Τ. ΚΑΤΣΙΜΑΡΔΟΣ : Το υπαρκτό δίλημμα

Το υπαρκτό δίλημμα

 

Καθώς γράφονται αυτές οι γραμμές η συμφωνία με τους εταίρους-δανειστές βρίσκεται στον «αέρα». Ούτε η ύπαρξή της, ούτε η τελική μορφή της, ούτε το πρόσημό της έχουν κλειδώσει. Aλλωστε, η διαδικασία μέχρι να επικυρωθεί από έξι κοινοβούλια μελών-κρατών της Eυρωζώνης ακόμη δεν έχει ξεκινήσει. Το απροσδόκητο ενεδρεύει. Είτε τυχαία είτε και μεθοδευμένα ως στρατηγική επιλογή των ευρω-κυρίαρχων. Στο μεταξύ, εκείνο που θα τη σφραγίσει, τελικά, είναι ομιχλώδες. Ο λόγος, βεβαίως, για το δημόσιο χρέος. Η στάση της Γερμανίας επί του προκειμένου έχει περάσει στη... μεταφυσική: δεν είναι βιώσιμο, απαγορεύεται να «κουρευτεί», αλλά... αντιμετωπίζεται με αύξησή του (νέο δάνειο)!

Η πρόταση για συμφωνία, χωρίς συγκεκριμένη, δρομολογημένη και δεσμευτική ρύθμισή του σε ανώτατο επίπεδο, δεν αντέχει στην κριτική. Ανεξαρτήτως, όμως, της καταληκτικής συμφωνίας, στον πυκνό χρόνο που μεσολάβησε από το δημοψήφισμα έως σήμερα, αναδείχτηκε ότι το πραγματικό δίλημμα το οποίο επιβλήθηκε εκ των πραγμάτων στη χώρα δεν ήταν συμφωνία ή Grexit. Αλλά συμφωνία ή διάλυση της κοινωνίας (και του κράτους), όπως εύστοχα το περιέγραψε και ο πρωθυπουργός μιλώντας στην Κοινοβουλευτική Ομάδα του κόμματός του. Με ευθύνη και της κυβέρνησης, ας προστεθεί εδώ, η οποία δεν είχε τη λαϊκή εντολή, αλλά επίσης τη θέληση ή τη δυνατότητα να διερευνήσει - προετοιμάσει δρόμο ρήξης. Από τη στιγμή που εγκλωβίστηκε στο «ευρώ πάση θυσία» -τη νέα «μεγάλη ιδέα» του παλαιοκομματισμού- η νίκη της ευρωπαϊκής ολιγαρχίας ήταν προδιαγεγραμμένη.

Παρ' όλα αυτά οι σκληρές μάχες της πεντάμηνης διαπραγμάτευσης κάθε άλλο παρά χαμένες ήταν. Δεν είναι του παρόντος η απαρίθμηση των θετικών πτυχών και τα «ξυπνητήρια» που χτύπησαν στην Ευρώπη. Ξεχωρίζουν δύο, που αξίζει να μνημονευθούν στο καταθλιπτικό κλίμα των τελευταίων ημερών:

• Απέτυχαν τα σχέδια για νέα Ιουλιανά και ανατροπή της νόμιμης κυβέρνησης. Το δημοψήφισμα αντίστασης της μεγάλης πλειονότητας του λαού ανέτρεψε τα πολλαπλά αντιδημοκρατικά σενάρια.

• Εμφανίστηκε στο τραπέζι μια επώδυνη και ασύμβατη με τους αρχικούς προγραμματισμούς της κυβέρνησης συμφωνία. Αλλά βελτιωμένη τόσο αυτή καθεαυτή, όσο και εν δυνάμει, σε σχέση με το προ-δημοψηφισματικό τελεσίγραφο των θεσμών.

Η συνέχεια εξαρτάται από την κυβέρνηση, η οποία καλείται, απαλλαγμένη από τη θηλιά της οικονομικής ασφυξίας, να πάρει και να ασκήσει, επιτέλους, εξουσία. Να αντέξει στις επόμενες μάχες και την επικείμενη πολιορκία, δίνοντας ευκρινώς το στίγμα ότι βαδίζει με τον κόσμο της εργασίας. Απ' αυτό θα κριθεί κι όχι από ψοφοδεή μέτωπα..

http://www.ethnos.gr/article.asp?catid=28326&subid=2&pubid=64217028