Καταστρέφοντας τους συνταξιούχους

Από τα Μνημόνια στα μνημόσυνα

Γράφει ο ΘΕΟΔΩΡΟΣ ΔΙΖΕΛΟΣ

O πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ κ. Βενιζέλος, στην προσπάθειά του να μπορέσει το κόμμα του να πετύχει στις προσεχείς γενικές εκλογές το κρίσιμο ποσοστό του 3% για να καταφέρει να εκλέξει μερικούς βουλευτές, έκανε ανακομιδή λειψάνων παλαιών πολιτικών που είχαν διατελέσει στο παρελθόν πρόεδροι και πρωθυπουργοί του ΠΑΣΟΚ. Σκοπός να διευρύνει το κόμμα και να το εμφανίσει ως τη μοναδική δημοκρατική παράταξη. Όμως, όπως όλοι γνωρίζουμε, το ΠΑΣΟΚ, όπως το κατάντησαν οι κ. Γ. Παπανδρέου και Βενιζέλος, έχει απομακρυνθεί από τον δημοκρατικό και κεντρώο χώρο. Είναι πλέον το κόμμα με τις νεοφιλελεύθερες αρχές της Δεξιάς και μόνο. Ο στόχος δεν είναι μόνο να εκλέξει μια χούφτα βουλευτών, είναι και να παίξει τον ρόλο της τσόντας στην κυβέρνηση που θα σχηματιστεί και μετά τις προσεχείς βουλευτικές εκλογές. Για να δείξει ότι είναι ο ρυθμιστής του πολιτεύματος. Και φυσικά και για να απολαύσει τα προνόμια αυτών που κατέχουν την εξουσία.

Έτσι, στο πλαίσιο των παραπάνω στόχων του κ. Βενιζέλου πραγματοποιήθηκαν δύο συναντήσεις του με τους πρώην πρωθυπουργούς κ. Κ. Σημίτη και Γ. Παπανδρέου. Και στο πρόγραμμα των συναντήσεών του υπάρχουν και άλλα ονόματα του ΠΑΣΟΚ που έχουν αποστασιοποιηθεί. Και από όλους ζητάει τη συνδρομή τους για τη δημιουργία τής τάχα δημοκρατικής παράταξης. Όμως, ο Γ. Παπανδρέου έθεσε ως όρο την εκλογή προέδρου του ΠΑΣΟΚ από τη βάση με ψηφοφορία. Το έργο του ως πρωθυπουργού, στη σύντομη θητεία του, είναι πρόσφατο και γνωστό. Είναι εκείνος που παρουσίασε ψευδή στοιχεία όσον αφορά το ύψος του ελλείμματος του Δημοσίου για το 2009 και οι αγορές σταμάτησαν να μας δανείζουν. Και έτσι από το Καστελόριζο ανήγγειλε τον δανεισμό μας από την «τρόικα», με τα μέτρα τα γνωστά των Μνημονίων. Σε σύντομο χρονικό διάστημα πρωθυπουργίας αναγκάστηκε να παραδώσει την εξουσία στον εκλεκτό της «τρόικας» κ. Λουκά Παπαδήμο. Για να εδραιωθεί η υποδούλωση της Ελλάδας στους δανειστές της. Η εν γένει συμπεριφορά του Γ. Παπανδρέου δείχνει ότι επιθυμεί την παρουσία του στα πολιτικά δρώμενα της Ελλάδας. Και η μόνη διέξοδός του είναι να ενταχθεί σε αυτό το σχήμα που θέλει να φτιάξει ο κ. Βενιζέλος.

Η περίπτωση Σημίτη έχει, βέβαια, πολλά σε βάρος του και, επαναλαμβάνουμε, ότι η σημερινή κατάσταση της Ελλάδας είναι αποτέλεσμα των επιλογών Σημίτη κατά τη διάρκεια της πρωθυπουργίας του. Ο κ. Σημίτης βαρύνεται για καταστροφική πολιτική. Η πρώτη πράξη του αφορά τη μεγάλη απάτη του Χρηματιστηρίου το 1999-2000. Όλα δείχνουν ότι η «φούσκα» του Χρηματιστηρίου ήταν μια συνειδητή επιλογή, που προκάλεσε μεταφορά κεφαλαίων και εισοδημάτων σε ελάχιστες οικογένειες στις οποίες ανήκαν οι εισηγμένες στο Χρηματιστήριο εταιρείες. Η μεσαία τάξη στη χώρα μας απογυμνώθηκε από τα περιουσιακά του στοιχεία για να παίξει στο Χρηματιστήριο, που όλη η κυβέρνηση και ο ίδιος ο κ. Σημίτης ισχυριζόταν ότι ο δείκτης θα έφτανε στις 10.000 μονάδες. Για να πετύχει, όμως, όλο αυτό το παιχνίδι αποδεσμεύτηκαν τα αποθεματικά των ασφαλιστικών ταμείων και καταργήθηκε η απαγόρευση των Ταμείων να παίζουν στο Χρηματιστήριο τα αποθεματικά τους. Μέχρι τότε τα αποθεματικά υποχρεωτικά έπρεπε να επενδύονται σε ακίνητα, ή να κατατίθενται στις τράπεζες σε λογαριασμό του Ταμείου. Τότε όλες οι διοικήσεις των ασφαλιστικών ταμείων, που ήταν διορισμένες από την κυβέρνηση, έσπευσαν να τοποθετήσουν τα αποθεματικά τους στο Χρηματιστήριο αγοράζοντας μετοχές. Φυσικά, για να μη χάσουν τη μεγάλη ευκαιρία, και αγνόησαν εντελώς τον κανόνα που λέει ότι το Χρηματιστήριο δεν είναι παραγωγική μονάδα για να δημιουργεί κέρδη. Απλά, τα κέρδη αυτά είναι ζημίες για κάποιους άλλους. Από τις ενέργειες αυτές αποκόμισαν τεράστια κέρδη οι εισηγμένες εταιρείες, πολλές από τις οποίες ήταν στα πρόθυρα της πτώχευσης, ενώ τα ασφαλιστικά ταμεία βούλιαξαν και έκτοτε δεν έχουν καταφέρει να ανασυγκροτηθούν για να ανταποκριθούν στις υποχρεώσεις τους. 

Το σημερινό κατάντημα του ασφαλιστικού μας συστήματος που δεν είναι σε θέση να πληρώσει κύριες και επικουρικές συντάξεις, οι οποίες κατ’ επανάληψη έχουν κουρευτεί, είναι αποτέλεσμα του κλονισμού που υπέστη το ασφαλιστικό μας σύστημα από τη «φούσκα» του Χρηματιστηρίου. Και όλα αυτά χρεώνονται στην πολιτική Σημίτη. Ο αείμνηστος πρώην υπουργός και πρόεδρος της ΝΔ κ. Μιλτιάδης Έβερτ είχε καταθέσει μήνυση για τη μεγάλη απάτη του Χρηματιστηρίου. Και δυστυχώς η Δικαιοσύνη δεν ερεύνησε σε όλο το βάθος την υπόθεση αυτή και για τους πρωταίτιους και για τους συνεργούς τους. Και σημειώνουμε ότι την εποχή εκείνη είχαν ξεφυτρώσει ένα σωρό χρηματιστηριακές εταιρείες που συμβούλευαν τον κόσμο να αγοράζει μετοχές. Μέχρι και καθηγητές πανεπιστημίου είχαν ιδρύσει τέτοιες εταιρείες και εμπορεύτηκαν τη δίψα του κόσμου για εύκολο κέρδος. Πάντως, εκείνο που έμεινε ως καταστάλαγμα όλης αυτής της ιστορίας είναι ότι έγινε η αφετηρία για να οδηγηθεί το ασφαλιστικό μας σύστημα σε πλήρη αδυναμία εκπλήρωσης των υποχρεώσεών του απέναντι στους ασφαλισμένους. Και τώρα η κυβέρνηση, μετά από εισήγηση της «τρόικας» ίσως, καταργεί τις επιδοτήσεις από τον κρατικό προϋπολογισμό στα ασφαλιστικά ταμεία και απαιτεί την εφαρμογή του μηδενικού ελλείμματος στους προϋπολογισμούς τους. Όλα αυτά όμως σημαίνουν «κούρεμα», για άλλη μια φορά, των συντάξεων. Ωστόσο οι διαβεβαιώσεις των κ. Σαμαρά-Βενιζέλου ότι δεν θα ληφθούν νέα μέτρα ήταν, είναι και θα είναι αναξιόπιστες. Άλλη μια αναξιοπιστία της κυβέρνησης!

Η δεύτερη μεγάλη καταστροφική επιλογή της κυβέρνησης Σημίτη ήταν η ένταξη της Ελλάδας στην Ευρωζώνη με αθωράκιστη οικονομία. Δυστυχώς, μπήκαμε σε μια Οικονομική και Νομισματική Ένωση η οποία ήταν ατελής. Ήταν δηλαδή Νομισματική Ένωση, αλλά δεν ήταν Οικονομική. Και αυτό σημαίνει ότι για να μπορέσει να σταθεί μια εθνική οικονομία μέσα σε αυτήν την Ένωση, πρέπει να είναι στο ίδιο επίπεδο τεχνολογικής και οικονομικής ανάπτυξης με τα υπόλοιπα μέλη. Η θεωρία της οικονομικής ολοκλήρωσης μας διδάσκει ότι η ένταξη μιας ασθενούς οικονομίας σε ΟΝΕ καταλήγει τελικά στην κατάσταση στασιμοπληθωρισμού. Αυτό για την Ελλάδα ήταν σκέτη καταστροφή, με μείωση του ΑΕΠ, αύξηση της ανεργίας και διάλυση της μεσαίας τάξης. Οι δικοί μας πολιτικοί έπρεπε να γνωρίζουν τις συνέπειες αυτές και όμως προχώρησαν στην ένταξη της χώρας μας στην Ευρωζώνη με εικονικά στοιχεία. Οι επικεφαλής της ΟΝΕ ήξεραν ότι τα στοιχεία για τις επιδόσεις της ελληνικής οικονομίας ήταν εικονικά. Και παρά ταύτα δέχθηκαν τη χώρα μας ως μέλος της Ευρωζώνης και τελικά οι ισχυρές οικονομίες της Γερμανίας και της Γαλλίας αποκόμισαν τεράστια κέρδη από την ΟΝΕ. Η μεγάλη αρρώστια της Ευρωζώνης είναι ότι δεν έκανε ούτε ένα βήμα για την ολοκλήρωσή της. Δηλαδή, εκτός του κοινού νομίσματος, να προχωρήσει και να φτιάξει και κοινή οικονομία.

Έτσι έπρεπε να γίνει, η Γερμανία όμως αντέδρασε, διότι δεν τη συνέφερε οικονομικά. Έτσι η Ευρωζώνη έγινε πηγή πλουτισμού για τις ισχυρές οικονομίες και πηγή εξαθλίωσης για τις ασθενείς. Οι κ. Σημίτης-Παπαντωνίου-Χριστοδουλάκης και οι σύμβουλοί τους της Επιτροπής Εμπειρογνωμόνων (στην οποία υπήρχαν και οι κ. Στουρνάρας και Χαρδούβελης) είχαν υποχρέωση να επιμετρήσουν τις επιπτώσεις από την ένταξή μας σε μια νομισματική Ένωση χωρίς να είναι και οικονομική. Και εδώ οι ευθύνες όλων αυτών είναι σοβαρότατες, ωστόσο οι επόμενες κυβερνήσεις παρέβλεψαν τις επιπτώσεις αυτές στην οικονομία της Ελλάδας χάριν της κυβερνητικής συνεργασίας.

Όπως έχει γίνει γνωστό, η «τρόικα» απαιτεί περικοπές στις συντάξεις και από τις περικοπές αυτές θέλουν να προκύψει όφελος ενός δισ. ευρώ. Και με την αστεία δικαιολογία ότι τα ασφαλιστικά ταμεία πρέπει να έχουν μηδενικό έλλειμμα. Αυτήν την απαίτηση η κυβέρνηση έσπευσε να τη δεχθεί και για να συγκαλύψει το «κούρεμα» των κύριων συντάξεων και την κατάργηση των επικουρικών, με τον ασφαλιστικό νόμο που πρόκειται να καταθέσει στη Βουλή για ψήφιση, προβλέπει τη συγχώνευση των Ταμείων κύριας και επικουρικής σύνταξης. Όλοι οι έλληνες συνταξιούχοι του ιδιωτικού και δημόσιου τομέα θα πληρώνονται από το ενοποιημένο Ταμείο που θα σχηματιστεί με βάση το ΙΚΑ.

Μέχρι τώρα η εμπειρία μάς διδάσκει ότι όπου έγιναν συγχωνεύσεις ασφαλιστικών ταμείων, όλες κατέληξαν σε αποτυχία και αντί να μηδενιστούν τα ελλείμματα των ασθενών Ταμείων, τα ελλείμματα εμφανίστηκαν πλέον στο κοινό συγχωνευμένο Ταμείο. Όπως έγινε, για παράδειγμα, στην περίπτωση της συγχώνευσης του ΤΕΒΕ με το Ταμείο Εμπόρων και με άλλα μικρότερης εμβέλειας Ταμεία. Το αποτέλεσμα ήταν ότι όλες οι συγχωνεύσεις που έγιναν να καταλήξουν σε σοβαρό «κούρεμα» των συντάξεων και των άλλων παροχών. Έτσι, λοιπόν, η κυβέρνηση βρήκε τη συνταγή για να «κουρεύει» τις συντάξεις μέχρις ότου εξουθενώσει και καταστρέψει τους συνταξιούχους, που αυτοί συνεισφέρουν και στην κίνηση της αγοράς και ενισχύουν τα άνεργα μέλη των οικογενειών τους. Έτσι, λοιπόν, τώρα με τη συνταγή της συγχώνευσης των Ταμείων στο ΙΚΑ θα καλύψει η κυβέρνηση το «κούρεμα» των κυρίων συντάξεων και την κατάργηση των επικουρικών. Όλα αυτά δείχνουν ότι η οικονομία και ο λαός φεύγουν από τα Μνημόνια και μπαίνουν στα μνημόσυνα.

"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"