ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ : «Συνετή έξοδος», «κανονικότητα», «πολιτική ομαλότητα», το λεξιλόγιο της υποκρισίας

«Συνετή έξοδος», «κανονικότητα», «πολιτική ομαλότητα», το λεξιλόγιο της υποκρισίας

Του ΜΕΝΕΛΑΟΥ ΓΚΙΒΑΛΟΥ

Αναπληρωτή καθηγητή Πολιτικής Επιστήμης του Πανεπιστημίου Αθηνών

Πολιτική ομαλότητα δεν μπορεί να υπάρξει όταν επικρατεί μια διαρκής και εντεινόμενη κυβερνητική ανωμαλία. Όταν, δηλαδή, μια κυβέρνηση έχει απωλέσει την κοινωνική νομιμοποίηση, όταν στηρίζεται σε μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία που προδήλως δεν αντιστοιχεί στη λαϊκή βούληση… όταν, τελικά, στηρίζει την ύπαρξη και την επιβίωσή της σε μια χειρονομία καλής θελήσεως, σε μια υπόσχεση, σε ένα «χαμόγελο» της Άνγκ. Μέρκελ και του Β. Σόιμπλε…

Πολιτική ομαλότητα δεν μπορεί να υπάρξει όταν δεν υπάρχει κοινωνική ομαλότητα… Όταν η ανεργία και η φτωχοποίηση του ελληνικού λαού έχουν προσλάβει μαζικό χαρακτήρα… Όταν η απόγνωση, η απελπισία, το καθημερινό άγχος της επιβίωσης, η αγωνία για το μέλλον των παιδιών του έχουν εξαπλωθεί και έχουν κυριεύσει κάθε πολίτη, κάθε οικογένεια που δεν ανήκει στην ηγέτιδα τάξη των μνημονιακών-συστημικών συμφερόντων…

Πολιτική ομαλότητα για το δίδυμο Αντ. Σαμαρά και Ευ. Βενιζέλου σημαίνει ΜΝΗΜΟΝΙΑΚΗ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑ, δηλαδή διασφάλιση των οικονομικών, κοινωνικών και πολιτικών όρων ώστε να συνεχισθεί αδιατάρακτη η πορεία προς το μέλλον σύμφωνα με τη μνημονιακή στρατηγική. Η «συνετή έξοδος» από το Μνημόνιο δεν αποτελεί παρά τον «προθάλαμο» προς το νέο Μνημόνιο, τα νέα μέτρα, τη νέα διαδικασία επιτήρησης…

Η «πολιτική γέφυρα» των 180 βουλευτικών ψήφων για την εκλογή του νέου -μνημονιακού- Προέδρου της Δημοκρατίας έχει ήδη καταρρεύσει… Όταν ο Αντ. Σαμαράς καταφεύγει σε επικλήσεις προς τον Κ. Καραμανλή για να «αλιεύσει» ο πρώην πρωθυπουργός ψήφους από τους ανεξάρτητους και τους «εν γένει» πρώην νεοδημοκράτες βουλευτές, τότε γίνεται φανερό ότι το «παιγνίδι» με τους «180» τελείωσε…

Η «καμένη γη» και οι προδεσμεύσεις

Εφόσον, συνεπώς, η εκλογική αναμέτρηση γίνεται αναπότρεπτη και -κατ' ακολουθίαν- η ήττα και η απώλεια εξουσίας των συγκυβερνώντων σήμερα κομμάτων είναι αναπόφευκτη, διαμορφώνεται από την πλευρά τους μια νέα τακτική που κινείται σε δύο άξονες:

- Ο πρώτος περιλαμβάνει τη μέθοδο της «καμένης γης» σε οικονομικό, κοινωνικό και θεσμικό επίπεδο. Η πλήρης σχεδόν κατάργηση των εργασιακών δικαιωμάτων (ομαδικές απολύσεις, λοκ άουτ εργοδοσίας), η περαιτέρω συρρίκνωση μισθών και συντάξεων (νέο Ασφαλιστικό, μείωση μισθών Δημοσίου), οι ιδιωτικοποιήσεις και τα «ντιλ», δηλαδή οι «συμφωνίες» με τα επιχειρηματικά συμφέροντα, αποτελούν άμεση προτεραιότητα της «τρόικας» και των δανειστών ώστε μια επόμενη κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ να αντιμετωπίσει μια πλήρη θεσμική και κοινωνική ισοπέδωση. Η συγκυβέρνηση επιχειρεί να μεταθέσει ένα τμήμα των μέτρων αυτών για το επόμενο διάστημα, όχι βεβαίως για λόγους φιλολαϊκούς, αλλά για να αμβλύνει το βαρύτατο πολιτικό κόστος και να αποτρέψει ακόμα και την καταψήφιση ορισμένων ακραίων μέτρων από την ίδια την κοινοβουλευτική πλειοψηφία…

- Ο δεύτερος άξονας, πέραν της συνήθους κινδυνολογίας και τρομολαγνείας, αφορά την περίφημη «προληπτική γραμμή χρηματοδότησης»… Η συγκυβέρνηση είναι διατεθειμένη να υπογράψει συμφωνία με όρο ότι η Ελλάδα δεν θα μπορεί να κάνει χρήση αυτών των ποσών, αν η χρηματοδότησή της από τις αγορές δεν μπορεί να δοθεί λόγω υπαιτιότητας της ελληνικής κυβέρνησης… Με απλά λόγια, εάν μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ πάρει φιλολαϊκά μέτρα για την αντιμετώπιση της ανθρωπιστικής κρίσης, τότε οι «αγορές θα αντιδράσουν» και η παροχή από την περίφημη «προληπτική γραμμή χρηματοδότησης» θα διακοπεί αυτομάτως… Εδώ η απόπειρα εγκλωβισμού μιας μελλοντικής κυβέρνησης στο «σιδερένιο κλουβί» των μνημονιακών πολιτικών καθίσταται πασιφανής… Η επόμενη κυβέρνηση καλείται να εφαρμόσει στην πράξη τις συμφωνίες που υπογράφουν τώρα η ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ…

Προοικοδομούν με τον τρόπο αυτό ένα ασφυκτικό πλαίσιο προειλημμένων αποφάσεων και διαδικασιών ώστε μια μελλοντική κυβέρνηση να τεθεί υπό πλήρη οικονομικοπολιτική ασφυξία και να οδηγηθεί σε κατάρρευση εντός ολίγων μηνών.

Αυτή είναι η «περίφημη» στρατηγική της «παρένθεσης» για μια επόμενη κυβέρνηση υπό τον ΣΥΡΙΖΑ.

Νέα πολιτική εξουσία

Με όλες αυτές τις άθλιες μεθοδεύσεις, οι αθέμιτες συναλλαγές, σε πολιτικό και οικονομικό επίπεδο, οι απόπειρες να ολοκληρωθεί η πλήρης οικονομική, θεσμική και κοινωνική ισοπέδωση, προσπαθούν να μηδενίσουν και να εξαφανίσουν τον ΠΟΛΙΤΙΚΟ, ΚΟΙΝΩΝΙΚΟ και ΗΘΙΚΟ / ΑΞΙΑΚΟ ΧΑΡΑΚΤΗΡΑ της επερχόμενης εκλογικής αναμέτρησης.

Η εκλογική αυτή αναμέτρηση και σύγκρουση -και η έκβασή της- αποτελούν τους αναγκαίους ιστορικούς όρους για να οδηγηθεί η χώρα στην ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΟΜΑΛΟΤΗΤΑ. Η αποτύπωση και η θεσμική-κοινοβουλευτική έκφραση της λαϊκής βούλησης θα δώσει τέλος στο καθεστώς της πολιτικής ανωμαλίας που έχει οδηγήσει σήμερα στον ευτελισμό των κοινοβουλευτικών - δημοκρατικών θεσμών και σε μια ακροδεξιά - ολιγαρχική εξουσιαστική δομή που στρέφεται συστηματικά κατά της ελληνικής κοινωνίας.

Η έκφραση και υλοποίηση της λαϊκής βούλησης, η κοινωνική και πολιτική νομιμοποίηση μιας νέας αντι-μνημονιακού χαρακτήρα κυβέρνησης, η διαμόρφωση μιας νέας κοινωνικής δυναμικής, θα αναδείξουν την ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΙΣΧΥ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΒΟΥΛΗΣΗ της νέας εξουσίας.

Οι μνημονιακές - εθελόδουλες κυβερνήσεις απαξίωσαν και ευτέλισαν το στοιχείο της πολιτικής. Παρέδωσαν την πολιτική και οικονομική εξουσία στη χρηματοπιστωτική ολιγαρχία και στη γερμανική ηγεμονική ελίτ και περιορίσθηκαν στο πεδίο της μνημονιακής διαχείρισης.

Αυτή τη διαδικασία θέλουν να προοικοδομήσουν για την επόμενη κυβέρνηση. Γι' αυτό και η απάντηση της ελληνικής κοινωνίας θα πρέπει να είναι καθαρά ΠΟΛΙΤΙΚΗ. Μόνο έτσι μπορούν να αντιμετωπισθούν τα μείζονα προβλήματα του χρέους και της παραγωγικής ανάπτυξης της χώρας και να ξαναγεννηθεί η ελπίδα. Όσο για την «έξοδο από το Μνημόνιο», την περίφημη «πολιτική ομαλότητα» και την «κανονικότητα» της χώρας, που επικαλούνται οι κ. Σαμαράς και Βενιζέλος, αυτά δεν αποτελούν παρά «πολιτικές πομφόλυγες» και ύστερες -απέλπιδες- επωδούς της πολιτικής «εξόδιου ακολουθίας» τους…

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=89258&colid=50&dt=2014-11-02