Οι
φορείς της διαπλοκής, το κύκλωμα των μνημονιακών συμφερόντων
αντιμετωπίζουν με τρόμο το σοβαρό ενδεχόμενο να καταρρεύσει και η τρίτη
εναλλακτική μορφή της κυβέρνησης που υπηρετεί και διαχειρίζεται τα
Μνημόνια.
Από τους επικεφαλής των κυβερνήσεων αυτών ο Γ.
Παπανδρέου αποτελεί σήμερα τον αποσυναγωγό, το πλέον, ίσως, απεχθές
πολιτικό πρόσωπο της μεταπολιτευτικής περιόδου, ο δε Λ. Παπαδήμος
εξαφανίσθηκε από το προσκήνιο, αφού επιτέλεσε επιτυχώς την αποστολή που
του ανέθεσε η τραπεζική δικτατορία και η γερμανική ελίτ.
Τώρα τα συστημικά - μνημονιακά συμφέροντα «χάνουν» και τα τελευταία πολιτικά τους «υποχείρια», τα κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που διατήρησαν μέχρι σήμερα άσβεστη τη «φλόγα» της μνημονιακής διακυβέρνησης.
Πώς θα συγκροτηθεί, επομένως, μια επόμενη μνημονιακή κυβέρνηση; Εργολάβοι, προμηθευτές, τραπεζίτες, διαπλεκόμενοι, ιδιοκτήτες των καθεστωτικών ΜΜΕ, υπό την «αιγίδα» και την επίνευση των δανειστών μας, αναζητούν νέα σχήματα, νέο πολιτικοκομματικό «υλικό» ικανό να τροφοδοτήσει τη μνημονιακή - νεοφιλελεύθερη στρατηγική.
Πρώτο στάδιο: Επιχειρείται η εκ των άνω κατασκευή της λεγόμενης «κοινής γνώμης». Τα ερωτήματα δεν προκύπτουν από κοινωνικές αναζητήσεις, ανάγκες ή αιτήματα, αλλά διατυπώνονται από την ίδια τη μνημονιακή εξουσία. Ερωτούν, π.χ., τι θα λέγατε για μια ισχυρή, «εθνικής ενότητας» συγκυβέρνηση με τη συνύπαρξη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ;
Στα «αποπολιτικοποιημένα» ερωτήματα οι απαντήσεις είναι συνήθως γενικόλογες και άνευ ουσίας. Εάν η ερώτηση αφορούσε, π.χ., το πρόγραμμα, τις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιλογές μιας τέτοιας κυβέρνησης τότε οι απαντήσεις θα ήταν τελείως διαφορετικές.
Δεύτερο στάδιο: Σ' αυτή τη φάση που διανύουμε τα μνημονιακά συμφέροντα και το ακροδεξιό - κυβερνητικό επιτελείο αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα από το δίπολο: ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ Ή ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ.
Τη στρατηγική της περιθωριοποίησης χρησιμοποίησαν κατά κόρον στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, όπου μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα επέφερε, όπως διατείνονταν, μια νέα εθνική καταστροφή.
Η στρατηγική αυτή, που λειτουργεί αδιαλείπτως μέχρι σήμερα, «εξειδικεύθηκε» στη θεωρία των «δύο άκρων» και διανθίζεται κατά καιρούς από τις «ύποπτες σχέσεις» μερίδας του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία… Όμως έφθασε κι αυτή στο τέλος της…
Η δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η ενίσχυση της σοβαρής, πλέον, πιθανότητας να είναι πρώτο κόμμα όχι μόνο στις ευρωεκλογές αλλά και στις (επερχόμενες αναπόφευκτα) βουλευτικές εκλογές αναγκάζει τα συστημικά μνημονιακά συμφέροντα να ενεργοποιήσουν το έτερο σκέλος της προπαγάνδας, αυτό της ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ.
Τα συστημικά - μνημονιακά συμφέροντα ελπίζουν ότι εάν πετύχουν, έστω και μερικώς, να διαμορφώσουν μια τέτοια αντίληψη στους πολίτες τότε θα έχουν ένα διπλό όφελος:
Από τη μία πλευρά θα αμβλύνουν την πρωτεύουσα αντίθεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων και θα «απενοχοποιηθούν» οι κυβερνώντες, έστω και μερικώς, από την κατηγορία των υποτελών του Μνημονίου και της Άνγκ. Μέρκελ.
Από την άλλη πλευρά επιδιώκουν να «αποπολιτικοποιήσουν» και να «ουδετεροποιήσουν» την ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανό ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ θα εμπέδωνε την αντίληψη ότι ΟΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ, θα απομάκρυνε τις πλέον ριζοσπαστικές κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα μετέτρεπε αυτόματα τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ σε έναν παράγοντα του «κεντρώου» χώρου, με «συμπαίκτες» -σε πολιτικό / ιδεολογικό επίπεδο- τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ…
Όπως η «μεγάλη Κεντροαριστερά» με το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τα «συμπαραμαρτούντα», όπως η Κίνηση των «58», με τον ίδιο τρόπο και η «πρόταση» για συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, αποτελεί μια απέλπιδα επιχείρηση με σκοπό να «κατασκευασθεί», εκ των άνω, μια ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ.
Πρόκειται ιστορικά για μια δομή συμφερόντων που ευτελίζει το πολιτικό σύστημα, τους δημοκρατικούς θεσμούς, που δεν διστάζει να καταπατήσει το Σύνταγμα προκειμένου να συνεχίσει να εξουσιάζει τον τόπο.
Η ελληνική κοινωνία, οι έλληνες πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ιστορικός τους αντίπαλος είναι αυτή η δομή συμφερόντων (που συμπλέει με τις επιδιώξεις και τους στόχους της ευρωπαϊκής ηγεμονικής ελίτ) αλλά και οι κομματικοί / πολιτικοί υποτελείς που υπηρετούν τα συμφέροντα αυτά, γιατί τα θεωρούν θεμέλια της επιβίωσής τους.
Τα διαπλεκόμενα - μεταπρατικά συμφέροντα προσπαθούν να «σφυροκοπήσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ στο «δίπολο» ενσωμάτωση / περιθωριοποίηση. Όμως, στην πραγματικότητα, αποτελούν πολιτικούς υπηρέτες των συμφερόντων αυτών που ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΗΚΑΝ οργανικά στο νεοφιλελεύθερο - μνημονιακό πρότυπο και που σήμερα καταρρέουν και ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ τόσο στις συνειδήσεις όσο και στις επιλογές των πολιτών, της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Οι «κυριακάτικες» κυβερνήσεις των επιχειρηματιών της διαπλοκής και των Μνημονίων αποτελούν την πιο σαφή απόδειξη.
Τώρα τα συστημικά - μνημονιακά συμφέροντα «χάνουν» και τα τελευταία πολιτικά τους «υποχείρια», τα κόμματα και τα πολιτικά πρόσωπα που διατήρησαν μέχρι σήμερα άσβεστη τη «φλόγα» της μνημονιακής διακυβέρνησης.
Πώς θα συγκροτηθεί, επομένως, μια επόμενη μνημονιακή κυβέρνηση; Εργολάβοι, προμηθευτές, τραπεζίτες, διαπλεκόμενοι, ιδιοκτήτες των καθεστωτικών ΜΜΕ, υπό την «αιγίδα» και την επίνευση των δανειστών μας, αναζητούν νέα σχήματα, νέο πολιτικοκομματικό «υλικό» ικανό να τροφοδοτήσει τη μνημονιακή - νεοφιλελεύθερη στρατηγική.
Πρώτο στάδιο: Επιχειρείται η εκ των άνω κατασκευή της λεγόμενης «κοινής γνώμης». Τα ερωτήματα δεν προκύπτουν από κοινωνικές αναζητήσεις, ανάγκες ή αιτήματα, αλλά διατυπώνονται από την ίδια τη μνημονιακή εξουσία. Ερωτούν, π.χ., τι θα λέγατε για μια ισχυρή, «εθνικής ενότητας» συγκυβέρνηση με τη συνύπαρξη ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ;
Στα «αποπολιτικοποιημένα» ερωτήματα οι απαντήσεις είναι συνήθως γενικόλογες και άνευ ουσίας. Εάν η ερώτηση αφορούσε, π.χ., το πρόγραμμα, τις οικονομικές, πολιτικές και κοινωνικές επιλογές μιας τέτοιας κυβέρνησης τότε οι απαντήσεις θα ήταν τελείως διαφορετικές.
Δεύτερο στάδιο: Σ' αυτή τη φάση που διανύουμε τα μνημονιακά συμφέροντα και το ακροδεξιό - κυβερνητικό επιτελείο αντιμετωπίζουν τον ΣΥΡΙΖΑ μέσα από το δίπολο: ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗ Ή ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΗΣΗ.
Τη στρατηγική της περιθωριοποίησης χρησιμοποίησαν κατά κόρον στις εκλογικές αναμετρήσεις του 2012, όπου μια νίκη του ΣΥΡΙΖΑ θα επέφερε, όπως διατείνονταν, μια νέα εθνική καταστροφή.
Η στρατηγική αυτή, που λειτουργεί αδιαλείπτως μέχρι σήμερα, «εξειδικεύθηκε» στη θεωρία των «δύο άκρων» και διανθίζεται κατά καιρούς από τις «ύποπτες σχέσεις» μερίδας του ΣΥΡΙΖΑ με την τρομοκρατία… Όμως έφθασε κι αυτή στο τέλος της…
Η δημοσκοπική άνοδος του ΣΥΡΙΖΑ και η ενίσχυση της σοβαρής, πλέον, πιθανότητας να είναι πρώτο κόμμα όχι μόνο στις ευρωεκλογές αλλά και στις (επερχόμενες αναπόφευκτα) βουλευτικές εκλογές αναγκάζει τα συστημικά μνημονιακά συμφέροντα να ενεργοποιήσουν το έτερο σκέλος της προπαγάνδας, αυτό της ΕΝΣΩΜΑΤΩΣΗΣ.
Τα συστημικά - μνημονιακά συμφέροντα ελπίζουν ότι εάν πετύχουν, έστω και μερικώς, να διαμορφώσουν μια τέτοια αντίληψη στους πολίτες τότε θα έχουν ένα διπλό όφελος:
Από τη μία πλευρά θα αμβλύνουν την πρωτεύουσα αντίθεση μεταξύ μνημονιακών και αντιμνημονιακών πολιτικών δυνάμεων και θα «απενοχοποιηθούν» οι κυβερνώντες, έστω και μερικώς, από την κατηγορία των υποτελών του Μνημονίου και της Άνγκ. Μέρκελ.
Από την άλλη πλευρά επιδιώκουν να «αποπολιτικοποιήσουν» και να «ουδετεροποιήσουν» την ψήφο προς τον ΣΥΡΙΖΑ. Το πιθανό ενδεχόμενο μιας συγκυβέρνησης ΝΔ-ΣΥΡΙΖΑ θα εμπέδωνε την αντίληψη ότι ΟΛΟΙ ΤΟ ΙΔΙΟ ΕΙΝΑΙ, θα απομάκρυνε τις πλέον ριζοσπαστικές κοινωνικοπολιτικές δυνάμεις από τον ΣΥΡΙΖΑ και θα μετέτρεπε αυτόματα τον ίδιο τον ΣΥΡΙΖΑ σε έναν παράγοντα του «κεντρώου» χώρου, με «συμπαίκτες» -σε πολιτικό / ιδεολογικό επίπεδο- τη ΔΗΜΑΡ και το ΠΑΣΟΚ…
Όπως η «μεγάλη Κεντροαριστερά» με το ΠΑΣΟΚ, τη ΔΗΜΑΡ και τα «συμπαραμαρτούντα», όπως η Κίνηση των «58», με τον ίδιο τρόπο και η «πρόταση» για συγκυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΝΔ, αποτελεί μια απέλπιδα επιχείρηση με σκοπό να «κατασκευασθεί», εκ των άνω, μια ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΚΩΝ ΣΥΜΦΕΡΟΝΤΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΙΑΠΛΟΚΗΣ.
Πρόκειται ιστορικά για μια δομή συμφερόντων που ευτελίζει το πολιτικό σύστημα, τους δημοκρατικούς θεσμούς, που δεν διστάζει να καταπατήσει το Σύνταγμα προκειμένου να συνεχίσει να εξουσιάζει τον τόπο.
Η ελληνική κοινωνία, οι έλληνες πολίτες πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι ιστορικός τους αντίπαλος είναι αυτή η δομή συμφερόντων (που συμπλέει με τις επιδιώξεις και τους στόχους της ευρωπαϊκής ηγεμονικής ελίτ) αλλά και οι κομματικοί / πολιτικοί υποτελείς που υπηρετούν τα συμφέροντα αυτά, γιατί τα θεωρούν θεμέλια της επιβίωσής τους.
Τα διαπλεκόμενα - μεταπρατικά συμφέροντα προσπαθούν να «σφυροκοπήσουν» τον ΣΥΡΙΖΑ στο «δίπολο» ενσωμάτωση / περιθωριοποίηση. Όμως, στην πραγματικότητα, αποτελούν πολιτικούς υπηρέτες των συμφερόντων αυτών που ΕΝΣΩΜΑΤΩΘΗΚΑΝ οργανικά στο νεοφιλελεύθερο - μνημονιακό πρότυπο και που σήμερα καταρρέουν και ΠΕΡΙΘΩΡΙΟΠΟΙΟΥΝΤΑΙ τόσο στις συνειδήσεις όσο και στις επιλογές των πολιτών, της μεγάλης πλειοψηφίας του ελληνικού λαού. Οι «κυριακάτικες» κυβερνήσεις των επιχειρηματιών της διαπλοκής και των Μνημονίων αποτελούν την πιο σαφή απόδειξη.
"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου