Τάκης Κατσιμάρδος : «Γερμανοέλληνες»

«Γερμανοέλληνες»

Ενα παράδοξο διατρέχει κατά καιρούς τις ελληνογερμανικές σχέσεις από καταβολής νεοελλη­νικού κράτους. Η στάση των Ελλήνων απέναντι στους Γερμανούς συχνά και σε κρίσιμες περιόδους στάθηκε αφορμή για εσωτερικούς διχασμούς - με ή χωρίς εισαγωγικά. Για την ακρίβεια όχι οι σχέσεις των δύο λαών, όσο των κυρίαρχων τάξεων και της ελίτ. Κορυφαίο, αλλά όχι και μοναδικό δείγμα, αποτελεί ο «εθνικός διχασμός». Οταν η μισή Ελλάδα τασσόταν με τους Αγγλογάλλους στον Α' Παγκόσμιο Πόλεμο και η άλλη με τον Κάιζερ.

Για τον προσεκτικό αναγνώστη της Ιστορίας, παρόμοια φαινόμενα εντοπίζονται και τον προηγού­μενο αιώνα. Από την εποχή της Βαυαροκρατίας ως την Κρητική Επανάσταση και τον ελληνοτουρκικό πόλεμο του 1897. Το ίδιο επαναλαμβάνεται στον Μεσοπόλεμο, αλλά κυρίως στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο και τη ναζιστική κατοχή. Οταν προέκυψαν οι κουίσλινγκ και οι διαβόητοι γερμανοτσολιάδες, για να χρησιμοποιήσουμε έναν χαρακτηρισμό επικαιροποιημένο εσχάτως. Αστοχα και με καταφανώς ιστορική ανακρίβεια. Υπάρχει, όμως, ένας άλλος όρος, που μπορεί να αποδώσει με σχετική ευστοχία όσους εγχώριους τάσσονται με Βερολίνο και όχι με την Αθήνα την τελευταία πενταετία.

Στις αρχές της προηγούμενης εκατονταετίας, ο Γ. Ψυχάρης και ο Δ. Π. Ταγκόπουλος ασχολήθηκαν μαζί τους και τους στηλίτευσαν αποκαλώντας τους «Γερμανοέλληνες». Οχι μόνο αυτούς που θεωρούσαν τη Γερμανία «δεύτερη πατρίδα τους» για πνευματικούς, ας πούμε, λόγους. Αλλά ιδιαίτερα εκείνους «που θαμπωμένοι και μπουκωμένοι από τα μάρκα ψάλλουν αίνους προς τη Γερμανία». Κυρίως, όμως, μια άλλη μεγαλύτερη κατηγορία, «που το κομματικό πάθος τούς έχει τυφλώσει τόσο, ώστε να είναι γερμανόφιλοι μόνο και μόνο γιατί νομίζουν πως έτσι αντιπολιτεύονται αποτελεσματικά...» τους κομματικούς αντιπάλους τους.

Αυτό ακριβώς το είδος των Γερμανο­ελλήνων, τηρουμένων των αναλογιών, εμφανίστηκε μεταλλαγμένο στα μνημονιακά χρόνια! Σκέφτονται, συμπεριφέρονται και ενεργούν σαν να εκπροσωπούν τη Μέρκελ και τον Σόιμπλε στον εθνικό αγώνα για να απαλλαγεί ο λαός από τη θανατηφόρα λιτότητα και το μισο-αποικιακό καθεστώς που έχει επιβάλει ο ευρω-νεοφιλελευθερισμός στη χώρα μας.

Παίρνουν θέσεις, δίνουν μάχες, διατυπώνουν διλήμματα, υπερακοντίζοντας τις απαιτήσεις των δανειστών. Σπεύδουν ακόμη και να υποδείξoυν στους ευρω-γραφειοκράτες τα «αδύναμα» σημεία της χώρας στις διαπραγματεύσεις. Τζογάρουν πολιτικά στην αποτυχία της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με τους εταίρους στην ΕΕ για μια αμοιβαία επωφελή λύση. Στη ρήξη και στο ναυάγιο. Το προεξοφλούν και πολλά δείχνουν ότι το εύχονται. Αντί να ανταποκριθούν στο λαϊκό - πατριωτικό κάλεσμα να σταθούν δίπλα της κι όχι εχθρικά απέναντί της.

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28326&subid=2&pubid=64132888