Μ. ΓΚΙΒΑΛΟΥ Τραπεζική δομή: Υλική βάση της διαπλοκής

Τραπεζική δομή: Υλική βάση της διαπλοκής

Μια κυβερνητική - μνημονιακή εξουσία που καταρρέει, ένα τραπεζικό σύστημα που απαιτεί συνεχώς  ενισχύσεις δεκάδων δισ. ευρώ για να επιβιώσει και μια ομάδα «εκλεκτών» επιχειρηματιών, προμηθευτών και ιδιοκτητών ΜΜΕ -δηλαδή οι πλευρές του «τριγώνου» της διαπλοκής"- βρίσκονται στο επίκεντρο μιας σειράς σκανδάλων, καταχρήσεων και καταγγελιών που απειλούν τη «συνοχή» τους.

Η δικαιοσύνη, εκ των πραγμάτων, καλείται να διερευνήσει τις παράνομες δραστηριότητες με την ελπίδα να θίξει τον «πυρήνα» της διαπλοκής. Όμως «το τρίγωνο της αμαρτίας» ανθίσταται και επιδιώκει να επιδείξει μια διάθεση «αυτοκάθαρσης» χωρίς όμως να θίξει στην ουσία τον ίδιο τον «πυρήνα» της διαπλοκής, όπως αυτή αναδιοργανώνεται και μετασχηματίζεται στη «μνημονιακή  εποχή». Επιδιώκεται, συνεπώς, από τα ευρύτερα συστημικά-μνημονιακά συμφέροντα να διατηρηθεί αλώβητος ο πυρήνας του σημερινού σχήματος διακυβέρνησης γι' αυτό και «στοχοποιούνται» πολιτικά πρόσωπα που είτε έχουν «παροπλισθεί» είτε έχουν ήδη απαξιωθεί. Πρέπει, επίσης, να παραμείνει «ανοικτός» και να ενισχυθεί  (εν όψει των εκλογικών αναμετρήσεων) ο προπαγανδιστικός μηχανισμός  των «ελεγχόμενων» ΜΜΕ, τα οποία χρηματοδοτούνται αφειδώς και σκανδαλωδώς, ώστε να «ανταποκριθούν» με επάρκεια στον ρόλο των σύγχρονων ιδεολογικών - μνημονιακών μηχανισμών.  Όπως γίνεται φανερό από τις καταγγελίες για τις  χορηγήσεις δανείων από το Ταχυδρομικό Ταμιευτήριο, αλλά και από παλαιότερες υποθέσει (π.χ. Proton Bank) το τραπεζικό σύστημα αποτέλεσε τη βάση και την κύρια διαμεσολαβητική δομή μεταξύ των κομμάτων της κυβέρνησης, των επιχειρηματιών και προμηθευτών και των προπαγανδιστικών μηχανισμών των ΜΜΕ.  Αποτέλεσε και αποτελεί και σήμερα την κύρια ΥΛΙΚΗ ΔΥΝΑΜΗ ΑΝΑΠΑΡΑΓΩΓΗΣ ΤΟΥ ΣΥΣΤΗΜΑΤΟΣ. Από την άποψη αυτή, τα χαριστικά δάνεια προς τους «ημέτερους» επιχειρηματίες καναλάρχες και τα κόμματα της διακυβέρνησης αποτελούν τη μια όψη του κύριου δομικού σκανδάλου του συστήματος: Αυτήν που αφορά τη «στήριξη» των τραπεζών από τον Δεκέμβριο του 2008 μέχρι σήμερα με το ποσό των 145 δισ.  ευρώ υπό μορφή άμεσης χρηματοδότησης και κρατικών εγγυήσεων. Εάν σ' αυτό το ποσό προσθέσουμε τα 20 περίπου δισ. από το PSI και τα 50 δισ. της περίφημης ανακεφαλαιοποίησης  αγγίζουμε συνολικά το «θηριώδες» μέγεθος των 220 περίπου δισ. ευρώ... Δηλαδή ποσό που υπερβαίνει το 120% του ΑΕΠ. Τα σκάνδαλα και οι αποκαλύψει (επιλεκτικές ή και ακόμα μη ελεγχόμενες) αποτελούν φαινόμενα που αποδεικνύουν ότι το μέχρι σήμερα σχήμα διαπλοκής, το οποίο στηρίζονταν στα κόμματα και στο κράτος -ως βασικούς διαμεσολαβητές-, θα πρέπει να προσαρμοσθεί στις κατευθύνσεις και στις επιλογές της γερμανικής οικονομικο-πολιτικής ηγεμονίας και της διεθνούς χρηματοπιστωτικής εξουσίας. Η «ενοποίηση» του τραπεζικού συστήματος υπό την «επιτήρηση» της Γερμανίας συνεπάγεται μια ευρύτερη αναδιάρθρωση της σχέσης χρηματοπιστωτικού συστήματος και επιχειρηματικής - επενδυτικής δραστηριότητας. Τους πελάτες - «φίλους» επιχειρηματίες του εγχώριου πολιτικού συστήματος θα τους διαδεχθούν επιχειρηματικές δράσεις προσανατολισμένες και συμπληρωματικές προς τις ξένες «επενδύσεις» και τους γερμανικούς «παραγωγικούς στόχους». Χρειάζεται, επομένως, ένα «ξεκαθάρισμα». Δεν αρκεί να είναι κάποιος απλώς «πρόθυμος» μνημονιακός επιχειρηματίας. Πρέπει ταυτόχρονα να είναι και «χρήσιμος», δηλαδή «συμβατός» προς το «πρόγραμμα» των δανειστών μας που περιλαμβάνει: Την εκποίηση δημοσίων οργανισμών και δημόσιας περιουσίας, την «απαλλοτρίωση» της ιδιοκτησίας ακινήτων, την καταλήστευση του υπόγειου πλούτου και των ενεργειακών πηγών. Δηλαδή σε μια «σύγχρονη» ΠΑΡΑΓΩΓΙΚΗ ΔΟΜΗ ΝΕΟΑΠΟΙΚΙΑΚΟΥ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ.

Όσοι προτίθενται και μπορούν να διαδραματίσουν «συμπληρωματικό» ρόλο σ' αυτές τις διαδικασίες θα αποτελέσουν το νέο «επιχειρηματικό προσωπικό» της νέας μνημονιακής διαπλεκόμενης  δομής. Η νέα αυτή διαπλεκόμενη δομή μπορεί ταυτόχρονα να χρησιμοποιηθεί ως ΜΗΧΑΝΙΣΜΟΣ ανάσχεσης και υπονόμευσης μιας επερχόμενης κυβερνητικής αλλαγής που θα συγκροτηθεί από κόμματα αντιμνημονιακής κατεύθυνσης Γι' αυτό και ο έλεγχος -δημόσιος και κοινωνικός-του τραπεζικού συστήματος το οποίο έχει χρηματοδοτηθεί σκανδαλωδών με τις  οικονομίες μιας καταρρέουσας κοινωνίας, αποτελεί στρατηγικό όρο για την ίδια την αυτονόμηση της ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ και για την αποδιάρθρωση του συστήματος της διαπλοκής.

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"