Kanenas Kanenas : Δύο όμορφα ποιήματα

Μου έλεγες… Όταν πάψουν να υπάρχουν γύρω σου εικόνες, μόλις ο αέρας στεγνώσει από ήχους κι από λέξεις τότε προβάλουν εκείνες οι ριμάδες τάσεις φυγής… Ψάχνεις μάταια να βρεις μια διέξοδο μπροστά σου όμως μονάχα μια σκάλα αχνοφαίνεται στο βάθος, πάντα ασαφής, στο μπόι και στο όρθωμά της… Κι εσύ απλά εκεί στη μέση πάνω σε κάποιο σκαλί αναζητάς κάποιο φως για να τ΄ ακολουθήσεις… Μα μέχρι να φανεί κάποια αχτίδα στέκεσαι εκεί πάνω παγωμένη, μουδιασμένη, άτολμη κι απελπισμένη

Μάτωσα τα χείλη μου πριν σε φιλήσω...
Γιατί στου αίματος τις καυτές στάλες
έρωτα έκρυψα για σένα....
Και στον πρόσφερα με πάθος
τυλιγμένο
στου ξαναμμένου πόθου τις πύρινες σκάλες
μέσα σου σαν φωτιά γρήγορα να κυλήσει
καίγοντας μαζί και το δικό μου πεπρωμένο...

-Kanenas Kanenas-