Τ. Κατσιμάρδος : Υπεράνω όλων οι δανειστές...

Μέσα στη θάλασσα της υπερπληροφόρησης, χάθηκε την περασμένη Τρίτη μια είδηση οικουμενικής εμβέλειας. Ταυτοχρόνως και μέγιστου ελληνικού ενδιαφέροντος. Πρόκειται για το ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ σχετικά με τις αναδιαρθρώσεις των δημοσίων χρεών. Κοινώς τις χρεοκοπίες και τα περίφημα «κουρέματα».

Σύμφωνα με αυτό, οι «αναδιαρθρώσεις» των κρατικών χρεών, σε τελευταία ανάλυση, είναι κυριαρχικό δικαίωμα κάθε χώρας. Δεν μπορούν να ματαιωθούν ή να επιβληθούν από άλλο κράτος ή ιδιώτες και φορείς των δανειστών. Προς την κατεύθυνση αυτή αποφασίστηκε η θέσπιση ενός πολυμερούς νομικού πλαισίου. Η ολοκλήρωσή του αναμένεται μέχρι το τέλος του 2014 και η ψήφισή του στην επόμενη ΓΣ του διεθνούς οργανισμού. Η απόφαση υπερψηφίστηκε με 124 υπέρ, 11 κατά και 41 αποχές.

Εδώ τελειώνει η είδηση και αρχίζουν τα πένθιμα σχόλια. Η μοναδική αναπτυγμένη χώρα στην Ευρώπη και τον κόσμο με πρόβλημα βιωσιμότητας χρέους και μεγαλύτερο θύμα αναδιάρθρωσης στην ιστορία των χρεοκοπιών απείχε. Προς γενική κατάπληξη, αυτή ήταν η Ελλάδα. Η ελληνική κυβέρνηση για να δικαιολογηθεί ψέλλισε κάποια ακατάληπτα και αστεία επιχειρήματα. Διανθισμένα με καταφανείς ανακρίβειες (τουλάχιστον), για όσους γνωρίζουν στοιχειωδώς το ζήτημα.

Το βασικό άλλοθι ήταν πως το ψήφισμα ήταν «εσπευσμένο και πρόχειρο». Πλην όμως, πάνω από μία δεκαετία αυτό κυοφορείται. Αν δεν γεννήθηκε ως τώρα, αυτό οφείλεται στο βέτο των «αγορών». Δηλαδή, στο κλαμπ των δανειστών (τους γνωστούς εσχάτως και ως γύπες). Με φορέα κυρίως την Ουάσιγκτον κατά το παρελθόν, συνεπικουρούμενη σήμερα από τη γερμανική ΕΕ (εκτός από το Βερολίνο, κατά τάχθηκαν Βρετανία, Ουγγαρία, Τσεχία, Φινλανδία).

Διάτρητο είναι και το άλλο κυβερνητικό επιχείρημα ότι η Ελλάδα συντάχθηκε με τα άλλα ευρωπαϊκά κράτη της ΕΕ τα οποία επίσης απείχαν. Διαφορετικά, υποτίθεται ότι η χώρα θα ακολουθούσε «τον δρόμο της απομόνωσης». Δεν υπάρχει όμως άλλη χώρα στην ΕΕ, μηδέ εξαιρουμένων και εκείνων σε «προγράμματα στήριξης», που να έχει και τυπικά μη βιώσιμο χρέος. Επομένως, είναι και η μοναδική που θα βρεθεί, με τον έναν ή τον άλλον τρόπο, ενώπιον αναδιάρθρωσης.

Αλλά πέραν των όποιων επιχειρημάτων, η χώρα μας ήταν η μόνη στην ΕΕ που είχε ηθική, ας πούμε, υποχρέωση να υπερψηφίσει την απόφαση. Ως μεγάλη παθούσα. Δυστυχώς, δεν είχε ούτε αυτό το ανάστημα. Αλλά υιοθέτησε ως επίσημη πολιτική ό,τι αποφάσεις, που ψηφίζει η συντριπτική πλειονότητα στον ΟΗΕ, συνιστούν «απομόνωση»! Εδώ η λογική σηκώνει τα χέρια ψηλά...

www.ethnos.gr/