Γιάννη Μαρίνου : Το πρόβλημα της οικονομικής επιβίωσης της Ευρώπης

 

Πριν από είκοσι έτη

του Γιάννη Μαρίνου 

Στην «Ελευθερία» της Λάρισας, στη στήλη «Αντί-θέσεις» του ακάματου σχολιαστή της Κώστα Ι. Χατζή, δημοσιεύθηκε το ακόλουθο κείμενο, με το οποίο θεωρώ χρήσιμο να ξεκινήσει η στήλη το 2014:

«- Από μακρού είναι γεγονός ότι καθημερινά διακινείται παγκοσμίως περίπου 1 τρισεκατομμύριο δολάρια, με αποτέλεσμα να εκμηδενίζεται η δυνατότητα παρέμβασης των κυβερνήσεων για να προστατεύσουν τα εθνικά τους νομίσματα...

- Πόσο αφελή ως ανόητα καταντούν όσα λέγονται από τις κυβερνήσεις και τα κόμματα μικρών κρατών, όπως λ.χ. η Ελλάς, για το ποια είναι η πιο αποτελεσματική οικονομική πολιτική οσάκις αυτή δεν λαμβάνει υπόψη την απρόβλεπτη κατά κανόνα συμπεριφορά του κερδοσκοπικού χρήματος...

- Το αγνοούν συχνά ακόμα και αριστερές και "προοδευτικές" δυνάμεις, που κι αυτές βάσισαν επί πολλές δεκαετίες τις "κατακτήσεις του εργατικού κινήματος" στην άγρια εκμετάλλευση των παραγωγών του μαύρου χρυσού με την εξευτελιστική τιμή του αργού πετρελαίου, πάνω στην οποία στηρίχθηκε εν πολλοίς και η ευημερία των εργατοϋπαλλήλων και τα μέχρι ασωτίας καταναλωτικά πρότυπα των κοινωνιών των ανεπτυγμένων χωρών...

- Συνεπώς, η καλύτερη θέση των εργαζομένων από πλευράς μισθών, ασφάλισης, ωραρίου, συνθηκών εργασίας, κτλ. στις ανεπτυγμένες χώρες είναι αποτέλεσμα όχι μόνο των αγώνων τους, αλλά και του καθεστώτος εισοδηματικών ανισοτήτων μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών. Δηλαδή, εκμεταλλευτές του προλεταριάτου του Τρίτου Κόσμου δεν είναι μόνο οι κεφαλαιούχοι και οι επιχειρηματίες των πλούσιων χωρών ή οι αντίστοιχοι ντόπιοι, αλλά και το ευημερούν δήθεν προλεταριάτο των πλούσιων χωρών.

- Και είναι γεγονός ότι από το παγκόσμιο εισόδημα άλλοι εργάτες και υπάλληλοι παίρνουν διπλή ή τριπλή ή και πολλαπλή μερίδα και άλλοι ψίχουλα, μολονότι και οι μεν και οι δε κάνουν την ίδια ακριβώς εργασία και συμβάλλουν σχεδόν εξίσου στη δημιουργία του. Η συνειδητοποίηση της διαπιστώσεως αυτής είναι απολύτως αναγκαία για να εκτιμηθεί και να αντιμετωπιστεί καλύτερα η σημερινή οικονομική κρίση, καθώς από τις κλειστές και προστατευμένες οικονομίες οδηγούμεθα με καλπασμό προς την παγκοσμιοποίηση της αγοράς της πλανητικής οικονομίας...

- Ας προστεθεί στο πρόβλημα και το κύμα προσφύγων που έχει κατακλύσει τη Γηραιά Ηπειρο (και την Ελλάδα)... για να αντιληφθούμε, αν το μπορούμε, τη σοβαρότητα της δομικής κρίσεως, την οποία καλείται να ξεπεράσει ο πληθυσμός της Γηραιάς Ηπείρου, γηράσκων απελπιστικά και αυτός και συνεπώς μη προσφέρων νέο εργατικό δυναμικό και καταναλωτές των προϊόντων του.

- Δύο λύσεις υπάρχουν για το πρόβλημα της οικονομικής επιβίωσης της Ευρώπης: ή να υψώσει ξανά τα προστατευτικά της τείχη, πράγμα που φαίνεται σχεδόν αδύνατο και ελάχιστα αποτελεσματικό πια, ή να προσαρμόσει τις δομές και την οικονομία της στα νέα στοιχεία που επιβάλλουν οι νέες βιομηχανικές χώρες και η βαθμιαία μετακίνηση του κέντρου του καπιταλισμού από την Ευρώπη και τον Ατλαντικό στον κόσμο που περιβρέχει ο Ειρηνικός Ωκεανός».

Και ο κ. Χατζής καταλήγοντας αποκαλύπτει: Το κείμενο αυτό δεν γράφηκε... χθες αλλά πριν από 20 ακριβώς χρόνια, τον Δεκέμβρη του 1993. Συντάκτης του είναι ο ακούραστος κ. Γιάννης Μαρίνος και αποτελεί εισήγηση σε επετειακό τεύχος του «Οικονομικού Ταχυδρόμου».

http://www.tovima.gr/opinions/article/?aid=556099