Ως ακέφαλο σώμα στο βάραθρο
Του ΜΙΧΑΗΛ ΣΤΥΛΙΑΝΟΥ
Ως
ακέφαλο σώμα (διεκδικούμενο από άδειες κεφαλές - και βουλιμικές
γαστέρες), η Ελλάδα δεν «έφθασε στο χείλος του γκρεμού», βρίσκεται στον
πυθμένα! Μόνο τυφλοί δεν το βλέπουν ή υποκρίνονται. Το κράτος καταρρέει, ως θεσμός προστασίας της
επικράτειας και της ζωής, της ασφάλειας και της περιουσίας των πολιτών.
Ξένοι «εταίροι»-ληστές του αποσπούν με τη βία ακίνητα περιουσιακά
στοιχεία, απαραίτητα για την επιβίωσή του, (αεροδρόμια, λιμάνια,
ενέργεια, πλουτοπαραγωγικές πηγές, επιχειρήσεις) και με τη δέσμευση,
επιπλέον, να πληρώνει τις υποχρεώσεις τους υπό την ξένη εκμετάλλευση.
Κατάσχουν εισπράξεις αναγκαίες για τη συντήρηση του πληθυσμού και επιπλέον μεταβάλλουν τη χώρα σε περίφρακτη Σπιναλόγκα (λοιμοκαθαρτήριο μουσουλμάνων μεταναστών), για την ανάσχεση του ρεύματος των φυγάδων -του δυτικογενούς Μαύρου Θανάτου- προς την «πολιτισμένη Ευρώπη». Η καγκελάριος των «εταίρων» συμφωνεί με τον εχθρό-«σύμμαχο» Ερντογάν τη μεταβολή του Αιγαίου σε θάλασσα νατοϊκής εντολής, όπου θα είναι εγκλωβισμένα εκατοντάδες ελληνικά νησιά, στην απαρχή διαμελισμού της εθνικής επικράτειας, ενώ Τσίπρας - Καμμένος καμαρώνουν… Η Ελλάδα θα πληρώσει μερίδιο και στα (αρχικά) 3,3 δισ. της προσφυγικής ομηρίας στον Ερντογάν και άλλα (πόσα;) για τη δαπάνη νατοϊκής κατάλυσης της κυριαρχίας της στο Αιγαίο!
Οι αμερικανοί σύμμαχοι, μετά τις δηλώσεις οικονομικής συμπαράστασης, μας έστειλαν την τριανδρία αρπακτικών, υπό τον πρώην υπουργό Πόλσον, για απεκδύσεις… Ακολούθησε δωδεκάδα αμερικανών τεχνοκρατών, που περιεργάζονται την επαρχία, στ' αχνάρια του Γερμανού Φούχτελ, για «να συμβουλεύσουν την κυβέρνηση και το ΔΝΤ», προφανώς, για την ταχύτερη απογύμνωση του πτώματος από τα τελευταία του τιμαλφή - κατά την κλασική αποστολή του υποτελούς Διεθνούς Ταμείου.
Και όλοι -σύμμαχοι, «εταίροι», εχθροί- βιάζονται να τελειώνουν, να θάψουν αυτό το πτώμα. Να παραμερισθεί αυτή η εκκρεμότητα, προτού εκραγεί το υπόγειο τοξικών της Deutsche Bank ή σκάσει η παγκόσμια φούσκα εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων. Και προτού διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση αρπακτικής ιδιοτέλειας από την ασυγκράτητη εισβολή εκατομμυρίων προσφύγων πολέμου και οικολογικής καταστροφής - με την ερημοποίηση της Αφρικής από πολυεθνικούς αγοραστές κυβερνήσεων και εξολοθρευτές καλλιεργειών, γαιών και πληθυσμών.
Να τελειώνουνε, συνοπτικά, μ' αυτήν την ελληνική εκκρεμότητα, προτού αρχίσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που είναι η συνήθης διέξοδος των απειλούμενων κραταιών και για τον οποίο πυρετωδώς οι «σύμμαχοι» ετοιμάζονται και προετοιμάζουν τη διεθνή κοινή γνώμη, με καταιγιστική προπαγάνδα ψευδολογίας και διαστρέβλωσης.
Έτσι, το κλασικό νανούρισμα «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» τώρα μας τέλειωσε. Ξυπνήσαμε αγκαλιά με τη γυμνή και πανάσχημη αλήθεια του «ανάδελφου έθνους» (κατά τη σοφή ρήση εξόχου Προέδρου), που «πατήθηκε» από σαρκοβόρα αρπακτικά. Την τελευταία ελπίδα, υπερήφανης εξόδου από τον θανατερό κλοιό, επούλησε κάποιος Τσίπρας, που υπέκλεψε την εμπιστοσύνη και θανάτωσε το αγωνιστικό φρόνημα του λαού.
Η εκλογή ενός Κυριάκου στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης ολοκλήρωσε την καταστροφή, αποκλείοντας και τη δυνατότητα μιας πατριωτικής συσπείρωσης σε εθνικό μέτωπο (από ψιλοκοσκίνισμα του διαθέσιμου πολιτικού προσωπικού και υπό προσωπικότητα εγνωσμένης πείρας, φιλοπατρίας και ανιδιοτέλειας) για τη σοβαρή, πατριωτική αντιμετώπιση των δυναστών-δανειστών στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Έτσι, εδώ κάτω στον πάτο, στις πύλες του Άδη, το παλιό νανούρισμα «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», πάει, μας τέλειωσε. Ξυπνήσαμε αγκαλιά με την πανάσχημη εφιαλτική αλήθεια, του υπόδουλου «ανάδελφου έθνους» κατά τη σοφή ρήση ενός όντως έλληνα Προέδρου. Μ' αυτό στον λογαριασμό και με τα βάρη μη βιώσιμου χρέους, ανεργίας, φοροληστείας και ξεσπιτώματος, τι, αλήθεια, μας μένει;
Τρεις μόνο επιλογές: Η φυγή. Η παραίτηση στην εξαθλίωση και στον θάνατο. Ο αγώνας για τη ζωή, με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Ο αγώνας είναι, στην αφετηρία του, ατομικός, εσωτερικός και οδηγεί στον συλλογικό, με την επώδυνη ωρίμανση.
Αρχίζει με την αποβολή του φορτίου του λίπους της παρακμής -σωματικού και εγκεφαλικού-, που σημαίνει την επιστροφή στην πατρογονική ιεράρχηση αξιών και στη λιτοδίαιτη ολιγάρκεια. Και παράλληλα το καθάρισμα του εγκεφάλου από τη σαβούρα του παρελθόντος: «Ιδεολογικές» αγκυλώσεις, πολιτικές ετικέτες, θολό λεξιλόγιο, απατηλούς ευφημισμούς. Ένα σύνολο σκουριασμένων και ελαττωματικών εργαλείων σκέψης και έκφρασης, που μας κληροδότησε ο ξενοφύτευτος εμφύλιος και που σκοτίζουν την κρίση και εμποδίζουν την απελευθερωτική πατριωτική ενότητα.
Επειδή, τελικά, εδώ που βρισκόμαστε, η έντιμη και αβίαστη λογική επιτάσσει τον εξορθολογισμό τραυματικών βιωμάτων και τη διάκριση σε μόνο δύο παρατάξεις συγκατοίκων: Τους έλληνες πατριώτες και τα ξενόδουλα παράσιτα. Η θολή και εκπορνευμένη διάκριση σε Αριστερά και Δεξιά (αντί της κυριολεξίας δημοκρατία - ολιγαρχία) πρέπει -κατά την άποψη του γράφοντος- να πάρει τη θέση της στον κάδο απορριμμάτων, μαζί το «σύμμαχοι» και «εταίροι». (Ο χώρος δεν επιτρέπει αποσαφήνιση, για αποφυγή παρεξήγησης.)
Αυτό θα είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα αγώνα για την εθνική επιβίωση και ανόρθωση σε ελευθερία και περηφάνια…
Κατάσχουν εισπράξεις αναγκαίες για τη συντήρηση του πληθυσμού και επιπλέον μεταβάλλουν τη χώρα σε περίφρακτη Σπιναλόγκα (λοιμοκαθαρτήριο μουσουλμάνων μεταναστών), για την ανάσχεση του ρεύματος των φυγάδων -του δυτικογενούς Μαύρου Θανάτου- προς την «πολιτισμένη Ευρώπη». Η καγκελάριος των «εταίρων» συμφωνεί με τον εχθρό-«σύμμαχο» Ερντογάν τη μεταβολή του Αιγαίου σε θάλασσα νατοϊκής εντολής, όπου θα είναι εγκλωβισμένα εκατοντάδες ελληνικά νησιά, στην απαρχή διαμελισμού της εθνικής επικράτειας, ενώ Τσίπρας - Καμμένος καμαρώνουν… Η Ελλάδα θα πληρώσει μερίδιο και στα (αρχικά) 3,3 δισ. της προσφυγικής ομηρίας στον Ερντογάν και άλλα (πόσα;) για τη δαπάνη νατοϊκής κατάλυσης της κυριαρχίας της στο Αιγαίο!
Οι αμερικανοί σύμμαχοι, μετά τις δηλώσεις οικονομικής συμπαράστασης, μας έστειλαν την τριανδρία αρπακτικών, υπό τον πρώην υπουργό Πόλσον, για απεκδύσεις… Ακολούθησε δωδεκάδα αμερικανών τεχνοκρατών, που περιεργάζονται την επαρχία, στ' αχνάρια του Γερμανού Φούχτελ, για «να συμβουλεύσουν την κυβέρνηση και το ΔΝΤ», προφανώς, για την ταχύτερη απογύμνωση του πτώματος από τα τελευταία του τιμαλφή - κατά την κλασική αποστολή του υποτελούς Διεθνούς Ταμείου.
Και όλοι -σύμμαχοι, «εταίροι», εχθροί- βιάζονται να τελειώνουν, να θάψουν αυτό το πτώμα. Να παραμερισθεί αυτή η εκκρεμότητα, προτού εκραγεί το υπόγειο τοξικών της Deutsche Bank ή σκάσει η παγκόσμια φούσκα εκατοντάδων τρισεκατομμυρίων. Και προτού διαλυθεί η Ευρωπαϊκή Ένωση αρπακτικής ιδιοτέλειας από την ασυγκράτητη εισβολή εκατομμυρίων προσφύγων πολέμου και οικολογικής καταστροφής - με την ερημοποίηση της Αφρικής από πολυεθνικούς αγοραστές κυβερνήσεων και εξολοθρευτές καλλιεργειών, γαιών και πληθυσμών.
Να τελειώνουνε, συνοπτικά, μ' αυτήν την ελληνική εκκρεμότητα, προτού αρχίσει ο Τρίτος Παγκόσμιος Πόλεμος, που είναι η συνήθης διέξοδος των απειλούμενων κραταιών και για τον οποίο πυρετωδώς οι «σύμμαχοι» ετοιμάζονται και προετοιμάζουν τη διεθνή κοινή γνώμη, με καταιγιστική προπαγάνδα ψευδολογίας και διαστρέβλωσης.
Έτσι, το κλασικό νανούρισμα «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει» τώρα μας τέλειωσε. Ξυπνήσαμε αγκαλιά με τη γυμνή και πανάσχημη αλήθεια του «ανάδελφου έθνους» (κατά τη σοφή ρήση εξόχου Προέδρου), που «πατήθηκε» από σαρκοβόρα αρπακτικά. Την τελευταία ελπίδα, υπερήφανης εξόδου από τον θανατερό κλοιό, επούλησε κάποιος Τσίπρας, που υπέκλεψε την εμπιστοσύνη και θανάτωσε το αγωνιστικό φρόνημα του λαού.
Η εκλογή ενός Κυριάκου στην ηγεσία της αξιωματικής αντιπολίτευσης ολοκλήρωσε την καταστροφή, αποκλείοντας και τη δυνατότητα μιας πατριωτικής συσπείρωσης σε εθνικό μέτωπο (από ψιλοκοσκίνισμα του διαθέσιμου πολιτικού προσωπικού και υπό προσωπικότητα εγνωσμένης πείρας, φιλοπατρίας και ανιδιοτέλειας) για τη σοβαρή, πατριωτική αντιμετώπιση των δυναστών-δανειστών στην υπεράσπιση των εθνικών συμφερόντων.
Έτσι, εδώ κάτω στον πάτο, στις πύλες του Άδη, το παλιό νανούρισμα «η Ελλάδα ποτέ δεν πεθαίνει», πάει, μας τέλειωσε. Ξυπνήσαμε αγκαλιά με την πανάσχημη εφιαλτική αλήθεια, του υπόδουλου «ανάδελφου έθνους» κατά τη σοφή ρήση ενός όντως έλληνα Προέδρου. Μ' αυτό στον λογαριασμό και με τα βάρη μη βιώσιμου χρέους, ανεργίας, φοροληστείας και ξεσπιτώματος, τι, αλήθεια, μας μένει;
Τρεις μόνο επιλογές: Η φυγή. Η παραίτηση στην εξαθλίωση και στον θάνατο. Ο αγώνας για τη ζωή, με ελευθερία και αξιοπρέπεια.
Ο αγώνας είναι, στην αφετηρία του, ατομικός, εσωτερικός και οδηγεί στον συλλογικό, με την επώδυνη ωρίμανση.
Αρχίζει με την αποβολή του φορτίου του λίπους της παρακμής -σωματικού και εγκεφαλικού-, που σημαίνει την επιστροφή στην πατρογονική ιεράρχηση αξιών και στη λιτοδίαιτη ολιγάρκεια. Και παράλληλα το καθάρισμα του εγκεφάλου από τη σαβούρα του παρελθόντος: «Ιδεολογικές» αγκυλώσεις, πολιτικές ετικέτες, θολό λεξιλόγιο, απατηλούς ευφημισμούς. Ένα σύνολο σκουριασμένων και ελαττωματικών εργαλείων σκέψης και έκφρασης, που μας κληροδότησε ο ξενοφύτευτος εμφύλιος και που σκοτίζουν την κρίση και εμποδίζουν την απελευθερωτική πατριωτική ενότητα.
Επειδή, τελικά, εδώ που βρισκόμαστε, η έντιμη και αβίαστη λογική επιτάσσει τον εξορθολογισμό τραυματικών βιωμάτων και τη διάκριση σε μόνο δύο παρατάξεις συγκατοίκων: Τους έλληνες πατριώτες και τα ξενόδουλα παράσιτα. Η θολή και εκπορνευμένη διάκριση σε Αριστερά και Δεξιά (αντί της κυριολεξίας δημοκρατία - ολιγαρχία) πρέπει -κατά την άποψη του γράφοντος- να πάρει τη θέση της στον κάδο απορριμμάτων, μαζί το «σύμμαχοι» και «εταίροι». (Ο χώρος δεν επιτρέπει αποσαφήνιση, για αποφυγή παρεξήγησης.)
Αυτό θα είναι το πρώτο αναγκαίο βήμα αγώνα για την εθνική επιβίωση και ανόρθωση σε ελευθερία και περηφάνια…
"ΤΟ ΠΑΡΟΝ"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου