Dr. ΣΤΕΦΑΝΟΣ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟΣ : Νικήστε το λουμπάγκο

Νικήστε το λουμπάγκο

Τα μυστικά και οι τρόποι προφύλαξης για να μη... σας καθηλώσει στο κρεβάτι το νόσημα που εμφανίζεται συχνά.

Από τον Dr. ΣΤΕΦΑΝΟ ΚΑΡΑΓΙΑΝΝΟΠΟΥΛΟ

Καθηγητή Παθολογίας του Πανεπιστημίου Αθηνών

Το λουμπάγκο είναι η δεύτερη σε συχνότητα αιτία απουσίας από την εργασία μετά το κοινό κρυολόγημα. Είναι χρόνιο συχνά επαναλαμβανόμενο νόσημα που προκαλεί πόνο και εργασιακά προβλήματα, λόγω της «ακινησίας» που επιβάλλει, ιδιαίτερα σε άτομα μέσης ή τρίτης ηλικίας. Δεν σκοτώνει. Προκαλεί κινητική αναπηρία για μεγάλο ή όχι διάστημα και υποβαθμίζει την ποιότητα ζωής.

Η σπονδυλική στήλη του ανθρώπου αποτελείται από 33 ανεξάρτητους και «ασύνδετους» σπονδύλους, τοποθετημένους ο ένας πάνω στον άλλο. Η τεχνοδομή τους σκοπό έχει να καθίστα «ευκίνητη και ευλύγιστη» όλη την «κατασκευή». Ενώ ταυτόχρονα έχει την ικανότητα να σηκώνει μεγάλα βάρη καθώς το άτομο κινείται. Η φύση για να επιτύχει αυτό το μηχανολογικό επίτευγμα έχει τοποθετήσει μεταξύ των σπονδύλων ένα βιολογικό, ελαστικό, επίπεδο «μαξιλαράκι» από χόνδρο για να μειώνει την τριβή των σπονδύλων από τις μηχανικές φθορές που λογικά προκύπτουν.            

Αναλογιστείτε ότι οι κατώτεροι σπόνδυλοι «σηκώνουν» πάνω από 50-70 κιλά σωματικού βάρους, πριν αυτό διαμοιραστεί στα δύο πόδια από την ενηλικίωση μας μέχρι... θανάτου. Ταυτόχρονα, όταν σηκώνουμε βάρη ή , μεταφέρουμε δέματα, επιπροστίθενται άλλα 30-50 κιλά.

Το μηχανικό έργο της σπονδυλικής στήλης είναι πράγματι κολοσσιαίο αν αναλογιστούμε τα μεγέθη των: βαρών και τον αριθμό των δεκαετιών που αναγκάζεται να υποβαστάζει.

Το πρόβλημα (ή ευτύχημα) με το λουμπάγκο είναι ότι η κατάσταση υποτροπιάζει συχνά, αλλά αντίστοιχα υποχωρεί (αιφνιδίως και μαγικά) εξίσου συχνά. Η πλειονότητα των ασθενών βελτιώνεται σε 1 - 4 εβδομάδες και η υποχώρηση παραμένει για εβδομάδες ή μήνες, οπότε η όλη παράσταση επαναλαμβάνεται. Έτσι η αντιμετώπιση απαιτεί μακρόπνοο προγραμματισμό για να αποφεύγουμε τις εξάρσεις. Εδώ οι συμβουλές των ειδικών έχουν λιγότερη σημασία από τις προσωπικές παρατηρήσεις του ασθενούς. Πώς, δηλ., σηκώνουμε βάρη. Αυτά τα σηκώνουμε με «τα γόνατα και όχι με τη μέση». Πιάνουμε δηλ. τα βάρη ενώ λυγίζουμε τα γόνατα και σηκώνουμε το φορτίο ισιώνοντας προοδευτικά τα γόνατα, ενώ η σπονδυλική στήλη παραμένει πάντοτε ευθεία. Ουδέποτε κάμπτουμε τη μέση. Καθόμαστε σε καρέκλες με «μπράτσα» ώστε να διαμοιραζόμαστε τα βάρη των ώμων και των χεριών στα μπράτσα της καρέκλας. Σηκωνόμαστε από το κρεβάτι στρέφοντας στο ένα πλάι και μετά βοηθώντας με τα χέρια να ορθώνονται. Αντί να σηκώσουμε τα κιλά με το ένα χέρι, προτιμάμε να σηκώσουμε 5 κιλά από κάθε χέρι. Δεν «βιαζόμαστε» να σηκώσουμε κάτι βαρύ και μετά να μείνουμε «ακούνητοι» για κάμποσες μέρες.

Η νεότερη θεραπευτική έχει απαλλάξει τον ασθενή από τον μακροχρόνιο κλινοστατισμό, δηλ. παραμονή στο κρεβάτι, ακούνητος, για 2-3 εβδομάδες. Σήμερα παρατηρούμε ότι 1 -2 ημέρες κλινοστατισμός προσφέρει περισσότερα από τον ανάλογο των 7 ημερών. Η ψυχολογική συμμετοχή τόσο στην εμφάνιση της πάθησης όσο και στην ταχύτητα ανάρρωσης λαμβάνεται σοβαρά υπόψη.

Οι ορθοπεδικοί πάλι συνιστούν «μικροδΐσκεκτομή» δηλ. αφαίρεση της δισκοκήλης ή του ελεύθερου τμήματος του δίσκου. ·

Τv ΕΘΝΟΣ /ΥΓΕΙΑ