Η ΕΛΙΑ ΤΟΥ ΒΕΝΙΖΕΛΟΥ, Η ΛΕΥΚΑ ΤΟΥ ΕΡΥΣΙΧΘΟΝΑ, ΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΚΑΙ Η ΔΑΦΝΗ

Επειδή είναι πολλοί, από τους «58», που ρίχνουν το φταίξιμο στον Βενιζέλο για την …αποξήρανση της κεντροαριστερής ελιάς και διάφοροι φίλοι με ρωτούν τι έφταιξε, το μόνο που μπορώ να προσθέσω, σήμερα, σε όσα προηγουμένως έχω γράψει για το εγχείρημα, είναι και η ψυχαναλυτική διάσταση του προβλήματος που δεν είναι άλλη από την «εξουσιαστική βουλιμία» του ανδρός. Καταφεύγω λοιπόν στον μύθο του Ερυσίχθονα. Νομίζω είναι διδακτικός, ενώ αυτόματοι είναι και οι συνειρμοί που θα προκληθούν…

Ο Ερυσίχθων, μυθικός γιος του Μυρμιδόνα και εγγονός του Ποσειδώνα, ήταν γνωστός για την ασέβειά του. Μια ημέρα πήρε 20 δούλους και πήγε στο άλσος που είχαν αφιερώσει οι Πελασγοί στη θεά Δήμητρα. Τους διέταξε να κόψουν τα δέντρα για να μπορέσει να χτίσει εκεί παλάτι στο οποίο θα γλεντούσε με τους φίλους του. Ανάμεσα στα άλλα δέντρα βρισκόταν και μία πανύψηλη λεύκα που ήταν το αγαπημένο δέντρο της Δήμητρας. Γύρω από τη λεύκα αυτή οι Δρυάδες Νύμφες έψελναν τα όμορφα τραγούδια τους και χόρευαν τους μαγικούς χορούς τους.

Ο ασεβής Ερυσίχθονας δεν σταμάτησε το καταστρεπτικό του έργο ούτε μπροστά στο ιερό αυτό δέντρο. Με την πρώτη όμως τσεκουριά που του έδωσε παρουσιάσθηκε ενώπιόν του η ιέρεια της Δήμητρας Νικίππη, που δεν ήταν παρά η ίδια η θεά μεταμορφωμένη. Η ιέρεια προσπάθησε να σταματήσει το κόψιμο των δέντρων, αλλά ο Ερυσίχθονας την απείλησε με την αξίνα του. Η θεά τότε πέταξε τη μεταμφίεση της ιέρειας και εμφανίσθηκε με όλη της τη θεϊκή μεγαλοπρέπεια. Οι δούλοι σκόρπισαν από δω και από κει, και ήταν έτοιμοι να πεθάνουν από τον φόβο τους. Η Δήμητρα όμως τους λυπήθηκε και τους άφησε να φύγουν χωρίς να τους βλάψει, ενώ τον ασεβή Ερυσίχθονα τον τιμώρησε με ακράτητη πείνα.

Από τη στιγμή εκείνη ο Ερυσίχθων άρχισε να τρώει ό,τι έβρισκε μπροστά του. Αφού έφαγε ό,τι φαγώσιμο βρισκόταν στο σπίτι του και όλα του τα ζώα, άρχισε να γυρίζει στους δρόμους και να αρπάζει τις προσφορές από τους βωμούς. Οι δυστυχισμένοι οι γονείς του δεν ήξεραν πώς να τον βοηθήσουν. Ο πατέρας του κατέφυγε στον Ποσειδώνα, ο οποίος όμως ήταν εξίσου ανίκανος να θεραπεύσει τον εγγονό του από το κακό που τον βρήκε. Στο μεταξύ ο Ερυσίχθονας βασανιζόταν όλο και περισσότερο από την πείνα. Πούλησε την κόρη του Μήστρα για να αγοράσει τρόφιμα. Αλλά η Μήστρα, που ήταν μάγισσα, επέστρεψε στο σπίτι της και παρεκάλεσε και πάλι τον Ποσειδώνα.

Ο θεός, μη μπορώντας να βοηθήσει τον Ερυσίχθονα, έδωσε στη Μήστρα την ικανότητα να μεταμορφώνεται σε διάφορα ζώα και να ξεφεύγει από τον πατέρα της. Αυτή εκμεταλλεύθηκε το χάρισμα της μεταμορφώσεως για να πουλιέται, συνεχώς, ως δούλα και να βοηθά έτσι τον πατέρα της. Στο τέλος, ο Ερυσίχθονας, μη έχοντας να φάει τίποτα πια, άρχισε να τρώει το ίδιο του το κρέας μέχρι που πέθανε.

Το πτώμα του, σύμφωνα με κάποια νεότερη εκδοχή του μύθου, δεν τάφηκε, αλλά πετάχτηκε στο ποτάμι, προκειμένου να δεχθεί ο Πηνειός (σημείωση: ο Ερυσίχθονας ήταν Θεσσαλός) να αναλάβει το έργο εξευμενισμού της Δήμητρας. Και για τους μη γνωρίζοντες αρχαία ελληνική μυθολογία, ο ποτάμιος θεός Πηνειός είχε μια πανέμορφη κόρη, την Δάφνη, η οποία ηρνείτο να παντρευτεί επειδή είχε τάξει τον εαυτό της στη θεά του κυνηγιού Άρτεμι. Όταν λοιπόν ο Απόλλων την ερωτεύτηκε, ο Πηνειός, για να μην την βρει ο θεός, την μεταμόρφωσε σε δένδρο. Αυτή όμως είναι μια άλλη ιστορία, που θα την διηγηθούμε εν καιρώ…

http://www.matrix24.gr/2014/02/η-ελια-του-βενιζελου-η-λευκα-του-ερυσι/