ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Απόγνωση

Απόγνωση

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή

και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Συρροή οδυνηρών, εγκληματικών και τρομοκρατικών γεγονότων σε μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη με ηγέτες και ηγετίσκους της κακιάς ώρας. Μια Ευρώπη ανίκανη να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά τόσο το φλέγον (και αυξανόμενο) μεταναστευτικό πρόβλημα όσο και τη μάστιγα της αχαλίνωτης τρομοκρατίας. Μιας απρόβλεπτης και μη προβλέψιμης στο άμεσο μέλλον τρομοκρατίας που πλήττει κάθε τόσο την Τουρκία και έπληξε αιφνιδίως την Τρίτη και τις Βρυξέλλες, οδηγώντας στον θάνατο αθώα θύματα και στον προθάλαμο του θανάτου πληθώρα τραυματιών.

Σε όλες τις χώρες της περιβόητης Ευρωπαϊκής Ένωσης βασιλεύει ο φόβος και ο πανικός. Οι μετακινήσεις, κυρίως αεροπορικές και σιδηροδρομικές, έχουν μπλοκαριστεί και κανένας δεν γνωρίζει εάν και πότε θα χαλαρωθεί αυτό το κοστοβόρο, εκτός των άλλων, μέτρο. Ένα μέτρο που και να καταργηθεί, δεν θα έχει πολλούς πελάτες, της υπαρχούσης φοβίας ένεκεν.

Η Ελλάδα πιθανολογώ δεν πρόκειται να υποστεί τρομοκρατικά χτυπήματα. Άλλου είδους είναι τα προβλήματά της. Ούτως ή άλλως, το Προσφυγικό και το Μεταναστευτικό. (Οι θύτες, εικάζω, είναι απελπισμένα από τη δυστυχία άτομα, ιδίως εκείνοι του Παρισιού). Το μέγιστο, ωστόσο, ζήτημα που απασχολεί την Ελλάδα και δεν την αφήνει σε ησυχία –να ’ναι καλά οι «εταίροι» μας και το ακόρεστο ΔΝΤ– είναι το οικονομικό σε όλες του τις εκφάνσεις. Το φορολογικό, δηλαδή το συνταξιοδοτικό και το συνδυασμένο με την ανεργία μισθοδοτικό, καθώς και το μεροκάματο, το οποίο έχει μετατραπεί στις πλείστες των περιπτώσεων σε… ωροκάματο!

Την κυρία Βελκουλέσκου –τρόπος του λέγειν το «κυρία»– πόσοι τη γνωρίζουν; Πόσοι έχουν ακούσει το… εύηχο επώνυμό της; Υποθέτω ουδείς μη ειδικός. Η εν λόγω είναι δραστήριο στέλεχος του ΔΝΤ. Φεύγοντας, λοιπόν, από την Αθήνα απαίτησε σε φαιδρεπίφαιδρη πρότασή της «αφορολόγητο» μόλις «4.500 ευρώ»! Ποσό που εξόργισε την κυβέρνηση και εξέπληξε δυσμενώς τα άλλα μέλη του «κουαρτέτου». Το περιλάλητο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο είχε κρατήσει αποστάσεις από την πρόταση του αντιπαθέστατου Τόμσεν για λιτότητα 7,5 δισ. ευρώ στην τριετία 2016-2018. Τον υπερακόντισε, όμως, η Βελκουλέσκου κατά τη διάρκεια της διαπραγμάτευσης με τον ίδιο προκλητικά απαράλλακτο τρόπο.

Δεν ανήκουν στο γνωστικό μου πεδίο τα οικονομικά. Αντιγράφω, επομένως, πριν να καταπιαστώ με την ουσία των σκέψεών μου, τα ακόλουθα: «Αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στην αμόλυβδη βενζίνη και το φυσικό αέριο». «Αύξηση της φορολογίας των μερισμάτων από 10% σε 15%». «Επιβολή τέλους στις τραπεζικές συναλλαγές. (Στην εν λόγω πρόταση αντιδρούν πάντως οι ‘‘θεσμοί’’)». «Αύξηση φόρου στα μεταχειρισμένα αυτοκίνητα». «Διεύρυν­ση της φορολογικής βάσης του ΕΝΦΙΑ προκειμένου να αντισταθμιστούν οι απώλειες ύψους περίπου 350 εκατ. ευρώ από τις μειώσεις που έγιναν στις αντικειμενικές αξίες και ει δυνατόν να αυξηθεί ο εισπρακτικός στόχος των 2,65 δισ. ευρώ».

Η συμμετοχή μας στη Συνθήκη του Μάαστριχτ το 1992, χωρίς αντιρρήσεις αλλά αντίθετα ενθουσιωδώς, υπήρξε καταστροφική. Δέκα χρόνια αργότερα, με πρωτοβουλία του άκρως γερμανόφιλου Κώστα Σημίτη που έδρασε αντεθνικά, η προσχώρησή μας στην κυριολεκτικά εξου­θενωτική Νομισματική Ένωση, δηλαδή στην Ευρωζώνη και το προκαλούν εσωτερική υποτίμηση ευρώ, στέρεψε την ανταγωνιστικότητα της χώ­ρας μας.

Η προ εξαετίας χρηματοπιστωτική κρίση εξα­πλώθηκε σαν μεταδοτική νόσος στο σύνολο σχεδόν της υφηλίου και μας βρήκε εντελώς απροετοίμαστους. Ο βίος μας έχει καταστεί πλέον αβίωτος. Με συσσίτια, όπως και στη ναζιστική Κατοχή, επιβιώνουν ορισμένοι. Όσοι από τους υπόλοιπους δεν είναι αδίστακτοι απατεώνες, εκμετρούν σιγά σιγά το ζην. Το αδιέξοδο είναι πλήρες. Και χωρίς ίχνος ελπίδας για διάτρησή του.

Μας εξόντωσε η καταφυγή μας σε δήθεν σωτήριες συλλογικότητες. Αυτές ρούφηξαν το μεδούλι της πλούσιας –και έμφυτης– δημιουργικότητάς μας. Ταυτόχρονα, με δική μας θεότυφλη υπαιτιότητα, εκχωρήσαμε όχι μόνο την έννοια της πατρίδας, αλλά και την ίδια την πατρίδα μας στους δυνάστες μας.

Οι δυνάστες μας, Γερμανοί πρωτίστως, αρνούνται να πληρώσουν το ΑΝΑΓΚΑΣΤΙΚΟ κατοχικό δάνειο. Αρνούνται επίσης και τον συμψηφισμό του. Επιπλέον μας επέβαλαν με το έτσι θέλω το καταστροφικό αγγλικό δίκαιο. Μετά από αυτές τις ιλιγγιώδεις αισχρότητες τι οφείλουμε, τι έχου­με ιερή υποχρέωση να πράξουμε; Φρονώ να προβούμε ασυζητητί ΣΕ ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ. Είναι η μόνη και πολύ απλή στην εφαρμογή της λύση.

Ας μας διώξουν, αν τολμούν, οι θρασύδειλοι. Η εκ μέρους τους εκμετάλλευση θα τερματιστεί διά μιάς. Και θα αναγεννηθούμε μέσα από τις στάχτες μας. Αυτή είναι η ηρωική μοίρα του Ελληνισμού. Το γράφω την επέτειο της ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗΣ της 25ης Μαρτίου, ημέρα της παλιγγενεσίας του έθνους μας.

«Απόγνωση» είναι ο τίτλος αυτού του άρθρου και δεν είναι τυχαίος. Διότι η απόγνωση φέρνει τη γνώση.

ΥΓ.: Στις πρώτες αράδες αυτού του κειμένου αναφέρθηκα «σε μια γερμανοκρατούμενη Ευρώπη με ηγέτες και ηγετίσκους της κακιάς ώρας». Το αυτό ισχύει δυστυχώς, μετά τους όχι αλάθητους ΚΟΛΟΣΣΟΥΣ Κωνσταντίνο Καραμανλή και Ανδρέα Παπανδρέου, και για τους δικούς μας ηγέτες και ηγετίσκους. Άλλες είναι οι φιλοδοξίες τους και οι ανέφικτες επιδιώξεις τους. Ο δικός τους νους δεν θα πήγαινε ποτέ «σε στάση πληρωμών»…

«ΤΟ ΠΑΡΟΝ»