Αλλά κράτησες τις φωνές μας συντροφιά
Εκείνο το τελευταίο βράδυ
Πριν γίνεις άχραντο μυστήριο,
Πριν παραδοθείς στο σύμπαν.
Τώρα η αλυσίδα έχει ένα κενό
Θα το καλύψουμε, το ξέρεις και το ξέρουμε
Αλλά ως τότε, θα ψάχνουμε ο ένας του άλλου
Το ανθρώπινο αποτύπωμα
`Ωσπου εσύ να καταλήξεις στην ασφάλεια της σιωπής
Κι εμείς στην ασφάλεια της ομιλούσας φυλής.
Τότε κάποιος θα ψελλίσει δειλά πως ο έρωτας είναι
Γιορτινά ντυμένος Θάνατος.
Μήπως αυτό δεν πίστευες κι εσύ ;
ΡΙΤΣΑ
ΜΑΣΟΥΡΑ
Facebook / Ritsa Masoura
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου