Χάουαρντ Χιουζ : Αεροναυπηγός, πιλότος, ιδιοφυής και αυτοκαταστροφικός

Ο ιδιοφυής και αυτοκαταστροφικός

Χάουαρντ Χιουζ

Πάμπλουτος και παρανοϊκός. Πρωτοπόρος της αεροπορίας και του κινηματογράφου και θύμα των νευρώσεων του. Επιτυχημένος επιχειρηματίας και κατεστραμμένος άνθρωπος, έζησε πολεμώντας τις αδυναμίες του, μέχρι που εκείνες τον σκότωσαν.

ΑΠΟ ΤΟΝ ΗΛΙΑ ΜΑΓΚΛΙΝΗ

Το Δεκέμβριο του 1947, ο διάσημος και πάμπλουτος Χάουαρντ Χιουζ επιχειρηματίας, πιλότος, αεροναυπηγός και παραγωγός - σκηνοθέτης κινηματογραφικών ταινιών, κλείστηκε ολομόναχος σε μια σκοτεινή αίθουσα κινηματογραφικών προβολών, σ' ένα ιδιόκτητο, απόμερο στούντιο στη Σάνσετ Μπούλεβαρντ του Χόλιγουντ, όπου δεν έκανε τίποτε άλλο παρά να παρακολουθεί ταινίες, τη μία μετά την άλλη. Βγήκε από εκεί μέσα τέσσερις ολόκληρους μήνες μετά, την άνοιξη του 1948, αγνώριστος: βρώμικος, αξύριστος, με τεράστια νύχια, φορώντας το ίδιο κοστούμι με το οποίο μπήκε -στο μεταξύ είχε γίνει κουρέλια- και ζώντας όλον αυτό τον καιρό με σοκολάτες και το αγαπημένο του γάλα.

Η μοναδική επαφή που είχε με τον έξω κόσμο ήταν μέσω τηλεφώνου (για να πιάνει το ακουστικό χρησιμοποιούσε έως και δέκα μαντιλάκια Kleenex) και σημειωμάτων, στα οποία επαναλάμβανε με έναν απίστευτο ψυχαναγκασμό τις ίδιες οδηγίες ξανά και ξανά στους συνεργάτες του που «έτρεχαν» τις επιχειρήσεις του. Για τις σωματικές ανάγκες του χρησιμοποιούσε άδεια μπουκάλια και δοχεία, τα οποία έβγαζε έξω για να τα παραλάβουν βοηθοί του, και η πιο κοντινή ανθρώπινη επαφή ήταν με τον τεχνικό που άλλαζε τις μπομπίνες των ταινιών στη διπλανή αίθουσα. Εκείνος παρακολουθούσε τον Χιουζ να βλέπει τη μία ταινία μετά την άλλη, νυχθημερόν, ολόγυμνος κάποτε, συντροφιά με τα ισχυρά παυσίπονα και τα υπνωτικά του.

Η απομόνωση του αυτή σηματοδότησε την αρχή του τέλους του, την αρχή μιας παρανοϊκής και άκρως αυτοκαταστροφικής συμπεριφοράς - τουλάχιστον σε προσωπικό επίπεδο. Διότι επιχειρηματικά (και αυτό είναι το εκπληκτικό), ο Χιουζ κατάφερνε να ελέγχει τις δουλειές του χωρίς οι επιχειρήσεις του να έχουν ποτέ το παραμικρό οικονομικό πρόβλημα.

Πλούτος, παράνοια και σελιλόιντ

Στα 19 του, ο Χάουαρντ Χιουζ ήταν πάμπλουτος και ολομόναχος. Έχοντας χάσει ήδη την μητέρα του τρία χρόνια πριν, έχασε και τον πατέρα του -από καρδιακή προσβολή- κληρονομώντας τις εταιρείες και την περιουσία του. Ο πατέρας Χιουζ είχε εφεύρει ένα ειδικό τρυπάνι άντλησης πετρελαίου, ιδρύοντας στη συνέχεια μια μεγάλη επιχείρηση, τη Hughes Tool Company.

 Ως παιδί, ο Χάουαρντ ήταν ντροπαλός, σιχαινόταν το σχολείο, αλλά λάτρευε να ασχολείται με μηχανές, κατασκεύαζε ραδιόφωνα και μικρά μηχανάκια. Η μεγάλη του αδυναμία ωστόσο ήταν η μητέρα του, γυναίκα νευρωτική, υπέρμετρα υπερπροστατευτική, η οποία διοχέτευσε στον μικρό Χάουαρντ μια σειρά από φοβίες και ιδιαίτερα τον παθολογικό φόβο των μικροβίων (που θα τον στιγματίσει σε ολόκληρη τη ζωή του), υποβάλλοντας τον σε αλλεπάλληλα, εξαντλητικά λουτρά και καθαρισμούς. Ως έφηβος απέφευγε τον κόσμο, πολλοί πίστευαν ότι ήταν σνομπ, ενώ η αλήθεια ήταν ότι απλώς έτρεμε τα μικρόβια που θα του μετέδιδε η ανθρώπινη επαφή. Από την άλλη, το γεγονός ότι είχε πολλά χρήματα, ήταν όμορφος αλλά και ευφυής άμβλυνε την κακή εντύπωση και τον καθιστούσε ελκυστικό για κοινωνική συναναστροφή.

Όταν έμεινε μόνος του, ο Χιουζ εγκατέλειψε τις σπουδές του, ανέλαβε τη μεγάλη επιχείρηση και συνέχισε να ασχολείται με τις κατασκευές, αυτήν τη φορά έχοντας στην απόλυτη διάθεση του ένα ολόκληρο εργοστάσιο. Η πρώτη φορά που επιβιβάστηκε σε αεροσκάφος ήταν η πιο μαγική, συναρπαστική εμπειρία της ζωής του. Από εκείνη τη στιγμή, η αγάπη, η μανία του για το αεροπλάνο και την πτήση θα είναι κάτι σαν προσωπικό καταφύγιο. Οταν μάλιστα εκπαιδεύτηκε ως χειριστής κι άρχισε να πετάει μόνος, βρέθηκε στο στοιχείο του: ολομόναχος, μακριά από τη γη, μακριά από τους ανθρώπους και τα μικρόβια τους, μακριά από το θόρυβο.

Εκτός από την πτήση και τις μηχανές, η άλλη μεγάλη αδυναμία του Χάουαρντ ήταν οι γυναίκες -κατά προτίμηση μελαχρινές- και, πάνω απ' όλα, με μεγάλο μπούστο. Πηγαίνοντας σχεδόν κόντρα στα ένστικτα του, το 1925, σε ηλικία 20 ετών, θα δοκιμάσει να νοικοκυρευτεί νυμφευόμενος τη συντοπίτισσά του στο Χιούστον, Ελα Μπουτς Ράις. Το ζευγάρι θα εγκαταλείψει το Χιούστον για το Λος Αντζελες. Ο Χιουζ ελπίζει να βγάλει πολλά χρήματα παράγοντας κινηματογραφικές ταινίες. Άλλωστε, τον τραβάει περισσότερο η λάμψη του Χόλιγουντ και ασφυκτιά ανάμεσα στους πετρελαιάδες του Τέξας.

Μετά από τρεις επιτυχημένες ταινίες ως παραγωγός και ένα βραβείο Οσκαρ (για το «Two Arabian Knights»), ο Χιουζ εμπλέκεται το 1928 σε μια από τις κορυφαίες κινηματογραφικές στιγμές του, όταν ξεκινούν τα γυρίσματα της ταινίας «Hell's Angels», περιπέτεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου με εκπληκτικές -για την εποχή- σκηνές αερομαχίας. Ο Χιουζ στηρίζει οικονομικά όλη την παραγωγή, γράφει το σενάριο και σκηνοθετεί, ενώ επινοεί και νέες τεχνικές κινηματογράφησης, δένοντας κάμερες πάνω στα αεροπλάνα για ακόμα πιο θεαματικές λήψεις. Η παραγωγή διήρκεσε σχεδόν... τρία χρόνια. Τελειομανής σε βαθμό ψυχαναγκασμου, ο Χιουζ αφοσιώνεται με μια πρωτόγνωρη μανία στο μοντάζ και, βέβαια, ο προϋπολογισμός τινάζεται στον αέρα. Αλλά τα χρήματα του δεν θα είναι το μοναδικό που θα κινδυνεύσει. Μανιακός με το να ελέγχει τα πάντα και τους πάντες, και παθιασμένος με το αεροπλάνο, θα αναλάβει και το ρόλο του κασκαντέρ στις αερομαχίες - στις οποίες είχαν ήδη σκοτωθεί τρεις άλλοι κασκαντέρ στη διάρκεια των γυρισμάτων. Μία συγκεκριμένη σκηνή περιλάμβανε επικίνδυνη μανούβρα κοντά στο έδαφος. Ο σύμβουλος της ταινίας, ένας βετεράνος πιλότος του Α' Παγκοσμίου Πολέμου, του ξεκαθάρισε ότι κάτι τέτοιο ήταν αδύνατον, «θα το κάνω μόνος μου τότε», είπε κοφτά ο Χιουζ και παρά τις διαμαρτυρίες όλων των συνεργατών του. Φυσικά, το αεροπλάνο συνετρίβη, ο Χιουζ γλίτωσε, αλλά με κακώσεις στο κεφάλι και σε άλλα σημεία του σώματος του.

Αυτό ήταν το πρώτο από τα... πέντε (!) αεροπορικά δυστυχήματα που είχε ο Χάουαρντ Χιουζ σε όλη του τη ζωή- Θα αναρρώσει τελικά, αλλά αυτή η πτώση θα του αφήσει χρόνιους πονοκεφάλους και ένα πολύ χαρακτηριστικό τικ: καθώς μιλάει, δεν μπορεί να μην κινεί τα χέρια του, μοιάζει να θέλει συνεχώς να διορθώσει το παντελόνι του, σα να έχει κνησμό. Μια νευρικότητα η οποία, καθώς περνούν τα χρόνια, γίνεται ολοένα και πιο φανερή.

Στις 30 Ιανουαρίου του 1930, ένα χρόνο αφότου η γυναίκα του του ζήτησε διαζύγιο, η πολυσυζητημένη και πολυδιαφημισμένη ταινία έκανε πρεμιέρα στο Χόλιγουντ με τεράστια επιτυχία - δεν έβγαλε, ωστόσο, ποτέ τα υπέρογκα έξοδα της. Ειδικά οι εναέριες λήψεις και οι σκηνές των αερομαχιών άφησαν εποχή, χαρίζοντας του την υποψηφιότητα για Οσκαρ φωτογραφίας. Δύο χρόνια αργότερα ακολούθησε μία ακόμα ιστορική ταινία, ο «Σημαδεμένος», η οποία αντιμετώπισε προβλήματα με τη λογοκρισία εξαιτίας των υπερβολικών (για τα δεδομένα της εποχής) σκηνών βίας. Ανάλογα προβλήματα θα αντιμετωπίσει και το 1943 με την ταινία «The Outlaw», αυτήν τη φορά λόγω του πληθωρικού ντεκολτέ της Τζέιν Ράσελ, για την οποία ο Χιουζ σχεδίασε ειδικό στηθόδεσμο (ο Χιουζ είχε ψύχωση με το γυναικείο στήθος). Η Ράσελ αρνήθηκε να τον φορέσει.

Γενικά, οι ταινίες του Χιουζ άφηναν εποχή και για τις πρωταγωνίστριες τους: στο «Hells Angels» έγινε διάσημη η Τζιν Χάρλοου, με την οποία ειπώθηκε ότι ο Χιουζ είχε δεσμό, αν και αυτό αμφισβητείται - όπως αμφισβητείται το ότι είχε δεσμό και με την Τζέιν Ράσελ. Ο Χιουζ ζήτησε κάμποσες φορές σε γάμο την Τζόαν Φοντέιν, η οποία του αρνήθηκε. Οι ερωμένες και οι δεσμοί του, όμως, δεν είχαν τέλος: Κάθριν Χέπμπορν, Ρίτα Χέιγουορθ, Λάνα Τάρνερ, Αβα Γκάρντνερ, Μπέτι Ντέιβις, Ολίβια ντε Χάβιλαντ, Τζίντζερ Ρότζερς, Τζιν Τίρνεϊ κ.ά.

Βεβαίως, το πρόβλημα παρέμενε: ο Χιουζ λάτρευε τις ωραίες γυναίκες, αλλά αδυνατούσε να συνάψει μια ουσιαστική ανθρώπινη σχέση. Λένε ότι χωρίς να το καταλαβαίνει «έβγαζε» απ όλες τις γυναίκες το μητρικό φίλτρο, ήταν ευγενής και γενναιόδωρος μαζί τους, ωστόσο έβλεπε την ίδια την πράξη τον έρωτα σαν κάτι μηχανικό, τεχνικό. Η μανία του ήταν να διάβαζα ερωτικά εγχειρίδια όπως διάβαζε οδηγίες χρήσης για μηχανές, παραμένοντας απόμακρος την ίδια στιγμή απέναντι στις συντρόφους του. Ειδικά η Τζιν Τίρνεϊ ανέφερε ότι ο «Χάουαρντ ήταν ανίκανος να αγαπήσει οτιδήποτε δεν είχε μοτέρ». Εννοείται ότι ο Τύπος ασχολιόταν συνέχεια μαζί του, ειδικά με την προσωπική του ζωή, κάτι που τον τρόμαζε και τον εξόργιζε. Έκανε τα πάντα για να μείνει μακριά από τη δημοσιότητα - και όταν λέμε τα πάντα, το εννοούμε: όταν μια τοπική «κίτρινη» φυλλάδα έκανε μια «ροζ» αποκάλυψη, ο Χιουζ έστειλε τους ανθρώπους του να αγοράσουν κάθε αντίτυπο σε όλο το Λος Αντζελες. Μια στρατιά από ντετέκτιβ παρακολουθούσαν τις γυναίκες του αλλά και τους συνεργάτες του. Ειδικά σε ό,τι αφορά τις ερωμένες, τους έδινε οδηγίες τι έπρεπε να κάνουν για να τον ικανοποιούν, τους έλεγε τι να τρώνε, τι να φοράνε, πλήρωνε μαθήματα υποκριτικής, τραγουδιού, ορθοφωνίας, τους έστελνε κάθε τόσο επιταγές μόνο και μόνο για να κερδίζει τη σιωπή τους. Φυσικά, πριν από την πρώτη τον επαφή μαζί τους, τις έστελνε για σχολαστικές εξετάσεις στον προσωπικό του γιατρό. Όμως, όταν ήταν 30 χρονών, φαίνεται ότι προσβλήθηκε από σύφιλη, ύστερα από επαφή με νεαρή ηθοποιό. Τα χέρια του έβγαλαν δερματικά αποστήματα και ο γιατρός τού έδωσε εντολή να αποφεύγει τις χειραψίες για έξι μήνες. Ένας από τους μεγαλύτερους τρόμους του, να κολλήσει μολυσματική ασθένεια, είχε γίνει πραγματικότητα.

Ιπτάμενος και εκκεντρικός

Είναι θαυμαστό όμως το πώς αυτός ο άνθρωπος, με τις μυριάδες φοβίες, τις παράλληλες ερωμένες και τις εκκεντρικότητες, κατόρθωνε να εξακτινώνει τις επιχειρηματικές του δραστηριότητες σε πολλούς τομείς ταυτόχρονα. Για παράδειγμα, η αγάπη τον για το αεροπλάνο και τις μηχανές εκφράστηκε όχι μόνο με σόλο πτήσεις, αλλά και με την ίδρυση ίο 1932 μεγάλης εταιρείας σχεδιασμού και κατασκευής αεροσκαφών, της Hughes Aircraft Company. Μια από τις πιο μεγάλες προσωπικές δημιουργίες του Χιουζ ήταν το αεροσκάφος Hughes H-1 Racer, με το οποίο ο ίδιος διέσχισε τις ΗΠΑ από τη μία ακτή στην άλλη επιτυγχάνοντας παγκόσμιο ρεκόρ (7 ώρες και 28 λεπτά). Επίσης, ο Χιουζ είχε συμμετοχή στο σχεδιασμό δύο ιστορικών αεροσκαφών, του Boeing 307 Stratoliner και του Lockheed L-049 Constellation, στα οποία επιβίβαζε συχνά τους φίλους του από το Χόλιγουντ, όπως τον Κάρι Γκραντ. Σύντομα, ο Χιουζ θα αγόραζε και την αεροπορική εταιρεία TWA, στα χέρια του οποίου απέκτησε τη μεγάλη φήμη·

Ωστόσο, λίγο καιρό μετά την ίδρυση της Hughes Aircraft Company, ο Χιουζ πραγματοποίησε την πρώτη μεγάλη του εξαφάνιση. Χωρίς να πει τίποτα σε κανέναν, χάθηκε από προσώπου γης. Εντοπίστηκε λίγους μήνες αργότερα, όταν αναγνωρίστηκε από κάποιον: βρισκόταν στο Φόρτγουερθ του Τέξας με άλλο όνομα, όπου είχε αρχικά προσληφθεί σε τοπική αεροπορική εταιρεία ως... αχθοφόρος αποσκευών. Στη συνέχεια, προήχθη ταχύτατα, φτάνοντας στη θέση του συγκυβερνήτη αεροσκαφών. Οι φήμες λένε ότι ήθελε να δει από πρώτο χέρι πώς λειτουργεί μια αεροπορική εταιρεία, δεδομένου ότι αργότερα θα αγόραζε την TWA. Αφού λοιπόν εντοπίστηκε, επέστρεψε στην Καλιφόρνια και αφιερώθηκε στην παραγωγή ταινιών και στο σχεδιασμό νέων αεροπλάνων, τα οποία, εννοείται, τα δοκίμαζε πρώτος απ' όλους ο ίδιος.

Ως αεροναυπηγός ο Χιουζ διακρίθηκε για το επαναστατικό του ντιζάιν, για την ιδιοφυΐα του ως μηχανικός αλλά και για την εμμονή του να σπάει παγκόσμια ρεκόρ: κατέρριψε το ρεκόρ του Λίντμπεργκ, γυρίζοντας τον κόσμο με αεροπλάνο μέσα σε 3 ημέρες, 19 ώρες και 17 λεπτά. Όταν επέστρεψε, του επιφυλάχθηκε υποδοχή εθνικού ήρωα με παρέλαση στη Νέα Υόρκη, ανάλογη με εκείνες που ακολούθησαν αργότερα για τους πρώτους αστροναύτες. Σε κάποιες όμως από αυτές τις πτήσεις και τις πάμπολλες δοκιμές θα έχει μερικά ακόμα ατυχήματα, με πιο σοβαρό αυτό του 1943, όπου μετά από συντριβή με υδροπλάνο θα υποστεί σοβαρά τραύματα στο κεφάλι, ενώ θα σκοτωθεί κι ένα μέλος του πληρώματος - γεγονός που θα του στοιχίσει πολύ ψυχολογικά.

Τα χρόνια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου θα βρουν τον Χιουζ να συνεργάζεται στενά με την αμερικανική κυβέρνηση προκειμένου να κατασκεύασα νέους τύπους πολεμικών αεροπλάνων. Καθώς όμως οι εμμονές τον κυριεύουν, δεν θα κατορθώσει να παραδώσει κανένα, κυρίως εξαιτίας της τελειομανίας του. Χαρακτηριστικό παράδειγμα το θρυλικό Hughes H-4 Hercules, το μεγαλύτερο έως τότε αεροσκάφος στον κόσμο -προοριζόταν για τη μεταφορά στρατευμάτων στην Ευρώπη και την Ασία-, παραγγελία της κυβέρνησης, το οποίο δεν ολοκληρώθηκε παρά μονάχα μετά το 1945. Παρά ταύτα, θα συνεχίσει να συνεργάζεται με την κυβέρνηση σε τομείς κατασκοπευτικής τεχνολογίας, αεροναυπηγικής, πειραματιζόμενος διαρκώς τα πρώτα χρόνια του Ψυχρού Πολέμου.

Τον Ιούλιο του 1946 ο Χιουζ θα έχει το σοβαρότερο απ' όλα τα αεροπορικά του δυστυχήματα, πέφτοντας πάνω σε ένα σπίτι στο Μπέβερλι Χιλς. Αυτήν τη φορά παραλίγο να σκοτωθεί, υπέστη πολλαπλά τραύματα στο κεφάλι και στον αυχένα, καθώς και εκτεταμένα εγκαύματα, θα ανάρρωσα όμως και από αυτή την πτώση, όχι χωρίς τιμήματα: το δυστύχημα θα του αφήσει κληρονομιά μια σειρά από αφόρητους χρόνιους πόνους που δεν θα τον εγκαταλείψουν ποτέ. Από αυτό το σημείο και πέρα, αρχίζει ο εθισμός του στην κωδεΐνη, στα βάλιουμ, στη μορφίνη και σε άλλα ισχυρά αναλγητικά και υπνωτικά, ένα εκρηκτικό κοκτέιλ που θα λαμβάνει καθημερινά για να μπορεί να βγάλα την ημέρα αλλά και τη νύχτα του. Φυσικά, η συμπεριφορά του θα γίνει ακόμα πιο αλλόκοτη με το πέρασμα του χρόνου. Το εκπληκτικό είναι ότι, ενόσω ανάρρωνε στο νοσοκομείο, διαμαρτυρήθηκε ότι το κρεβάτι του δεν ήταν καλά σχεδιασμένο, οπότε σχεδίασε ένα ο ίδιος, με ειδικούς, ηλεκτρικούς μηχανισμούς επάνω του. Λένε επίσης ότι το μουστάκι που άφησε αμέσως μετά από αυτό το ατύχημα ήταν εξαιτίας μιας ουλής στο επάνω χείλος.

Η αδυναμία του να παραδώσει το έργο που όφειλε στο κράτος θα τον φέρει ενώπιον εξεταστικής επιτροπής του Κογκρέσου, η οποία του έθεσε το ερώτημα «πού πήγαν τα 40 εκατομμύρια του αμερικανικού λαού;» κατηγορούμενος για διασπάθιση δημόσιου χρήματος, κερδοσκοπία εν καιρώ πολέμου και παρατυπίες στο συμβόλαιο του με την κυβέρνηση- Απολογούμενος δημοσίως, ο Χιουζ θα βγει στην αντεπίθεση, θα δώσει μια πραγματική θεατρική παράσταση, φέρνοντας στο φως τα υπόγεια παιχνίδια συμφερόντων των γερουσιαστών, βγαίνοντας αλώβητος και θριαμβευτής στο τέλος. Αυτή, όμως, έμελλε να είναι μια από τις τελευταίες δημόσιες εμφανίσεις του. Από αυτό το σημείο και μετά, εγκαταλείπεται όλο και περισσότερο σε μια ζοφερή, ηθελημένη μοναξιά. Μάλιστα, μια απόρρητη έκθεση του FBI από εκείνη την εποχή εκφράζει την άποψη ότι «ο κύριος Χιουζ συμπεριφέρεται σαν παρανοϊκός και ότι είναι ικανός ακόμα και για φόνο».

Στην απομόνωση

Το 1957 ο Χιουζ παντρεύεται στη Νεβάδα την όμορφη ηθοποιό Τζιν Πίτερς. Εκεί, στο δωμάτιο ενός ασήμαντου μοτέλ στη μέση της ερήμου, τελέστηκε η γαμήλια τελετή. Το αποκορύφωμα; Είχε αξιώσει απ όλους (και από την νύφη) να φορούν ρούχα... κυνηγού πάπιας, κάτι που βέβαια έκανε και ο ίδιος.

Οι εκκεντρικότητες όμως δεν έχουν τέλος... Νοικιάζει ολόκληρη σειρά από μπανγκαλόου στο Μπέβερλι Χιλς, σε ξεχωριστό μένει ο ίδιος και σε άλλο η σύζυγος του, ενώ τα υπόλοιπα μοιράζονται συνεργάτες αλλά και ερωμένες. Συνολικά, μέσα σε ένα χρόνο, όλο αυτό του κόστισε έντεκα εκατομμύρια δολάρια -σε χρήματα της δεκαετίας του '50.

Είπαμε στην αρχή ότι την άνοιξη του 1948 ο Χάουαρντ Χιουζ βγήκε από τη σκοτεινή αίθουσα προβολής. Σύντομα όμως θα επέστρεφε, συνεχίζοντας να διευθύνει την αυτοκρατορία του, έστω και από το τηλέφωνο. Κάποια στιγμή θα απολύσει τον επί σειρά ετών συνεργάτη του, Νώε Ντίτριχ, προσλαμβάνοντας τον Ρόμπερτ Μέιχιου, πρώην πράκτορα του FBI, υπό τον όρο ότι δεν θα συναντηθούν ποτέ πρόσωπο με πρόσωπο. Οπως δήλωσε αργότερα ο Μέιχιου, «μιλήσαμε στο τηλέφωνο και μου είπε: σου το ζήχηοα αυτό διότι, αν δεις πώς ζω και σε τι κατάσταση έχω φέρει τον εαυτό μου, δεν θα συνεργαζόσουν ποτέ μαζί μου και δεν θα με εκπροσωπούσες πουθενά"».

Από το 1956 και μετά βυθίστηκε στα ναρκωτικά. Ζούσε σαν άστεγος μέσα σε μια κρεβατοκάμαρα κλεισμένη από παντού ώστε να μην μπαίνει φως, έβλεπε ταινίες παθητικά, έπαιρνε χάπια, έκανε ενέσεις και έπιανε τα πόμολα χρησιμοποιώντας δεκάδες μαντίλια. Ακόμη και αυτό όμως δεν έφτανε: όταν εξωτερικοί συνεργάτες πήγαιναν να παραλάβουν την επιταγή της αμοιβής τους, δεν εισέρχονταν στο κεντρικό κτίριο της εταιρείας, αλλά τους έριχναν την επιταγή από το παράθυρο. Πολλοί ήταν εκείνοι που αναρωτήθηκαν τότε αν ο Χιουζ ήταν ακόμα ζωντανός.

Το 1966 πούλησε τις μετοχές που είχε στην TWA, με αποτέλεσμα να γίνει ο πιο πλούσιος άνθρωπος στην Αμερική. Ο επόμενος σταθμός του ήταν το Λας Βέγκας, όπου είχε από πολύ καιρό επενδύσει σε τεράστιες εκτάσεις γης και, όπως λένε σήμερα, ο Χιουζ έκανε το Βέγκας αυτό που είναι σήμερα. Σε μία περίπτωση, αγόρασε ολόκληρο ξενοδοχείο για να μπορεί να είναι μόνος ένοικος αυτός. Επίσης, αγόρασε τηλεοπτικό σταθμό δίνοντας εντολές για το τι ταινίες θα παίζουν που έπρεπε πάντα να είναι οι αγαπημένες του. Ταυτόχρονα, διοικούσε όλη την υπόλοιπη αυτοκρατορία του, με τους συνεργάτες του να λαμβάνουν εντολές να στηθούν μέσα σε συγκεκριμένους τηλεφωνικούς θαλάμους στη μέση του πουθενά και να περιμένουν τηλεφώνημα τον για οδηγίες. Συχνά, το τηλέφωνο χτυπούσε έπειτα από έξι ολόκληρες ώρες τυραννικής πλήξης και αναμονής.

Όπως ήταν αναμενόμενο, το Δεκέμβριο του 1970 η Τζιν Πίτερς τον χώρισε, λέγοντας ότι είναι «ψυχωτικός, ανίκανος για ανθρώπινα συναισθήματα». Λίγο αργότερα, ο Χιουζ εξαφανίστηκε πάλι. Κάποιοι είπαν ότι ίσως απήχθει αλλά εντοπίστηκε στις Μπαχάμες. Απέλυσε τον Μέιχιου και ανέθεσε τη διοίκηση των επιχειρήσεων του σε μια ομάδα Μορμόνων, τους οποίους εμπιστευόταν τυφλά, μολονότι δεν ήταν μέλος τους. Οι φήμες λένε ότι από αυτό το σημείο και μετά ο Χιουζ έγινε ουσιαστικά αιχμάλωτος μιας μαφίας Μορμόνων, οι οποίοι του χορηγούσαν τα ναρκωτικά, γι' αυτό και ήταν απόλυτα εξαρτημένος από αυτούς.

Στις 5 Απριλίου 1976, το νοσοκομείο του Χιούστον έλαβε την πληροφορία ότι θα μεταφερόταν από το αεροδρόμιο ένας επιβάτης πτήσης ονόματι Τζον Κόνοβερ, ο οποίος πέθανε στον αέρα. Μέσα σε απόλυτη μυστικότητα, η σορός του άτυχου επιβάτη εστάλη στο νεκροτομείο του νοσοκομείου. Αργότερα, έγινε γνωστό ότι επρόκειτο για τη σορό του Χάουαρντ Χιουζ. Αυτός ήταν ο φυσικός θάνατος ενός αφύσικου ανθρώπου, ο οποίος άφησε πίσω του τεράστια περιουσία και πολλές επιχειρήσεις. Μεταξύ των δραστηριοτήτων του Χιουζ υπήρξε και ένα φιλανθρωπικό ίδρυμα που είναι σήμερα η μεγάλη του κληρονομιά: το 1953 είχε μεταβιβάσει όλες του τις μετοχές από τη Hughes Aircraft Company στο Howard Hughes Medical Institute, το οποίο είχε στόχο την προώθηση και την ανακάλυψη θεραπειών διάφορων νόσων καθώς και της ιατρικής και βιολογικής έρευνας. Το Ινστιτούτο συνέχιζει τις εργασίες του. Μάλιστα, βγήκε ενισχυμένο από ένα «ντιλ» το 1985: τότε, οι υπεύθυνοι του ινστιτούτου πούλησαν τη Hughes Aircraft στην General Motors έναντι 5,2 δια δολαρίων...

Μεγάλο ζήτημα δημιουργήθηκε με τη διαθήκη του (την περίφημη «Μορμονική Διαθήκη», καθώς βρέθηκε σε ένα γραφείο της Εκκλησίας των Μορμόνων στο Σολτ Λέικ Σίτι). Σύμφωνα με αυτήν, 156 εκατομμύρια δολάρια άφηνε στον πρώτο του ξάδελφο, άλλα 156 μοιράζονταν οι δύο σύζυγοι του, Ελα Ράις και Τζιν Πιτερς, 1 δισ. 56 εκατομμύρια δολάρια πέρασαν σε διάφορα φιλανθρωπικά ιδρύματα (τα 625 εκατομμύρια πήγαν στο Howard Hughes Medical Institute), ενώ άφησε 156 εκατομμύρια σε έναν ιδιοκτήτη βενζινάδικου. Γιατί; Το εξήγησε ο ίδιος: ένα απόγευμα του Δεκεμβρίου του 1967, ο βενζίνας εντόπισε έναν άστεγο γέρο σε άθλια κατάσταση σε μια εθνική οδό, 240 χιλιόμετρα από το Λας Βέγκας. Ο γέρος έκανε οτοστόπ, ο βενζίνας τον πήρε και, όταν τον ρώτησε ποιος είναι, είπε: «Είμαι ο Χάουαρντ Χιουζ». Ωστόσο, το ομοσπονδιακό δικαστήριο της Νεβάδα κήρυξε πλαστή τη Μορμονική Διαθήκη, έπειτα από μια δίκη επτά μηνών. Η αξίας 2,5 δις δολαρίων ακίνητη περιουσία του Χιουζ μοιράστηκε σε 22 ξαδέλφια του, ένας έκ των οποίων είναι μέτοχος στο Howard Hughes Medical Institute. Ο βενζίνας δεν πήρε τίποτα.

Από τι όμως πέθανε ο Χάουαρντ Χιουζ; Η επίσημη αιτία τον θανάτου του ήταν νεφρική ανεπάρκεια, οι γιατροί που πραγματοποίησαν τη νεκροψία πάντως έμειναν ενεοί με όσα ανακάλυψαν: το πτώμα ζύγιζε 42 κιλά, ήταν απίστευτα αφυδατωμένο και πέρα από τα απομεινάρια της σύφιλης, βρήκαν τρομακτικές κακώσεις στα οστά, ειδικά στο κεφάλι, τέτοιες που, όπως ειπώθηκε, ήταν θαύμα που έφτασε τα 71. Επιπλέον, μέσα στα χέρια του εντοπίστηκαν πέντε σπασμένες βελόνες από γυαλί...

Τουλάχιστον, πέθανε όπως θα το ήθελε: στον αέρα, μέσα σε αεροπλάνο. Τέσσερα χρόνια πριν, το 1972, με όσες δυνάμεις του είχαν απομείνει, είχε φροντίσει να πιλοτάρει μόνος για τελευταία φορά. Ήταν μια ολιγόωρη πτήση πάνω από το Λονδίνο. Ο Χιουζ κάθισε στα χειριστήρια και πιλοτάρισε το αεροπλάνο ολόγυμνος. 

BHMagazino