Θοδωρή Αντωνόπουλου : «Μένουμε Βαλκάνια»

«Μένουμε Βαλκάνια»

Η χτεσινή «φιλοευρωπαϊκή» συγκέντρωση, παρότι σχετικά πετυχημένη, δεν κατάφερε να αποκρύψει το δομικό πρόβλημα της αντιπολίτευσης – αντίθετα το επιβεβαίωσε

Το μεγαλύτερο πρόβλημα της αντιπολίτευσης κι όχι μόνο της αξιωματικής είναι ότι δυστυχώς παραείναι συντηρητική, παλιομοδίτικη και «βλάχα» επαρχιώτισσα για να καμώνεται την Ευρωπαία.

Αλλά αλήθεια, ποια ακριβώς Ευρώπη ευαγγελίζονταν οι χτεσινοί διαδηλωτές; Την Ευρώπη του Αδώνιδος, του Φορτσάκη, του Δένδια, του Κικίλια, της Βούλτεψη και όλου αυτού του θιάσου σκιών που συγκρότησε την αυταρχικότερη, αντιδημοκρατικότερη και πλέον σκοταδιστική μεταπολιτευτική κυβέρνηση;

Από τον Θοδωρή Αντωνόπουλο

Ήταν αναμφίβολα μια συγκέντρωση μεγάλη (τύπου καμια δεκαριά χιλιάδες κόσμος δηλαδή, μην τρελαθούμε κιόλας), καλά οργανωμένη και προετοιμασμένη – εμφανής η διαφορά με αντίστοιχη προ καιρού που εξελίχθηκε σε φιάσκο, αφού ζήτημα αν είχε μαζέψει εκατό άτομα. Ήταν επίσης η πρώτη, ουσιαστικά, αντιπολιτευτική συγκέντρωση, η πρώτη απόπειρα «επίδειξης δύναμης» από τις συνιστώσες του λεγόμενου «Μετώπου της Λογικής» (ΝΔ βασικά αλλά και από ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι, κάποιοι σκόρπιοι κεντρώοι και φιλελεύθεροι, διάφοροι περίεργοι κ.λπ.), που ως βεβαίως αναμενόταν προβλήθηκε με τον πρέποντα ενθουσιασμό από τα μεγάλα κανάλια - Σκάι και Mega που είδα βιώνανε πολλαπλούς οργασμούς – καθώς και τα αντίστοιχα εκδοτικά συγκροτήματα (ήταν π.χ. από τα λίγα «ξεκλείδωτα» ρεπορτάζ στην ιστοσελίδα των Νέων). 

Σημαίες ελληνικές και της ΕΕ, σφυρίχτρες, «όχι στη σταλινοποίηση», «ναι στην επιχειρηματικότητα», «όχι στο πελατειακό κράτος», «μένουμε Ευρώ», «όχι στους εθνικούς τραμπούκους», «Στρατούλη-Λαφαζάνη και κάθε παλαβέ / από την Ευρώπη δεν θα μας βγάλετε ποτέ», «ναι στα μέτρα Γιούνγκερ» ήταν μερικά από τα συνθήματα στα "φωτοτυπημένα" χαρτόνια και πλακάτ, «Ελλάς-Ευρώπη-Δημοκρατία» η «ιαχή» που δονούσε κάθε τόσο την πλατεία σε ένα κάλεσμα που πράγματι συναγωνίστηκε αρκετά επάξια σε όγκο και παλμό εκείνο της Αριστερής Πλατφόρμας και των λοιπών ριζοσπαστών του Σύριζα την προηγούμενη μέρα με σύνθημα «Παίρνουμε τη διαπραγμάτευση στα χέρια μας». Με ΜΑΤ και κάγκελα απόντα, οι διαδηλωτές δεν δίστασαν να κάνουν κανονική κατάληψη στον προαύλιο χώρο και το περιστύλιο ακόμα της βουλής, άσχετα που οι ίδιοι άνθρωποι διαρρήγνυαν τα επώνυμα ιμάτιά τους όταν αντιεξουσιαστές είχαν πρόσφατα προβεί σε αντίστοιχες ενέργειες, άσχετα που όποιος τολμούσε να διανοηθεί κάτι τέτοιο επί Σαμαροβενιζέλων κατέληγε σούμπιτος στα μπουντρούμια της ΓΑΔΑ με μίνιμουμ σπασμένο κεφάλι και σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα από το «νέφος» των δακρυγόνων-ασφυξιογόνων.

Αλλά αλήθεια, ποια ακριβώς Ευρώπη ευαγγελίζονταν οι χτεσινοί διαδηλωτές; Την Ευρώπη του Αδώνιδος, του Φορτσάκη, του Δένδια, του Κικίλια, της Βούλτεψη και όλου αυτού του θιάσου σκιών που συγκρότησε την αυταρχικότερη, αντιδημοκρατικότερη και πλέον σκοταδιστική μεταπολιτευτική κυβέρνηση; Γιατί αυτοί ήταν που έδωσαν το «στίγμα» της χτεσινής συγκέντρωσης. Αυτοί και κάτι καθώς πρέπει κύριοι και κυρίες προνομιούχων βορείων και νοτίων προαστίων, κάτι καλοστεκούμενοι νοικοκυραίοι (από αυτούς που αύριο-μεθαύριο θα βγουν με κατσαρόλες) και κάτι «φλωρέ» κολεγιόπαιδα. Που δεν ευαρεστήθηκαν καν να μας ενημερώσουν πόσες και ποιες παραπάνω θυσίες θα ήταν άραγε διατεθειμένοι να κάνουν οι ίδιοι προκειμένου να μείνουμε στην Ευρώπη που οραματίζονται. Ο κόσμος της εργασίας, οι μη προνομιούχοι, οι μη έχοντες, οι αναξιοπαθούντες, οι άνεργοι, οι απελπισμένοι ήταν θεαματικά απόντες από την κινητοποίηση αυτή και αυτό είναι το πρώτο μεγάλο πρόβλημα της αντιπολίτευσης: Δεν έχει καταφέρει – ούτε καν προσπαθήσει ικανοποιητικά - να πείσει αυτή την «κρίσιμη μάζα» γιατί θα πρέπει να υπομένει στωικά και τις πλέον εξωφρενικές απαιτήσεις των θεσμών και πόσο αξίζει τελικά η πάση θυσία παραμονή στο Ευρώ. Δεν την έχει πείσει καν ότι κατανοεί και συμμερίζεται την κατάστασή της. Ειδικά αυτό το «πάση θυσία» αδυνατεί να το εξηγήσει επαρκώς, γι΄αυτό άλλωστε κι απώλεσε την εξουσία.

«Τι μας λες τώρα, δεν έχει ακραίους η άλλη πλευρά; Είναι λιγότερο γραφικοί οι κυβερνητικοί ΑΝΕΛ ή κάποιες συριζέικες συνιστώσες; Ως αντιμνημονιακή δεν χαρακτηρίζεται ακόμα και η Χρυσή Αυγή;», ακούω. Και θα συμφωνήσω, εν μέρει, με τη διαφορά ότι αφενός οι «γραφικοί» της άλλης πλευράς δεν είναι ο κανόνας κι αφετέρου είναι γνωστό ποιοι, πώς και γιατί πάσχιζαν να εντάξουν τη ΧΑ στο κοινοβουλευτικό παιχνίδι ενόσω ακόμα τα «τάγματα εφόδου» της τραμπούκιζαν μετανάστες και πολιτικούς της αντίπαλους με τη «διακριτική ανοχή» της ΕΛΑΣ.

Αυτό είναι το δεύτερο – και μεγαλύτερο – πρόβλημα της αντιπολίτευσης κι όχι μόνο της αξιωματικής. Ότι δυστυχώς παραείναι συντηρητική, παλιομοδίτικη και «βλάχα» επαρχιώτισσα για να καμώνεται την Ευρωπαία. Δεν διαθέτει καν - πλην ελαχίστων εξαιρέσεων - τα «πεφωτισμένα» εκείνα στελέχη που θα έκαναν τη διαφορά, που θα της προσέδιδαν έναν πιο σύγχρονο, κοσμοπολίτικο και πολιτικά φιλελεύθερο χαρακτήρα. Παραμένει δηλαδή φανατικά «Βαλκάνια» στη χειρότερη εκδοχή τους. Και το οξύμωρο γι' αυτή είναι ότι πιο «Ευρωπαίοι» – δηλαδή πιο ανοιχτοί, μοντέρνοι, προοδευτικοί κι ελευθερόφρονες φαντάζουν οι επικριτές της ευρωπαϊκής ιδέας (όπως έχει εξελιχθεί στις μέρες μας, τουλάχιστον) από ό,τι οι αυτοαποκαλούμενοι υπερασπιστές της.

Πηγή: www.lifo.gr