Χρήστος Πασσαλάρης : Μια συνέντευξη για όλους και για όλα

Ο Χρήστος Πασαλάρης είναι ένας κορυφαίος έλληνας δημοσιογράφος και αρθρογράφος που θαυμάζω ιδιαίτερα. Σήμερα κάνοντας μια εκκαθάριση στο αρχείο μου των εφημερίδων ξαναδιάβασα μια πολύ ενδιαφέρουσα συνέντευξη του στην Μαρία Ανδρέου στο ΠΑΡΟΝ τον Ιανουάριο του 2013. Η αξία των όσων είπε για την δημοσιογραφία και τους δημοσιογράφους, για την κρίση που μαστίζει την χώρα μας, για τους πολιτικούς και την πολιτική ζωή του τόπου είναι διαχρονική και ΄φυσικά αξίζουν να τύχουν της ιδιαίτερης προσοχής σας. Δυστυχώς η συνέντευξη είναι πολύ μεγάλη για να δημοσιευθεί ολόκληρη στο blog και έτσι περιορίζομαι αναγκαστικά στην ανάρτηση των κυριοτέρων – κατά την κρίση μου - αποσπασμάτων και ας με συγχωρέσουν τόσο η κα Ανδρέου όσο και ο κ. Πασαλάρης.

Τα ψάλλει σε όλους ο Χρήστος Πασαλάρης

·        Δεν είναι δημοσιογράφος αυτός που νοικιάζει το  λαρύγγι του και την πένα του!

·        Η τέταρτη εξουσία είναι εξίσου βρόμικη με τις άλλες

·         Η κρίση ενώνει τον κόσμο...

Της Μαρίας Ανδρέου

Φάληρο, 9 το πρωί! Με περίμενε με ένα χυμό και ένα δικό του βιβλίο για δώρο, «Η ιστορία του Τύπου». Μέσα η αφιέρωση έγραφε: «Στη Μαρία με μια ευχή να με ξεπεράσει γρήγορα». Χαμογέλασα και του α­πάντησα ότι για μένα είναι τιμή και μόνο που τον γνώρισα. 0 Χρήστος Πασαλάρης έκλεισε το 2006 εξήντα πέντε χρόνια στη μάχιμη δημοσιογραφία. Τα 30 από αυτά υπήρξε διευθυντής των μεγαλύτερων αθηναϊκών εφημερίδων. Σήμερα είναι αρθρογράφος στη «Real News». Έγρα­ψε οκτώ βιβλία, εκ των οποίων το «Μια ζωή τίτλοι» βραβεύ­θηκε από την Ακαδημία Αθηνών. Στη ζωή του έχει ένα ακόμη βραβείο, αυτό της εθνικής αντίστασης. Συνελήφθη από τους Γερμανούς κατακτητές και οδηγήθηκε στο απόσπασμα όπου γλίτωσε εκ θαύματος. Μια ζωή σαν μυθιστόρημα!

Με θάρρος τονίζει ότι ο 'Έλληνας αρέσκεται στην εξουσία, ότι περιμένει μια γυ­ναίκα πρωθυπουργό, ότι στη δημοσιογραφία δεν έχει γίνει κά­θαρση, ότι ο λαός σήμερα έχει ξεπεράσει την ηγεσία του και ούτε ο Σαμαράς ούτε ο Τσίπρας θα μας σώσουν, ότι οι μεγα­λύτεροι ήρωες του Έλληνα είναι ο Ζορμπάς και ο Γύφτος του Παλαμά και ότι η σημερινή Βουλή είναι πάμπλουτη... 

• Τελικά, οι εφημερίδες γράφονται για την ύλη τους ή για τις προσφορές

Θα έλεγα ότι αν αφαιρέσουμε τις προσφορές από τις εφημερίδες θα πέσει η κυκλοφορία τους κατά το ήμισυ ακόμη. Την εφημερίδα την παίρνουν φανατισμένα οι μεγάλοι, που την έχουν σαν το τσιγάρο και λογαριάζουν μόνο τα καλά της έντυπης δημοσιογραφίας. Αλλά το τυπωμένο χαρτί γράφει το τέλος του. Θα σου πω ένα θλιβερό νούμερο για τις εφημερίδες. Χθες έκανα ένα απολογισμό από το  2006. Τα τελευταία έξι χρόνια δηλαδή. Οι ημερήσιες εφημερίδες πουλάνε όλες μαζί 105.000 φύλλα. Όσα είχε παλαιότερα μια μεσαία εφημερίδα. Οι δε κυριακάτικες, που θεωρούνται πιο δυνατές, συνολικά πουλάνε 550.000 φύλλα, ενώ το 2006 είχαν 1.109.000 φύλλα. Που σημαίνει ότι έχουν χάσει τη μισή κυκλοφορία τους. Έχουν χάσει 600.000 φύλλα!

• Αυτό πού οφείλεται; Στην εισβολή του ίντερνετ;

Πρέπει να παραδεχτούμε εμείς οι δημοσιογράφοι των εφημερίδων ότι υπάρχει μια κολοσσιαία μεταβολή από την έντυπη δημοσιογραφία στην ηλεκτρονική. Και οι ξένοι το αποδέχτηκαν. Σε λίγα χρόνια μπορεί να πούμε και αντίο στις εφημερίδες. Ο μεγαλύτερος εχθρός της εφημερίδας είναι το νεκροταφείο. Οι αναγνώστες που πεθαίνουν και δεν ανανεώνονται. Οι νέοι δεν θέλουν το διάβασμα. Πρόκειται για φαινόμενο. Θέλουν την εικόνα ή τον ηλεκτρονικό υπολογιστή. Πάντως, τα βιβλία και τις εφημερίδες δεν τις θέλουν. Το θέμα είναι μήπως με την έντυπη δημοσιογραφία πεθαίνει και η σωστή, ποιοτική, μαχητική, ερευνητική δημοσιογραφία.

• Πώς εξηγείτε το φαινόμενο ότι νέες εφημερίδες βγαίνουν στην αγορά;

Ναι, υπάρχουν κάποιοι νέοι εκδότες που δεν έχουν πιάσει καλά το θέμα της κρίσης στον Τύπο και επιχειρούν να βγάλουν νέες εφημερίδες για να καλύψουν κάποια κενά. Για μένα υπάρχουν δύο εξηγήσεις. Υπάρχει η περίπτωση μέσα από τις εφημερίδες να γίνεται ξέπλυμα βρόμικου χρήματος και, από την άλλη μεριά, υπάρχει και η εξουσιολαγνεία. Το μεγάλο ελάττωμα του Ρωμιού είναι η λατρεία της εξουσίας. Αν φωνάξεις στο Σύνταγμα «πρόεδρε», θα γυρίσουν οι μισοί να σε κοιτάξουν. Γιατί οι μισοί κάπου είναι πρόεδροι. Στην ελληνική γλώσσα μόνο υπάρχει το δεύτερο συνθετικό των λέξεων που είναι η αρχή. Δεν υπάρχει σε καμία άλλη γλώσσα. Λες τμηματάρχης, προσωπάρχης, ομαδάρχης, θιασάρχης, σχολάρχης, στρατάρχης. Πείτε μου σε ποια άλλη χώρα υπάρχουν τόσες Θεατρικές σκηνές. Πάνω από 200. Γιατί υπάρχουν τόσες εφημερίδες τόσοι σταθμοί; Είμαστε της υπερβολής. 

• Ποιους δημοσιογράφοι ξεχωρίζετε σήμερα; Ποιοι είναι οι δημοσιογράφοι πρώτης κατηγορίας;

Οι δημοσιογράφοι πρώτης κατηγορίας είναι αυτοί που δεν τους ξέρει ο κόσμος. Ανορθόδοξο; Κι όμως αυτή είναι η αλήθεια. Αυτούς που δεν ξέρει ο κόσμος είναι οι έντιμοι δημοσιογράφοι που υπηρετούν το λειτούργημα σεμνά και ταπεινά. Οι τηλεαστέρες δημοσιογράφοι είναι σκλάβοι του ονόματός τους και της φήμης τους. Για μένα δεν είναι ελεύθεροι, είναι δέσμιοι. Με πόσα δεσμά δεμένοι; Αμέτρητα. Και μη μου πείτε ποιοι; θα έλεγα σχεδόν οι πάντες. Υπάρχουν και μερικοί που είναι πολύ ξεφωνημένοι γιατί τα παίρνουν κιόλας. Δημοσιογράφοι που θα έπρεπε να είχαν φύγει από τη δημοσιογραφία εδώ και πολύ καιρό. Αλλά, δυστυχώς, είμαστε το μόνο επάγγελμα που ακόμη δεν έχει γίνει κάθαρση.

• Άρα έχουν δίκιο οι πολίτες που λένε ότι τα ΜΜΕ έχουν σχέση με την εξουσία με τα δημόσια έργα, με τους εξοπλισμούς...

Κοίταξε, Μαρία, τα τελευταία χρόνια κάποιοι δεν έχουν καταλάβει ποιοι είναι δημοσιογράφοι και ποιοι δεν είναι. Εάν πάρεις τον κατάλογο της Ένωσης Συντακτών θα δεις ότι οι μισοί εργάζονται σε γραφεία Τύπου ή σε γραφεία Δημοσίων Σχέσεων. Για μένα αυτοί δεν είναι δημοσιογράφοι. Η Ένωση θα έπρεπε να τους είχε διώξει. Δεν είναι δημοσιογράφος αυτός που νοικιάζει το λαρύγγι του, την πένα του, το σώμα του για να υπηρετήσει πολιτικό, επιχειρηματία. Δεν είναι δημοσιογράφος, να φύγει από το επάγγελμα, τέρμα. Όποιος δημοσιογράφος πουλιέται για το χρήμα δεν τον εκτιμάς και δεν τον υπολογίζεις.  Οι δημοσιογράφοι χωρίς εισαγωγικά είναι ελάχιστοι.

• Η δημοσιογραφία του τότε, αυτήν που υπηρετήσατε από καίριες θέσεις εσείς, συγκρίνεται με αυτήν του σήμερα;

Για να βαθμολογήσουμε τον καλό δημοσιογράφο πρέπει να ξεκινήσουμε ως εξής: Ο καλός δημοσιογράφος είναι ερευνητής. Δεύτερον είναι εισαγγελέας, καταγγέλλει. Τρίτον είναι ερμηνευτής των γεγονότων. Τέταρτον αξιολογεί τα γεγονότα και προτάσσει ως σημαντικό αυτό που θα έχει σημασία για τη ζωή του πολίτη. Σήμερα ανοίγεις το ίντερνετ στο σάιτ και βλέπεις κατεβατά από πληροφορίες. Μαζί με την ανατροπή μιας κυβέρνησης, βλέπεις και τη νέα σχέση της Μενεγάκη. Αμέσως μετά την πολιτική είδηση. Ποια είναι η ιεράρχηση των ειδήσεων; Από τις 2.000 ειδήσεις πού είναι αυτός ο δημοσιογράφος που θα πει «αναγνώστη, αυτά τα τρία έχουν σημασία για τη ζωή σου»; Αυτή είναι τέχνη του δημοσιογράφου, το ταλέντο, η ικανότητα. Η διάκριση των πληροφοριών. «Αυτά τα τρία, αναγνώστη, πρόσεξε, τα άλλα πέταξε τα στη χωματερή».

• Υπάρχει στρατευμένη δημοσιογραφία;

Οι δημοσιογράφοι που υπηρετούν κόμματα δεν είναι δημοσιογράφοι. Εδώ και δέκα χρόνια ισχύει το πόθεν έσχες των δημοσιογράφων. Ποιον μεγάλο δημοσιογράφο κάλεσαν; Τους μικρούς μόνο. Να καλέσουν τους απατεώνες, τους φοροφυγάδες δημοσιογράφους. Η τέταρτη εξουσία είναι εξίσου βρόμικη με την πρώτη, τη δεύτερη και την τρίτη. Πάνε μαζί όλες αυτές. Είναι ξαδέρφες. Για μένα χρειάζεται μια επανάσταση. Και αναγκαία είναι η επανάσταση και αναμένεται να γίνει. Ποιός θα την κάνει να μου πεις...

• Στα δελτία ειδήσεων γιατί δεν παρουσιάζονται πλέον τα εθνικά μας θέματα; Κυπριακό, Σκοπιανό, Ελληνοτουρκικά;

Γιατί φταίμε εμείς. Χειραγωγήσαμε τον κόσμο όπως ήθελε το κυβερνόν σύστημα. Συνεργαζόμαστε μαζί με το σύστημα. Δεν υπήρξαμε επαναστάτες δημοσιογράφοι. Και όσον αφορά την πατρίδα, αυτό με πονάει. Η πρώτη επαναστατική εφημερίδα βγήκε από τον Ρήγα Φεραίο, τον Θεόκλητο Φαρμακίδη, τον Άνθιμο Γαζή... Σήμερα έχουν πέσει όλοι στο τι μου δίνεις... Σήμερα οι δημοσιογράφοι ενδιαφέρονται για το πόσο θα πουλήσουν την πένα τους και το λαρύγγι τους.

• Ποια πρέπει να είναι τα χαρίσματα ενός δημοσιογράφου;

Ο δημοσιογράφος πρέπει να απεμπλακεί από τον φόβο του θανάτου και του χρήματος. Ένα νέο παιδί που θα ασχοληθεί με τη δημοσιογραφία, που είναι ένα πολύ ωραίο επάγγελμα, πρέπει να ξέρει ότι στη δημοσιογραφία δεν μπαίνει για να πλουτίσεις. Άντε ως ανταμοιβή σου να γίνεις διάσημος και γνωστός. Αλλά ένας ερευνητής δημοσιογράφος πρέπει να ξέρει ότι μπορεί να πεθάνει, να δεινοπαθήσει, να σκοτωθεί, να δικαστεί, να μπει φυλακή. Ο δημοσιογράφος είναι αγωνιστικό επάγγελμα.

• Κύριε Πασαλάρη, βλέπω γεμάτο τον τοίχο του γραφείου σας με βραβεία από την Ακαδημία Αθηνών, από το ίδρυμα Μπότση, από το Ίδρυμα Ιπεκτσί, χρυσό μετάλλιο από τον Δήμο Αθηνών για τον αγώνα σας στην Εθνική Αντίσταση και πόσα άλλα. Ποιο είναι όμως το βραβείο που θα θέλατε εσείς από τη ζωή;

Το να μου λέει η κάθε Μαρία «Χρήστο, μπράβο, καλά τα είπες σήμερα». Αυτό. Μαζεύω το e-mail του κόσμου και αυτό με λιώνει. Αυτά είναι τα βραβεία. Ο δημοσιογράφος είναι δύσκολο επάγγελμα γιατί διαφθείρεται.  

• Παραπολιτικά βγαίνουν σήμερα;

Ναι, αλλά και αυτά ελεγχόμενα. Πέφτει και εκεί λογοκρισία.

• Τα μεγάλα πνεύματα είναι γέννημα ωραίων εποχών;

Ναι. Γι’ αυτό πιστεύω ότι θα έρθει σύντομα η εποχή που θα αναδείξουμε νέους Ελύτηδες, Σεφέρηδες, Χατζιδάκηδες. Σε πέντε χρόνια ίσως. Υπάρχει ζυμάρι έτοιμο να βγάλει καινούριους Καζατζάκηδες και Παλαμάδες. Και θα πάρουμε νέα Νόμπελ. Στην Κατοχή, ως αριστερός, με είχαν βάλει στο ΕΠΟΝ. Η πρώτη ομάδα που έφτιαξα ήταν με τρία παιδιά. Η Ελένη Αρβελέρ, η Άννα Συνοδινού και ο Μάνος Χατζιδάκις. Πάντα πίστευα στους νέους. Ο Καψής, ο Λευτέρης Παπαδόπουλος που του είπα να ασχοληθεί με τον στίχο, η Κανέλλη, ο Μαρούδας, ο Φώσκολος ήταν παιδιά μου. Τρεις γενιές δημοσιογραφίας. Διδάσκω πόσα χρόνια σε δημοσιογραφικές σχολές.

• Έχουμε πολιτιστική κρίση;

Μαζί πάνε όλα αυτά. Πολιτική κρίση, δημοσιογραφική. Αλλά σου είπα ο κόσμος ξυπνάει τώρα. Πάει στα μουσεία, στα φεστιβάλ, στις εκθέσεις. Είδες ότι φέτος έπεσε ο χρόνος τηλεθέασης; Μειώθηκε. Από κάτω μας είναι η νέα Ελλάδα. Εμένα δεν μ' αρέσει να βλέπω την Ελλάδα να καταθλίβεται και να αυτοκτονεί. Εκεί είναι ο ρόλος ο δικός μας. Εγώ γράφω καθημερινά αισιόδοξα άρθρα. Να τον ξυπνήσω τον Έλληνα. Να ενεργεί.

• Πάντως, αυτή η Βουλή είναι ανδροκρατούμενη...

Κυρίως είναι διεφθαρμένη και πάμπλουτη! Η πλουσιότερη Βουλή όλων των εποχών. Βουλευτής με 69 ακίνητα. Έλεος. Αλλά ό,τι κατέχεις, σε κατέχει. Τα λεφτά όσο τα απλώνεις κάνουν καλό, όσο τα συσσωρεύεις βρομάνε.

• Βλέπω τις φωτογραφίες σας. Μακάριος, Γεώργιος Παπανδρέου, Ράλλης, Φρειδερίκη κάθεστε στο ίδιο τραπέζι, Οζάλ, Κωνσταντίνος, Καννελόπουλος, Βαρδινογιάννης, Καραμανλής... Η ζωή σας σαν παραμύθι.

Εμένα, Μαρία, με έπιασαν οι Γερμανοί. Με πήγαν στο απόσπασμα να με εκτελέσουν. Ήμουν στο Γουδί, στη φυλακή με τους μελλοθανάτους. Ενενήντα άτομα. Φώναξαν εννέα άτομα Ήμουν ο ένατος. Μας έβαλαν στη σειρά εκτέλεσης στην Καλλιθέα. Πήραν το αυτόματο και άρχισαν οι ριπές. Όταν έφτασαν σε εμένα εμφανίστηκαν δυο Γερμανοί και είπαν στοπ. Πίσω ξανά στη φυλακή. Πέρασα ουκ ολίγα βασανιστήρια. Από την Γκεστάπο. Να σε κρεμάνε ανάποδα, να σου χαράζουν τα πόδια με ξυράφι και να σου πετάνε πάνω στις πληγές χοντρό αλάτι. Εκείνη την ώρα στην Καλλιθέα δεν φοβήθηκα καθόλου. Την ώρα της εκτέλεσης. Όταν με γύρισαν πίσω, άρχισα να φοβάμαι στον ύπνο μου. Αλλά δεν ήταν μόνο τα βασανιστήρια...Ήμουν στη Μακρόνησο τρία χρόνια εξορία... Μια ζωή αποστολές. Κένυα, Ινδία, Νέα Υόρκη. Γύρισα τον κόσμο. Δυο φορές τη γλίτωσα από αεροπορική τραγωδία. Τη μια φορά έχασα στην Ινδία αεροπλάνο, πήγα να σκάσω και αυτό μετά από μια ώρα έπεσε στα Ιμαλάια. Και την άλλη φορά πηγαίνοντας για Νέα Υόρκη έφυγε ο ένας κινητήρας και προσγειώθηκε στο Λονδίνο σχεδόν από μόνο του. Ανώμαλη προσγείωση. Στην Τσεχία με έπεισε η κυβέρνηση να μείνω μια ακόμη μέρα, λέω εντάξει. Διευθυντής στα «Νέα» .Ήθελαν να με προσεταιριστούν. Φεύγει το αεροπλάνο για Βρυξέλλες, το πρώτο μεγάλο ρωσικό, και πέφτει. Σκοτώθηκαν όλοι. Τον έχω δει το θάνατο δεκάδες φορές. Μετά από όλα αυτά δεν φοβάμαι τον θάνατο. Είμαι πάντα ψύχραιμος.

• Πώς βλέπετε τα πράγματα στη χώρα σήμερα;

Είμαστε στη χειρότερη βαθμίδα που υπήρχε ποτέ στην ιστορία της χώρας από την απελευθέρωση και πέρα. Εξήντα τόσα χρόνια. Παρ' όλα αυτά, πιστεύω ότι θα έρθει κάποια στιγμή που θα ανασάνει αυτή η χώρα τόσο δυνατά και τόσο απότομα που θα καταπλήξει τον κόσμο, θα μου πείτε γιατί το λέτε αυτό; Διαίσθηση μου. Ούτε ο Σαμαράς θα μας σώσει ούτε ο Τσίπρας. Αυτοί είναι περαστικοί, παρενθέσεις. Υπάρχει μια τεράστια μεταβολή στον κόσμο από κάτω. Ενώ οι πολιτικοί ηγέτες δεν εννοούν να συμμορφωθούν, να συνεργαστούν, από κάτω ο κόσμος τα έχει ξεχάσει όλα, τις διχόνοιες, τα κόμματα, τους τσακωμούς. Η κρίση έχει ενώσει τον κόσμο. Υπάρχει αλληλεγγύη. Έχω ζήσει και πείνα και Κατοχή και βλέπω ότι σήμερα υπάρχει το ίδιο ενδιαφέρον για το γείτονα.

• Δεν νομίζω τα χρόνια της Κατοχής να συγκρίνονται με το σήμερα...    

Ναι, όμως υπήρχε ένα όραμα πολύ κοντινό. Δηλαδή ήξερες ότι σε δυο χρόνια, σε τέσσερα θα τελειώσει ο πόλεμος, θα γίνει η απελευθέρωση, θα περάσει. Τώρα δεν ξέρεις το πότε και το πώς θα βγούμε από αυτήν την κρίση. Αλλά δεν μπορεί, ρε παιδί μου, θα το ξεπεράσουμε. Σε όλη αυτήν την κρίση έκαναν πολύ κακό οι μειοψηφίες. Οι μειοψηφίες πάντα έκαναν κακό στην ιστορία. Σταύρωσαν και τον Χριστό. Οι μειοψηφίες έφαγαν τον Σωκράτη. Μα, πες μου, αυτή η μειοψηφία που βλέπει τον «Σουλεϊμάν τον Μεγαλοπρεπή» είναι καλά στα μυαλά της; Έγραψα ένα άρθρο στο enikos.gr κατά της σειράς και μου λέει ένας φίλος αναγνώστης «έλα, μωρέ δάσκαλε, είσαι πολύ αυστηρός, εμένα μου αρέσει». Και επειδή τον ξέρω αυτόν τον άνθρωπο, την παιδεία του, του απάντησα «αν το λες εσύ αυτό, τότε έκαναν τη δουλειά τους οι Τούρκοι». Η σειρά αυτή είναι προπαγάνδα. Ο Οζάλ με είχε καλέσει το '89 στην Άγκυρα και μου είχε πει «κύριε Πασαλάρη, δεν χρειάζεται να κάνουμε πόλεμο για να σας κατακτήσουμε, θα δείτε ότι θα έρθει ο καιρός που θα πέσετε στην αγκαλιά μας με το καλό». Έχουν κάνει τον κόσμο όμηρο των τούρκικων σειρών και, από την άλλη μεριά, έχουμε επέλαση Τούρκων επιχειρηματιών, οι οποίοι αγοράζουν ελληνικούς τουριστικούς παραδείσους. 

Τι εύχεστε για το 2013;

Να αντέξουμε. Να δείξουμε υπομονή ό,τι κι αν συμβεί. Και θέλω και αντίσταση. Μπορεί ο Σαμαράς και ο Τσίπρας να τρώγονται σαν τα σκυλιά, αλλά από κάτω ο κόσμος είναι ενωμένος. Ο λαός έχει ξεπεράσει τις ηγεσίες του. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που πρέπει να καταγραφεί και για πρώτη φορά στην ιστορία. Για μένα ο θεός και ο διάβολος είναι μέσα στον κάθε άνθρωπο. Δεξιά σου είναι ο θεός, αριστερά σου ο διάβολος. Και εσύ απολαμβάνεις πότε τον θεό, πότε τον διάβολο.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ / 6.1.2013

Ποιος είναι ο Χρήστος Πασαλάρης

Γεννήθηκε στην Αθήνα στις 14 Ιουλίου 1925. Σπούδασε Ιατρική στο πανεπιστήμιο Αθηνών, πολιτικές επιστήμες στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και Δημοσιογραφία στο Πανεπιστήμιο Κολούμπια στις ΗΠΑ. Ο πατέρας του έδρασε στο γαλλικό σοσιαλιστικό κίνημα και η μητέρα του υπήρξε κόρη του Ναούμ Κωνσταντινίδη από την Ιεροπηγή Καστοριάς, οπλαρχηγού του Παύλου Μελά. Το 1941, πέρασε στη δημοσιογραφία του παράνομου τύπου όπου και συνελήφθη από τους κατακτητές και οδηγήθηκε στο απόσπασμα από το οποίο και γλίτωσε ως εκ θαύματος.

Ξεκίνησε την επαγγελματική του καριέρα το 1945 στο Ριζοσπάστη, του οποίου υπήρξε και ο τελευταίος αρχισυντάκτης το 1947, οπότε και εξορίστηκε στην Μακρόνησο ως τα τέλη του 1950. Μετά το 1950 εργάσθηκε ως συντάκτης ύλης και αρχισυντάκτης στις εφημερίδες "Ταχυδρόμος", "Έθνος", "Φιλελεύθερος", "Αθηναϊκή" και "Εμπρός", και από το 1953 ως το 1970 ως αρχισυντάκτης και διευθυντής σύνταξης στα "Νέα". Και από το 1970 μέχρι 1973 διευθυντής σύνταξης του περιοδικού επίκαιρα. Στη συνέχεια ανέλαβε διευθυντής των εφημερίδων "Βραδυνή" (1974), "Απογευματινή" (1975-1983) και το 1983 οργάνωσε την έκδοση του "Ελεύθερου Τύπου" που διεύθυνε στην αρχή ο ίδιος όταν ανέλαβε από το 1984 μέχρι το 1990 την εφημερίδα "Μεσημβρινή", για να επιστρέψει στη συνέχεια ως δημοσιογραφικός σύμβουλος στην Απογευματινή. Σήμερα εργάζεται ως αρθρογράφος στον "Ελεύθερο Τύπο", ενώ παράλληλα διδάσκει δημοσιογραφία στην σχολή του ΑΝΤ1.

Έχει τιμηθεί δις από Ίδρυμα Μπότση (1996 και 1998), που συνέβαλε στη ίδρυσή του, και για την ευδόκιμη υπηρεσία και την αρθογραφία του. Επίσης από το Ίδρυμα Ιπεκτσί (1989) με διεθνές βραβείο για το καλύτερο ρεπορτάζ (1988), από την Ακαδημία Αθηνών (1989) για το βιβλίο του "Μια ζωή τίτλοι", από το Δήμο Αθηναίων με το χρυσό μετάλλιο για τη συμβολή του στην δημοσιογραφία. Και τέλος από το ελληνικό κράτος με το μετάλλιο του αγωνιστή της Εθνικής Αντίστασης καθώς και από πλήθος οργανώσεων και άλλων φορέων.

Τα βιβλία του είναι: "Οι άσοι της Αστροναυτικής", "Καλημέρα νέα τεχνολογία", "Η πράσινη αλεπού", "Μια ζωή τίτλοι", "Στου κουφού την πόρτα", "Οι βαρόνοι των media", "Όρτσα και μην φοβάσαι", "Την αλήθεια κι ας πονάει". Τα βιβλία του είναι: "Οι άσοι της Αστροναυτικής", "Καλημέρα νέα τεχνολογία", "Η πράσινη αλεπού", "Μια ζωή τίτλοι", "Στου κουφού την πόρτα", "Οι βαρόνοι των media", "Όρτσα και μην φοβάσαι", "Την αλήθεια κι ας πονάει".

Βικιπαιδεία