Στρατόπεδο συγκέντρωσης: «Η Παλαιστίνη»
Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ,
Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών
Το «φάντασμα» ενός νέου ολοκληρωτισμού πλανιέται πάνω από τον κόσμο… Ο
παλαιστινιακός λαός, «μαντρωμένος» στο «στρατόπεδο συγκεντρώσεως» της
Γάζας, εξοντώνεται συστηματικά για άλλη μια φορά. Στην καρδιά της
Ευρώπης, στην Ουκρανία, ένα νεοναζιστικό καθεστώς-μαριονέτα των ΗΠΑ και
του ευρω-επιτελείου προβαίνει καθημερινά σε ωμά εγκλήματα σε βάρος των
ρωσικών πληθυσμών.
Η Λιβύη διαλύεται ενώ η Αίγυπτος βρίσκεται υπό την εξουσία μιας δικτατορίας. Συρία, Ιράκ έχουν οδηγηθεί στην καταστροφή ενώ οι τζιχαντιστές επεκτείνουν τη δράση τους στο σύνολο σχεδόν της Μέσης Ανατολής… Όσο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, αυτή αποτέλεσε το πρώτο θύμα ενός έρποντος νεοφασισμού που αναδύθηκε στην καρδιά της Ευρώπης.
Η ειρηνική διαβίωση, η πρόοδος, ο ανθρώπινος πολιτισμός βρίσκονται μπροστά στο σταυροδρόμι της Ιστορίας…
Πολλοί αποδίδουν τις εντάσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις στην παγκόσμια οικονομική κρίση, στις γεωπολιτικού χαρακτήρα αντιπαραθέσεις για την κατοχή των πηγών και των δικτύων μεταφοράς ενέργειας, στην άσβεστη επιδίωξη της κατάκτησης νέων αγορών…
Ασφαλώς, πίσω από κάθε σύγκρουση, πίσω από κάθε πολεμική επιχείρηση υπάρχουν κυρίαρχες πολιτικοοικονομικές και γεωπολιτικές στρατηγικές. Όμως οι μορφές και το ιδεολογικό προκάλυμμα, που συνοδεύει τις συγκρούσεις αυτές, δεν έχει άμεση σχέση ούτε με την παραδοσιακή αποικιοκρατία ούτε με τον ιμπεριαλισμό του 19ου αιώνα και του 20ου αιώνα.
Ας θυμηθούμε ότι πριν από λίγες δεκαετίες υπήρξαν παγκόσμιου χαρακτήρα κινήματα κατά του πολέμου του Βιετνάμ, κατά των δικτατορικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική και στην Ευρώπη.
Υπήρχε μια συλλογική αντίδραση και αντίσταση που θεμελιωνόταν στις έννοιες της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, του ανθρωπισμού. Υπήρχε ΝΟΗΜΑ, υπήρχε ένα πλαίσιο ανθρώπινων και κοινωνικών αξιών που διαπερνούσε και φώτιζε το περιεχόμενο της αντίδρασης των λαών.
Σήμερα όμως διανύουμε μια άλλη «εποχή». Η υιοθέτηση του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος υποβαθμίζει και ακυρώνει τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές αξίες και αξιολογεί μόνο το κέρδος και τον ανταγωνισμό.
Στον σύγχρονο κόσμο οι πόλεμοι και οι σφαγές δεν είναι ιστορικά γεγονότα, δεν είναι καταστροφές, αλλά θεάματα, τηλεοπτικά προϊόντα.
Το CNN με το θέαμα της καταστροφής που μετέδιδε ζωντανά, ως εικονική πραγματικότητα, στον πρώτο πόλεμο του κόλπου, το 1993, προσδιόρισε το νέο «νόημα» ερμηνείας του κόσμου, το νέο «νόημα» της αξίας της ανθρώπινης ύπαρξης… Έκτοτε παρακολουθήσαμε, με τη δέουσα τηλεοπτική «άνεση», τον απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσεΐν, το λυντσάρισμα του Καντάφι, την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν…
Σήμερα, με την ίδια «άνεση», η πολιτισμένη Δύση παρακολουθεί τα νεκρά παιδιά, τους εκτελούμενους από ελεύθερους σκοπευτές -και σε ζωντανή μετάδοση- Παλαιστινίους, που ψάχνουν στα ερείπια τους νεκρούς συγγενείς τους και εντυπωσιάζεται από το τηλεοπτικό υπερθέαμα των κτιρίων που καταστρέφονται άμεσα σ' ένα «καυταγάζον» περιβάλλον από έγχρωμες λάμψεις και καπνούς…
Αποτελεί ένα είδος ειρωνείας, ένα είδος περιφρόνησης της Ιστορίας το γεγονός ότι ένας λαός που οδηγήθηκε στα κρεματόρια, που υπέστη τα πάνδεινα από τον γερμανικό ναζισμό, να μεταχειρίζεται τα ίδια και χειρότερα μέσα για να εξοντώσει τον παλαιστινιακό λαό, να τον αφανίσει από προσώπου γης. Για να σκέπτεσαι και να συμπεριφέρεσαι σαν ναζιστής δεν αρκεί να φοράς τον αγκυλωτό σταυρό στη στολή σου, αλλά πρέπει να τον έχεις «αποτυπωμένο» στην καρδιά σου, στη σκέψη σου…
Τυπικά το σημερινό καθεστώς στο Ισραήλ δεν είναι ναζιστικό. Ασφαλώς το Ισραήλ έχει το απόλυτο δικαίωμα προάσπισης και διαφύλαξης της ακεραιότητάς του. Όμως τα συστηματικά εγκλήματα που συντελούνται από το ισραηλινό καθεστώς κατά του παλαιστινιακού λαού, που ζητά να διασφαλίσει την ύπαρξή του, παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές περιόδους της ανθρωπότητας.
Εδώ και δεκαετίες συντελείται η εξόντωση των Παλαιστινίων. Να θυμηθούμε τις απάνθρωπες σφαγές αμάχων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα τη δεκαετία του 1980; Μα, κάθε λίγα λόγια, ο βίαιος εποικισμός, οι εισβολές και καταστροφές παλαιστινιακών πόλεων και οικισμών στη Γάζα, οι μαζικοί βομβαρδισμοί, οι σφαγές πολιτών και μικρών παιδιών, η συστηματική γενοκτονία αποτελούν ένα επαναλαμβανόμενο σενάριο.
Η ίδια η Γάζα δεν αποτελεί παρά ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου οι ανυπεράσπιστοι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται ως θηράματα… Η κυκλοφορία των ανθρώπων ελέγχεται σχολαστικά, απαγορεύεται η απευθείας εισαγωγή απαραιτήτων αγαθών, φαρμάκων, τροφίμων (ακόμα και σοκολάτας), ενώ καταστρέφεται συστηματικά σε κάθε ισραηλινή εισβολή η υποδομή της Γάζας, τα σχολεία, τα νοσοκομεία… Όλα αυτά εν ονόματι μιας υποτυπώδους αντίστασης στους πυραύλους της Χαμάς…
Δεκαετίες ολόκληρες η πολιτισμένη Ευρώπη, η Δύση, παρακολουθεί απευθείας το διαρκές ανθρωπιστικό έγκλημα. Ουδέποτε στην πραγματικότητα υπήρξε η βούληση της διεθνούς κοινότητας, των διεθνών οργανισμών να πιεσθεί το Ισραήλ ώστε να δεχθεί ένα σχέδιο που θα διασφαλίσει τη στοιχειώδη ανεξαρτησία και επιβίωση του παλαιστινιακού λαού, το απαράγραπτο δικαίωμά του να ζήσει με αξιοπρέπεια στον σύγχρονο κόσμο…
Η Λιβύη διαλύεται ενώ η Αίγυπτος βρίσκεται υπό την εξουσία μιας δικτατορίας. Συρία, Ιράκ έχουν οδηγηθεί στην καταστροφή ενώ οι τζιχαντιστές επεκτείνουν τη δράση τους στο σύνολο σχεδόν της Μέσης Ανατολής… Όσο για την πρώην Γιουγκοσλαβία, αυτή αποτέλεσε το πρώτο θύμα ενός έρποντος νεοφασισμού που αναδύθηκε στην καρδιά της Ευρώπης.
Η ειρηνική διαβίωση, η πρόοδος, ο ανθρώπινος πολιτισμός βρίσκονται μπροστά στο σταυροδρόμι της Ιστορίας…
Πολλοί αποδίδουν τις εντάσεις και τις πολεμικές συγκρούσεις στην παγκόσμια οικονομική κρίση, στις γεωπολιτικού χαρακτήρα αντιπαραθέσεις για την κατοχή των πηγών και των δικτύων μεταφοράς ενέργειας, στην άσβεστη επιδίωξη της κατάκτησης νέων αγορών…
Ασφαλώς, πίσω από κάθε σύγκρουση, πίσω από κάθε πολεμική επιχείρηση υπάρχουν κυρίαρχες πολιτικοοικονομικές και γεωπολιτικές στρατηγικές. Όμως οι μορφές και το ιδεολογικό προκάλυμμα, που συνοδεύει τις συγκρούσεις αυτές, δεν έχει άμεση σχέση ούτε με την παραδοσιακή αποικιοκρατία ούτε με τον ιμπεριαλισμό του 19ου αιώνα και του 20ου αιώνα.
Ας θυμηθούμε ότι πριν από λίγες δεκαετίες υπήρξαν παγκόσμιου χαρακτήρα κινήματα κατά του πολέμου του Βιετνάμ, κατά των δικτατορικών καθεστώτων στη Λατινική Αμερική και στην Ευρώπη.
Υπήρχε μια συλλογική αντίδραση και αντίσταση που θεμελιωνόταν στις έννοιες της ελευθερίας, της ανεξαρτησίας, του ανθρωπισμού. Υπήρχε ΝΟΗΜΑ, υπήρχε ένα πλαίσιο ανθρώπινων και κοινωνικών αξιών που διαπερνούσε και φώτιζε το περιεχόμενο της αντίδρασης των λαών.
Σήμερα όμως διανύουμε μια άλλη «εποχή». Η υιοθέτηση του νεοφιλελεύθερου παραδείγματος υποβαθμίζει και ακυρώνει τις κοινωνικές και ανθρωπιστικές αξίες και αξιολογεί μόνο το κέρδος και τον ανταγωνισμό.
Στον σύγχρονο κόσμο οι πόλεμοι και οι σφαγές δεν είναι ιστορικά γεγονότα, δεν είναι καταστροφές, αλλά θεάματα, τηλεοπτικά προϊόντα.
Το CNN με το θέαμα της καταστροφής που μετέδιδε ζωντανά, ως εικονική πραγματικότητα, στον πρώτο πόλεμο του κόλπου, το 1993, προσδιόρισε το νέο «νόημα» ερμηνείας του κόσμου, το νέο «νόημα» της αξίας της ανθρώπινης ύπαρξης… Έκτοτε παρακολουθήσαμε, με τη δέουσα τηλεοπτική «άνεση», τον απαγχονισμό του Σαντάμ Χουσεΐν, το λυντσάρισμα του Καντάφι, την εκτέλεση του Μπιν Λάντεν…
Σήμερα, με την ίδια «άνεση», η πολιτισμένη Δύση παρακολουθεί τα νεκρά παιδιά, τους εκτελούμενους από ελεύθερους σκοπευτές -και σε ζωντανή μετάδοση- Παλαιστινίους, που ψάχνουν στα ερείπια τους νεκρούς συγγενείς τους και εντυπωσιάζεται από το τηλεοπτικό υπερθέαμα των κτιρίων που καταστρέφονται άμεσα σ' ένα «καυταγάζον» περιβάλλον από έγχρωμες λάμψεις και καπνούς…
Αποτελεί ένα είδος ειρωνείας, ένα είδος περιφρόνησης της Ιστορίας το γεγονός ότι ένας λαός που οδηγήθηκε στα κρεματόρια, που υπέστη τα πάνδεινα από τον γερμανικό ναζισμό, να μεταχειρίζεται τα ίδια και χειρότερα μέσα για να εξοντώσει τον παλαιστινιακό λαό, να τον αφανίσει από προσώπου γης. Για να σκέπτεσαι και να συμπεριφέρεσαι σαν ναζιστής δεν αρκεί να φοράς τον αγκυλωτό σταυρό στη στολή σου, αλλά πρέπει να τον έχεις «αποτυπωμένο» στην καρδιά σου, στη σκέψη σου…
Τυπικά το σημερινό καθεστώς στο Ισραήλ δεν είναι ναζιστικό. Ασφαλώς το Ισραήλ έχει το απόλυτο δικαίωμα προάσπισης και διαφύλαξης της ακεραιότητάς του. Όμως τα συστηματικά εγκλήματα που συντελούνται από το ισραηλινό καθεστώς κατά του παλαιστινιακού λαού, που ζητά να διασφαλίσει την ύπαρξή του, παραπέμπουν στις πιο σκοτεινές περιόδους της ανθρωπότητας.
Εδώ και δεκαετίες συντελείται η εξόντωση των Παλαιστινίων. Να θυμηθούμε τις απάνθρωπες σφαγές αμάχων στα στρατόπεδα Σάμπρα και Σατίλα τη δεκαετία του 1980; Μα, κάθε λίγα λόγια, ο βίαιος εποικισμός, οι εισβολές και καταστροφές παλαιστινιακών πόλεων και οικισμών στη Γάζα, οι μαζικοί βομβαρδισμοί, οι σφαγές πολιτών και μικρών παιδιών, η συστηματική γενοκτονία αποτελούν ένα επαναλαμβανόμενο σενάριο.
Η ίδια η Γάζα δεν αποτελεί παρά ένα σύγχρονο στρατόπεδο συγκέντρωσης, όπου οι ανυπεράσπιστοι Παλαιστίνιοι αντιμετωπίζονται ως θηράματα… Η κυκλοφορία των ανθρώπων ελέγχεται σχολαστικά, απαγορεύεται η απευθείας εισαγωγή απαραιτήτων αγαθών, φαρμάκων, τροφίμων (ακόμα και σοκολάτας), ενώ καταστρέφεται συστηματικά σε κάθε ισραηλινή εισβολή η υποδομή της Γάζας, τα σχολεία, τα νοσοκομεία… Όλα αυτά εν ονόματι μιας υποτυπώδους αντίστασης στους πυραύλους της Χαμάς…
Δεκαετίες ολόκληρες η πολιτισμένη Ευρώπη, η Δύση, παρακολουθεί απευθείας το διαρκές ανθρωπιστικό έγκλημα. Ουδέποτε στην πραγματικότητα υπήρξε η βούληση της διεθνούς κοινότητας, των διεθνών οργανισμών να πιεσθεί το Ισραήλ ώστε να δεχθεί ένα σχέδιο που θα διασφαλίσει τη στοιχειώδη ανεξαρτησία και επιβίωση του παλαιστινιακού λαού, το απαράγραπτο δικαίωμά του να ζήσει με αξιοπρέπεια στον σύγχρονο κόσμο…
Εάν υπήρχε στοιχειώδης δημοκρατική συνείδηση και ευαισθησία στις χώρες
της «πολιτισμένης» Δύσης, θα έπρεπε από την πρώτη στιγμή της
συντελούμενης γενοκτονίας κατά του παλαιστινιακού λαού να αποσυρθούν οι
πρεσβευτές τους και να απαγορευθεί κάθε σχέση και επικοινωνία με το
Ισραήλ…
Αντί γι' αυτό, το θλιβερό «δίδυμο», ο κ. Ολάντ και η κ. Μέρκελ απαγόρευσαν στις χώρες τους τις διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, στο όνομα της «κατασίγασης» των αντισημιτικών εκδηλώσεων… Ξεχνούν, βέβαια, ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν κατέχονται από αντισημιτισμό, αλλά από ανθρωπισμό. Τη δυσφήμιση και την απαξίωση της χώρας και του λαού του την προωθεί το ίδιο το καθεστώς του Ισραήλ και οι προστάτες του, που μας οδηγούν συστηματικά σ' έναν νέο ολοκληρωτισμό που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο για να συγκριθεί.
Αντί γι' αυτό, το θλιβερό «δίδυμο», ο κ. Ολάντ και η κ. Μέρκελ απαγόρευσαν στις χώρες τους τις διαδηλώσεις υπέρ των Παλαιστινίων, στο όνομα της «κατασίγασης» των αντισημιτικών εκδηλώσεων… Ξεχνούν, βέβαια, ότι οι ευρωπαϊκοί λαοί δεν κατέχονται από αντισημιτισμό, αλλά από ανθρωπισμό. Τη δυσφήμιση και την απαξίωση της χώρας και του λαού του την προωθεί το ίδιο το καθεστώς του Ισραήλ και οι προστάτες του, που μας οδηγούν συστηματικά σ' έναν νέο ολοκληρωτισμό που δεν έχει ιστορικό προηγούμενο για να συγκριθεί.
"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου