Γ. Δελαστικ : Το Ράιχ απειλεί: Αν ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ,σας χρεοκοπούμε!

Το Ράιχ απειλεί: 

Αν ψηφίσετε ΣΥΡΙΖΑ,σας χρεοκοπούμε!

Ούτε ένα ούτε δύο. Πέντε (!) ρεπορτάζ, αναλύσεις και άρθρα για την Ελλάδα είχε στο χθεσινό της φύλλο η «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η εφημερίδα της γερμανικής επιχειρηματικής και πολιτικής ελίτ. Κεντρικό θέμα της πρώτης σελίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας. Τα δύο τρίτα της τρίτης σελίδας. Δεύτερο θέμα της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος της εφημερίδας. Πρώτο σχόλιο της πρώτης σελίδας του οικονομικού τμήματος. Είναι φανερό ότι πείραξε πολύ τους Γερμανούς η αποτυχία της κυβέρνησης Σαμαρά να εκλέξει τον Σταύρο Δήμα Πρόεδρο της Δημοκρατίας. Δείχνουν να απορούν πώς τόλμησαν οι Ελληνες βουλευτές να πάρουν μια απόφαση που δεν εναρμονίζεται με τα γερμανικά συμφέροντα. 

«Η αποτυχία του Σταύρου Δήμα είναι μια επώδυνη ήττα για τον κατέχοντα το αξίωμα του πρωθυπουργού Σαμαρά, ο οποίος πιθανόν μας αποχαιρετά» γράφει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της η ναυαρχίδα του γερμανικού Τύπου. «Το κοινοβούλιο εκμηδένισε το σχέδιό του να εκλέξει πρόωρα έναν νέο Πρόεδρο της Δημοκρατίας ώστε κατόπιν να ολοκληρώσει χωρίς πίεση τις διαπραγματεύσεις με την τρόικα» εξηγεί η εφημερίδα. «Ο Ελληνας πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς έκανε το παιχνίδι του και έχασε!» έγραψε η σοσιαλδημοκρατική εφημερίδα του Μονάχου «Ζιντόιτσε Τσάιτουνγκ» και συνέχισε: «Ηθελε να σώσει την κυβέρνησή του και χρησιμοποίησε γι' αυτό την εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, η οποία έτσι έγινε φάρσα»! Ο αναπληρωτής πρόεδρος της κοινοβουλευτικής ομάδας των Χριστιανοδημοκρατών, Ραλφ Μπρίνκχαους, έγινε έξω φρενών με την απόφαση των Ελλήνων βουλευτών: «Είναι απίστευτα εξοργιστικό αυτό που συνέβη!» δήλωσε στην «Χάντελσμπλατ», τη μεγαλύτερη ημερήσια οικονομική εφημερίδα της Γερμανίας.

Ο Μίκαελ Χίτερ, διευθυντής του Ινστιτούτου Οικονομίας της Κολονίας, ήταν στις δηλώσεις που έκανε στη σκληρή δεξιά γερμανική εφημερίδα «Ντι Βελτ» πολύ πιο επιθετικός εναντίον της χώρας μας. «Η νομισματική ένωση θα μπορούσε σήμερα να αντέξει μια έξοδο της Ελλάδας. Τα φαινόμενα μετάδοσης (σ.σ. της κρίσης) σε άλλες χώρες θα ήταν ελάχιστα» είπε και συνέχισε: «Ο ελληνικός πληθυσμός πρέπει να το σκεφτεί τρεις φορές, αν θελήσει να ακολουθήσει άλλο δρόμο. Σε περίπτωση εξόδου από το ευρώ απειλεί ολόκληρη τη χώρα μια τεράστια φτωχοποίηση και η έξοδος από την ΕΕ»! Είναι φοβερά αυτά που λέει ο Γερμαναράς -αν τολμήσουν οι Ελληνες να ψηφίσουν Τσίπρα, οι Γερμανοί θα μας διώξουν από το ευρώ και από την ΕΕ!!! Πολύ διαφορετική είναι όμως η άποψη της «Φράνκφουρτερ Αλγκεμάινε», η οποία γράφει στο πρωτοσέλιδο σχόλιό της και τα εξής: «Ο Τσίπρας έχει υποσχεθεί στους ψηφοφόρους του το τέλος της ξένης κυριαρχίας της τρόικας... Το ότι οι Ελληνες έχουν γίνει επιρρεπείς σε τέτοια συνθήματα έχει πολλές αιτίες. Από μία άποψη έχουν απόλυτο δίκιο. Γιατί, ρωτούν, δείχνει η Κομισιόν της ΕΕ τέτοια επιείκεια απέναντι στους μεγάλους παραβάτες του ελλείμματος, τη Γαλλία και την Ιταλία, επιμένει όμως με πλήρη σκληρότητα στην τήρηση των κανόνων από τη μικρή Ελλάδα;» αναρωτιέται η γερμανική εφημερίδα και απαντά η ίδια: «Πιθανόν είναι ότι αυτή η θέση δεν οφείλεται μόνο στο ότι η ΕΕ και η ΕΚΤ σήμερα μπορούν να εμποδίσουν μια νέα κρίση στην Ελλάδα να μεταδοθεί στην Ιταλία και σε άλλες αποδυναμούμενες χώρες του Νότου. Δεν θα εξαπέλυε λοιπόν ένα φαινόμενο οικονομικού ντόμινο, αλλά πιθανόν ένα φαινόμενο πολιτικού ντόμινο. Υφίσταται ο κίνδυνος ο Τσίπρας με τη συμπεριφορά του να βρει μιμητές. Σε αυτό άλλωστε ποντάρει»!

Χαρακτηριστικό της σύγχυσης που έχει προκαλέσει στους Γερμανούς το ενδεχόμενο νίκης του ΣΥΡΙΖΑ στις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου είναι το γεγονός ότι ουσιαστικά, στις οικονομικές σελίδες της ίδιας εφημερίδας, διαγράφονται οι δυνατότητες διαπραγμάτευσης με τους δανειστές που θα έχει μια κυβέρνηση... Τσίπρα! Περισσότερα από 260 δισεκατομμύρια ευρώ του ελληνικού δημόσιου χρέους από τα 321,7 δισ. ευρώ που ήταν συνολικά στα τέλη Σεπτεμβρίου βρίσκονται αυτήν τη στιγμή στα χέρια δημοσίων φορέων -του μηχανισμού στήριξης ή ευρωπαϊκών κρατών ή του ΔΝΤ!

Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι είναι πολιτικά απλούστατη η οποιασδήποτε φύσης αναδιάρθρωση, κούρεμα, επιμήκυνση ή οτιδήποτε άλλο σχετικό που αφορά το ελληνικό χρέος! Μόνο για καθαρά πολιτικούς λόγους λοιπόν μπορεί να εκβιαστεί η Ελλάδα, αν υποθέσουμε ότι αποκτά μια κυβέρνηση με πυρήνα τον ΣΥΡΙΖΑ, η οποία επιδιώκει «κούρεμα» του ελληνικού δημόσιου χρέους ώστε αυτό να καταστεί βιώσιμο! Κατά κανέναν τρόπο, λοιπόν, δεν είναι η Ελλάδα «αιχμάλωτη των δανειστών», οι οποίοι θα την «στραγγαλίσουν» οικονομικά, αν οι Ελληνες παρακούσουν τις εντολές του Τέταρτου Ράιχ και δεν επανεκλέξουν τον Σαμαρά πρωθυπουργό!

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=22792&subid=2&pubid=64116901

Χρυσούλα Λουλοπούλου : Ο τυχερούλης

Ο Τυχερούλης

Τελείωνα το Δημοτικό, θυμάμαι, όταν κυκλοφόρησαν οι Τυχερούληδες, κάτι μικροσκοπικά τρισχαριτωμένα κουκλάκια. Στη γιορτή μου, τα Χριστούγεννα, μου έφεραν έναν πορτοκαλί κι εγώ τον αγαπούσα τόσο, που δεν μου έκανε καρδιά να τον αφήσω απ'τα χέρια μου. Μεγαλώνοντας, άρχισα ν'αγαπάω άλλα πράγματα κι ο Τυχερούλης παροπλίστηκε σ'ένα συρτάρι.

Όταν έφτασα σε ηλικία που τα παιχνίδια μας αποκτούν μεγαλύτερη συναισθηματική αξία από τότε που ήμασταν παιδιά, τον αναζήτησα, μα δεν τον βρήκα. Πόνεσα. Το κουκλάκι αυτό σήμαινε για μένα το πέρασμα στην εφηβεία, θύμιζε γονείς, μύριζε σπίτι πατρικό, θύμιζε νύχτες αγκαλιά με το ράδιο ν'ακούω κρυφά πειρατικό σταθμό, θύμιζε εναγώνια ξενύχτια με διάβασμα, ατέλειωτες κουβέντες σιγανές με φιλενάδες που μιλούσαν για τα πρώτα καρδιοχτύπια.

Πριν λίγες μέρες ανακάλυψα εδώ ένα κατάστημα που πουλά και στέλνει αντίκες."Λες;" σκέφτηκα. Και ναι, είχε αυτό που με λαχτάρα ζητούσα!

Νάτος λοιπόν, ο Τυχερούλης μου που ήρθε σήμερα, στο ίδιο χρώμα με κείνον τον παλιό, με τα ίδια ματάκια, να με κοιτά τρυφερά και να μου παίρνει την ψυχή.

Αυτή τη φορά δεν θα τον χάσω ποτέ. Τώρα τον χρειάζομαι περισσότερο, τώρα που τα όνειρά μου παραμένουν ακμαία, μα τα περιθώρια στένεψαν πολύ. Ελπίζω να μου φέρει την τύχη που από παιδί περιμένω...

Χρυσούλα

facebook/Chryssa Loulopoulou

ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Οι μνημονιακοί της καταισχύνης...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Οι μνημονιακοί της καταισχύνης...

 

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Στην ανατολή κάθε καινούργιου χρόνου συνηθίζεται να γίνεται κάποια εκτίμηση των πολιτικών πραγμάτων. Τι συμβαίνει, πού πάμε, τι θα γίνει. Καθώς ετοιμαζόμαστε να διαβούμε την πύλη του 2015, άπαντες γνωρίζουν ότι βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά κρίσιμη καμπή και ποτέ άλλοτε το μέλλον αυτής της χώρας δεν ήταν τόσο θολό όπως τώρα.

Οι πολιτικές δυνάμεις του τόπου αποφεύγουν να μιλήσουν για τη βάση του προβλήματος. Και η βάση είναι ότι βιώνουμε τον Γ' Παγκόσμιο Πόλεμο -οικονομικό αυτήν την φορά-, με τελείως διαφορετικούς όρους από τους προηγούμενους. Ωστόσο, η βασική φιλοσοφία όλων των πολέμων παραμένει πάντα η ίδια. Όπως έλεγε ο Κάρολος φον Κλαούζεβιτς: «Ο πόλεμος είναι ενέργεια, διά της οποίας επιζητούμεν να εξαναγκάσωμεν τον αντίπαλον να υποταχθεί εις την θέλησίν μας. Προς τον σκοπόν δε τούτον, χρησιμοποιούμεν όλα τα μέσα. Εν τω πολέμω, άμεσος αντικειμενικός σκοπός είναι να καταστήσωμεν τον αντίπαλον ανίκανον προς άμυναν…». Αυτό ακριβώς συμβαίνει στις μέρες μας από τη γερμανοευρωπαϊκή ένωση με τον πόλεμο που έχει εξαπολύσει κατά των ευρωπαϊκών λαών, έχοντας στην υπηρεσία της κατοχικές κυβερνήσεις. Η συγκυβέρνηση Σαμαρά - Βενιζέλου, συγκυβέρνηση των πλειστηριασμών, πλανάται εάν νομίζει ότι επιδεικνύοντας «καλή διαγωγή» στους πάτρωνες (δηλαδή πλήρη υποταγή) θα τους καταστήσει «ευνοϊκούς» απέναντί μας. Ο Κλαούζεβιτς το ξεκαθάριζε: «Η λογική επιβάλλει ο πόλεμος να διεξάγεται με άκραν δραστηριότητα. Αι αισθηματολογικαί πλάναι αποτελούν τον μεγαλύτερον κίνδυνον. Η παρεμβολή αρχών ανθρωπιστικής μετριοπαθείας εις την φιλοσοφίαν του πολέμου αποτελεί καθαρόν παραλογισμόν…». 

Καμιά «μετριοπάθεια» και κανένας «αισθηματισμός» δεν βρίσκεται στις προθέσεις του Βερολίνου και των Βρυξελλών. Επιδιώκουν την πλήρη υποταγή μας και την εξαθλίωση των ελλήνων πολιτών. Όσο η Ευρωπαϊκή Ένωση καθορίζει τις τύχες μας, τόσο περισσότερο θα σφίγγουν οι χειροπέδες που μας πέρασαν. Είναι βέβαιο ότι τα Ευρωπαϊκά κέντρα του άκρατου καπιταλισμού είδαν με φόβο την άνοδο της Αριστεράς. Κι εκείνο που τους φοβίζει περισσότερο είναι ότι εάν ανέλθει στην εξουσία ο κ. Τσίπρας, θα κλονίσει την ευρωπαϊκή δικτατορία και θα επηρεάσει τις αριστερές δυνάμεις στον ευρωπαϊκό χώρο. Γνωρίζουν οι αυθέντες του Δ' Ράιχ ότι ένα λαϊκό κίνημα έχει ακαταμάχητη τάση προς τα εμπρός. Την «τάση» αυτή κυρίως θέλουν να ανακόψουν οι Βρυξέλλες. Οσφραίνονται ότι με μια κυβέρνηση στην Ελλάδα που θα έχει κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα πνεύσει νέος άνεμος για τους λαούς που στενάζουν κάτω από την κυριαρχία του γερμανοευρωπαϊκού ευρώ. Οι αντίπαλοι της καγκελαρίας δεν θα είναι στο εξής «ανίκανοι προς άμυναν», όπως ήθελε ο Κλαούζεβιτς. Στην απελπισία της η κυβέρνηση ανέσυρε από τη ναφθαλίνη του χρόνου μεθόδους «αποστασίας» -προκειμένου να πετύχει Προεδρική εκλογή- και την έπαθε! Και χωρίς χειροπιαστά στοιχεία, ο λαός αντιλαμβάνεται τι γίνεται. Αλλά η αποκάλυψη - βόμβα Χαϊκάλη τους τίναξε στον αέρα! Οι Ανεξάρτητοι Έλληνες του κ. Καμμένου έκαναν τα «αποκαλυπτήρια» των μεθόδων της συγκυβέρνησης. Κι ο κ. Σαμαράς έχασε την ψυχραιμία του! Αντί να ζητήσει «εξηγήσεις» από τον Αποστολόπουλο, εμήνυσε τον… Χαϊκάλη! Οι πρωθυπουργοί -θα έπρεπε να γνωρίζει ο κ. Σαμαράς- δεν κάνουν μηνύσεις. Εάν είχε το σθένος ας πήγαινε να δώσει μάχη στη Βουλή. Ο πανικός είναι κακός σύμβουλος. Ασφαλώς εξαγορά έγινε και σε κάποιους «σχολιαστές» των ΜΜΕ. Είδαμε φανατικό «αντιμνημονιακό» τηλεοπτικό «αστέρα», που έβγαζε αφρούς κατά της Μέρκελ, απότομα να κάνει στροφή. Οποιαδήποτε αντιγερμανική αιχμή και αναφορά σβήστηκε. Μοναδικό μας πρόβλημα είναι ο ΣΥΡΙΖΑ! Από τον… Τσίπρα κινδυνεύουμε και δεν το ξέραμε! Δικαίωμά τους είναι να εξευτελίζονται οι διάφοροι «διαφωτιστές», αλλά και οι τηλεθεατές δεν τρώνε κουτόχορτο, ούτε πάσχουν από αμνησία. Θορυβημένοι για τα συμφέροντά τους οι ξένοι δυνάστες, βλέπουν την άνοδο του ΣΥΡΙΖΑ και έσπευσαν να συνδράμουν ηθικά τους «δικούς τους» ανθρώπους. 

Βγήκε ο Γιούνκερ κι έκανε ωμή παρέμβαση στην πολιτική μας ζωή. Εδήλωσε κυνικά: «Θα προτιμούσα οικεία πρόσωπα να είναι στην εξουσία…»! Φυσικά, «οικεία πρόσωπα» για τον Γιούνκερ είναι οι Σαμαράς - Βενιζέλος, που εξυπηρετούν τα σχέδιά του περί αφανισμού του ελληνικού λαού. Έσπευσε στην Αθήνα και ο Μοσκοβισί για να τονώσει το ηθικό της συγκυβέρνησης, που καταρρέει. Όλοι αυτοί οι ευρωλάγνοι υποστηρικτές του Δ' Ράιχ δεν λένε τίποτε για τους λαούς που ξεσηκώνονται σε Ιταλία, Ισπανία, Πορτογαλία, Γαλλία και αλλού επειδή δεν αντέχουν πια άλλη καταστροφή και εξαθλίωση χάριν των συμφερόντων του μεγάλου κεφαλαίου. Να μας λείπει τέτοια Ευρωπαϊκή Ένωση κι ας πάει στον διάβολο το «ευρώ». Όλες οι χώρες θα έπρεπε να γυρίσουν στα εθνικά τους νομίσματα. Είναι ο μόνος τρόπος για να αποτιναχθεί η δουλεία. Οι Σαμαράς - Βενιζέλος έχουν βρει τον τρόπο για να αποφύγουν την αυστηρή αυτοκριτική. Έναν τρόπο πολύ αναπαυτικό: Τα ρίχνουν όλα στην «ανάγκη» της υποταγής στις Βρυξέλλες. Μας λένε ότι αυτού του είδους η ευρωπαϊκή πολιτική είναι η μόνη που μπορεί να ασκηθεί. Υποκύπτοντας στις αξιώσεις των ξένων δυναστών, οι Σαμαράς - Βενιζέλος αποδέχονται πλήρως αυτό που κυνικά απαιτούν Μέρκελ, Σόιμπλε και Γιούνκερ: Την εφαρμογή των «μεταρρυθμίσεων». Αλλά οι «μεταρρυθμίσεις» δεν είναι τίποτε άλλο από εκτελέσεις των πολιτών με απάνθρωπα οικονομικά μέτρα. Οι δύο χρεοκοπημένοι συγκυβερνήτες προσπαθούν να πείσουν ότι οι ίδιοι δεν φέρουν ευθύνες για τίποτε και ότι η πολιτική των «προαπαιτουμένων μεταρρυθμίσεων» αποτελεί μονόδρομο. 

Η περίπτωσή τους θυμίζει εκείνους τους ιδιοτελείς φιλόδοξους στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, τους οποίους εστήριζε ο Χίτλερ για να γίνουν συνεργάτες των σχεδίων του. Οι μνημονιακοί δηλώνουν υπερήφανα ότι είναι μανιώδεις «ευρωπαϊστές». Θυμίζουν εκείνους τους ακραίους μετά τον πόλεμο, που έλεγαν: «Είμαστε εθνικόφρονες μέχρι δωσιλογισμού…»! Και στην προκειμένη περίπτωση ο «δωσιλογισμός» σκιαγραφείται στην πεποίθηση των ευρωλάγνων ότι πρέπει ακόμα και να εξαθλιωθεί και να δυστυχήσει ο ελληνικός λαός, χάριν των συμφερόντων της Ευρωζώνης και του μεγάλου κεφαλαίου. Και γι' αυτόν τον στόχο καταδικάζεται κάθε αντιευρωπαϊκή εκδήλωση. Ξαναζωντανεύει η αιώνια ιστορία του κοτζαμπάση κάθε εποχής, που βρίσκει χίλιους λόγους να μην είναι πρόθυμος για εθνική εξέγερση. Είναι η ιστορία των ανθρώπων που έχουν τον φόβο του λαού και δεν αγαπούν «τη διατάραξη της έννομης τάξης», δηλαδή της «τάξης» των κατακτητών γερμανοευρωπαίων. Ο άγγλος εργατικός πολιτικός Ρ. Κρόσμαν, σ' έναν λόγο του στη Βουλή των Κοινοτήτων στις 21/1/1948, έλεγε ότι: «Οι άνθρωποι του Μονάχου απέτυχαν, διότι δεν είχαν το πνεύμα που έπρεπε για να απαντήσουν στην πρόκληση του ναζισμού…». Η δική μας κυβέρνηση των πλειστηριασμών πρώτης κατοικίας, οι άνθρωποι που έχουν πολλές ομοιότητες με τους παλαιούς του Μονάχου, απέτυχαν, διότι ακριβώς δεν έχουν το πνεύμα που πρέπει για να απαντήσουν στις προκλήσεις των Βρυξελλών και του Βερολίνου. 

Με άκρατη υποκρισία Σαμαράς - Βενιζέλος κάνουν λόγο για εθνική ενότητα. Η εθνική ενότητα είναι επιβεβλημένη, αλλά υφίσταται μόνο με εκείνους που πιστεύουν ότι πρέπει να αποτινάξουμε τη δουλεία των γερμανοευρωπαίων και την πολιτική των Μνημονίων για πάντα. Στο διάγγελμά της η ΠΕΕΑ (η Κυβέρνηση του Βουνού), τον Μάρτιο του 1944 (το υπέγραφαν οι: Μπακιρτζής, Μάντακας, Σιάντος, Τσιριμώκος, Γαβριηλίδης), ανέφερε ότι: «Η προσπάθεια της ενότητας, που γίνεται εδώ και δυόμιση χρόνια από το ΕΑΜ, σκόνταψε πάντα στα ίδια εμπόδια: Στην αδικαιολόγητη κακή θέληση, τον μικροπολιτικό υπολογισμό, την ακατανίκητη αδράνεια, τη βαθειά αδιαφορία για τον μεγάλο αγώνα του λαού…». Το ίδιο συμβαίνει και τώρα με τους μικροπολιτικούς υπολογισμούς των βουλευτών εκείνων που «προβληματίζονται» εάν θα καταψηφίσουν ή όχι τον Πρόεδρο. Εκείνους που δίνουν δεκανίκι στους μνημονιακούς. Η δημοκρατία σ' αυτόν τον τόπο έχει τραυματισθεί βαρύτατα. Υπάρχει ελπίδα; Ο Κώστας Καραγιώργης, ο φλογερός αρθρογράφος του παλιού «Ριζοσπάστη» (που τον εδολοφόνησε το «Ιερατείο» του ΚΚΕ) έγραφε τον Σεπτέμβριο του 1946: «Όσο για τη Δημοκρατία, αυτή δεν πρόκειται να χαθεί. Γιατί η δημοκρατική σημαία βρίσκεται στα χέρια του ίδιου του λαού. Όσα κόμματα κι όσοι πολιτικοί άνδρες σταθούν στο πλευρό της Δημοκρατίας, που ταυτίζεται σήμερα με τον αγώνα της εθνικής ανεξαρτησίας, αυτά θα ζήσουν για να παίξουν ρόλο στην αναγέννηση της Ελλάδας. Τα άλλα θα περάσουν χωρίς τιμή και υπόληψη στο μουσείο της ελληνικής ιστορίας..». 

Τα λόγια του Καραγιώργη έρχονται από το βάθος του χρόνου, εξαιρετικά επίκαιρα, ως προειδοποίηση για εκείνους που ετοιμάζονται να περάσουν το κατώφλι της Ιστορίας βουτηγμένοι στην καταισχύνη, χάριν των συμφερόντων των Βρυξελλών…

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"

Ο άστεγος και η αδέσποτη

Ο άστεγος και η αδέσποτη

Μια ιστορία με πρωταγωνιστή έναν περήφανο, φιλόζωο άνθρωπο.

Γράφει ο Γιώργος Φρατζεσκάκης

Είναι ένας τύπος που ξεχειμωνιάζει στο εγκαταλελειμμένο οικόπεδο δίπλα στην πολυκατοικία μου, ανάμεσα σε κουφάρια αυτοκινήτων, αγριόχορτα, μπάζα και ένα ρημαγμένο υπόστεγο από τσιμεντόλιθους και ελενίτ. Άστεγος. Όλη μέρα περιφέρεται στη γειτονιά - τον πετυχαίνω έξω από το σούπερ μάρκετ, στις γραμμές του τρένου, στο πάρκο. Το βράδυ σέρνει τα πόδια του στο πρόχειρο κατάλυμα που έχει στήσει απ' ό,τι υλικό βρέθηκε γύρω του.

Απ' την αρχή τον πήρα με στραβό μάτι. Αγριόφατσα. Αργός και αμίλητος. Ο γείτονας που δεν θέλεις να έχεις δίπλα σου. Βοήθησε βέβαια και το γεγονός ότι ο τελευταίος που είχε βρει καταφύγιο σε ένα γκρεμίδι, δίπλα στο προηγούμενο σπίτι μου, εξαφανίστηκε μια μέρα, αφού πρώτα παραβίασε την πόρτα της κουζίνας και μάζεψε από μέσα ό,τι χωρούσε στην αγκαλιά του...

Κι όλα αυτά τα παραπάνω, προτού τα χτυπήσω σήμερα στο πληκτρολόγιο, τα στριφογύρισα μέρες στο μυαλό μου, ξανά και ξανά, ψάχνοντας να βρω μια λογική σ' αυτόν τον παράλογο φόβο και στην αποστροφή απέναντι σε έναν άνθρωπο που ούτε γνωρίζω ούτε και έχω λόγο να εχθρεύομαι.

Το βράδυ της περασμένης Παρασκευής, αισθάνθηκα τόσο βαθιές ενοχές για τις σκέψεις μου, που αποφάσισα να τον προσεγγίσω. Δεν ήταν εύκολο. Τον συνάντησα στο δρόμο για το «σπίτι» του, να περπατάει χωλαίνοντας παρέα με ένα αδέσποτο, που είχα πετύχει ξανά να αράζει στην πιλοτή μας, πριν από καιρό. Του φώναξα. Δεν μου αποκρίθηκε. Επιτάχυνα το βήμα  μου. Έφτασα δίπλα του και του χειρονόμησα, για να καταλάβει ότι κάτι θέλω να του πω. Έδειξε επιτέλους κάποιο ενδιαφέρον. «Συγγνώμη, σε βλέπω εδώ και μέρες δίπλα και ήθελα να σε ρωτήσω από πού είσαι, μήπως χρειάζεσαι τίποτα...» «Όχι, ρε μόρτη...» -χρόνια είχα να την ακούσω αυτή την έκφραση- «...εντάξει είμαι. Επειδή όμως βλέπω ότι έχεις σκυλί, αν σου περισσεύει τροφή και για τούτην εδώ, που με έχει πάρει από πίσω και δεν ξεκολλάει...» . Του γέμισα μια σακούλα και του είπα, όταν τελειώσει, να μου ζητήσει κι άλλη. Μου απάντησε: «Ντάξει, μη στεναχωριέσαι». Και χώθηκε στα χαλάσματα. Ο νέος μας γείτονας. Περήφανος, ολιγαρκής και φιλόζωος. Πόσους ανθρώπους ξέρετε που να συγκεντρώνουν και τις τρεις αυτές αρετές μαζί;

"Κ" ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ

Οδηγήστε υπεύθυνα

Οδηγήστε υπεύθυνα

Οι ημέρες των εορτών... εθιμοτυπικά ακολουθούνται από ημέρες πένθους. Η Ελλάδα «θυσιάζει» πάνω από 2.000 νέους και νέες κάθε χρόνο στην άσφαλτο.

Από τον Dr ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΑΡΑΠΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

Στην πατρίδα μας έχουμε πάνω από 4.000 σοβαρά τραυματισμένους, εκ των οποίων το 58% χάνονται μέσα στον πρώτο χρόνο ή παραμένουν ισόβια ανάπηροι. Επίσης, το ποσοστό θανάτων από τροχαία στην Ελλάδα είναι γύρω στο 3,5% ενώ στη Σουηδία -όπου οι δρόμοι είναι χιονισμένοι και γλιστράνε- το ποσοστό είναι ο,8%. Στα τελευταία 15 έτη, οι χώρες της Ευρωζώνης ανακοίνωσαν μείωση του αριθμού τροχαίων κατά μέσο όρο 30%. Στην Ελλάδα η αντίστοιχη μείωση ήταν 9%· Έτσι, διατηρούμε την πρωτιά στα τροχαία δυστυχήματα.

Τα δυστυχήματα αυτά δεν οφείλονται μόνο στον απρόσεκτο οδηγό αλλά και στο αλκοόλ και ιδιαίτερα στους συνδυασμούς ψυχοδραστικών ουσιών και αλκοόλ, που οι «έξυπνοι νεαροί» χρησιμοποιούν προς ηδονή. Σε πρόσφατη έρευνα διαπιστώθηκε ότι όταν ο οδηγός βρισκόταν υπό την επήρεια συνδυασμού χασίς-αλκοόλ τότε αυτός έμπαινε συχνά και αδίστακτα στην αντίθετη λωρίδα κυκλοφορίας. Επίσης, όταν περνούσε τη διπλή γραμμή καθυστερούσε χαρακτηριστικά να επαναφέρει το όχημα στη δεξιά ή προβλεπόμενη λωρίδα κυκλοφορίας. Αυτό οφείλεται στην πνευματική αδυναμία του ανεύθυνου οδηγού να συνειδητοποιήσει τη θέση του και να συνυπολογίσει την ταχύτητα με την οποία κινούνται και τα άλλα οχήματα.

Τα προβλήματα που δημιουργεί η λήψη αλκοόλ στην οδήγηση είναι πολύ γνωστά και διεθνώς αποδεκτά. Ο συνδυασμός χασίς και αλκοόλ χειροτερεύει ακόμα περισσότερο τα ήδη αναξιόπιστα αντανακλαστικά του οδηγού. Ο συνδυασμός προκαλεί ακόμα περισσότερη ριψοκίνδυνη οδήγηση λόγω της μείωσης αυτοελέγχου, αλλά και του ψευδούς συναισθήματος αυτοπεποίθησης που δημιουργεί στον χρήστη. Οι πράξεις και τα αντανακλαστικά αυτού του οδηγού δεν έχουν λογική ούτε συνειρμική συνέπεια. Αντίθετα, πατάει γκάζι, επειδή ο ίδιος πιστεύει ότι θα τα καταφέρει αφού είναι φοβερά «δεξιοτέχνης» οδηγός.

Το χασίς παράγεται εύκολα από τα άνθη του φυτού cannabis sativa. Ο χρήστης το λαμβάνει σε ποικιλία μορφών, η πλέον συνήθης είναι το κάπνισμα. Η επίδραση αρχίζει στα πρώτα 20 λεπτά και διαρκεί 3~4 ώρες. Οι ψυχοδραστικές ουσίες που περιέχει απορροφώνται από τους πνεύμονες και αποβάλλονται με τα ούρα. Περιέργως σπανιότατα ζητούνται ούρα από τον οδηγό έπειτα από κάποιο ατύχημα. Αυτή η αμέλεια απαλλάσσει πολλούς ενόχους. Μια συνήθης δόση προκαλεί στο χρήστη αρχικά ένα ψευδές αίσθημα χαράς, δύναμης, ευφορίας και αναίτιους θορυβώδεις γέλωτες. Ο χρήστης κατά τη χρονική αυτήν περίοδο δεν έχει ακριβή αίσθηση του χρόνου ούτε σαφή συνείδηση του χώρου που βρίσκεται. Έτσι, εύκολα και αναίτια γίνεται επιθετικός και θρασύς. Παρουσιάζει κατακόκκινα μάτια. Το άσπρο του ματιού είναι κόκκινο σαν να πάσχει από σοβαρή επιπεφυκίτιδα. Τα πάντα επιλύονται αξιόπιστα και εύκολα αρκεί σε κάθε σοβαρό τροχαίο να εξετάζονται έγκαιρα τα αέρια της αναπνοής, το αίμα και τα ούρα του οδηγού. Έως ότου ωστόσο γίνουν αυτά πραγματικότητα, εκατοντάδες «αθώοι» θα χάνονται κάθε χρόνο στους πλέον αιματοβαμμένους δρόμους της Ευρώπης.·

Τv ΕΘΝΟΣ

ΣΤΑ ΜΕΝΤΙΟΥΜ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

Πιστεύετε στα μάγια, το μάτιασμα, τις καφετζούδες, τις χαρτορίχτρες κ.ο.κ ; Είτε πιστεύετε είτε όχι διαβάστε το σχετικό ρεπορτάζ της Μανίνας Ντάνου έστω και από περιέργεια…

ΕΙΚΟΝΟΓΡΑΦΗΣΗ: Farida El Gazaar

ΣΤΑ ΜΕΝΤΙΟΥΜ ΤΗΣ ΑΘΗΝΑΣ

«ΞΕΜΑΤΙΑΣΜΑ» ΜΕ 1.500 ΕΥΡΩ!

Διαβάζουν τα χαρτιά, τον καφέ, το χέρι... Λύνουν μάγια με το αζημίωτο και κάνουν χρυσές δουλειές, ακόμη και εν μέσω κρίσης.

ΤΗΣ ΜΑΝΙΝΑΣ ΝΤΑΝΟΥ  

Το ραντεβού είχε κλειστεί για τις 5. Εγώ, μια ιδιωτική υπάλληλος - δεν είχα προσδιορίσει τι δουλειά κάνω και ήλπιζα να μη με ρωτήσει. Εκείνη, η κ. Στέλλα, ειδική στην καφεμαντεία. Έφτασα κάνα τέταρτο νωρίτερα και ζήτησα συγγνώμη από την ευτραφή κυρία που μου άνοιξε με το νυχτικό. «Δεν πειράζει, κορίτσι μου, κάτσε στο σαλονάκι να πιεις τον καφέ μέχρι να τελειώσω με την κοπελίτσα», είπε, δείχνοντας μου μια εμφανίσιμη 30άρα που κινούνταν στο σπίτι σαν να ήταν δικό της. Καμιά συγγενής που απολαμβάνει τα προνόμια του να έχεις θεία καφετζού, σκέφτηκα, και κάθισα.

Ο καφές μου ήρθε αχνιστός, «δεν είναι ανάγκη να τον πιείς όλο, δυο γουλιές μου φτάνουν». Η πόρτα της κουζινούλας-μαντείου έκλεισε κι εγώ έκατσα μόνη στο σαλονάκι να πίνω τις δυο γουλιές που χρειάζονται για να μάθεις τα μελλούμενα. Δεν ήταν ότι ήθελα να κρυφακούσω (που ήθελα), αλλά η τζαμένια πόρτα δεν άφηνε πολλά κρυφά. Η κοπελίτσα είχε χωρίσει, μετά από δεσμό χρόνων, το χρονικό του οποίου η κ. Στέλλα ήξερε αναλυτικά. Όχι γιατί ήταν συγγενής, αλλά γιατί η μοντέρνα 30άρα επισκεπτόταν το μέντιουμ με το νυχτικό περίπου μία φορά το μήνα. «Δεν στενοχωριέμαι μόνο για τον Μάκη. Μου στοιχίζει που δεν έχω μια φίλη να τα μοιράζομαι», έλεγε παραπονεμένα. «Να έρχεσαι σ' εμένα, κορίτσι μου», απαντούσε το μέντιουμ. «Αχ, ξέρετε πόσο σας αγαπάω, αλλά θέλω και μια κοπέλα της ηλικίας μου. Σ' εσάς θα έρθω σε κάνα μήνα πάλι να μου πείτε τι θα κάνω με τη ζωή μου, πού θα καταλήξω». Δυο γουλιές, κι αυτές τις στραβοκατάπια, άφησα το φλιτζανάκι να πέσει στο πιάτο, μια γεύση σίδερου στο στόμα που μου άφησε αυτή η δήλωση μοναξιάς. Δυο γουλιές χρειάζονταν τα μελλούμενα, δυο γουλιές και το ρεπορτάζ. Για μένα είχε ολοκληρωθεί.

Η κρίση δεν έχει επηρεάσει την ανάγκη μας να ανακαλύπτουμε τα μελλούμενα. Ένα μικρό ρεπορτάζ, και ιδιαίτερα στις γυναίκες μετά βίας βρήκα κάποιες που να μην έχουν επισκεφτεί έστω και μία φορά ένα μέντιουμ, μια καφετζού, μια χαρτορίχτρα. Έτσι εξηγείται γιατί δυσκολευόμουν τόσο να βρω ραντεβού. Γυναίκες και άντρες όλων των ηλικιών συμβουλεύονται μελλοντολόγους, ακόμη και σε τακτική βάση - μία φορά το μήνα το συχνότερο που ανακάλυψα. Και δεν είναι μόνο γυναικείο προνόμιο. Άντρες γεμίζουν τα καρνέ των μέντιουμ και αποδεικνύονται οι πιο φανατικοί ή απαιτητικοί πελάτες. Δεν λείπουν και οι περιπτώσεις ανθρώπων που έρχονται από την επαρχία στην Αθήνα, στην καφετζού της εμπιστοσύνης τους. Η ταρίφα ποικίλλει. Η φθηνότερη μου κόστισε 40 ευρώ, σε μια προχωρημένη χαρτομαντεία πλήρωσα 60 χωρίς απόδειξη. Όλοι, ακόμη και οι ερασιτέχνες πελάτες μέντιουμ, έχουν μια ιστορία να διηγηθούν για το πως τους «τα βρήκε όλα». Δεν είναι περίεργο. Συνήθως συγκρατούμε τις προβλέψεις που «βγαίνουν» και ξεχνάμε τις ατέλειωτες ανακρίβειες ή αστοχίες. Ο Επίκτητος έλεγε ότι ο φόβος και η δειλία για το μέλλον είναι αυτά που μας οδηγούν στη μαντική. Υπό αυτή την έννοια η αντίσταση του «κλάδου» στην κρίση εξηγείται. Ανασφάλειες, φοβίες, άγχος επιζητούν μια εύκολη λύση. Το να υπάρχει ένα μέλλον που μπορούμε να προβλέψουμε και όχι να προσπαθήσουμε να διαμορφώσουμε είναι βολικότερο. Κι έπειτα είναι και η μοναξιά. Η επίσκεψη στην καφετζού μετατρέπεται σε μια εκ βαθέων εξομολόγηση, μια κραυγή για βοήθεια, για συμβουλή, για κατανόηση που θα έπρεπε να βρίσκουμε σε φίλους και οικογένεια ή σε κάποιον ψυχολόγο, αλλά, ελλείψει αυτών ή του χρόνου να συντηρήσουμε τις σχέσεις μας μαζί τους, προτιμάμε μια ανώνυμη, χωρίς φόβο κριτικής, επί πληρωμή ακρόαση.

Ο Γ, η Μ και οι συμβουλές ζωής

Όταν ήρθε η σειρά μου, πέρασα στην κουζινούλα. Η κ. Στέλλα κούνησε το φλιτζάνι κυκλικά, το γύρισε ανάποδα και το άφησε «να ξεκουραστεί». Μιλήσαμε. Ο καφές, μου είπε, είναι απλώς το μέσο. Οι προβλέψεις είναι κληρονομικό χάρισμα, της έρχονται με την επαφή της με τον άλλον. Ο καφές απλώς φέρνει μέντιουμ και πελάτη πιο κοντά.

Όταν το φλιτζάνι ήταν έτοιμο, άρχισε να το παρατηρεί όπως κοιτάζουν οι γιατροί τις ακτινογραφίες. «Το Γ τι είναι;» με ρώτησε. «Εκτός από γράμμα;» σάστισα. Στις προβλέψεις βασικό ρόλο παίζουν τα γράμματα και τα χρώματα μαλλιών. Κάποιο μελαχρινός από Κ, μια ξανθιά από Μ. «Έχεις κάποιον σημαντικό στη ζωή σου από Γ;» διευκρίνισε. Και ποιος δεν έχει; Ένα συνηθισμένο γράμμα που θα αναγνωρίσεις ως σημαντικό θα σπάσει τον πάγο. Ανάλογα με την αντίδραση σου, το μέντιουμ θα κρίνει αν αυτό το γράμμα θα παίξει ρόλο στις προβλέψεις του. Στην προηγούμενη μου επίσκεψη σε καφετζού εκ Ρουμανίας, λόγω αστοχίας, είχε αραδιάσει όλη την αλφάβητο. Αυτήν τη φορά απάντησα καταφατικά. Υπήρχε όντως ένα Γ στη ζωή μου. «Είναι καλός», μου είπε. «Σε θέλει». Αν προσθέσω σε αυτό το ότι θα τον παντρευτώ του χρόνου και θα κάνουμε σύντομα παιδιά, καμία άλλη πρόβλεψη δεν άκουσα στη μία ώρα. Τα υπόλοιπα ήταν διαπιστώσει επί του παρόντος («τον απασχολεί η εργασία του», «μια ξανθιά στη δουλειά σε εχθρεύεται») και συμβουλές. Συμβουλές που μου έλυσαν την απορία γιατί η 30χρονη που είχε προηγηθεί δεν είχε καμία φίλη.

Οι συμβουλές ξεκινούν από κάποια μαντεψιά: «Φίλη από Α σε κουτσομπολεύει». Έτσι, φτάνουμε στην πρώτη συμβουλή ζωής: Ποτέ δεν λέμε για τα αισθηματικά μας στις φίλες μας. «Μα είναι κολλητές μου», επέμεινα. «Αχ, κορίτσι μου, είσαι καλή και δεν πάει το μυαλό σου, αλλά οι γυναίκες ζηλεύουν». Μα θα έχω κάποιον και θα τον κρύβω; «Τουλάχιστον για το πρώτο εξάμηνο, μετά η γρουσουζιά δεν πιάνει», ήρθε η απάντηση. Και όταν θα βγαίνουμε, πού θα τους λέω ότι πηγαίνω; «Με μια φίλη σου». Κι αν αυτό δεν γίνεται, υπάρχει και plan b. «Εντάξει, τώρα το 'πες. Αλλά πως περνάτε και τι κάνετε, κομμένα. Όταν θα βγαίνεις με τον φίλο σου, θα τους λες ότι πας αλλού, ώστε η γλωσσοφαγιά να μη σας πιάνει. Και αν πάτε μια εκδρομή, π.χ. στη Μύκονο, εσύ θα λες Κέρκυρα, να πηγαίνει η κακή ενέργεια σε λάθος μέρος». Μπλόφες σε ενέργεια πρώτη φορά άκουγα. Κουνούσα όμως το κεφάλι. Η κ. Στέλλα κατέληξε χειμαρρώδης: «Ένα πράγμα, όμως, θα μου το προσέξεις. Ποτέ, μα ποτέ, δεν θα μπάσεις άλλη στη σχέση σου. Να βγείτε οι δυο σας με άλλη γυναίκα ούτε λόγος, δεν πά' να 'ναι η αδερφή σου». Όταν χτύπησε το κουδούνι και η καφε-μάντισσα με προειδοποίησε πως στη γειτονιά την ξέρουν ως φυσιοθεραπεύτρια, με είχε πιάσει ήδη ναυτία.

Ρίχνοντας τα «αγιασμένα» χαρτιά

Αν είσαι διαισθητικός, λέει, δεν το ανακαλύπτεις απαραιτήτως μικρός. Το χάρισμα βγαίνει μετά τα 35. Και απλώς διαλέγεις ποιο μέσο πρόβλεψης σου ταιριάζει. Ο καφές, τα χαρτιά, το χέρι. Η κ. Λένα τα λέει όλα. Αν χρειαστεί, και στην ίδια συνεδρία. Μόνη της επέλεξε να μου ρίξει τα χαρτιά - με μια από τις πολλές τράπουλες που έχουν «διαβαστεί» στα Ιεροσόλυμα. Καμιά 40αριά, εμφανίσιμη, θρήσκα. Της ξεκαθάρισα πως δεν ήθελα να μάθω για αρρώστιες και θανάτους. Ενοχλήθηκε. «Κι αν δω κάτι στην υγεία σου, να μην το προλάβουμε;» με ρώτησε λες και θα μου έκανε υπέρηχο. Πριν αρχίσουμε, με σήκωσε όρθια και έσβησε τα φώτα. «Μια εισαγωγή για να νιώσω την αύρα σου», μου είπε και στάθηκε πίσω μου. Τα χέρια της άρχισαν να «χαϊδεύουν» ένα περίγραμμα σε μια απόσταση λίγων εκατοστών από το σώμα μου, ξεκινώντας από το κεφάλι και κατεβαίνοντας. Στο ύψος του αυχένα μου σταμάτησαν. «Έχεις έναν τραυματισμό στην αριστερή πλευρά του αυχένα», είπε. «Σε ταλαιπωρεί ενίοτε». Σάστισα χωρίς να το δείξω. Ένα τρακάρισμα μου έχει αφήσει ενοχλήσεις εκεί. Τα χέρια της συνέχισαν. Στο ύψος της καρδιάς ξανασταμάτησαν. «Δεν έχεις τον ένα σου γονιό», είπε με σιγουριά και ομολόγησα: «Έχω χάσει τον πατέρα μου». Μέχρι τα χέρια της να φτάσουν στους αστραγάλουδ μου, είχε βρει μια ευαισθησία στη μέση, είχε αποφανθεί πως είμαι αγχωτική και, αφού άναψε το φως, μου είπε: «Εγώ κόβω το κεφάλι μου και το βάζω στο τραπέζι, εσύ θα ζήσεις το λιγότερο μέχρι τα 69 - 71».

Πριν ξεκινήσει να μου ρίχνει τα «αγιασμένα» χαρτιά, μου το ξεκαθάρισε. Τρία φύλλα δεν θέλαμε να βγαίνουν μαζί. Ήταν τρία μπαστούνια. Το καθένα μόνο του δεν μας πείραζε, τα δύο μαζί δεν ήταν καλό, τα τρία μαζί καταστροφή. Φοβήθηκα. Τι εννοούσε; Με κοίταξε όπως οι γιατροί όταν ενημερώνουν για μια θανατηφόρο νόσο και ψιθύρισε: «Μάγια». Δεν ξέρω αν ήταν τυχαίο, αν υπήρχε κάποιο κόλπο (αν και δεν άγγιζε τα χαρτιά) ή αν όντως είχα μάγια, πάντως τα τρία μπαστούνια έκαναν την εμφάνιση τους συνδυασμένα αμέτρητες φορές πάνω στα χαρτιά των αισθηματικών μου. Για τη δουλειά δεν είχα να φοβάμαι, η υγεία μου οκέι, αλλά στα γκομενικά υπήρχε πρόβλημα. Δεν έφταιγα εγώ. Ήταν ξεκάθαρο: είχα μάγια. Και μάλιστα ξέραμε και ποιος μου τα έκανε. Αυτό που δεν ξέραμε ήταν το πως, αν και δεν έχει σημασία. Πάντως, οι τρόποι είναι πολλοί. Στην περίπτωση μου η διάγνωση έδειχνε έναν ακραίο τρόπο που συνηθίζεται μεταξύ γυναικών: την κατάρα του εσώρουχου.

Δεν το κρύβω, οι μαντεψιές για τη ζωή μου ήταν εντυπωσιακές. Όχι μόνο αυτές της εισαγωγής, αλλά και οι επόμενες. Αλλά, όταν άκουσα ότι τα μάγια γίνονται παίρνοντας ένα εσώρουχο του θύματος και πετώντας το στο χώμα τάφων, δεν ήξερα αν πρέπει να γελάσω ή να αγριευτώ στην ιδέα ότι ένα εσώρουχο μου κάνει παρέα σε κάποιον μακαρίτη. Η κ. Λένα βιάστηκε να μου διευκρινίσει ότι εκείνη δεν κάνει μάγια, είναι αμαρτία απέναντι στον Θεό, αλλά τα λύνει. Με το αζημίωτο. Θα μου κόστιζε 1.550 ευρώ. Θα ξεκινούσαν τρία σετ «ξεμαγιάσματος». Το κάθε σετ κόστιζε 350 ευρώ και δεν ήταν ανάγκη να είμαι παρούσα. Σύνολο 1.050 ευρώ. Και τα υπόλοιπα 500; «Το φυλαχτό από τα Ιεροσόλυμα». Ο προσωπικός μου κρυπτονίτης. Με αυτό δεν θα με ξαναέπιαναν μάγια ποτέ. Βασική προϋπόθεση να μη μιλούσα σε κανέναν γι' αυτό μέχρι να ολοκληρωθούν οι διαδικασίες - και να έπεφτε το χρήμα. Δεν θα το μετανιώσεις, μου είπε. Έβγαλα τα χρήματα για να πληρώσω την επίσκεψη και της είπα ότι θα το σκεφτώ. Δεν τα πήρε στα χέρια της. «Τα λεφτά είναι βρώμικα», μου είπε. Δεν τα πιάνει ποτέ όταν κρατάει τις αγιασμένες τράπουλες... ·

"Κ" της ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗΣ