Πώς ο Σαμαράς δεν άφησε τον Απόστολο Κακλαμάνη να γίνει πρωθυπουργός τον Νοέμβρη του 2011

Ο ρόλος που έπαιξε ο πρόεδρος της ΝΔ

Πίσω από τα λόγια τα μεγάλα και την εικόνα που προβάλλει η τηλεόραση η πραγματικότητα είναι εντελώς διαφορετική. Είναι ζήτημα αν οι πολίτες μαθαίνουν ένα μικρό μόνο μέρος της αλήθειας. Τα παιγνίδια που παίζονται στο παρασκήνιο είναι μεγάλα. Και οι μεταμορφώσεις αλλά και οι δήθεν αντιστάσεις εξαφανίζονται όταν προσφέρεται ως αντάλλαγμα η καρέκλα.

Το φθινόπωρο του 2011 είχε δρομολογηθεί σχέδιο εξαναγκασμού τού τότε πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου σε παραίτηση. Πρώτο βήμα, ο σχηματισμός κυβέρνησης με πρωθυπουργό που θα υποδείκνυε ο ίδιος. Ήταν η αρχή για το ξήλωμα... Η εκκίνηση για να περάσει, σε δεύτερη φάση, η κυβέρνηση στον Σαμαρά.

Ο Παπανδρέου είχε προτείνει τον Απόστολο Κακλαμάνη για την πρωθυπουργία και ο Αντώνης Σαμαράς, ως αρχηγός της ΝΔ, είχε συμφωνήσει. Την εξέλιξη αυτή, όμως, τη σαμποτάρισε ο Σαμαράς, γιατί ναι μεν θα συμμετείχε στην κυβέρνηση, αλλά ταυτόχρονα θα ήταν και αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης, κάτι που δεν δέχθηκε ο Κακλαμάνης.

Όλα αυτά που συνέβησαν τότε –η κατάληξη των οποίων ήταν να γίνει τον Ιούνιο του 2012 πρωθυπουργός ο Σαμαράς– τα αποκαλύπτει ο πρώην πρόεδρος της Βουλής Απόστολος Κακλαμάνης, όπως και το ότι ήταν αντίθετος στην επιλογή του Παπαδήμου για τον σχηματισμό κυβέρνησης από ΝΔ, ΠΑΣΟΚ και ΛΑΟΣ, γιατί είχε ταχθεί δημοσίως, μέσω των «Financial Times», κατά του «κουρέματος» του χρέους, σύμφωνα με τη θέση του Ντράγκι και της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Την αλήθεια εκείνων των γεγονότων, που έχουν τη σημασία τους εν όψει των εκλογών της 25ης Ιανουαρίου, περιγράφει μέρα με την ημέρα ο Απόστολος Κακλαμάνης στο κείμενο που ακολουθεί:

Στη Μουρούζη με τον Σαμαρά

«Με τον κ. Σαμαρά συναντηθήκαμε και συζητήσαμε, επί μία και πλέον ώρα, λεπτομερώς, στο σπίτι του επί της οδού Μουρούζη. Αμφότεροι οι κύριοι Παπανδρέου και Σαμαράς ανταποκρίθηκαν στην παράκλησή μου να μην ανακοινωθεί ή διαρρεύσει οτιδήποτε, θεωρώντας βέβαιη την αντίδραση συγκεκριμένων τραπεζιτών και εκδοτών.

Άλλωστε, πλείστα όσα ΜΜΕ, καθ' όλη την ημέρα, προεξοφλούσαν «κυβέρνηση Παπαδήμου» παρά το γεγονός ότι, όπως με διαβεβαίωσαν εντίμως και οι δύο, πλην του κ. Ρουμελιώτη, που δεν απεδέχθη ο κ. Σαμαράς, ουδείς εξ αυτών είχε οποιαδήποτε άμεση ή έμμεση επικοινωνία με τον κ. Παπαδήμο ή οποιοδήποτε άλλο πρόσωπο».

Ήθελε αστερίσκους...

«Ο κ. Σαμαράς, ενώ ήταν έκδηλη η ικανοποίησή του και η εμπιστοσύνη του ότι θα σεβαστώ την αποστολή μου και θα οδηγήσω τη χώρα το συντομότερο δυνατό στις εκλογές, δεν είχε, ως φαίνεται, κατανοήσει ότι το κόμμα του και αυτός θα έπρεπε να αποδεχθούν χωρίς “αστερίσκους” τις ευθύνες από την πλήρη συμμετοχή και στήριξη αυτής της κυβέρνησης. Πέραν της επιθυμίας του -ίσως και για εσωκομματικούς λόγους- για τη συμμετοχή ή τον αποκλεισμό κάποιων από τα μικρότερα κόμματα ή προσώπων του δεξιού φάσματος ή συνδεομένων με γνωστό εκδοτικό συγκρότημα, αδυνατούσε να εξασφαλίσει τη συμμετοχή στην κυβέρνηση συγκεκριμένων νέων, κυρίως, βουλευτών του που ζητούσα, επικαλούμενος αρχικώς ότι αυτοί αρνούνταν, φοβούμενοι ότι δεν θα επανεκλεγούν ως βουλευτές, για να καταλήξει τελικώς πως ο ίδιος θεωρούσε αναγκαίο ότι όποιοι βουλευτές της ΝΔ συμμετάσχουν στην κυβέρνηση πρέπει να παραιτηθούν από τη Βουλή, γιατί αλλιώς, αντί του ιδίου, θα εθεωρείτο ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης η κυρία… Παπαρήγα (ΚΚΕ)».

Δώσαμε τα χέρια, αλλά...

Αφού «δώσαμε τα χέρια» με τον κ. Σαμαρά, επέστρεψα στη Βουλή και κάλεσα τον κ. Ευ. Βενιζέλο, τον οποίο σκόπευα να διατηρήσω στη θέση του υπουργού Οικονομικών και ο οποίος με ενημέρωσε λεπτομερώς και σε αντιπαραβολή των δύο πρωτοτύπων εγγράφων της επί της συμφωνίας των δύο κομμάτων. Στη συνέχεια κάλεσα τον κ. Ν. Αθανασάκη ως νέο γενικό γραμματέα του νέου Υπουργικού Συμβουλίου, για την κατάρτιση του πίνακα των μελών του».

Τα μεσάνυχτα...

«Μέχρι τα μεσάνυχτα της ημέρας εκείνης αναλωθήκαμε με τον κ. Σαμαρά σε αλλεπάλληλες από τηλεφώνου συζητήσεις, επιμένοντας εκείνος μεν να προτείνει διάφορα αξιόλογα πρόσωπα, εγώ δε για να τον πείσω πρωτίστως ότι δεν γίνεται να συμμετέχει σε μια κυβέρνηση και να είναι ταυτοχρόνως αξιωματική αντιπολίτευση. Δεν επεκτείνομαι, για ευνόητους λόγους, σε άλλα συναφή θέματα ή λεπτομέρειες.

Αργά, περί τα μεσάνυχτα, σε μια ακόμα επικοινωνία μας με τον κ. Σαμαρά, επανέλαβα την άρνησή μου, υπό τις συνθήκες αυτές, να αποδεχθώ την τιμητική πρότασή τους και, αφού ευχαρίστησα πρώτα τον ίδιο και αμέσως μετά τον κ. Παπανδρέου, εισηγήθηκα στον κ. Παπανδρέου, που μου το ζήτησε, ορισμένα εκ των αναφερομένων στα δημοσιεύματα προσώπων πλην του κ. Παπαδήμου, παρά την εκτίμησή μου προς το πρόσωπό του, απλώς διότι γνώριζα ότι είχε ταχθεί δημοσίως διά των «FT» κατά του «κουρέματος» του χρέους, σύμφωνα με τη θέση του κ. Ντράγκι και της ΕΚΤ».

http://www.paron.gr/v3/new.php?id=90122&colid=37&catid=34&dt=2015-01-11%200:0:0