ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ : ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΚΟ ΣΑΛΟΝΙ

 ΚΕΡΑΥΝΟΒΟΛΟΣ ΕΡΩΤΑΣ

της   ΜΑΡΙΟΝ ΜΙΝΤΣΗ

Είχε βραδιάσει πια κι ως συνήθως τέτοια ώρα, είχα αρχίσει να
λικνίζομαι στον στοχασμό μου, μέσα στην κουνιστή μου πολυθρόνα.
Και περίμενα. Πού να ξέρω, τί; Αυτό το απρόβλεπτο που προσδοκάς, με το χάραμα της καινούργιας μέρας!
Χτύπησε το τηλέφωνο. Με καλούσαν σ΄ένα πάρτυ. Αδύνατον.
Μόνο γι΄αυτό το απρόσμενο δεν ήμουν προετοιμασμένη.
Α, πα πα, δεν πάω.

Και πήγα. Κόσμος πολύς, φιλοφρονήσεις, τσιριμόνιες και στη μέση
θρονιασμένη, απαστράπτουσα η μοναξιά, που ήταν εκείνη τη
νύχτα, η επίσημη προσκεκλημένη.
Α, πα πα, θα φύγω. Σιγά μη μείνω, να βλέπω αύριο τη ζυγαριά
να περνάει από ιερά εξέταση θερμίδες και κιλά και στην πυρά τη
λαιμαργία.
Θα φύγω. Εύκολο ήταν; Μια ουρά ατέλειωτη στοιβαγμένη στο
μπουφέ και πόρτα να μην βρίσκω. Άρχισα ν΄ανοίγω δρόμο με τα
χέρια και να φεύγει το σκουλαρίκι από δω και το γοβάκι παραπέρα,
όταν...
Οταν δυο μάτια ηλεκτροφόρα, καρφώθηκαν επάνω μου και γείωση
να μην υπάρχει να γλυτώσω την ηλεκτροπληξία!

Α, πα πα, θα μείνω!!! Αυτό θα πει ζωή! Να χορεύεις, να τρως και
να γλεντάς!

-Φεύγατε; Άκουσα ξαφνικά τα δυο μελένια μάτια να μου ψιθυρίζουν.
-Οχι, όχι, ήμουν έτοιμη να πω, καθώς τον έβλεπα μ΄ένα ποτήρι
ανά χείρας. Ευτυχώς, με πρόλαβε εκείνος.
-Πολύ καλά κάνετε, ό,τι ετοιμαζόμουν να κάνω και γω το ίδιο.
Φεύγετε λοιπόν;
-Ναι, ναι ψέλλισα μελωδικά, καθώς έκλεινα την τσάντα μου που
είχε γεμίσει με ελπίδα!

Και φύγαμε!
Εκείνη τη νύχτα, δυο μάτια καρμικά, ζωγράφιζαν ποιητικά το
δικό μου πεπρωμένο!

Τι περίεργο, όμως, ε; Κάποια άλλα μάτια που μια ώρα απρόβλεπτη,
είχαν πάρει τα μάτια τους κι εξαφανίστηκαν, είχαν πάρει τώρα
απολυτήριο.
Καλά έκανα λοιπόν εγώ, που τότε αποστασιοποιήθηκα! Το αντίδοτο
σ΄έναν χωρισμό , είναι η απραξία. Ούτε περίσσιο δάκρυ για ό,τι
έφυγε, ούτε σπατάλη συναισθήματος σε φευγαλέες σχέσεις, για
να ξεστρατίσεις, απ΄τον μοιραίο κύκλο του, τον πόνο.

Κάλλιο μια καρδιά Αδεια, παρά γεμάτη με την Αδειοσύνη της
ψυχικής φθοράς.

Εκείνη τη νύχτα, εκεί, στο ίδιο προσκεφάλι
που δεν ήταν πια νωπό από το δάκρυ,
η ζωή με καλημέριζε!!

ΠΙΝΑΚΑΣ. ΠΙΕΡ ΡΕΝΟΥΑΡ
''Ο ΧΟΡΟΣ'' 1883

 

facebook/Μάριον Μίντση