Τ. Κατσιμάρδος : Νέα δεδομένα στο σκηνικό...

Το κυβερνητικό πρόγραμμα του ΣΥΡΙΖΑ προκάλεσε τσουνάμι αντιδράσεων. Ιδεολογικών, κομματικών και εσωκομματικών. Για πρώτη φορά, μετά από πολύ καιρό, ξεκίνησε μια συζήτηση επί της ουσίας κι όχι με κατασκευασμένες πραγματικότητες και επικοινωνιακές συντεταγμένες. Το γεγονός αυτό αποτελεί ήδη ένα πρώτο θετικό πρόσημο.

Ακόμη και τα ευτράπελα ή διασκεδαστικά που ακούγονται και γράφονται προκειμένου να υποβαθμιστούν και να απαξιωθούν οι προτάσεις έχουν το ενδιαφέρον τους. Το ίδιο επίσης και η πολιτική επιχειρηματολογία μνημονιακών αντιπάλων του να τεκμηριώσουν ότι το πρόγραμμά του δεν είναι... ριζοσπαστικό! Το δεύτερο είναι ότι ανεξαρτήτως από το αν και κατά πόσον είναι εφαρμόσιμο, αν κοστίζει τόσα ή περισσότερα, αν είναι και πόσο «αριστερό», η εξαγγελία και η ύπαρξή του θα είναι σημείο αναφοράς και ορόσημο στους πολιτικούς- κι όχι μόνο- αγώνες του επόμενου διαστήματος.

Ο άξονας γύρω από τον οποίο θα κινούνται και θα συγκροτούνται πολιτικές συμπεριφορές και στάσεις δεν θα είναι, πια, μόνο το εκλογικό προβάδισμα, οι τρέχουσες δημοσκοπικές εκρήξεις και η εν κυβερνητική αναμονή αξιωματική αντιπολίτευση. Εστω ότι υπεράνω κάθε πολιτικής λογικής ουδέποτε συντελεσθεί το τελευταίο. Εστω, επιπλέον, ότι οι συγκεκριμένες εξαγγελίες ισοδυναμούν με συνήθεις ανεκπλήρωτες υποσχέσεις, από τούδε και στο εξής, τεκμηριώνεται ότι δεν υπάρχει μόνο ο καταστροφικός νεοφιλελεύθερος μονόδρομος της συγκυβέρνησης. Ενδεχομένως να μην είναι ακριβώς αυτός και όπως αναδεικνύεται με τους «πυλώνες» του ΣΥΡΙΖΑ. Είναι, όμως, υπαρκτός και περιγράψιμος σε γενικές γραμμές.

Μαζί με την τρίτη αυτή συνεισφορά υπάρχει και μία ακόμη. Σε διαφορετικό επίπεδο, αλλά εξίσου σημαντική. Πρόκειται για μια εν δυνάμει αφετηρία απεμπλοκής από τον φόβο. Την ομηρεία της σκέψης στην ιδέα μιας επικείμενης καθολικής καταστροφής της χώρας και των πολιτών. Εκεί όπου υποτίθεται ότι οδηγεί κάθε άλλος δρόμος εκτός από αυτόν που έχουν χαράξει η τρόικα, Βερολίνο, Βρυξέλλες, Φρανκφούρτη.

Αλλιώς διατυπωμένο το ίδιο. Η ύπαρξη και μόνο μιας άλλης δημόσιας συγκεκριμένης, υπεύθυνης εθνικής πρότασης αποτελεί προϋπόθεση για την απελευθέρωση από τεχνητά δεσμά. Την ακύρωση του «σεναρίου» της επικείμενης, δήθεν, νεο-κατοχικής περιόδου, αν δεν υπάρξει συμμόρφωση με τα μνημόνια των δανειστών. Μαζί με την απενεργοποίηση της... ιδεολογίας «το μη χείρον βέλτιστον». Στο πλαίσιο αυτό, βεβαίως, δεν είναι καθόλου παράδοξη ή ατόπημα η πρωτοφανής για πρωθυπουργό κινδυνολογία ότι δεν θα μείνει ούτε ένα ευρώ στις τράπεζες αν έρθει ο ΣΥΡΙΖΑ. Σαν γραμμή τελευταίας άμυνας του παλιού στη σύγκρουσή του με το νέο φαντάζει αυτό...

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28326&subid=2&pubid=64066931