Σαν να προσδοκούμε την
ΑΝΑΣΤΑΣΗ
Οι καιροί αλλάζουν αλλά η ιστορία επαναλαμβάνεται. Όπως τότε,
έτσι και τώρα, και τις ίδιες ακριβώς μέρες «του Απριλιού», περιμένουμε την
Ανάσταση.
Όπως τότε, έτσι και σήμερα, ορδές από ανδρείκελα περπατούν
συντεταγμένα με τον βηματισμό «της χήνας». Ντόπιοι και ξένοι εκατόνταρχοι
δίνουν το βήμα. Και οι Έλληνες, μέσα από τα κάγκελα τα αόρατα της μεγάλης μας
φυλακής βαδίζουμε τον Γολγοθά προσδοκώντας μια ανάσταση.
Ήταν και τότε άνοιξη που χάσαμε τον ψίθυρο της ελπίδας. Την
θλίψη που μάραινε την Ελληνική καρδιά, όπως τώρα, έτσι και τότε, την τραγούδησε
ο Σωτήρης Σκίπης, στην κηδεία του Κωστή Παλαμά:
Μέσ’ απ’ τα κάγκελα τα’ αόρατα της
απέραντής μας φυλακής,
μέσ’ απ’ το κελί το παγερό μας, δεν
εβάσταξες τον πόνο της φυλής.
Κι’ έπεσες σαν δρυς απ’ τα χτυπήματα
κάποιου μαύρου ξυλοκόπου
…στο σκοτάδι της νυχτιάς της παγερής,
δίχως να προσμένεις την ελπίδα μιας
καινούριας χαραυγής.!..
Κι’ έπεσες.!.. καθώς από σεισμό
πέφτει μια μαρμάρινη κολώνα
κάποιου πανάρχαιου ναού, …που σαν
ναός,
…χτυπιέται από τα βόλια των βαρβάρων,
σαν τον Παρθενώνα
…ήρωα ποιητή του αιώνα.!..
Μάτια στειρεμένα από τις τόσες
συμφορές, δάκρυα δεν θα χύσουνε για σένα,
μα θα σε κλάψουνε μια μέρα, όλοι
αυτοί που μας σκοτώνουν κάθε μέρα.
Όταν θε να ξυπνήσουν από την μέθη
τους,
και θ’ αντικρίσουνε τις μύριες
συμφορές που σκόρπισαν στο διάβα τους
…σ’
αναρίθμητες ψυχές.!..
Πας… και πως… για το ταξίδι σου το
αχερούσιο, το στερνό,
μα κοίταξε ξωπίσω σου πόσοι Έλληνες
σ’ ακολουθούν.
Ο καθένας έναν στίχο σου τραγουδά
μελωδικό, απ’ τα μύρια σου τραγούδια
που βουίζουν σαν μελίσσια παν’ απ’
Απριλιού λουλούδια, …λες
…ΚΑΙ ΠΡΟΜΗΝΑΝΕ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ
…ώ μεγάλε ραψωδέ μας.!...
Ήταν τέτοιες μέρες, 27 Φλεβάρη του
43, και τα λόγια κυκλοφόρησαν χειρόγραφα από χέρι σε χέρι και αργότερα
δημοσιεύτηκαν στη χειρόγραφη έκδοση «Μέσα απ’ τα Τείχη» και πέρασαν στον
παράνομο τύπο Φοινικιά.
Απρίλιος 2014
Καλή ΑΝΑΣΤΑΣΗ σε
όλους
και στην πατρίδα μας.
Κάβο
Πάπας
(κατά
κόσμον) Μάνος Καζακόπουλος
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου