Τ. Κατσιμάρδος : Με «υπόδειγμα» τα νοικοκυριά

Πρώτα το γεγονός, όπως προκύπτει από τα επίσημα στοιχεία της Ελληνικής Στατιστικής Αρχής την περασμένη βδομάδα. Χωρίς να λαμβάνονται υπόψη οι ενστάσεις για τις μεθοδολογίες που ακολουθούνται, με αποτέλεσμα «διορθώσεις» της πραγματικότητας. Πέρυσι το διαθέσιμο εισόδημα των νοικοκυριών μειώθηκε κατά 14 δισ. ευρώ. Ολόκληρο το 2013 δεν χρειάζεται να υπενθυμίσουμε ποιος κυβερνούσε τον τόπο.

Οι απώλειες αυτές συνιστούν το άθροισμα μόνο της περικοπής των κάθε είδους αποδοχών και της μείωσης των αποκαλούμενων «κοινωνικών παροχών» (αντί δικαιωμάτων). Δεν συνυπολογίζεται η... παράπλευρη φτωχοποίηση. Βεβαίως, στο ίδιο διάστημα η οικονομία δεν... έκανε ακόμη ράλι (χαρακτηρισμός του πρωθυπουργού). Αυτό, όμως, συντελέστηκε στο παρελθόν και δεν έχει νόημα να επαναλαμβάνουμε γνωστές σε όλους καταστάσεις, σύμφωνα με το πιο προσφιλές «επιχείρημα» όσων μνημονιακών φορέων και προσώπων θέλουν τη λήθη. Οι χθεσινοί ολετήρες, που αυτο-ανακηρύσσονται σωτήρες, κοιτάζουν μόνο μπροστά και πάνε παρακάτω.

Πάμε, λοιπόν, κι εκεί. Με τα πιο πρόσφατα, πάλι, στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ. Στο δεύτερο τρίμηνο φέτος, όταν η Ελλάδα είχε γυρίσει σελίδα και έβγαινε, υποτίθεται, από την κρίση, τα νοικοκυριά έχασαν άλλο 1,4 δισ. ευρώ. Η ενενηνταήμερη αιμορραγία, που η ετήσια κατάληξή της δεν μπορεί να προσμετρηθεί ακόμη, οφείλεται κυρίως -αν και όχι αποκλειστικά- στα νέα πρόσθετα φορολογικά βάρη.

Ουδεμία αμφιβολία υπάρχει ότι το τσουνάμι της φτωχοποίησης θα συνεχιστεί και τα δύο επόμενα τρίμηνα. Διαφορετικές γνώμες υπάρχουν μόνο για το ύψος της μείωσης του διαθέσιμου εισοδήματος των νοικοκυριών το 2014. Κι αυτό ανεξαρτήτως από τις οποιεσδήποτε άλλες εξελίξεις. Αυτή είναι η πραγματική και ουσιαστική κανονικότητα ως προς τον «πλούτο των νοικοκυριών» από τότε που ανέλαβαν οι κυβερνήσεις Σαμαρά - Βενιζέλου μέχρι σήμερα.

Μετά το γεγονός ας έρθουμε στο σχόλιο. Η φτωχοποίηση των νοικοκυριών, από τη μια μετρήσιμη περίοδο ως την άλλη, αποτελεί «υπόδειγμα» για το σύνολο των δεικτών που σχετίζονται με το βιοτικό επίπεδο των πολιτών. Από τις εργασιακές σχέσεις και το ασφαλιστικό ως την υγεία και την παιδεία. Ακόμη και στον τομέα της ανεργίας, η οποία εμφανίζεται με μια πλασματική οριακή μείωση, αφού δεν συνυπολογίζεται η συρρίκνωση του εργατικού δυναμικού και άλλες παράμετροι.

Οποιαδήποτε «επιτυχία» των διακηρυγμένων στόχων της κυβέρνησης στους δρόμους της σημερινής εφαρμοσμένης πολιτικής της λιτότητας, προϋποθέτει μονιμοποίηση αυτής της «κανονικότητας» γενικευμένα. Με κοινωνικούς όρους θα πρόκειται για μια κατοχύρωση του ενδημικού χαρακτήρα της κρίσης για τις συνθήκες ζωής των πολλών.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28326&subid=2&pubid=64087037