Τον γύρο
του διαδικτύου κάνει τις τελευταίες ώρες , ένα έγγραφο - μαρτυρία
διπλωματικού υπαλλήλου σύμφωνα με τον οποίο ο Κωνσταντίνος Καραμανλής
και ο Κωνσταντίνος Τσαλδάρης συμπεριλαμβάνονταν σε λίστα πρακτόρων των
ναζί κατά την κατοχή.
Το έγγραφο (Σημ. kgrek: Στην πραγματικότητα δεν πρόκειται για ένα έγγραφο αλλά για 83! http://www.foia.cia.gov/search/site/max%20merten) δόθηκε στη δημοσιότητα από την επίσημη ιστοσελίδα της CIA κι
έχει ημερομηνία 16 Σεπτεμβρίου 1962. Σύμφωνα με το έγγραφο, όσοι
αναγράφονται στη λίστα - η οποία ωστόσο δεν περιλαμβάνεται στο απόρρητο
έγγραφο- ήταν συνεργάτες του Μαξ Μέρτεν, ο οποίος ευθύνεται για τη σφαγή
της εβραικής κοινότητας της Θεσσαλονίκης. (εδώ σε πακέτο ενωμένα τα 83 έγγραφα από τον στο http://bit.ly/1MXzwo8).
Σύμφωνα με το
έγγραφο, ο τότε σύμβουλος της πρεσβείας Ιωάννης Μοσχόπουλος, αποκάλυψε
πως κατά τη δίκη στο Ισραήλ του ναζί και υπεύθυνου για τις δολοφονίες
εκατομμυρίων Εβραίων Άντολφ Άιχμαν, παρουσιάστηκε έγγραφο, μεταξύ των
στοιχείων, με ένα πίνακα των ναζί στον οποίον αναγράφονταν οι συνεργάτες
- πράκτορές τους στην Ελλάδα.
Ανατρέχοντας λίγο στα ιστορικά στοιχεία, φτάνουμε στον Φεβρουάριο του
1958, οπότε και ξεκινά η δίκη Μέρτεν στο Ειδικό Στρατοδικείο Εγκληματιών
Πολέμου της Αθήνας. Στον Μέρτεν επιβάλλεται ποινή φυλάκισης 25 ετών
κατά συγχώνευση. Οι Γερμανοί πιέζουν για την αποφυλάκιση Μέρτεν αλλά
βρίσκουν τον Καραμανλή διστακτικό, καθώς την ίδια περίοδο είναι
προφυλακισμένος ο Μανώλης Γλέζος (θύμα πολιτικής δίωξης) και θα
πυροδοτούσε αντιδράσεις.
Τον Νοέμβριο του 1958, οι Καραμανλής και
Αβέρωφ, σε ταξίδι τους στη Βόννη, από το οποίο αναμένουν πιστώσεις από
την γερμανική κυβέρνηση για έργα υποδομής, τους ζητείται να σταματήσει η
δίωξη των εγκληματιών πολέμου στην Ελλάδα. Πράγμα το οποίο σήμαινε πως
παράγοντες της οικονομικής και πολιτικής ζωής της Δυτικής Γερμανίας που
βαρύνονταν με εγκλήματα ή είχαν εντάλματα για την κατοχική δράση τους
στην Ελλάδα να απαλλαγούν.
Τον Ιανουάριο του 1959 η κυβέρνηση
Καραμανλή εισάγει στη Βουλή και ψηφίζει νόμο «περί αναστολής διώξεως
εγκληματιών πολέμου», με τη δικαιολογία ότι «πρέπει να παραμεριστούν τα
εμπόδια δια την ανάπτυξιν των σχέσεών μας με τη Δυτική Γερμανία», όπως
δήλωσε ο Υπουργός Δικαιοσύνης Κωνσταντίνος Καλλίας. Επιπλέον, τον
Αύγουστο του 1959, με τον νόμο 4016, η κυβέρνηση τροποποίησε τη σχετική
νομοθεσία (ν.δ. 3933/1959), με αποτέλεσμα να «αναστέλλεται αυτοδικαίως
πάσα δίωξις γερμανών υπηκόων φερομένων ως εγκληματιών πολέμου, καθώς και
η εκτέλεσις πάσης ποινής ή το υπόλοιπον ταύτης. Αντίγραφα των
δικογραφιών αποστέλλονται εις τας γερμανικάς αρχάς».
Με βάση τη
διάταξη αυτή, ο Μαξ Μέρτεν αποφυλακίστηκε στις 5 Νοεμβρίου1959 και
απελάθηκε στη Γερμανία, με την προϋπόθεση να εκτίσει εκεί την ποινή του.
Όμως, τα γερμανικά δικαστήρια τον απάλλαξαν πλήρως, ελλείψει
αποδεικτικών στοιχείων.
Στις 28 Σεπτεμβρίου 1960, τα γερμανικά
έντυπα «Ηχώ του Αμβούργου» και «Ντερ Σπίγκελ» δημοσιεύουν αποσπάσματα
της κατάθεσής του στις γερμανικές αρχές και προκαλούν κύμα αντιδράσεων
στην Αθήνα. Ο Μέρτεν ισχυριζόταν ότι ο πρωθυπουργός Κωνσταντίνος
Καραμανλής, ο υπουργός Εσωτερικών και εξ απορρήτων του Δημήτριος (Τάκος)
Μακρής, η σύζυγός του Δοξούλα το γένος Λεοντίδη και ο Υφυπουργός
Εθνικής Άμυνας Γεώργιος Θεμελής υπήρξαν συνεργάτες των Γερμανών. Η
ελληνική κυβέρνηση διαψεύδει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο τον Μέρτεν,
το ίδιο και η γερμανική.
Η υπόθεση, η οποία έσκασε σαν κεραυνός
εν αιθρία, έχει ωστόσο ορισμένες σημαντικές παραλείψεις, ανάμεσα στις
οποίες η απουσία παραλήπτη, η μη επισύναψη του πίνακα των επίμαχων
ονομάτων αλλά και το γεγονός πως βασίζεται σε μαρτυρία τρίτου.
με πληροφορίες από το sansimera.gr
http://www.thepressproject.gr/article/83648/Eggrafo-mustirio-tis-CIA-emplekei-Karamanli-kai-Tsaldari-me-tous-nazi
Μερικές
παραπέρα σκέψεις
Στον απόηχο αυτής της ιστορίας ας δώσουμε κάποια
συμπληρωματικά σχόλια από ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε πριν 5 χρόνια στο
ιστολόγιο "Το κουτί της Πανδώρας"
Η Γερμανία ευθύνεται σε μεγάλο βαθμό για την
ελληνική οικονομία. Τα γερμανικά
στρατεύματα κατά τον Β Παγκόσμιο Πόλεμο, σκότωσαν έλληνες, κατέκαψαν την Ελλάδα
και κατέκλεψαν περιουσίες και τα αποθέματα χρυσού της χώρας. Αρκεί βέβαια να
μην ξεχνάμε πόσο ευθύνονται οι έλληνες και οι ελληνικές κυβερνήσεις.
Η Ελλάδα είναι η μοναδική χώρα που δεν διεκδίκησε πολεμικές αποζημιώσεις, αλλά γι
αυτό δεν φταίνε μόνο οι Γερμανοί. Το
μεταπολεμικό ελληνικό κράτος, αυτό που
δημιουργήθηκε (για να μην ξεχνάμε την
ιστορία) και από συνεργάτες των
Γερμανών, αρκετά ένοχο και πολύ περισσότερο δουλικό, υπερασπίζοντας ίσως τον
εαυτό του, τη φύση του, παραιτήθηκε κάθε διεκδίκησης. Η υπόθεση Μέρτενς, που
συγκλόνισε την Ελλάδα τη δεκαετία του 60, είναι μια παλιά ιστορία αρκετά
επεξηγηματική.
Ο Μέρτενς, οι αποζημιώσεις
και ο Καραμανλής
Τον Μάιο του 1957, ο Μαξ Μέρτενς, ο χασάπης της Θεσσαλονίκης, ο ναζί που ευθυνόταν για τον εκτοπισμό των Ελλήνων Εβραίων και την κλοπή των περιουσιών τους, επέστρεψε στην Ελλάδα σύμφωνα
με μια εκδοχή, για να αναζητήσει κομμάτι του θησαυρού των Εβραίων που είχε
βυθίσει με πλοίο στην Ελλάδα. Όπως και να έχει ήταν σίγουρος πάντως, για την φιλικότητα του
ελληνικού καθεστώτος. Καταζητούμενος από το 1947, ένοιωθε περιέργως αρκετά
ασφαλής στην χώρα που είχε κατακάψει. Εκείνη την εποχή μάλιστα ήταν στέλεχος
του γερμανικού υπουργείου Δικαιοσύνης και φίλος του καγκελάριου Αντενάουερ. Όμως
κάποιοι εβραίοι τον αναγνώρισαν και απαίτησαν την σύλληψή του. Αποτέλεσμα , ο
Μέρτενς πραγματικά συνελήφθη.
Τον Νοέμβριο του 1958 ο Κωνσταντίνος Καραμανλής με
τον Ευάγγελο Αβέρωφ επισκέπτονται
την Βόννη και ενδίδουν στις πιέσεις
του Αντενάουερ να μην διεκδικήσουν
πολεμικές αποζημιώσεις. Με την επιστροφή
τους στην Ελλάδα ο Καραμανλής περνά νόμος από την Βουλή για αναστολή της δίωξης εγκληματιών πολέμου. Ακόμη και οι Άγγλοι την
εποχή εκείνη κατηγορούν την ελληνική κυβέρνηση πως «αμνηστεύει εγκληματίες
πολέμου». Ο μοναδικός εγκληματίας πολέμου που έχουμε στην Ελλάδα εκείνη την
περίοδο είναι ο Μέρτενς. Ο νόμος αρχικώς τον εξαιρεί από την αμνήστευση αλλά λίγο αργότερα τροποποιείται ο νόμος (ν.δ.
3933/1959) και τον συμπεριλαμβάνει. Έτσι ενώ ο Μέρτενς καταδικάζεται σε 25 χρόνια κάθειρξης στέλνεται στη Γερμανία όπου και… απελευθερώνεται.
Η υποχωρητική συμπεριφορά
του Καραμανλή δεν έχει καμιά εμφανή εξήγηση. Κυβερνητικά στελέχη λένε πως
ευνοεί το κλίμα των καλών σχέσεων Ελλάδας Γερμανίας και την είσπραξη ενός
δανείου 200 περίπου εκατομμυρίων μάρκων. Αντί να διεκδικήσουμε δεκάδες
δισεκατομμύρια όπως είχαμε δικαίωμα, το βουλώνουμε με ένα δάνειο. Γιατί;
Κατά πολλούς η
εξήγηση είναι σε όσα είπε μόλις
απελευθερώθηκε ο ίδιος ο Μαξ
Μέρτενς. Με συνεντεύξεις του στη
Σπηγκελ και την Ηχώ του Αμβούργου
υποστήριξει πως κατά την κατοχή, συνεργάτες του ήταν μέλη της κυβέρνησης
Καραμανλή. Κατονομάζει μάλιστα συγκεκριμένα τον Κωνσταντίνο Καραμανλή. Σύμφωνα με τον Μέρτενς ο Καραμανλής είχε δώσει πληροφορίες ακόμη και για την ανατίναξη της γέφυρας του Γοργοπόταμου αλλά οι γερμανοί
δεν τον πίστεψαν. Κατοονομάζει επίσης τον Δημήτρη (Τάκο) Μακρή, υπουργό
εσωτερικών του Καραμανλή, τον Γεώργιο Θέμελη υφυπουργό Άμυνας και την Δοξούλα σύζυγο του Μακρή η οποία ήταν
γραμματέας του Μέρτεν και σύνδεσμος με τους πληροφοριοδότες.
Όπως είναι φυσικό οι συνεντεύξεις αναστατώνουν την πολιτική ζωή της χώρας. Η ΕΔΑ μιλά για προδότες που αντάλλαξαν την γερμανική σιωπή με υποχωρήσεις από τις
αποζημιώσεις και έτσι εξηγήθηκε και η σπουδή επίσκεψης του Καραμανλή στη Βόννη
και η απελευθέρωση του Μέρτενς.
Αποκαλύφθηκε πάντως πως
πραγματικά ο Μακρής την εποχή της
κατοχής διορίστηκε από τα γερμανικά στρατοδικεία ως «δικηγόρος» ελλήνων. Η γυναίκα του Δοξούλα ήταν
πραγματικά γραμματέας του Μέρτενς στη Θεσσαλονίκη και ο Θέμελης ήταν διορισμένος
από τους γερμανούς Νομάρχης. Για τον Καραμανλή δεν υπήρχαν στοιχεία παρά μόνο ο
τρόπος που έκλεισε την υπόθεση των ελληνικών διεκδικήσεων. Κανένας από τους
θιγόμενους δεν κατέφυγε στα γερμανικά δικαστήρια εναντίον του Μέρτενς.
Η ανώμαλη δεκαετία του 60
και βέβαια το μετεμφυλιοπολεμικό ελληνικό κράτος έθαψε την υπόθεση Μέρτενς. Στα άπαντα Καραμανλή, υπάρχει μόνο μια παράγραφος για την υπόθεση που έριξε την πιο σκοτεινή σκιά στην
προσωπική ιστορία του Καραμανλή.
Αυτή είναι μια εξήγηση που δόθηκε (ορθά ή εσφαλμένα) γιατί η
Ελλάδα δεν διεκδίκησε τις πολεμικές
αποζημιώσεις τότε. Όμως κανείς δεν μπορεί να καταλάβει βεβαίως γιατί όλες οι ελληνικές κυβερνήσεις όχι μόνο δεν ευνόησαν, αλλά σαμποτάρισαν
προσπάθειες ελλήνων πολιτών (κάτοικοι Διστόμου) να διεκδικήσουν τα δίκαιά τους με
βάση τους ευρωπαικούς νόμους.
Η απορία μας βέβαια αυτή
συνεχίζει να υπάρχει ακόμα και σήμερα που υφίσταται η πρώτη
"αριστερή" κυβέρνηση στην εξουσία..
Διαβάστε επίσης σχετικά με την υπόθεση την παλαιότερη ανάρτησή μας
ΜΑΞ ΜΕΡΤΕΝ : Ο ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΑΣ ΠΟΛΕΜΟΥ ΠΟΥ "ΞΕΦΥΓΕ"
http://boraeinai.blogspot.gr/2015/02/blog-post_2.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου