οι φρατέλλοι.

Και κάθε μέρα οι εφημερίδες είχανε ρεπορτάζ με τη ζωή στη συσκοτισμένη πρωτεύουσα, τις σειρήνες, τα καταφύγια και τον λιβανωτό που έκαιγαν στην Ελλαδίτσα μας τα μουδιασμένα μπροστά στον Χίτλερ και τον Μουσολίνι περιδεή κράτη.

Σήμερα, παλιόγερος πια το δωδεκάχρονο τότε παιδί, που έζησε τον πρώτο συναγερμό το ίδιο ηλιόλουστο πρωινό γύρω στις δέκα και μισή περίπου και είδε τον κοσμάκη, αντί να τρέχει περίτρομος στα καταφύγια, να ανεβαίνει στις ταράτσες και να βγαίνει στα μπαλκόνια για να μη χάσει το θέαμα των εχθρικών αεροπλάνων που έρχονταν να μας βομβαρδίσουν, που πρωτάκουσε το μπουμπουνητό από τις βολές των αντιαεροπορικών τηλεβόλων και που ένιωσε το πρώτο βράδυ δέος και κρυάδα στην ψυχή, μέσα στη βυθισμένη στο απόλυτο σκοτάδι πόλη, σκέφτηκε αντί για άλλη επετειακή αφήγηση, να κάτσει και να «αλιεύσει» από εφημερίδες της εποχής μικρές ειδησούλες, απ' εκείνες που γράφονταν στις μέσα σελίδες και απεικόνιζαν τη ζωή και την εμπόλεμη καθημερινότητα. 

Διαβάζοντάς τες φιλτραρισμένες από τον πανδαμάτορα χρόνο και συγκρίνοντάς τες με τα «καθ' ημάς», μελαγχολούμε με τη σημερινή μας κατάντια. Σαν «έτοιμες από καιρό» ανασκουμπώθηκαν όλες οι δημόσιες υπηρεσίες από τα χαράματα εκείνης της Δευτέρας. Στις πρώτες κιόλας εκδόσεις των εφημερίδων δημοσιεύονταν τα διατάγματα επιστρατεύσεως, της κηρύξεως στρατιωτικού νόμου, επιτάξεως κτηνών, μηχανών και οχημάτων, καθώς και τις ειδικές κατηγορίες στρατευσίμων που καλούνταν υπό τα όπλα. Αμέσως, σε πολλά σημεία της πρωτεύουσας, εγκαταστάθηκαν σε σχολεία και σε άλλα κατάλληλα κτίρια, ιατρεία του Ερυθρού Σταυρού, επανδρωμένα με γιατρούς, επικουρούμενους από εθελόντριες αδελφές νοσοκόμες, πλήρως εξοπλισμένα με υγειονομικό υλικό, έτοιμα να προσφέρουν πρώτες βοήθειες. Σε κάθε οικοδομικό τετράγωνο ορίστηκε από τα αστυνομικά τμήματα υπεύθυνος «παθητικής αεράμυνας» κάτοικος, που όφειλε να μεριμνήσει σε περίπτωση συναγερμού για τη γρήγορη μετάβαση των κατοικούντων στην περιοχή και των περαστικών στα καταφύγια, τα οποία έπρεπε να εφοδιασθούν με νερό, φτυάρια, αξίνες και άμμο για την περίπτωση πυρκαγιάς. Παράλληλα, η Εταιρεία Υδάτων συνιστούσε στους υδροδοτούμενους να αποθηκεύσουν νερό, για να «μη κορακιάσουν» στην περίπτωση που θα πάθαινε ζημιές το δίκτυο από ενδεχόμενο βομβαρδισμό. Χωρίς να περιμένουν αυτήν την υπόδειξη οι νοικοκυρές, από ένστικτο θα έλεγε κανείς, από τα πρώτα τους μελήματα ήταν να γεμίσουν μπανιέρες, νταμιτζάνες και κάθε δοχείο με νεράκι και καθώς η ταυτόχρονη ζήτηση ήταν πολύ μεγάλη, λίγο έλειψε να κλατάρουν οι σωλήνες της Ούλεν και να… αδειάσει η Λίμνη Μαραθώνος! Τις ίδιες ώρες, το υπουργείο Εφοδιασμού έδινε εντολή στους φούρνους να παρασκευάσουν διπλάσια ποσότητα ψωμιού για να μην αγωνιά ο κοσμάκης μπας και του λείψει ο επιούσιος. 

Είναι γεγονός πως από την πρώτη στιγμή, όπως συμβαίνει σε αυτές τις περιπτώσεις, κάτι που ζήσαμε πολλές φορές αναίτια και επί των ημερών μας, όλοι έτρεξαν στα μπακάλικα προσπαθώντας να δημιουργήσουν αποθέματα προμηθευόμενοι ρύζια, μακαρόνια, αλεύρι, λάδι, γαλέτες και άλλα τρόφιμα σε ποσότητες, φοβούμενοι μήπως και λείψουν. Οι προμήθειες αυτές γινόταν με «χτυποκάρδι» διότι το υφυπουργείο Δημοσίας Τάξεως, δηλαδή ο Μανιαδάκης, απαγόρεψε και απειλούσε με παραπομπή σε στρατοδικείο όσους ιδιώτες αποθήκευαν τρόφιμα. Μια άλλη διαταγή που δημιουργούσε προβλήματα στην καθημερινότητα, ήταν η καθιέρωση ορίου στις αναλήψεις από τις τραπεζιτικές καταθέσεις. Και θυμηθήκαμε μια ανάλογη περίπτωση τον Ιούλιο του 1974, όταν κηρύχτηκε στρατιωτικός νόμος με την εισβολή των Τούρκων στην Κύπρο και μπήκε πάλι όριο στις αναλήψεις εν όψει πολέμου. Ο τότε χουντο-Ιωαννιδικός Πρόεδρος της Δημοκρατίας, πριν υπογράψει το σχετικό διάταγμα, πήγε τρεχάλα στην τράπεζα και απέσυρε όλα του τα λεφτά… Ένα άλλο μέτρο, ευνοϊκό για τους εφέδρους που εφαρμόστηκε κιόλας από την επομένη, ήταν η καταβολή εφεδρικού επιδόματος αμέσως, χωρίς να περιμένουν τα Δημόσια Ταμεία τις γραφειοκρατικές διατυπώσεις, οι οποίες θα ακολουθούσαν. Έτσι οι επιστρατευμένοι έφευγαν «με το χαμόγελο στα χείλη» για το μέτωπο, γνωρίζοντας πως το κράτος φροντίζει τις οικογένειές τους. Και η κοινωνική μέριμνα επεκτάθηκε με την επιβολή δικαιοστασίου και ενοικιοστασίου, νόμοι που διατηρήθηκαν πολλά χρόνια και μετά το τέλος του πολέμου και έτσι, κουτσά-στραβά, κάτι από εδώ κάτι από κει, η κοινωνία επιβίωσε.

Μέρα με την ημέρα οι άνθρωποι συνήθιζαν τον καινούριο… «βηματισμό» και προσαρμόζονταν στις πολεμικές συνθήκες και απαιτήσεις. Το «αξίωμα» των Γάλλων από τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο: - «A la guerre comme a la guerre», δηλαδή ότι τον πόλεμο αντιμετωπίζεις σαν… πόλεμο, εύρισκε στην πρωτεύουσα την απόλυτη εφαρμογή του. Ένας αλλιώτικος τρόπος ζωής καθιερώνετο. Στις κάθε λογίς δουλειές μπήκε σε εφαρμογή συνεχές ωράριο μέχρι τη δύση του ήλιου. Το ίδιο και στα καταστήματα, στις δε τυχόν εξαιρέσεις, π.χ. στα εστιατόρια, οι βραδινές ώρες λειτουργίας τους ήταν κι' αυτές κουτσουρεμένες. Τα θέατρα είχαν μόνον μια απογευματινή παράσταση, οι κινηματογράφοι έκλειναν στις οκτώ και η συσκότιση εφαρμόζονταν σχολαστικά.

Οι απαγορεύσεις και οι περιορισμοί, όσο ο καιρός περνούσε, γίνονταν πιο ασφυκτικοί, αλλά όλοι προσαρμόζονταν αδιαμαρτύρητα. Η ειδησεογραφία και τα ρεπορτάζ των εφημερίδων από το μέτωπο έκαναν τους Έλληνες υπερήφανους. Τις νίκες των φαντάρων μας τις θεωρούσαμε σαν κάτι αυτονόητο και έγινε ρουτίνα να στέκει η υφήλιος γονατιστή με θαυμασμό μπροστά στη χώρα μας.

Μέρες μοναδικές, μεγαλειώδεις, αξέχαστες. Μια φορά στα χίλια χρόνια…  

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"

ΜΕΝΕΛΑΟΣ ΓΚΙΒΑΛΟΣ : «Εβδομαδιαίες» κυβερνητικές παραστάσεις

Μοιάζει με αποτυχημένο θεατρικό θίασο που «ανά εβδομάδα» ανεβάζει ένα «νέο έργο» λόγω αποτυχίας του προηγούμενου. Αυτή είναι στην πράξη η εικόνα που παρουσιάζει η μνημονιακή συγκυβέρνηση. Μέσα σε λίγα 24ωρα, από «σκληροί διαπραγματευτές» που δεν πρόκειται να δεχθούν από την «τρόικα» νέα οριζόντια μέτρα, μετατρέπονται σε υπάκουους πολιτικούς υπηρέτες, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις νέες εξοντωτικές περικοπές ως ήδη ψηφισθέντα μέτρα ή ως επιλεκτικές παρεμβάσεις για την αποκατάσταση «εξόφθαλμων ανισοτήτων». Τη μια μέρα απειλούν τους «τροϊκανούς» με εκλογές, επισείοντας το «φόβητρο» του ΣΥΡΙΖΑ και την επομένη διαβεβαιώνουν για την εξάντληση της θητείας τους.

Ακόμα και στην υπόθεση των Ναυπηγείων, δύο μόλις 24ωρα από την «αποστασιοποίηση» του Δ. Αβραμόπουλου από τη «σύμβαση» Βενιζέλου, ο Αντ. Σαμαράς κάλυψε πλήρως τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησής του, εμπαίζοντας τον ίδιο, το στελεχιακό δυναμικό και τους οπαδούς της Νέας Δημοκρατίας.

Δεν πρόκειται για την ανικανότητα του πολιτικού επιτελείου της ΝΔ και της συγκυβέρνησης να διαμορφώσουν μια δέσμη τακτικών επιλογών και να τις προωθήσουν επικοινωνιακά.

Η κρίση του πολιτικού συστήματος -και ιδιαίτερα του συστήματος της μνημονιακής διακυβέρνησης- έχει οδηγήσει σε μια πρωτόγνωρη κατάσταση: Οι μνημονιακές κυβερνήσεις έχουν όντως συγκεκριμένη «στρατηγική»:

Τη στρατηγική των Μνημονίων και της παραγωγικής και κοινωνικής περιθωριοποίησης της χώρας στο ευρωπαϊκό και διεθνές περιβάλλον. Αυτήν τη στρατηγική την υπηρέτησαν και την υπηρετούν πιστά και αποτελεσματικά: Απώλεια εθνικής αυτονομίας και κυριαρχίας, ύφεση και απώλεια ΑΕΠ άνω του 25%, ανεργία κοντά στο 30%, πλήρης διάλυση του κρατικού μηχανισμού, κατάργηση κοινωνικών και εργασιακών δικαιωμάτων, εξαθλίωση μεγάλου τμήματος του πληθυσμού. Σ' αυτά παίρνουν άριστα.

Αλλά και ο «τακτικός» χαρακτήρας των επιλογών της διακυβέρνησης στη χώρα μας δεν καθορίζεται από την εκάστοτε ελληνική κυβέρνηση, αλλά από την «τρόικα», ακόμα και σε λεπτομέρειες που αποδεικνύουν την αναξιοπρέπεια και τον εξευτελισμό της ελληνικής κυβέρνησης (τιμή πετρελαίου θέρμανσης, διαδικασία «διαθεσιμότητας»).

Γι' αυτό και μη μπορώντας να διαμορφώσουν έναν έστω μεσοπρόθεσμο σχεδιασμό, όπως και οι προηγούμενες κυβερνήσεις, έτσι και η ΣΥΓΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΠΑΣΟΚ - ΝΔ ΛΕΙΤΟΥΡΓΕΙ ΩΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ «ΤΗΣ ΕΒΔΟΜΑΔΑΣ», ΩΣ ΕΚΤΕΛΕΣΤΙΚΗ ΕΞΟΥΣΙΑ «ΤΟΥ ΜΗΝΑ». Τις αποφάσεις -τόσο τις τρέχουσες όσο και τις κρίσιμες- τις παίρνει άλλωστε η «τρόικα».

Η ακροδεξιάς έκφρασης συγκυβέρνηση αισθάνεται «προστατευμένη», κλεισμένη στο «κουκούλι προστασίας» που της παρέχει η κ. Μέρκελ και οι δανειστές. Ο Αντ. Σαμαράς, το δίδυμο Σαμαράς - Βενιζέλος, τα εγχώρια μνημονιακά συμφέροντα, γνωρίζουν πολύ καλά ότι είναι πολύ πιθανό η σημερινή συγκυβέρνηση να αποτελεί το τελευταίο πολιτικο-κομματικό υποχείριο των δανειστών μας. Ευελπιστούν γι' αυτό ότι οι πιέσεις της «τρόικας» και του γερμανικού imperium δεν θα οδηγήσουν στην πτώση της σημερινής κυβέρνησης, τουλάχιστον μέχρι τις ευρωεκλογές… Υπάρχει άλλωστε και το εξάμηνο της ελληνικής προεδρίας που λειτουργεί ως «σάκος ασφαλείας»…

Όμως, τα αδιέξοδα της σκληρής πραγματικότητας διαμορφώνουν μια ανεξάρτητη από τις βουλήσεις των μνημονιακών συμφερόντων κοινωνική και πολιτική δυναμική.

Τα νέα μέτρα βρίσκονται επί θύραις… Η κοινωνική και πολιτική ΑΠΟΝΟΜΙΜΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗΣ διευρύνεται καθημερινά. Γι' αυτό και η αντίθεση κοινωνίας - μνημονιακής κυβέρνησης διαπερνά τώρα το εσωτερικό της μνημονιακής συμπαράταξης.

Το ένα σημαντικό πρόβλημα αφορά τη σχέση ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και συγκεκριμένα τη σχέση Βενιζέλου - ΝΔ. Το ΠΑΣΟΚ βυθίζεται αύτανδρο και η συμπόρευσή του με τη ΝΔ αποβαίνει καταστροφική. Από τη δική της πλευρά η ΝΔ, στερούμενη πλέον οποιασδήποτε μνημονιακής κομματικής εφεδρείας -η τελευταία της πολιτική «βακτηρία», η Χρυσή Αυγή, δεν μπορεί πλέον να προσφέρει υπηρεσίες- αναγκάζεται να μετατραπεί σε κομματικό πλυντήριο των σκανδάλων του ΠΑΣΟΚ (ΕΛΣΤΑΤ, λίστα Λαγκάρντ, Ναυπηγεία) και σε πολιτικό «σωσίβιο» του ιδίου του προέδρου του ΠΑΣΟΚ.

Σ' αυτή την πορεία του ακροδεξιού μετασχηματισμού και της «νομιμοποίησης» της μνημονιακής διαδρομής του ΠΑΣΟΚ, η Νέα Δημοκρατία χάνει την εσωτερική της συνοχή, αλλά και την ανοχή των παραδοσιακών φιλελεύθερων - συντηρητικών της στελεχών που συγκροτούν σχηματικά την ομάδα των «Καραμανλικών».

Ίσως στις επόμενες εκλογές -είτε αυτές είναι ευρωεκλογές είτε βουλευτικές εκλογές- να παρατηρηθεί στο εσωτερικό της Νέας Δημοκρατίας το αντίστοιχο φαινόμενο με τη στάση των «Ανδρεϊκών» του ΠΑΣΟΚ στις εκλογές του 2004… Οπότε ο κ. Αντ. Σαμαράς θα μετατρέψει επιτέλους τη ΝΔ σε «Πολιτική Άνοιξη»… Γιατί στις κρίσιμες εποχές που ζούμε, όταν συντελούνται τόσο ραγδαίες και βαθιές κοινωνικές, πολιτικές και ιδεολογικές μεταβολές κανένας σχεδιασμός επί χάρτου, καμιά ξένη προστασία δεν μπορεί να ανακόψει την προσπάθεια και τον αγώνα ενός λαού και μιας χώρας που επιδιώκουν την επιβίωση και την αξιοπρέπειά τους.

http://www.paron.gr/

Νοικάρηδες στα σπίτια μας όσο δεν λέμε ΟΧΙ

Θα είναι άδικος όποιος πει ότι η κυβέρνηση δεν φροντίζει για το καλό μας. Όπως κάνει και τώρα, με την εισβολή στα σπίτια μας αλλά και στα χωράφια μας, για να μην παραπονιούνται οι αγρότες ότι τους έχει ξεχάσει. Μερτικό παίρνει σε πρώτη φάση.

Βάζει πόδι (και τι πόδι...) σε αυτό που μια ζωή προσπαθούσες να φτιάσεις. Το επόμενο βήμα είναι να μπει πιο μέσα, και τότε πιο φθηνά θα σου κοστίζει να το παραχωρήσεις στο κράτος και να πληρώνεις νοίκι.

Εκεί οδηγεί η φοροεπιδρομή. Είναι το καλύτερο θύμα το ακίνητο, σου λέει. Ούτε διαμαρτύρεται ούτε μπορεί να απεργήσει ούτε να κατέβει στους δρόμους και να αρχίσει να πετάει πέτρες... Είναι σίγουρα λεφτά, γιατί ξέρει ο ιδιοκτήτης ότι, αν δεν πληρώσει, την άλλη μέρα θα δει θυροκολλημένο στην εξώπορτα το χαρτί του πλειστηριασμού...

Δυστυχώς, αυτή είναι η πραγματικότητα. Και δεν φτάνει που είσαι ο μόνιμος στόχος, αλλά σε θεωρεί και αφελή και βλάκα όταν σου λέει: Τι διαμαρτύρεσαι ότι μπαίνουν νέοι φόροι; Λιγότεροι είναι από πέρυσι. Σε κοροϊδεύει, γιατί η αλήθεια είναι άλλη. Ξέρει ότι φέτος το εισόδημά σου έχει πάει ακόμη πιο κάτω και οι φόροι έχουν γίνει αβάσταχτοι, έχουν εξαντληθεί τα όρια.

Σε κοροϊδεύει, και μάλιστα συνειδητά, γιατί είχε πει ότι το «χαράτσι» είναι προσωρινό, για τρία χρόνια, ότι ήταν ένα μέτρο έκτακτο, και τώρα γίνεται μόνιμο. Σε έβαλε στη φάκα. Όπως παγίδα είναι το ένα ευρώ φόρος που βάζει ανά στρέμμα για τα αγροτεμάχια. Ο στόχος είναι να τα δηλώσεις, να έχει άλλη μια δεξαμενή για άντληση φόρων. Και εδώ θα είμαστε, του χρόνου το ένα ευρώ θα γίνει δύο και τρία, και από κει και πέρα όλοι θα παίρνουν τα βουνά.

Σε κοροϊδεύει γιατί μέρες τώρα όλοι πιπιλάνε την καραμέλα, από τον πρωθυπουργό μέχρι τον τελευταίο υπουργό και κυβερνητικό αξιωματούχο, ότι δεν θα παρθούν άλλα μέτρα, γι' αυτό, υποτίθεται, έχουν βγει στα αλώνια και κατά της «τρόικας», που τώρα ανακάλυψαν ότι είναι οχιά και θέλει να μας πιει το αίμα, πράμα που κάνει από το 2010, που τη φέραμε με σημαίες και ωσαννά... Η φάπα, το ΕΤΑ, όπως θα λέμε από δω και πέρα τον φόρο ακινήτων, τι άλλο από νέα μέτρα είναι; Η μονιμότητα του «χαρατσιού» τι είναι;

Εντάξει, καλά τα λέτε, θα μας πει ο αναγνώστης. Το θέμα είναι τι κάνουμε... Μας ξεζουμίζουν συνεχώς, τουλάχιστον να βλέπαμε και κανένα φως να πούμε σφίξε ακόμη το ζωνάρι κι όσο αντέξεις.

Η απάντηση είναι ότι θα πρέπει να θυμηθούμε πως στο ελληνικό λεξιλόγιο υπάρχει η λέξη ΟΧΙ και έχει ειπωθεί σε κρίσιμες ώρες για τούτη τη γη. Μία από αυτές γιορτάζουμε μεθαύριο...

Αν δεν φωνάξεις, αν δεν αντισταθείς, αν δεν αντιδράσεις, όχι μόνο κανένας δεν θα σε υπολογίσει, αλλά θα συνεχίσει να σου παίρνει το ένα μετά το άλλο. Και αυτό τον δρόμο ακολουθεί ο πρωθυπουργός, που προσπαθεί –τουλάχιστον απ' ό,τι λέει– να αντισταθεί στην «τρόικα». Να κόψει τη βουλιμία της. Ας κάνουμε κι εμείς το ίδιο... Τέρμα στη σιωπή των αμνών...

του Μάκη Κουρή από το "ΠΑΡΟΝ"

Σας ενοχλούν άγνωστοι με ΑΠΟΚΡΥΨΗ;;; Δείτε τι μπορείτε να κάνετε ΚΑΙ ΤΣΑΚΩΣΤΕ ΤΟΥΣ!

Γράφει η Κατερίνα Μιχαλιτσιάνου, Δικηγόρος

Σε πολλούς μπορεί να έχει συμβεί να δέχονται ενοχλητικές κλήσεις επανειλημμένως υπό μορφή «φάρσας» ή πόσο μάλλον απειλητικές , εξυβριστικές και συκοφαντικές είτε από…. άγνωστο ή απόρρητο αριθμό. Σ’αυτές τις περιπτώσεις αν δεν ξέρεις τα στοιχεία του, εκείνο που μπορείς να κάνει είναι να μάθεις ποιος νούμερο σε καλεί ως εξής:

Μπορείς να ζητήσεις από την υπηρεσία παροχής επικοινωνίας που είσαι χρήστης να μη δέχεσαι κλήσεις με απόκρυψη (θα τους δείχνει ότι μιλάει όταν σε παίρνουν με απόκρυψη) ή να αιτηθείς στον υπόχρεο πάροχο την εξουδετέρωση της απόκρυψης του καλούντος για περιορισμένο χρονικό διάστημα, με σκοπό τον εντοπισμό ενοχλητικών ή κακόβουλων κλήσεων (ΦΕΚ B 1853 – 21.12.2006).

Στην δεύτερη αυτή περίπτωση όποιος σε καλεί με απόκρυψη θα ακούει ένα ηχογραφημένο μήνυμα (πριν χτυπήσει καν το δικό σου τηλέφωνο) ότι η απόκρυψή του έχει εξουδετερωθεί.

Μόλις μάθεις ποιο νούμερο σε καλεί ,ανοίγει ένας δρόμος για τον εντοπισμό του ατόμου που σε ενοχλεί καταφεύγοντας σε έγκληση του προσώπου που σε απειλεί ή ενοχλεί.

Οι εισαγγελικές, ανακριτικές και προανακριτικές Αρχές, πολύ δε περισσότερο τα Δικαστικά Συμβούλια και τα Δικαστήρια, δικαιούνται να ζητούν από τους παρόχους των Υπηρεσιών Επικοινωνίας,

μέσω του διαδικτύου τα ηλεκτρονικά ίχνη μιας εγκληματικής πράξεως, την ημεροχρονολογία και τα στοιχεία του προσώπου στο οποίο αντιστοιχεί το ηλεκτρονικό ίχνος, από τους λοιπούς δε παρόχους των υπηρεσιών επικοινωνίας τα «εξωτερικά στοιχεία» της επικοινωνίας (αριθμός κλήσεως, στοιχεία καλούντος – καλουμένου, ώρα κλήσης κ.λπ.) και ο πάροχος υποχρεούται να τα παραδίδει χωρίς να είναι αναγκαίο να προηγηθεί άδεια κάποιας Αρχής και ιδίως της Αρχής Διασφάλισης του Απορρήτου των Επικοινωνιών(ΑΔΑΕ) .

Μιχαλιτσιάνου Αικατερίνη, Δικηγόρος

Oδός Ακαδημίας 64 ,Αθήνα και

Βαγγέλη Κοροπούλη 10 , Μάνδρα

Τηλ. 210 5550798 – 6948941314

arouraios
http://poikilotropos.blogspot.gr/2013/10/blog-post_4697.html

Τρούμπα: Η αληθινή ιστορία της κακόφημης συνοικίας του Πειραιά

Η Τρούμπα για χρόνια υπήρξε η πιο κακόφημη συνοικία του Πειραιά, γνωστή για τους οίκους ανοχής και τα καμπαρέ της  και αποτελεί το δυτικό μέρος της συνοικίας της Τερψιθέας προς τον κεντρικό λιμένα

Του Σταύρου Ζαγκανά

Η περιοχή πήρε το όνομά της από την αντλία (τρόμπα) που ήταν τοποθετημένη από το 1860 σε πηγάδι, στην περιοχή αυτή, στην αρχή της οδού Αιγέως, (σημερινής 2ας Μεραρχίας) στον Πειραιά και εφοδίαζε με νερό τα πλοία. Στη διάρκεια του μεσοπολέμου ξεκίνησαν τα έργα ανάπλασης των προβλητών με συνέπεια η τρόμπα αυτή ν΄ αφαιρεθεί και δυστυχώς να καταστραφεί.

Οι οίκοι ανοχής εμφανίστηκαν και εγκαταστάθηκαν εκεί λίγο μετά την Κατοχή και γρήγορα πολλαπλασιάστηκαν, μιας και το περιβάλλον προσφερόταν, λόγω της συχνής διέλευσης των ναυτικών.

Τα «Κόκκινα Φανάρια» καταλάμβαναν ένα μεγάλο τετράγωνο που περικλειόταν από την Ακτή Μιαούλη, τη Φιλελλήνων, την Κολοκοτρώνη και τη Σωτήρος Διος και είχε ως επίκεντρο τους δρόμους Φίλωνος και Νοταρά.

Ωστόσο, επειδή εκτός από τους οίκους ανοχής, υπήρχαν και σπίτια ανθρώπων που ζούσαν χρόνια στην περιοχή, προκειμένου να μην έχουν «περίεργες» επισκέψεις είχαν κολλήσει στις πόρτες τους ταμπέλες που έγραφαν «εδώ μένουν οικογένειες».

 Στη Τρούμπα λειτουργούσαν επίσης και τρεις κινηματογράφοι (Φως, Ηλύσια και Ολύμπικ), που προέβαλλαν από το πρωί μέχρι αργά το βράδυ σε καθημερινή βάση δύο ταινίες πολεμικού αλλά και ακατάλληλου για ανηλίκους περιεχομένου. Γενικά την εποχή εκείνη όλη η περιοχή ήταν υποβαθμισμένη και χαρακτηριζόταν κακόφημη. (Σήμερα από εκείνη την περίοδο λειτουργεί σε καθημερινή βάση μόνο ο κινηματογράφος Ολύμπικ).

Η Τρούμπα ήταν στις δόξες της τη δεκαετία του '50 – '60 και η «χρυσή εποχή» της κράτησε περίπου 20 χρόνια, ενώ στους δρόμους της βρίσκονταν τα πιο διάσημα «κακόφημα» καμπαρέ που άφησαν εποχή,όπως το «Τζων Μπουλ» και το « Μπλακ Κατ» που με στριπτιζ και κονσομασιόν προσπαθούσαν να ικανοποιήσουν τους απαιτητικούς πελάτες.

Πίσω από τον χορό τη μουσική και τα φώτα όμως, τα ωράρια των γυναικών αυτών ήταν πραγματιά απάνθρωπα: Τα κορίτσια δούλευαν δέκα το πρωί με δέκα το βράδυ και δέχονταν 100 με 120 βίζιτες την ημέρα, ενώ όσες δεν συμμορφώνονταν αποκτούσαν μια χαρακιά στο μάγουλο από τους νταβατζήδες τους, «προς γνώσιν και συμμόρφωσιν».

Οι ιστορίες των γυναικών αυτών ήταν συνήθως ιστορίες καταπίεσης, μοναξιάς ή απελπισμένου έρωτα. Συνήθως την κοπέλα προτρέπουν και καθοδηγούν, οι νταβατζήδες με την υπόσχεση ότι μόλις εξοικονομήσουν χρήματα θα την παντρευτούν, ή κάποια έμπιστη φίλη που είναι στο «κουρμπέτι», ενώ πάντα λένε «για λίγο καιρό να βγουν χρήματα και μετά το κόβουμε», αλλά ο «λίγος καιρός» δε τελειώνει ποτέ.

Χαρακτηριστικό ήταν επίσης ότι ιερόδουλες της εποχής ήταν συνήθως και πολύ θρήσκες. Στο διπλανό καμαράκι από αυτό της «αμαρτίας», είχαν ένα εικόνισμα και ένα καντηλάκι πάντα αναμμένο και προσεύχονταν για ένα καλύτερο αύριο.

Μερικές από τις πιο γνωστές ιστορίες της Τρούμπας ήταν η Στέλλα από τη Λαμία που εκμεταλλεύτηκε κάποιος Αντώνης και την έκανε πόρνη στην Τρούμπα και μία μέρα η Στέλλα τον πυροβόλησε στο πόδι και η Δέσποινα πρώην ιερόδουλη και ερωμένη του νταβατζή και ιδιοκτήτη του Puerto Rico Bar ο οποίος όμως αν και την έβγαλε από την πορνεία, την απατούσε συστηματικά και εκείνη τυφλωμένη απο ζήλια τον περιέλουσε με βιτριόλι.

Στα πορνεία της Τρούμπας, η βίζιτα κόστιζε περίπου 27 δραχμές κανονικά, όμως όταν έφτανε ο 6ος στόλος, το ποσό διπλασιαζόταν, αφού οι Αμερικάνοι ναύτες ήταν η εύκολη λεία για τους νταβατζήδες και από τότε προέκυψε η έκφραση «αμερικανάκι» ως συνώνυμο του κορόιδου.

Εκτός από τα 57 σπίτια τα οποία αναφέρονταν στα αρχεία της Αστυνομίας Πειραιώς, υπήρχαν κι' άλλα 40 στην γύρω περιοχή με ιερόδουλες, οι οποίες όμως δεν ήταν «δηλωμένες» στο Τμήμα Ηθών και δούλευαν παράνομα με το φόβο των εφόδων της αστυνομίας.

Η ζωή στην περιοχή ήταν σκληρή, όπως αναφέρει στα απομνημονεύματά του ο Νίκος Μάθεσης οι φόνοι ήταν καθημερινό φαινόμενο. Σε εφημερίδες τις δεκαετίας του '60 υπάρχουν πολλά δημοσιεύματα για ανεξιχνίαστες δολοφονίες στην Τρούμπα., λόγω των καθημερινών συμπλοκών που είχαν οι «προστάτες» για τις ιερόδουλές ή εξαιτίας διαφωνιών με πελάτες. Επίσης στην περιοχή λειτουργούσαν και πολλές «λέσχες» που μέσα έβρισκες κάθε καρυδιάς καρύδι: μπράβοι, αβανταδόροι και «σκυλόμαγκες» έτοιμοι να βγάλουν μαχαίρι για λίγα λεφτά ή για μία κουβέντα παραπάνω.

Παράλληλα στην Τρούμπα μεγαλούργησαν και πολλοί γνωστοί ρεμπέτες ο Μάρκος Βαμβακάρης ο Παπαϊωάννου, ο Κερομύτης και ο Νίκος ο Πουνέντης. Μέρα και βράδυ από όποιο καφενείο πέρναγες, άκουγες μπουζούκι και μπαγλαμά και ένιωθες την μυρωδιά του χασίς από ναργιλέ και από τσιγαριλίκι. Όσοι έπαιζαν μπουζούκι, συνήθως ήταν άνθρωποι της τούφας και το είχαν μάθει στη φυλακή, ενώ για τα παιδιά κάτω των 20 χρόνων και τους «ανώμαλους» απαγορευότανε η είσοδος «δια καρπαζιάς, σβουριχτής και κλοτσιάς».

Το 1967 ο τότε δήμαρχος Πειραιά Αριστείδης Σκυλίτσης αποφασίζει την απαγόρευση όλων των δραστηριοτήτων στην περιοχή, αφού πέραν των συνθηκών που είχαν δημιουργήσει γκέτο για τους Πειραιώτες, η εγκατάσταση ναυτιλιακών εταιρειών στην Ακτή Μιαούλη ήταν μία καλή ευκαιρία για αναδόμηση, εκκαθάριση και ανάπτυξη της περιοχής. Μέχρι το 1970 το λιμενικό είχε πλέον τον πλήρη έλεγχο, ενώ τα περισσότερα νυχτερινά κέντρα και τα καταγώγια της εποχής κατεδαφίστηκαν.

Σήμερα στην περιοχή στεγάζονται το δικαστικό Μέγαρο Πειραιά και Διεύθυνσεις του ΝΑΤ και του Υπουργείου Ναυτιλίας.

ΛΑΟΓΡΑΦΙΑ

Χαρακτηριστικοί είναι οι στίχοι πολλών λαϊκών τραγουδιών που εξυμνούν ή αναπολούν τις αλλοτινές "δόξες" της περιοχής όπως:

"Χρόνια μες΄ τη Τρούμπα / μαγκίτης κι αλανιάρης

ρώτησε να μάθεις / κι υστέρα να με πάρεις".

(Στίχοι και μουσική του Μάρκου Βαμβακάρη, που τραγούδησαν ο ίδιος, η Ρόζα Εσκενάζυ και ο Σ. Ζαγοραίος).

"Τα όνειρά σου τα παλιά / σ΄ ένα μαντήλι δέστα

η Τρούμπα δεν υπάρχει πια / και μη γυρεύεις ρέστα".

(Στίχοι και μουσική του Γ. Μητσάκη, που τραγούδησε η Καίτη Αμπάβη)

"Η Τρούμπα τώρα έρημη / χωρίς παλικαράκια

οι δρόμοι της ρημάξανε / χαθήκαν τα βλαμάκια".

(Στίχοι και μουσική του Μπαγιαντέρα που τραγούδησε ο ίδιος).

Ο ΠΡΟΠΟΛΕΜΙΚΟΣ  ΠΕΙΡΑΙΑΣ  ΚΑΙ  Η ΤΡΟΥΜΠΑ

 

  Για τον προπολεμικό Πειραιά και το ρεμπέτικο,  ο ρεμπέτης    Νίκος  Μάθεσης,     γράφει  στα  απομνημονεύματά  - όπως τα παρέδωσε  στον Κώστα Χατζηδουλή: 

      «Ο Πειραιάς πριν μισό αιώνα με τα καταγώγια, τους ντεκέδες, τα μπαρμπουταντζίδικα, τα Βούρλα και τα   «καφέ-σαντάν»  του.

      Ο Πειραιάς με τους νταήδες του, τους μάγκες, τους ρεμπέτες, τους αγαπητικούς, τους πορτοφολάδες και τους κλέφτες των λιμανιών. Ο Πειραιάς προ 57 χρόνια όπως τον έζησα εγώ, τότε ήμουν 11 χρονών και τον θυμάμαι σαν να ήταν χθες. Τότε και πριν έλθουν οι πρόσφυγες ήταν μικρός. Θυμάμαι το 1917 όπου ήμουν πρόσκοπος στην ομάδα του Λελούδα με έναν συμμαθητή μου που τώρα είναι δικηγόρος, επίσης και ο αδερφός του δικηγόρος είναι. Και όταν ερχότανε απ' τη Θεσσαλονίκη το "Λαφαγιέτ", το πλοίο νοσοκομείο (γαλλικό ήτανε) στου Ξαβέριου και έφερνε Έλληνες στρατιώτες τραυματίες από τις μάχες του Σκρα και τους κερνούσαμε και μετά τους πήγαιναν στο Χατζηκυριάκειον που ήτανε νοσοκομείο τότε. Εκεί μπροστά στου Ξαβέριου ήταν αραγμένα πολεμικά καράβια γαλλικά , ιταλικά, αγγλικά και ελληνικά. Και σαν δεν είχαμε δουλειά πηγαίναμε παρέες και κολυμπάγαμε και λέγαμε στους Γάλλους "μουσχιού ντόνε μουά λεπέν" ή "ντόνε μουά νεσού". Δηλαδή, "κύριε δω μας ψωμί" ή "δω μας μια δεκάρα". Κι αυτοί μας έλεγαν "μαργαρήτ...".

     Τότες ο Πειραιάς ήταν πολύ άγριος. Από την μια ο αποκλεισμός, από την άλλη τα πολιτικά μας μίση. Οι φόνοι στα Καρβουνιάρικα, Τρούμπα και Τζελέπη ήταν στην ημερησίαν διάταξιν. Όσο για ντεκέδες από την Πειραϊκή, Παναγίτσα, Άγιο Νείλο, Άγιο Νικόλαο, Γύφτικα, στο Χατζηκυριάκειο, στην Τρούμπα και όσο πιο πέρα πήγαινες, Άγιο Διονύση, εκεί φουμάρανε στο δρόμο. Ζάρια μες το δρόμο παίζανε, περνούσε ο χωροφύλακας και δεν του έδινε κανείς σημασία, παρά τραβούσανε την δίκοπη επιδειχτικά να την δει! Τι να έκανε; Από στρατιώτη αγράμματο βουνήσιο τον ρίξανε χωροφύλακα στον Πειραιά μες τα λυσσασμένα τσακάλια. Πρωτοδικείο, Εισαγγελία δεν είχε τότε ο Πειραιάς! Από  την Αθήνα κατέβαιναν οι νωματαρχέοι νταήδες να επιβάλουν την τάξη και να συλλάβουν κανέναν επικίνδυνο καταζητούμενον. Ο Μαρούδας και ο Γαλιγάλης, οι μάγκες είχανε συνθέσει και στίχους για τους μόρτες καταδότες και ας μην τους ήξεραν και το τραγουδούσαν παίζοντας το μπουζούκι τους.

       »Ο Πειραιάς τότε είχε και έφιππη χωροφυλακή. Χαμαιτυπεία είχε μόνο στα Βούρλα που τώρα είναι φυλακές. Εκεί οι γυναίκες δεν βγαίνανε έξω, απαγορευότανε αυστηρώς. Αλλά οι αγαπητικοί είχαν τον τρόπο τους και πηδάγανε τα μεσάνυχτα μέσα παρ' όλο που φυλάγανε άγριοι εύζωνοι! Αλλά καμία δεν μαρτυρούσε. Φόνοι γινόντουσαν κάθε τόσο, αιτία βέβαια οι γυναίκες αλλά όσοι εγκληματούσαν για την γυναίκα, αυτή ήταν υποχρεωμένη μέχρι να βγει απ' την φυλακή να τον συντηρεί. Δεν μπορούσε να κάνει αλλιώς, θα σκοτωνότανε απ' τους φίλους του. Αλλά και όταν έβγαινε, η πρώτη του δουλειά ήταν να την στεφανωθεί. απαραίτητος κανών!!! Για τον σκυλόμαγκα ο άγραπτος νόμος είναι σκληρός! Καφωδεία ο Πειραιάς είχε πολλά γύρω στην Ντρούμπα. Απάνω στο πάλκο έπαιζαν τσιφτετέλια, ζεϊμπέκικο κ.λ.π. Κάτω στο πάλκο ορχήστρα ευρωπαϊκή, πιάνο, βιολί και τζάζι για ταγκό κ.λ.π. Και μπροστά χαμηλά, σχεδόν κάτω ήταν δώδεκα κορίτσια σε παράταξη άβαφτες Γερμανίδες που έπαιζαν με την σειρά τους βιολιά. Αυτή την διαρρύθμιση είχαν όλα τα καφωδεία της Τρούμπας. Οι φόνοι εκεί γινόντουσαν συχνότατα. Αφού του έτρωγε τα λεπτά του και τον έκανε στούπα, του έλεγε να την περιμένει απέξω! Και η αρτίστα έβγαινε αγκαζέ με τον ντερβίση της, αλλά και ο άλλος ο επαρχιώτης άγριος, και το ψυχικό γινότανε...

    Επίσης και τα παιχνίδια ήταν πάμπολλα (λέσχες). Μέσα κάθε καρυδιάς καρύδι, μπράβοι, αβανταδόροι, μούτρα, να πουν αμέσως φυλακή σε ένα γνέμα! Φόνοι πιο πολλοί στα παιχνίδια γιατί έχανες τα λεπτά σου, ίσως και ξένα που στα είχαν εμπιστευθεί να τους ψωνίσεις κάτι πράγματα. Και το αίμα ανέβαινε στο κεφάλι και ... όσο για μάγκες, δηλαδή ρεμπέτες, κάθε συνοικία είχε τους δικούς της. Αν ακουγότανε κανένας ρεμπέτης καλός με πράξεις σωστές ρεμπέτικες, δηλαδή παλικαρίσιες εξηγήσεις, τότε ακουγότανε και στον Πειραιά, δηλαδή στην καρδιά του Πειραιά. Στα παιχνίδια που είχαν οι νταήδες ανεγνωρισμένοι... Έσπαγε τα δεσμά της συνοικίας του και από μαχαλόμαγκας αφανής –ενός μαχαλά -γινότανε διεθνής. Αναγνωριζότανε από όλες τις συνοικίες, αλλά πως;

    Έπρεπε με έργα και όχι με λόγια, να μαλώσει, να μαχαιρώσει, να μπιστολίσει, να τραυματίσει καλόν νταή ανεγνωρισμένον, ασχέτως εάν δεν πήγε στην φυλακή. Μηνύσεις δεν γινόντουσαν, θα καθαρίζανε στον δεύτερο γύρο που θα έβγαινε ο χτυπημένος απ' το νοσοκομείο...

        Η αστυνομία το μάθαινε και ερχότανε να σου πάρει κατάθεση και εσύ τους έλεγες ότι έπεσες από ένα μικρό γκρεμό και σου μπήκαν κάτι σίδερα στην κοιλιά... και σου έλεγε μακάρι μόλις βγεις να σου μπούνε κι άλλα να ησυχάσουμε από εσάς τα τομάρια...Αν όμως έκανες μήνυση κατέρρεες αυτομάτως και όλοι οι μάγκες είχαν να κάνουν με σένα και να σε ξεφτιλίζουν...Τέτοια γινόντουσαν που και που, μάλλον από γερασμένους νταήδες και από φιγουρατζήδες ρεμπέτες...

      Όσο για μπουζούκια, ο Πειραιάς με τους μαγκίτες του, ήτανε ορχήστρα πλήρης. Μέρα και βράδυ από όπου και να πέρναγες, δηλαδή από καφενείο, άκουγες το κελάηδισμα του μπουζουκιού ή του μπαγλαμά και την μυρωδιά της ταλμίρας (χασίς) ή από αργιλέ ή από τσιγαριλίκι. Και αυτός που το έπαιζε δεν ήταν κάνα παιδάκι, ήταν άνθρωπος της τούφας και το είχε μάθει στο σχολείο - φυλακή. Έτσι λεγότανε η φυλακή για να μην καταλαβαίνουν οι ανίδεοι. Παιδιά κάτω των 20 χρόνων και ανώμαλοι απαγορευότανε η είσοδος δια καρπαζιάς, σβουριχτής και κλοτσάς! Εδώ το νταραβέρι είναι του τάδε και συχνάζει όλο το σκυλολόι».

briefingnews.gr

http://poikilotropos.blogspot.gr/2013/10/blog-post_5029.html
ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ
http://www.koutouzis.gr/troumpa.htm

Αποκαλύφθηκε η πιο πρώιμη πόλη στην Κρήτη μετά τη μινωική εποχή

Η πρωιμότερη πόλη της Κρήτη, μετά τη μινωική εποχή, αποκαλύπτεται από την ανασκαφή που φωτίζει «την εποχή της σιωπής» και βρίσκεται σε εξέλιξη στον Αζοριά από την Αμερικανική Αρχαιολογική Σχολή.  

 

Ο Αζοριάς είναι το όνομα ενός ευδιάκριτου, στρογγυλευμένου, δίκορφου λόφου που δεσπόζει στον κόλπο του Μεραμπέλλου, ανατολικά του χωριού Καβούσι. Πρόκειται για στρατηγική θέση σε απόσταση τριών χιλιομέτρων από τη θάλασσα, πάνω στο φυσικό πέρασμα από την πεδιάδα του βόρειου τμήματος του Ισθμού της Ιεράπετρας στις κοιλάδες που δημιουργούν τα βουνά Καψά και Παπούρα του ορεινού όγκου της Θρυπτής.

 

Ο Αζοριάς συνδέεται, φυσικά, με τους σημαντικούς παράκτιους και εσωτερικούς εμπορικούς και επικοινωνιακούς δρόμους, καταλαμβάνοντας στρατηγική θέση στη βόρεια άκρη του Ισθμού της Ιεράπετρας, πραγματικός «διάδρομος» μεταξύ Αιγαίου και Μεσογείου.

 

   6ος π.Χ. αιώνας

 

Η ανασκαφική έρευνα στον Αζοριά ξεκίνησε με κύριο στόχο τη διεύρυνση της φύσης της αρχαϊκής εγκατάστασης στην Κρήτη, εστιάζοντας σε μια σημαντική περίοδο πολιτισμικής αλλαγής, γύρω περίπου στον 6ο π.Χ. αιώνα, που θεωρείται κρίσιμο χρονολογικό κενό, πραγματική «περίοδος σιωπής» ή ακόμη μια δεύτερη «σκοτεινή περίοδος».

 

Η περιοχή δεσπόζει στην πεδιάδα του

Καβουσίου, την οποία κάποιοι μελετητές έχουν συνδέσει με τα εδάφη της «Λάρισα» που αναφέρει ο Στράβωνας (ΙΧ 5.19), πόλη που εγκαταλείφθηκε σε άγνωστη χρονική στιγμή στο πλαίσιο του συνοικισμού της Ιεράπετρας. Αν και ο Στράβωνας είναι, προφανώς, πολύ νεότερη και χρονολογικά ασαφής πηγή για αυτήν την πολιτική ένωση, η τοπογραφία της πεδιάδας του Καβουσίου - ως ευδιάκριτα χωριστή τοπογραφική επέκταση της πεδιάδας του Ισθμού - έχει προσελκύσει το ενδιαφέρον ακριβώς επειδή ο αρχαίος γεωγράφος υπογράμμισε ότι η πεδιάδα κάτω από την εγκαταλειμμένη πόλη στην εποχή του ονομαζόταν ακόμα «Λαρισία». Φυσικά πολλές διαφορετικές θέσεις έχουν προταθεί για ταύτιση με την αρχαία Λάρισα (όπως οι σύγχρονες θέσεις Κεντρί, Ανατολή και Βαϊνιά).

 

Επεκτατικές αξιώσεις

 

Διακόσια χρόνια μετά την εγκατάλειψή του, ο Αζοριάς ξανακατοικήθηκε για σύντομο χρονικό διάστημα μέσα στον 3ο αι. π.Χ. Η νέα αυτή εγκατάσταση φαίνεται ότι περιοριζόταν στην κορυφή της νότιας Ακρόπολης, αν και υπάρχουν στοιχεία μερικής επαναχρησιμοποίησης των αρχαϊκών ερειπίων του νοτιοανατολικού κτηρίου, ως αποθέτη απορριμμάτων και πρόχειρων κατασκευών.

 

Ο 3ος αι. π.Χ. είναι κρίσιμη περίοδος διακρατικών ανταγωνισμών με πρωταγωνιστές στην περιοχή τη Λατώ και την Ιεράπυτνα, που προέβαλαν εδαφικές αξιώσεις. Το βόρειο τμήμα του Ισθμού της Ιεράπετρας, η πεδιάδα του Καβουσίου και ο λιμένας του Θόλου μπορεί να είχαν ιδιαίτερη στρατηγική σημασία για τις επεκτατικές αξιώσεις της Ιεράπυτνας απέναντι στη Λατώ και στο ενδιαφέρον της για τον έλεγχο τόσο των βοσκοτόπων όσο και των λιμενικών εγκαταστάσεων κατά μήκος της ορεινής ενδοχώρας του Ίστρου και της Ολέρου.

 

Μια ελληνιστική φρουρά στον Αζοριά, που βρίσκεται στο στρατηγικής σημασίας σταυροδρόμι μεταξύ του Ισθμού και των βουνών της δυτικής Σητείας, των ακτών του βορρά και του νότου, θα μπορούσε να προστατεύει ή να εποπτεύει τα συμφέροντα της Ιεράπυτνας στα βόρεια παράλια - την ανατολική άκρη των αμφισβητούμενων εδαφικών αξιώσεων, που δεν επιλύθηκαν παρά μόνο με τις διακρατικές συνθήκες του 2ου αι. π.Χ.

 

Γενικότερα, ο Αζοριάς θεωρείται μια θέση ευρύτερου αρχαιολογικού ενδιαφέροντος, δεδομένου ότι έχει διαπιστωθεί η διαρκής κατοίκησή του από την Ύστερη Νεολιθική περίοδο, στην εποχή του Χαλκού και την εποχή του Σιδήρου, έως τον 5ο π.Χ. αιώνα.

 

 

Στο φως πολλά μυστικά

 

Η πρώτη συστηματική ανασκαφή ξεκίνησε από το 2002 έως το 2006, υπό τη διεύθυνση των Λευτέρη Χατζόπουλου (Donald Haggis) και Margaret Mook από το Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας των ΗΠΑ, με άδεια από το υπουργείο Πολιτισμού και υπό την αιγίδα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών της Αθήνας, της ΚΔ' Εφορίας Αρχαιοτήτων και του Ινστιτούτου για την Προϊστορία του Αιγαίου στην Ανατολική Κρήτη.

 

Τα επόμενα χρόνια, από το 2006 έως το 2012, ήταν η περίοδος της μελέτης, δημοσίευσης και συντήρησης. Φέτος ξεκίνησε η δεύτερη φάση ανασκαφής που θα διαρκέσει πέντε χρόνια (2013 - 2017). Στην ανασκαφή συμμετέχουν εκτός από είκοσι αρχαιολόγους με βοηθούς, πενήντα εθελοντές φοιτητές αρχαιολογίας από Αμερική, Αυστραλία, Σκοτία, Αγγλία και Γαλλία, 16 εργάτες και 4 γυναίκες για την πλύση των οστράκων.

 

Ο διευθυντής της ανασκαφής, αρχαιολόγος Λευτέρης Χατζόπουλος μίλησε για την φετινή ανασκαφή η οποία έχει σχεδόν ολοκληρωθεί. «Φέτος κάναμε στρωματογραφικές τομές για να αποκαλύψουμε τις πρώιμες φάσεις του οικισμού και την εξέλιξη της πόλεως.

 

Ψάχνουμε και διερευνούμε πώς ήταν η μετάβαση από τον οικισμό της Εποχής του Σιδήρου μέχρι την Αρχαϊκή Εποχή και να κατανοήσουμε το μέγεθος της αλλαγής. Σε τομές που ανοίξαμε φέτος φαίνονται τα εντυπωσιακά θεμέλια της Αρχαϊκής Εποχής. Μας κάνει εντύπωση το μέγεθος της εργασίας της Αρχαϊκής Εποχής και οι αλλαγές που έχουν γίνει από την εποχή του Σιδήρου.

 

Τα ευρήματα

 

Από τα σημαντικά ευρήματα της φετινής ανασκαφής είναι μία μεγάλη πήλινη βάση κρατήρα και ένα μαρμάρινο αρχαϊκό περιρραντήριο από μάρμαρα του Αιγαίου ή από την Αττική. Τα περιρραντήρια ήταν μαρμάρινες λεκάνες με νερό, στημένες κοντά στους βωμούς και χρησίμευαν στον τελετουργικό καθαρμό των πιστών και το ράντισμα των θυμάτων (όπως ο σημερινός αγιασμός).

 

Σε μεγάλο δωμάτιο με αγγεία αποκαλύφθηκε καμίνι αγγειοπλαστικής που χρονολογείται στις αρχές του 7ου αιώνα. Από τη βόρεια πλευρά της Ακρόπολης αποκαλύψαμε 4 δωμάτια από ένα μεγάλο δημόσιο κτήριο ή ένα μεγάλο σπίτι. Δεν έχουμε μελετήσει ακόμα τα ευρήματα».

 

Η ιστορία της έρευνας στον Αζοριά

 

Η τρέχουσα έρευνα στον Αζοριά έχει τις ρίζες της στην εκτεταμένη επιφανειακή έρευνα που διεξήχθη στην περιοχή του Καβουσίου από τον αρχαιολόγο Λευτέρη Χατζόπουλο (Donald Haggis) μεταξύ του 1989 και του 1992. Η επιφανειακή έρευνα κατέδειξε διασπορά μικρών εγκαταστάσεων της πρώιμης Εποχής του Σιδήρου (περίπου 1200-700 π.Χ.) στην ευρύτερη περιοχή του Αζοριά. Η εγκατάλειψη αυτών των οικισμών φαίνεται να συμπίπτει με μια μεγάλη ανάπτυξη της εγκατάστασης στον Αζοριά, η έκταση της οποίας υπολογίζεται σε περίπου 150 στρέμματα κατά τον 7ο - 5ο αι. π.Χ.

 

Η θέση είχε αρχικά ερευνηθεί από την Αμερικανίδα αρχαιολόγο Ηarriet Boyd το 1900, η οποία είχε ξεκινήσει εκτεταμένες αρχαιολογικές έρευνες στην ανατολική Κρήτη, υπό την αιγίδα της Αμερικανικής Σχολής Κλασικών Σπουδών στην Αθήνα, ανασκάπτοντας έναν αριθμό αρχαίων θέσεων στο Καβούσι.

 

Παρόλο που ο Αζοριάς έγινε γρήγορα γνωστός ως μεγάλο αστικό κέντρο που γνώρισε ιδιαίτερη ανάπτυξη κατά την αρχαϊκή περίοδο, από τις πρόσφατες ανασκαφές προέκυψαν νέα στοιχεία για πρωιμότερες φάσεις και δραστηριότητες. Για παράδειγμα, αποκαλύφθηκαν κατάλοιπα οικισμού της τελικής Νεολιθικής, καθώς και σποραδικές ενδείξεις (επιφανειακά όστρακα ή τυχαία ευρήματα) για την ύστερη Προανακτορική (ΠM III-MM IA) και τη Νεοανακτορική περίοδο.

 

 

Δημόσιοι χώροι

 

Οι δημόσιοι χώροι στο κέντρο της αρχαϊκής πόλης περιλαμβάνουν:

Ένα συγκρότημα που ονομάστηκε "Ανδρείον", αποτελούμενο από αποθηκευτικούς χώρους και τρεις κουζίνες, οι οποίες συνδέονται μέσω ενός πρόπυλου και ενός προθαλάμου με μια τραπεζαρία, και εσωτερικά δωμάτια που χρησιμοποιούνταν για σπονδές και προσφορές.

Στα ευρήματα από το συγκρότημα περιλαμβάνονται επίσης οβελοί, θραύσματα σιδερένιων όπλων, τμήματα ασπίδας και τμήματα χάλκινου κρητικού κράνους, που ανήκει σε τύπο γνωστό ήδη από το Αφρατί και τον Πρινιά.

 

Το Μνημειακό Δημόσιο Κτήριο (το λεγόμενο Πρυτανείο) που ήταν προφανώς μια πρώιμη αίθουσα τελετών ή συμποσίων, με αναβαθμούς για καθίσματα και ένα βοηθητικό κτήριο εξοπλισμένο για αποθήκευση για την προετοιμασία τροφής.

 

Ακριβώς στο βόρειο τοίχο του Μνημειακού Δημόσιου Κτηρίου, υπάρχει διμερές ιερό της ύστερης αρχαϊκής εποχής. Είναι κατασκευασμένο πάνω σε ένα πόδιο και είναι προσιτό μέσω εισόδου με κλίμακα στα δυτικά. Το νότιο δωμάτιο έχει κεντρική πετρόκτιστη εξέδρα ή ένα βωμό και μια εστία.

 

Διασκορπισμένα πάνω και γύρω από το βωμό βρέθηκαν δύο μικροσκοπικοί σκύφοι, ένα μικροσκοπικό χάλκινο κύπελλο, τρεις ραβδωτές βάσεις και 14 πήλινα αντικείμενα.

 

Τα ειδώλια

 

Ανάμεσά τους ξεχωρίζουν δύο κυλινδρικά τροχήλατα ειδώλια, δύο δαιδαλικά ειδώλια, μια δαιδαλική πινακίδα φτιαγμένη με μήτρα, ένα ζωόμορφο ειδώλιο και τέσσερα χονδροειδή χειροποίητα γεωμετρικά ειδώλια. Αξίζει να σημειωθεί ότι όλα τα ανθρωπόμορφα ειδώλια είναι γυναικεία. Στα ευρήματα από το δωμάτιο περιλαμβάνονται επίσης μια χάντρα γυαλιού, ένα υφαντικό βάρος (σφονδύλι), ένα κομμάτι διπλωμένου χάλκινου ελάσματος και διάφορα θαλάσσια κοχύλια.

 

Αποκαλύφθηκαν, επίσης, ένας χαυλιόδοντας κάπρου και ένα θραύσμα κρανίου. Ο γειτονικός αποθηκευτικός χώρος, στα βόρεια, έδωσε ποικίλη κεραμική του τέλους του 6ου και των αρχών του 5ου αι. π.Χ. Ενδιαφέρον εύρημα, τέλος, ήταν ένας γεωμετρικός κρατήρας.

 

 

 

Οικιακή χρήση

 

Οι αρχαϊκές οικίες, που έχουν αποκαλυφθεί σε έξι σημεία του χώρου, δείχνουν μια στενή και ομόκεντρη τοποθέτησή τους σε συνάφεια με τις δημόσιες κατασκευές στην κορυφή της νότιας Ακρόπολης και με τάσεις επέκτασης και στη βόρεια Ακρόπολη.

 

Οι οικίες στον Αζοριά αντιπροσωπεύουν ενδιαφέρουσες παραλλαγές στο σχέδιο. Στα περισσότερα παραδείγματα ο αποθηκευτικός χώρος γειτονεύει άμεσα με την κύρια αίθουσα, ενώ η κουζίνα είναι ξεχωριστή κατασκευή, μερικές φορές ακανόνιστου σχήματος και προσβάσιμη από το κύριο κτίσμα μέσω ενός προαυλίου.

 

Από πλευράς ευρημάτων συνήθως οι κύριες αίθουσες αποδίδουν κύλικες, σκύφους, υδρίες και αμφορείς, καθώς επίσης και μικρούς διακοσμημένους πίθους, ενώ οι αποθήκες φαίνεται ότι λειτουργούσαν ως κελάρια, που περιείχαν τον εξοπλισμό για την πόση και το φαγητό. Ωστόσο, κύριο χαρακτηριστικό γνώρισμα αποτελεί η αποθήκευση τροφίμων σε μεγάλους πίθους.

 

Στις κουζίνες υπάρχουν πάγκοι εργασίας, ενώ βρίσκουμε και σύνολα λίθινων εργαλείων και άλλον οικιακό εξοπλισμό, όπως τρίφτες τυριών, καθώς και πλούσια σειρά αγγείων για αποθήκευση, το μαγείρεμα και την κατανάλωση της τροφής.

 

Τα υπολείμματα τροφών είναι ποικίλα και συμπεριλαμβάνουν ελιές, σταφύλια, σιτάρι, αμύγδαλα, διάφορα δημητριακά και όσπρια, ενώ στα ζωικά υπολείμματα συγκαταλέγεται ο χοίρος, το πρόβατο, η αίγα και σημαντική ποσότητα ψαριών. Στα ευρήματα, τέλος, συγκαταλέγονται γεωργικά εργαλεία και αναθηματικά πλακίδια.

 

Επίσης, έχει αποκαλυφθεί ελαιοτριβείο αρχαϊκής περιόδου με μικρή αποθήκη με δύο μικρούς μυλόλιθους. Στη νοτιοδυτική πλαγιά του Αζοριά ανασκάφηκε μικρός θολωτός τάφος το 2006 που αποτελεί τμήμα των καταλοίπων της πρώιμης Εποχής του Σιδήρου.

 

ΠΗΓΗ: neakriti.gr

Σουσάκι: Το άγνωστο ηφαίστειο δίπλα στην Αθήνα!

 

Ελάχιστοι γνωρίζουν ότι λίγα χιλιόμετρα μακριά από την Αθήνα υπάρχει και εδώ ένας ηφαιστειακός γίγαντας, που ευτυχώς κοιμάται ήσυχα εδώ και δύο εκατ. χρόνια.

Πρόκειται για το Σουσάκι, μόλις 70 χιλιόμετρα μακριά από την Ομόνοια, στην περιοχή των Αγίων Θεοδώρων, που αποτελεί το βορειότερο άκρο του ενεργού ηφαιστειακού τόξου του νότιου Αιγαίου, στο οποίο ανήκουν και τα ηφαίστεια στα Μέθανα, στον Πόρο, στη Μήλο, στη Σαντορίνη και στη Νίσυρο.

Το στοιχείο που κάνει το συγκεκριμένο ηφαίστειο να ξεχωρίζει είναι ότι δεν έχει κρατήρα ή καλντέρα, αλλά δεκάδες τρύπες (στόμια) από τις οποίες εκλύεται διοξείδιο του άνθρακα και θείο. Η παρουσία του ηφαιστείου γίνεται αισθητή από την έντονη δυσοσμία του θειαφιού και από το σεληνιακό τοπίο που παρουσιάζει η περιοχή.

Όπως αναφέρει η εφημερίδα «Espresso», που μίλησε με καθηγητές Γεωλογίας και Ηφαιστειολογίας για το θέμα, σήμερα οι επιστήμονες θεωρούν ότι το ηφαίστειο είναι σβησμένο, ωστόσο «κανείς δεν είναι σε θέση να γνωρίζει τα μυστικά της γης ή να ακούσει τους... ψιθύρους της

Βγαίνοντας από την Αττική, με κατεύθυνση προς Κόρινθο, αμέσως μετά τους Άγιους Θεόδωρους, υπάρχει αυτό το πανάρχαιο ηφαίστειο, το Σουσάκι, που δίνει τη δυνατότητα για μια πεζοπορική εμπειρία διαφορετική από τις άλλες. Παίρνοντας μαζί σας ικανοποιητικές προμήθειες σε νερό και τρόφιμα, μπορείτε να μπείτε στο φαράγγι, που ξεκινά σε σημείο πολύ κοντά στην Εθνική οδό και καταλήγει στους πρόποδες των Γερανείων. 

 

Το ηφαίστειο Σουσάκι είναι το βορειότερο άκρο του ηφαιστειακού τόξου του νοτίου Αιγαίου, στο οποίο ανήκουν τα Μέθανα, ο Πόρος, η Μήλος, η Νίσυρος και η Σαντορίνη. Παρόλα αυτά, ελάχιστοι γνωρίζουν την ύπαρξή του, ίσως γιατί, με το πέρασμα των αιώνων, ο κρατήρας έδωσε τη θέση του σε δύο χαράδρες, περικυκλωμένες από πευκοδάση και ελαιώνες. Όταν, όμως, μπείτε στην περιοχή, αποτολμώντας τη διάσχιση του ανατολικού φαραγγιού, το τοπίο αλλάζει απότομα και η βλάστηση δίνει τη θέση της σε ένα κυριολεκτικά σεληνιακό τοπίο, γεμάτο ηφαιστειογενή πετρώματα και μικρές στοές, από τις οποίες βγαίνουν θερμά αέρια και κάποτε αποτελούσαν σημεία εξόρυξης θειαφιού από τους κατοίκους της περιοχής. 

 

Η πιο έντονη αίσθηση που έχει κανείς μπαίνοντας στην ηφαιστειακή χαράδρα είναι η μυρωδιά του θειαφιού, που σε κάποια σημεία είναι σχεδόν αφόρητη. Οι τρύπες που θα βλέπετε στα δεξιά σας θα προκαλέσουν την περιέργειά σας. Αν αποφασίσετε, ωστόσο, να πλησιάσετε θα πρέπει να κρατάτε ένα μαντήλι στο πρόσωπό σας, ιδίως αν αντιμετωπίζετε προβλήματα δύσπνοιας, καθώς η δυσοσμία είναι πολύ πιο έντονη. Επίσης, αποφύγετε να μπείτε πιο μέσα, καθώς η μυρωδιά μπορεί να προκαλέσει ακόμη και λιποθυμίες και η θερμοκρασία σε κάποιες περιπτώσεις, κάνει την ατμόσφαιρα ακόμη πιο αποπνιχτική. Στα σημεία αυτά, πριν μερικές δεκαετίες, και κυρίως στη διάρκεια της Κατοχής, οι ντόπιοι εξόρυσσαν θειάφι, που το εμπορεύονταν ή το χρησιμοποιούσαν για τις αγροτικές καλλιέργειες. Στις μικρές στοές του Σουσακίου, εκείνα τα χρόνια, πολλοί ήταν εκείνοι που έχασαν ακόμη και τη ζωή τους, όταν τα σαθρά πετρώματα κατέρρεαν, εγκλωβίζοντάς τους. Άλλωστε, σε κάποια σημεία μπορεί να δείτε ακόμη και νεκρά ζώα ή πουλιά, που αποδείχθηκαν ευάλωτα στις ιδιαίτερες συνθήκες που διαμορφώνονται στην περιοχή, λόγω των δηλητηριωδών αερίων. Ιδιαιτέρως τον Χειμώνα, όταν φυσάει νοτιάς, η θερμοκρασία στη χαράδρα ανεβαίνει και τα αέρια είναι ορατά με γυμνό μάτι. 

 

Ωστόσο, οι εντυπώσεις που θα αποκομίσετε, από τα πρώτα κιόλας μέτρα της πεζοπορίας σας μέσα στο φαράγγι, θα είναι πολύ ιδιαίτερες, κυρίως εάν δεν έχετε ποτέ πριν έρθει σε επαφή με την δύναμη και την ενέργεια που αποπνέει μια ηφαιστειογενής περιοχή. Εάν, μάλιστα, αποφασίσετε να συνεχίσετε ψηλότερα, θα αποζημιωθείτε ακόμη περισσότερο για τον κόπο σας. Αν και πιο δύσβατο, το μονοπάτι διασχίζει την κοιλάδα ενός ρέματος και σε αρκετά σημεία θα δείτε και νερό να αναβλύζει μέσα από τα έγκατα της γης. Το τοπίο ξαναπρασινίζει και τα πεύκα κάνουν την εμφάνισή τους, στις απότομες πλαγιές πάνω από τα κεφάλια σας. Θα δείτε, επίσης, πικροδάφνες, μικρά κυπαρισσοειδή, σπάνια λουλούδια, αλλά και καλαμιές, ενώ ακόμη ψηλότερα και ανάλογα την εποχή, θα βρείτε και μικρούς καταρράκτες, που ολοκληρώνουν την όμορφη εικόνα της ανάβασή σας. 

 

Οι γεωλόγοι μελετούν συνεχώς το Σουσάκι, μαζί με τα υπόλοιπα ηφαιστειακά κέντρα της Ελλάδας και θεωρούν ότι δεν αποκλείεται, κάποια στιγμή, να ξυπνήσει και πάλι. Ίσως γι αυτό προκαλεί έκπληξη η ύπαρξη διυλιστηρίων πολύ κοντά στην περιοχή. Όσο, πάντως, κι αν το γύρω περιβάλλον χαλάει την αισθητική σας, όταν βρεθείτε μέσα στη χαράδρα, θα ταξιδέψετε, για λίγες ώρες, σε άλλη διάσταση και θα ξεχάσετε ότι βρίσκεστε τόσο κοντά στην Αθήνα, αλλά και δίπλα σε μια περιοχή πραγματικά υποβαθμισμένη περιβαλλοντικά. 

Αν, τώρα, έχετε ακόμη περισσότερη υπομονή και διάθεση, μπορείτε να συνεχίσετε την πεζοπορία σας, στη δυτική χαράδρα, που βρίσκεται σε κοντινή απόσταση. Η διαδρομή εκεί είναι πολύ πιο ομαλή, η βλάστηση περισσότερη, ίσως και η ροή του νερού. Αν, μάλιστα έχετε προνοήσει, μπορείτε να απολαύσετε κι ένα πικ νικ στη σκιά ενός δέντρου, πριν επιστρέψετε στην Εθνική οδό και προσγειωθείτε στην πραγματικότητα.

Πως θα πάτε στο Σουσάκι

 

Στην Εθνική Οδό Αθηνών – Κορίνθου, βγείτε στην έξοδο των Αγίων Θεοδώρων, περάστε κάτω από την Εθνική και βγείτε στην παλιά εθνική. Στρίψτε δεξιά και μετά από δύο χιλιόμετρα κάντε δεξιά στη διχάλα και περάστε κάτω από τη γέφυρα. Μετά την είσοδο των διυλιστηρίων, προσέξτε την πινακίδα δεξιά για Σουσάκι και μόλις βγείτε στον κεντρικό δρόμο στρίψτε δεξιά και αμέσως αριστερά. Έχετε φτάσει στον παράδρομο της Εθνικής. Περάστε απέναντι και συνεχίστε προς το βουνό αριστερά για 50 μέτρα. Φτάνετε σε χωματόδρομο που είναι και η τελική ευθεία για τη χαράδρα. Η πινακίδα “Σουσάκι” θα σας οδηγήσει στην είσοδο του φαραγγιού.

http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=155697
http://earthquake-now.blogspot.gr/2010/04/blog-post_25.html

ΣΟΚ ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ ΚΑΙ ΤΑ ΠΕΡΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟΥ ΝΟΜΟΥ

ΣΟΚ ΑΠΟ ΚΥΡΙΑΚΟ ΜΗΤΣΟΤΑΚΗ : '' ΘΑ ΕΦΑΡΜΟΣΟΥΜΕ ΣΤΡΑΤΙΩΤΙΚΟ ΝΟΜΟ ΓΙΑ ΝΑ ΠΕΡΑΣΟΥΜΕ ΤΙΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΕΙΣ ''‏

 
Σε σοκαριστική ομολογία των κυβερνητικών προθέσεων για επιβολή στρατιωτικού νόμου στην χώρα προκειμένου να περάσουν αυτά που θέλει η τρόικα, προχώρησε σε συνέντευξή του στην έγκυρη βελγική εφημερίδα «La Libre Belgique» ο υπουργός Διοικητικής Μεταρρύθμισης
Κυριάκος Μητσοτάκης.

"Θα προχωρήσουμε εν ανάγκη και με την επιβολή στρατιωτικού νόμου, θα κάνουμε πραξικόπημα ("Le clientélisme arrangeait beaucoup de monde") για να επιβάλλουμε τις αναγκαίες μεταρρυθμίσεις. Η μεταρρύθμιση της ελληνικής δημόσιας διοίκησης είναι ένα πολύ σοβαρό θέμα για τη χώρα μας και για τους πολίτες» δήλωσε με απίστευτη ειλικρίνεια

Σε επιστολή που απέστειλε στον διευθυντή της εφημερίδας, ο κ. Μητσοτάκης διαψεύδει κατηγορηματικά ότι χρησιμοποίησε αυτές τις λέξεις, αντιλαμβανόμενος, κάπως αργά, όπως συνήθιζε ο πατέρας του, τον απόηχο των δηλώσεων του.

Η συνέντευξη δημοσιεύθηκε τόσο στην έντυπη έκδοση, όσο και στη διαδικτυακή έκδοση της βελγικής εφημερίδας.

Είναι έτοιμοι για όλα, όπως απέδειξαν και στην περίπτωση των συλλήψεων της ηγεσίας και των βουλευτών του εθνικιστικού κόμματος του Λαϊκού Συνδέμσου με την ... αντιτρομοκρατική υπηρεσία.

Το ερώτημα είναι πόσο και αν η κοινωνία είναι έτοιμη να αποτρέψει την επιβολή στρατιωτικού νόμου για να κάνουν νόμο τις εντολές της τρόϊκα. Και βέβαια αν θα πειθαρχήσουν οι στρατιωτικοί στις εντολές της κυβέρνησης. Ο ίδιος ο Δ.Αβραμόπουλος πάντως δήλωνε σχετικά ότι "Προτιμώ να πεθάνω παρά να δώσω τέτοιες εντολές"...

Διαβάστε εδώ όλες τις δηλώσεις-σοκ στην βελγική εφημερίδα (που τώρα τις παίρνει πίσω...) του Κ.Μητσοτάκη: http://www.lalibre.be/actu/international/le-clientelisme-arrangeait-beaucoup-de-monde-526f6ee235708def0d96aedd...

ΠΗΓΗ

http://www.triklopodia.gr/2013/10/blog-post_5859.html

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΕΡΩΤΑ!!!

 

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ

ΚΑΛΩΣ ΗΛΘΕΣ ΕΡΩΤΑ!!!

της ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ

Αλήθεια, πώς πέρασαν τα χρόνια, αναρωτιόμουν χθες το βράδυ, όταν πήγα να φιλήσω τη μικρή μου κοπελούδα! Ακούμπησα τα χείλη μου στα μάγουλά της, μα εκείνα ήτανε υγρά. Ένα δάκρυ πήγε να μου κρύψει, ενώ κρατούσε ένα λουλούδι στα στήθια της σφιχτά!

‘Ένα κακό προαίσθημα σάλεψε με μιας τα σωθικά μου. Δεν είναι δυνατόν, η δική μου κόρη ερωτευμένη;

Ναι, αυτό ήταν. Τα βλέμμα της δεν ήταν το γνωστό, το ανέμελο το παιδιακίσιο! Ήταν απόμακρο κι ονειροπόλο, τόσο που μ΄ανάγκασε ασυναίσθητα να τραβήξω το πρόσωπό μου απ΄το δικό της. Πήγα κάτι να ψελλίσω, μα εκείνη έδειχνε να αγνοεί και την ύπαρξή μου ακόμα.

Ώστε λοιπόν, αυτό το κοριτσάκι που το μεγάλωσα με το δικό μου γάλα, ήρθε κάποιος να μου το αρπάξει; Να μου το μολύνει; Τώρα δηλαδή, εκείνον θ΄αγκαλιάζει, εκείνον θα αγαπάει κι ορφανή θα μείνει η δική μου αγκαλιά;

Πώς μπόρεσε όμως να κρύψει από μένα αυτό το μυστικό; Ούτε ήρθε καν να με ρωτήσει!

Χμ! Να με ρωτήσει! Γιατί; Μήπως τότε, ρώτησα εγώ κανέναν; Μα ρωτάει η Άνοιξη το τριαντάφυλλο, αν θέλει εκείνο να ανθίσει; Ή μήπως ρώτησε το Φθινόπωρο εμένα, αν ήθελα τις πρώτες πινελιές στο πρόσωπό να ζωγραφίσει; Μα κι ο χειμώνας, όταν ρίξει χιόνια στα μαύρα μου μαλλιά, θα με ρωτήσει;
‘
Ετσι είναι η ζωή! Ένα μπουμπούκι εδώ μπροστά σου ανθίζει και δυο μαραμένα πέταλα σωριάζονται πιο κεί.

-Ήρθες άραγε, άθεε του έρωτα θεέ, να την μολύνεις με τα βέλη σου, ή να μου την εξαγνίσεις; Στα χέρια σου ποια τάχα δώρα να κρατάς! Τις ηδονές σου, ή τις οδύνες σου μονάχα; Με την σοφία σου ήρθες να την αναστήσεις, ή με την αμάθειά σου να μαστιγώσεις τις αξίες της και την ψυχούλα της να ροκανίσεις; Με το χέρι της σοφής σου δύναμης θα την κρατήσεις, ή με την αδυναμία κατακούτελα θα τη χτυπήσεις;

Έλα λοιπόν καλέ μου έρωτα! Σαν μάνα, γονυπετής σ΄εκλιπαρώ. Θέλω για λίγο να μ΄ακούσεις:

Εσύ, που είσαι της δημιουργίας ο θεός, των ζωγράφων η εμπνευσμένη μούσα και των ποιητών ο στοχασμός, στάσου σε παρακαλώ εξαγνισμένος στην καρδούλα της επάνω.

Λαμπάδιασε μέσα της το πάθος της εκλεκτικής ζωής και κράτα την μακριά από τον πόθο του θανάτου. Προστάτεψέ την από κείνη την τραγική στιγμή, όπου με θλίψη θα αναρωτιέται, πώς είναι δυνατόν η απογοήτευση, η πίκρα κι η αηδία, να πάρουν τη θέση, που κατέχει σήμερα η Αγάπη!

Ναι, αυτήν την αγάπη με το ερωτικό συντρόφιασμα, θα ήθελα να της χαρίσεις!

Έλα, πάρε τα πινέλα σου και ζωγράφισε στο βλέμμα της, την αληθινή Μυσταγωγία της ψυχής!!!