To κραχ της κτηματαγοράς και το χαμένο όνειρο της ιδιοκτησίας

Υποβάθμιση της πραγματικότητας αποτελεί, δυστυχώς, η όποια απόπειρα περιγραφής της κατάστασης στην οποία έχει περιέλθει η κτηματαγορά. Και μόνο το γεγονός ότι το Συμβούλιο της Επικρατείας εξέδωσε απόφαση για υποχρεωτική εντός εξαμήνου αναθεώρηση προς τα κάτω των αντικειμενικών αξιών, που έχουν φτάσει να είναι μέχρι και κατά 40% υψηλότερες των εμπορικών, δείχνει τις πραγματικές διαστάσεις που έχει το πρόβλημα.

Είναι το δεύτερο σε σοβαρότητα πρόβλημα, μετά την ανεργία, που έχει προκαλέσει η κρίση των τελευταίων ετών και ειδικότερα η άγνοια των εκπροσώπων των εταίρων και δανειστών μας για τη διαχρονική σημασία και τον ρόλο της στέγης στην ελληνική κοινωνία. Δεν γνώριζαν, δεν φρόντισαν να μάθουν και δεν τους υποδείχθηκε όσο πιεστικά θα έπρεπε ότι η εξασφάλιση στέγης αποτελούσε πάντα στη χώρα αυτή την πρωταρχική επιδίωξη κάθε οικογένειας και κατά κανόνα και το βασικό περιουσιακό στοιχείο της.

Αυτό το περιουσιακό στοιχείο έχει πλέον απαξιωθεί. Τα στοιχεία για την κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στον χώρο της κτηματαγοράς είναι δραματικά. Και μόνο ότι στους κτηματομεσιτικούς κύκλους η εικόνα περιγράφεται με τη φράση πως «το Κολωνάκι έγινε μέσα σε λίγα χρόνια Κολωνός και η Εκάλη... Νίκαια» τα λέει όλα. Εξίσου εύγλωττο είναι και το γεγονός ότι τα φτηνά ακίνητα σε δεκάδες περιοχές της Αττικής -και όχι μόνο- έχουν φτάσει να πωλούνται σε εξευτελιστικά για άλλες εποχές ποσά, όπως από 3.000 έως 10.000 ευρώ. Ετσι φτάσαμε να εκτιμάται σήμερα περί το 1 τρισ. η αντικειμενική αξία των ακινήτων σε όλη τη χώρα, αλλά η εμπορική τους να μην υπερβαίνει τα 600 δισ. Και να είναι και πλασματική αυτή η εικόνα. Γιατί είναι γνωστό πως πριν από την κρίση οι αντικειμενικές αξίες υπολείπονταν κατά πολύ των εμπορικών έτσι ώστε τα χρήματα που συνολικά είχαν επενδυθεί ήταν πολύ περισσότερα του 1 τρισ.

Φυσικά, ανατροπή της κατάστασης που έχει διαμορφωθεί δεν είναι εύκολη. Και η τόνωση της κτηματαγοράς εξαιρετικά δύσκολη, όταν οι πολλοί πουλάνε για να καλύψουν υποχρεώσεις και να βγουν από αδιέξοδα, ενώ εκείνοι που αγοράζουν είναι λίγοι. Αλλά από τη στιγμή που η οικονομία δείχνει να ισορροπεί, κάποια μέτρα θα πρέπει να ληφθούν για να δημιουργηθούν προϋποθέσεις σταδιακής ανάκαμψης της οικοδομής, που παραδοσιακά ήταν και μία από τις βασικές μηχανές της ελληνικής οικονομίας.

Και η λύση είναι μία και μόνη: να πάψει το κράτος να τιμωρεί τον απλό πολίτη επειδή επέλεξε να αποκτήσει ένα σπίτι για την οικογένειά του. Γιατί όλα αυτά τα χρόνια, οι φορολογικές και άλλες λύσεις που έχουν επιβληθεί, μόνο με τιμωρία μοιάζουν.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22786&subid=2&pubid=64094113