Πως πέταξε με αεροπλάνο ο διεθνούς φήμης Έλληνας μουσικός Βαγγέλης Παπαθανασίου

Πως πέταξε με αεροπλάνο ο διεθνούς φήμης Έλληνας μουσικός Βαγγέλης Παπαθανασίου

Γράφει ο Σπύρος Χωραφάς,

συνιαξιούχος πιλότος Ο.Α

και πρώην Πρόεδρος της ΕΧΠΑ

Όπως είναι γνωστό ο μεγάλος Έλληνας μουσουργός δεν έμπαινε σε αεροπλάνο γι' αυτό δεν πήγε και στην Αμερική για να παραλάβει το βραβείο OSCAR που του απενεμήθη.

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1982 εκτελούσα την πτήση Ο.Α. 259/260 Αθήνα -Λονδίνο- Αθήνα. Η διαδρομή από Αθήνα για Λονδίνο ήταν μία συνηθισμένη πτήση, με ελαφρές αναταράξεις κατά διαστήματα και σποραδικές καταιγίδες. Φθάσαμε στο Λονδίνο αισίως και μετά την αποβίβαση πήγα να κάνω τα σχετικά ψώνια (περιοδικά, σοκολάτες κλπ).

Όταν επέστρεφα για να πάω στο αεροπλάνο, πέρασα από την αίθουσα των επιβατών, αλλά η αίθουσα ήταν κενή γιατί είχε ήδη γίνει η επιβίβαση. Στην αίθουσα όμως ήταν ο αεροσταθμάρχης με έναν κύριο και μία κυρία. Με συστήνει λέγοντας. Ο κύριος Παπαθανασίου και η κυρία Δοξιάδη  (η κόρη του γνωστού αρχιτέκτονα).

Μου λέγει λοιπόν ο αεροσταθμάρχης. Καπετάνιε ο κ. Παπαθανασίου δεν αποφασίζει να επιβιβασθεί διότι φοβάται το αεροπλάνο. Τότε συνειδητοποίησα ότι αυτός ο κύριος ήταν ο μεγάλος μουσουργός Βαγγέλης Παπαθανασίου Απευθύνομαι σ' αυτόν και του λέω ότι δεν μπορεί αυτό να είναι αλήθεια.

Με ρωτά πάλι ο αεροσταθμάρχης πώς είναι ο καιρός διαδρομής και του λέω αρκετά καλός. Λέω λοιπόν στον κ. Παπαθανασίου. Δεν θέλω να σας πιέσω να πετάξετε αλλά θα ήθελα να σας προτείνω να πάμε μαζί στο αεροπλάνο για να το δείτε και από πολύ κοντά. Τον πείθω και πάμε όλοι μαζί στο αεροπλάνο. Του λέω για κοιτάξτε τι ωραίο που είναι, τον πάω κοντά στο κινητήρα και του κάνω ένα γύρο από το σκάφος. Μετά του λέω,. Μιας και φθάσαμε έως εδώ θα ήθελα να ανεβούμε επάνω για να δείτε και το εσωτερικό του. Πράγματι ανεβαίνουμε επάνω και του λέω. Κοιτάξτε προς τα πίσω και εμπρός. Απ' ότι βλέπετε είναι γεμάτο με νέους γέρους και παιδιά. Αλλά τώρα θέλω να σας δείξω και το πιλοτήριο για να έχετε μια πλήρη και σαφή εικόνα.

Πάμε στο πιλοτήριο και τον καθίζω στο κάθισμα που είναι πίσω από τον Κυβερνήτη. Παρακολουθούσε τις συνομιλίες που είχε ο πύργος ελέγχου με τα άλλα αεροσκάφη και όλη τη διαδικασία προετοιμασίας. Μετά τις υπογραφές μου στο LOG ΒΟΟΚ που μου έφερε ο μηχανικός εδάφους και LOAD SΗΕΕΤ του αεροσταθμού, δίνω εντολή να κλείσουν οι πόρτες και παίρνουμε άδεια για εκκίνηση, η οποία μας δίδεται μαζί με τη διαδικασία μετά την απογείωση και το σχέδιο πτήσεως. Τότε του λέω. Τώρα θα εκκινήσουμε τους κινητήρες και εν συνεχεία θα τροχοδρομήσουμε για να πάμε στο διάδρομο απογειώσεως. Θέλω να παρακολουθήσετε και αυτή τη διαδικασία και όποτε αισθανθείτε άσχημα εγώ θα γυρίσω πίσω να σας αποβιβάσω.

Φθάνουμε στην αρχή του διαδρόμου και παίρνω άδεια απογείωσης. Του λέω τώρα πήραμε άδεια για απογείωση και δεν μπορώ να γυρίσω πίσω ,διότι είναι πολλά αεροπλάνα πίσω μας. Καλό θα είναι άλλωστε να δείτε και την απογείωση και είμαι βέβαιος ότι θα σας εντυπωσιάσει.

Απογειωθήκαμε και αφού παρακολούθησε όλη την διαδικασία αναχωρήσεως και την επικοινωνία που είχαμε με τα διάφορα κέντρα ελέγχου, όταν φθάσαμε επάνω από το Παρίσι, τότε του λέω ότι σας έχω κρατήσει θέση στη πρώτη θέση, πηγαίνετε στη θέση σας γιατί σε λίγο θα αρχίσει το σερβίρισμα και όποτε θέλετε ελάτε χωρίς άδεια.

Η διαδρομή της επιστροφής δεν ήταν τόσο καλή όπως πριν. Δεν υπήρχαν αναταράξεις αλλά επάνω από τη βόρειο Ιταλία και ειδικά επάνω από τη Γένοβα ήταν γεμάτο καταιγίδες και για να μη φοβηθεί άλλαξα σχέδιο πτήσεως το οποίο έτσι και αλλιώς θα έκανα και αντί να ακολουθήσω την πτήση κατά μήκος της δυτικής Ιταλίας πήγα μέσω Φλωρεντίας -Αγκόνα Πρίντιζι-Κέρκυρα που ο καιρός ήταν πολύ καλλίτερος, αλλά το κοντρόλ του Μιλάνου μου ζήτησε να αλλάξω ύψος (υψηλότερα).

Το παράξενο είναι, ότι όταν ήλθε στο πιλοτήριο εκτός του ότι ήταν ενθουσιασμένος μου είπε, ότι κατάλαβε ότι αλλάξαμε ύψος. Βέβαια περιττό να πω ότι παρακολούθησε και τη διαδικασία προσέγγισης και της προσγείωσης. Μετά την αποβίβαση του τον περίμεναν φίλοι και δημοσιογράφοι και δήλωσε ότι ο καπετάνιος κ Χωραφάς μου έδωσε με την επιμονή του το βάπτισμα του αέρος και τον ευχαριστώ πολύ και θα πετάω πάντα μαζί του.

Σε δεξίωση που έκανε στο συγκρότημα του Δοξιάδη στο Πόρτο Ράφτη κάλεσε και εμένα συστήνοντας με σε όλους τους καλεσμένους. Στις 29 Σεπτεμβρίου αναχώρησε αλλά δεν τον πήγα εγώ, απλά τον συνόδεψα έως το αεροπλάνο.

'Τα δικά μας φτερά"