Συνέντευξη με τον Κώστα Γιαννόπουλο για το "Χαμόγελο"

Κώστας Γιαννόπουλος : «Καλούμαστε καθημερινά να κάνουμε υπερβάσεις»

Ο πρόεδρος του οργανισμού «Το χαμόγελο του παιδιού» μιλάει για το όνειρο του γιου του, Ανδρέα που έγινε πραγματικότητα με συμπαραστάτες τον απλό κόσμο

ΑΛΕΞΙΑ ΣΒΩΛΟΥ

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» έκανε πράξη το όραμα ενός μικρού παιδιού να μην υπάρχει παιδικός πόνος στον κόσμο. Η επιθυμία του μικρού Ανδρέα ήταν η κινητήριος δύναμη και η βούληση του Κώστα Γιαννόπουλου, του πατέρα του, της έδωσε σάρκα και οστά. Μετά την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας του, τη διάγνωση καρκίνου στο παχύ έντερο και την επέμβαση για την αφαίρεση του όγκου, ο πρόεδρος του Οργανισμού ξεδιπλώνει τους φόβους και τις ελπίδες του στον Ελεύθερο Τύπο της Κυριακής.

Υπάρχει «ταβάνι» σε αυτά που μπορεί να κάνει το «Χαμόγελο»;

Όριο είναι η επίτευξη του οράματος του Ανδρέα, δηλαδή το να χαμογελούν όλα τα παιδιά στην Ελλάδα. Να έχουν πρόσβαση σε όλα όσα δικαιούνται, περίθαλψη, εκπαίδευση, ασφάλεια, φροντίδα, αγάπη, ισορροπημένη οικογένεια, και όλα όσα θεωρούνται αυτονόητα για πολλούς αλλά για πολλούς άλλους δυστυχώς δεν είναι δεδομένα. Φυσικά τονίζω ότι «Το Χαμόγελο του Παιδιού», που συχνά θεωρείται ως δεδομένο, ως ένας βασικός και σταθερός πυλώνας παιδικής προστασίας στη χώρα μας, δεν είναι δεδομένο. Βασίζεται στον απλό κόσμο, στις επιχειρήσεις, στο υγιές κομμάτι της ελληνικής κοινωνίας. Παλεύουμε καθημερινά, τίποτα δεν προκύπτει εύκολα, χωρίς σύνεση, σκέψη, σχεδιασμό και προγραμματισμό. Τα μελλοντικά σχέδια είναι να συνεχίσουμε να παρέχουμε αυτά τα «δεδομένα» χωρίς καμία έκπτωση στην ποιότητα των υπηρεσιών.

Ποια προβλήματα έχει δημιουργήσει η κρίση στις δομές παιδικής προστασίας και πώς μπορούν να ξεπεραστούν;

Τα βασικότερα θέματα είναι από τη μία, η τεράστια αύξηση των παιδιών και των οικογενειών που αντιμετωπίζουν σοβαρότατα προβλήματα, τραγικές ελλείψεις και, από την άλλη, η τεράστια δυσκολία στην ανεύρεση οικονομικών πόρων για τη συνέχιση των δράσεων μας. Είναι δύσκολο το περιβάλλον όπου πλέον δραστηριοποιούμαστε και σημειώνω ότι καλούμαστε καθημερινά να κάνουμε υπερβάσεις.

Μετά την οικονομική κρίση, ήρθε και η προσφυγική κρίση να αυξήσει την ανάγκη για στήριξη στα παιδιά. Μπορεί το «Χαμόγελο» να ανταποκριθεί;

«Το Χαμόγελο του Παιδιού» διαχρονικά βρίσκεται δίπλα στα παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα μας. Δεν είναι όψιμο το ενδιαφέρον και δεν εργαζόμαστε στο πεδίο τώρα απλά για να εξοικονομήσουμε κάποιους από τους πόρους που δίνονται. «Το Χαμόγελο του Παιδιού» διαθέτει την τεχνογνωσία, την εμπειρία αλλά και τις υλικοτεχνικές υποδομές να αντιμετωπίσει και αυτό το πρόβλημα. Ωστόσο, το ανθρώπινο δυναμικό πρέπει να αυξηθεί. Είναι αυτονόητο ότι οι ίδιοι άνθρωποι που το 2015 κάλυψαν 95.701 παιδιά στην Ελλάδα είναι αδύνατο να παρέχουν υπηρεσίες και στα χιλιάδες παιδιά πρόσφυγες και μετανάστες που βρίσκονται στη χώρα. Παρ' όλα αυτά, κάνοντας όλοι υπέρβαση, είμαστε όπου υπάρχει πραγματική ανάγκη, σε καταυλισμούς, στα λιμάνια. Οι μονάδες προληπτικής Ιατρικής, τα ασθενοφόρα εντατικής θεραπείας για νεογνά και παιδιά, τα κέντρα στήριξης, οι εξειδικευμένες υπηρεσίες για παιδιά που εξαφανίζονται και τους ασυνόδευτους ανηλίκους και οι άνθρωποι του «Χαμόγελου» βρέθηκαν στην πρώτη γραμμή.

Ποιους συμπαραστάτες χρειάζεται το «Χαμόγελο» σε αυτή την τιτάνια προσπάθεια; Περιλαμβάνεται σε αυτούς η Πολιτεία;

Συμπαραστάτες μας για άλλη μία φορά ήταν ο απλός κόσμος που ξεπέρασε κάθε προσδοκία. Τρόφιμα, είδη πρώτης ανάγκης ήρθαν στο «Χαμόγελο» και αυτό που μας γέμισε δύναμη ήταν η πεποίθηση όλων ότι κάθε προσφορά, μεγάλη ή μικρή, θα αξιοποιηθεί από το «Χαμόγελο» με σεβασμό και διαφάνεια. Δίπλα μας και οι χορηγοί μας, που και αυτή τη φορά ανταποκρίθηκαν καλύπτοντας συγκεκριμένες ανάγκες σε είδος. Και, τέλος, δίπλα μας όπως πάντα πρόσωπα στον κρατικό μηχανισμό, ο καλός αστυνομικός, ο καλός εισαγγελέας, ο καλός γιατρός και όλοι αυτοί που επιμένουν με κάθε κόστος να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Η Πολιτεία σε κάποιες μεμονωμένες περιπτώσεις συνεργάστηκε μαζί μας. Όμως μέχρι σήμερα η Πολιτεία δεν έχει ουσιαστικά αξιοποιήσει την εμπειρία, την τεχνογνωσία και τις υποδομές μας.

Οι θεσμοί και οι οργανισμοί δεν έχουν ημερομηνία λήξεως, αλλά οι άνθρωποι είναι θνητοί. Ποια παρακαταθήκη θέλετε να αφήσετε στην ελληνική κοινωνία;

Την παρακαταθήκη του Ανδρέα πως «αν ενωθούμε όλοι, θα τα καταφέρουμε». Το πιστεύω ακράδαντα και κάθε μέρα που περνά από την πρώτη εκείνη ημέρα του 1995 μέχρι σήμερα, η παρακαταθήκη αυτή επιβεβαιώνεται. Από το 2012 έως το 2015 καταφέραμε στο δύσκολο περιβάλλον όπου δραστηριοποιούμαστε να αυξήσουμε τον αριθμό των αιτημάτων που καλύψαμε κατά 312%! Ακούγεται απίστευτο και όμως έγινε. Με πολλή δουλειά/νοικοκυριό, σύνεση και την υποστήριξη των Ελλήνων! Δεν είναι επικοινωνιακό τρικ όταν λέω ότι όλοι μαζί τα καταφέραμε.

Ως άνθρωπος με εμπειρία στο χώρο των ΜΚΟ, που τον τελευταίο καιρό έχουν βρεθεί στο στόχαστρο πολλών επιθέσεων, τι θα λέγατε ότι κάνει μια ΜΚΟ αξιόπιστη;

Για εμένα η απάντηση συνοψίζεται στη φράση «λογοδοσία σε κάθε επίπεδο και ελεγκτικοί μηχανισμοί». Αφενός, λογοδοσία απέναντι σε όλους όσοι σε στηρίζουν και συνεργάζονται μαζί σου, λογοδοσία για κάθε ευρώ με το οποίο σε στηρίζουν. Κι αφετέρου ελεγκτικοί μηχανισμοί για τις υπηρεσίες που παρέχεις, τη συνέπεια, τη συνέχεια, τη διαφάνεια, την αξιοπιστία και τα οικονομικά.

Ποια είναι η μεγαλύτερη σας ανησυχία μετά την πρόσφατη περιπέτεια της υγείας σας; Αν είχατε μια συνάντηση με τον πρωθυπουργό, τι θα του λέγατε;

Ανησυχώ γιατί «Το Χαμόγελο του Παιδιού», που έχει εδραιωθεί στη συνείδηση του κόσμου, δεν έχει θωρακιστεί, δεν έχει αξιοποιηθεί στο βαθμό που θα έπρεπε και μία υπουργική απόφαση μπορεί να το κλονίσει. Με τον πρωθυπουργό μέχρι σήμερα δεν έχω συναντηθεί, αλλά με τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας συναντηθήκαμε μόλις βγήκα από το «Ιασώ General» όπου χειρουργήθηκα και του ζήτησα να μας θωρακίσει, όχι από ματαιοδοξία... αλλά για τα παιδιά που στηρίζουμε!

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ