Τ. Κατσιμάρδος : Η φτώχεια της κυβέρνησης

Η φτώχεια της κυβέρνησης

Με την πρόσληψη της πραγματικότητας η κυβέρνηση έχει σοβαρό πρόβλημα, όπως έχουμε δει την περασμένη Κυριακή. Καθόλου παράδοξο επομένως ότι αδυνατεί να την αναλύσει, να σχεδιάσει έγκυρα και να προωθήσει σύνθετους στόχους. Τελευταίο χρονικά δείγμα η «καθαρή έξοδος» στις αγορές, που μετατρέπεται ακριβώς στο αντίθετο της. Με αποκλειστική ευθύνη της, παρά την αγοραία ρητορική μέσα στην ομίχλη της τεχνητής πόλωσης. Δυστυχώς και με την αφέλεια της αξιωματικής αντιπολίτευσης επί του προκειμένου. Τουλάχιστον σε πρώτη φάση και μέχρι να γίνει κατάδηλο ότι οι «ναυαγοί» του Clean Exit την περίμεναν στη γωνία για να εξαποστείλουν στους ουρανούς την οξύτητα.

Ευτυχώς, η εργαλειακή χρήση του φόβου και της ανασφάλειας από τους νεοφιλελεύθερους Ηρακλείς της λιτότητας χάνει την ισχύ της. Τα «φαντάσματα» είναι ήδη εδώ και η επίκληση τους αναποτελεσματική. Αυτή η γενικότητα, όμως, για την εγγενή κυβερνητική αδυναμία-ανικανότητα, ανεξαρτήτως προσωπικών ικανοτήτων, συγκροτείται από πολύ χειροπιαστές καταστάσεις. Όλες συνέπεια συγκεκριμένων κυβερνητικών επιλογών στο πλαίσιο της ανορθολογικής «δημοσιονομικής πειθαρχίας».

Παράδειγμα η φτωχοποίηση του πληθυσμού. Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία των τελευταίων ημερών, ποσοστό πάνω από 23% ζει σε συνθήκες φτώχειας. Ταυτοχρόνως ο κίνδυνος της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού φθάνει το 37,7%. Το ποσοστό «μεταφράζεται» σε 4.000.000 κατοίκους. Αν αυτό συνεξετασθεί με τη δημογραφική κατάσταση της χώρας, κανονικά αυτή η κυβέρνηση όφειλε να παραιτηθεί από μόνη της.

Λαϊκίστικο το συμπέρασμα; Ναι, εφόσον λαϊκισμός είναι η επισήμανση ότι η φτωχοποίηση επί των ημερών της συγκυβέρνησης αυξάνεται σταθερά και αισθητά (πέρσι το αντίστοιχο εξάμηνο ήταν 34,6% και μεγαλύτερο από το αμέσως προηγούμενο).

Αυτό το ιλιγγιώδες νούμερο πρέπει για λόγους πληρέστερης κατανόησης της κατάστασης να συνοδευτεί από δύο παραμέτρους: α) η πραγματική φτωχοποίηση για πολλούς λόγους είναι μεγαλύτερη από την καταγεγραμμένη, β) δεν συμπεριλαμβάνει την αφανή φτώχεια (κυρίως των μεσαίων στρωμάτων), η οποία και δεν καταγράφεται. Αυτό είναι ένα από τα τεράστια «επιτεύγματα» της κυβέρνησης, καθώς οδηγεί τη χώρα προς την έξοδο από την κρίση!

Τα παραπάνω αναφέρονται όχι για να περιγραφεί μια βιωμένη από τους περισσότερους πραγματικότητα. Αλλά για να επισημανθεί κάτι μείζον: η ραγδαία φτωχοποίηση είναι ουσιαστικά επιλογή της ίδιας της κυβέρνησης! Γέννημα και θρέμμα της λιτότητας και των πρωτογενών πλεονασμάτων. Αυτά τα οποία επιδεικνύονται ως «κατορθώματα». Με άλλα λόγια η φτώχεια, χωρίς οικονομετρικά  στοιχεία, είναι ευθέως ανάλογη με τα κατ' ευφημισμόν πλεονάσματα...

Από το "ΕΘΝΟΣ"