ΔΗΜ. ΒΕΡΓΟΣ : ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΟΡΔΩΝ

Ένας συνταξιούχος μηχανικός της Ολυμπιακής θυμάται

ΣΤΗ ΧΩΡΑ ΤΩΝ ΛΟΡΔΩΝ

Γράφει ο Δημήτρης Βέργος

Συνταξιούχος μηχανικός αεροπλάνων Ολυμπιακής

Ήταν αρχές του 1960, χρυσή εποχή για την Ολυμπιακή! Τη δημιουργική εκείνη χρονιά, η Εταιρία ετοιμαζόταν για ένα νέο μεγάλο άλμα, να αποκτήσει τα αεριωθούμενα CΌΜΕΤ 4Β καθώς και για μια συνεργασία με την Β.Ε.Α., το γνωστό Pooling ΟΑ-ΒΕΑ,  που έδινε τεράστιο ανάστημα, αλλά και διεθνή ακτινοβολία στην Εθνική μας εταιρία, που για πρώτη φορά ακουγόταν στην ευρύτερη περιοχή της Ευρώπης.

ΟΛΥΜΠΙΑΚΗ!! ηχούσε όμορφα και θύμιζε αρχαίο μεγαλείο αλλά και σημερινό ρεαλισμό.

Η σελίδα της συνεργασίας μας τότε με την Β.Ε.Α. άρχισε με την εκπαίδευση Ελλήνων πιλότων και μηχανικών της Ο.Α. στις εγκαταστάσεις της τεχνικής βάσεως του VAKIN - CENTER στο Λονδίνο.

Πράγματι, στις αρχές Ιανουαρίου του 1960 μια ομάδα 25 τεχνικών* ξεκινήσαμε για το Λονδίνο, γεμάτοι κέφι και φιλοδοξίες, γιατί όλοι μας νιώθαμε ότι, η ευκαιρία που μας παρουσιαζόταν ήταν μοναδική και αν την χάναμε, χάναμε και τις ελπίδες μας για ένα καλύτερο αύριο και αυτό δεν το θέλαμε· μας τρόμαζε! Έτσι πιέσαμε τον εαυτό μας, να απελευθερώσει τις υπεράνθρωπες δυνάμεις που μας ήταν απαραίτητες για την ευόδωση του σκοπού μας.

Οι πρώτες μας εντυπώσει από το Λονδίνο, μιας μεγαλούπολης που τότε υπερείχε όλων των μεγάλων πόλεων της Ευρώπης, ήταν καταπληκτικές. Δεν ξέραμε τι να πρωτοθαυμάσουμε, τα επιβλητικά Βικτωριανά κτίρια, τα γιγάντια αγάλματα, τους Γοτθικούς ναούς, τις γέφυρες του Τάμεση που η κάθε μία ήταν ένα χαλύβδινο μεγαλούργημα; Ή τα απέραντα πάρκα της, με δρύες, σημύδες, φτελιές, ιτιές, φλαμουριές, πλατάνια που επιβάλλονταν με τον τεράστιο όγκο τους και δημιουργούσαν ένα τοπίο φαντασμαγορικό!

Όταν καταφέραμε να ηρεμήσουμε κάπως από την έξαρση που μας είχε καταλάβει, λόγω των εντόνων εντυπώσεων, και προσγειωθήκαμε στην πραγματικότητα, διαπιστώσαμε ότι μας χώριζε ένα χάος γνώσεων από τους συναδέλφους μας Άγγλους μηχανικούς, γιατί δεν μας είχαν προετοιμάσει με κάποια μικροεκπαίδευση, ή ενημέρωση έστω, και ξαφνικά βρεθήκαμε στο ανοιχτό πέλαγος και μάλιστα χωρίς σωσίβιο.

Δεν θέλω να φανώ υπερβολικός, όμως οι δυσκολίες που περάσαμε και πέρασα εκείνον τον χειμώνα του 1960 ήταν η πιο μεγάλη δοκιμασία της ζωής μου. Το μόνο παρήγορο σημείο ήταν η σύμπνοια και η συνεργασία που είχαμε μεταξύ μας.

 COMET 4 B DE LA COMPAGNIE "OLYMPIC AIRWAYS"

Ιδιαίτερα όμως θάθελα να τονίσω την ζεστή παρουσία του φίλου μου, του Αλέκου Βήχου,  ενός αξιόλογου ανθρώπου, με πλούσια ψυχικά χαρίσματα και με μια ανεξάντλητη καρτερικότητα που βοήθησε πάρα πολύ στην συνεργασία μας, σε προβλήματα, που αλλιώτικα θα ήταν αξεπέραστα.

Πολλές φορές αναπολώ εκείνη την εποχή και θαυμάζω το κουράγιο μας, να περνάμε ώρες ατέλειωτες σκυμμένοι στα βιβλία και στην συλλογική μελέτη, Σαββατοκύριακα χωρίς ανάπαυλα, ή τις καθημερινές μέχρι βαθειάς νυχτός.

Έτσι είχαν τα πράγματα, όταν κάποιο βράδυ, ξεχάσαμε την ώρα του βραδινού φαγητού πράγμα που γινόταν συχνά. Ψάξαμε να βρούμε κάτι πρόχειρο να φάμε, δεν βρήκαμε τίποτα  από τα αποθέματα μας και αναγκαστήκαμε να βγούμε στο κέντρο που ήταν τα εστιατόρια· κι αυτά όμως τα βρήκαμε κλειστά. Το μόνο ανοιχτό ήταν ένα Public Bar.

Αυτά τα γραφικά μαγαζιά της Αγγλίας πουλάνε μόνον ποτά, με επικρατέστερες τις βαρελίσιες μπύρες, την μαύρη και την ξανθιά. Μη  έχοντας άλλη επιλογή παραγγείλαμε δύο τεράστια ποτήρια μπύρα, τις ήπιαμε και ζητήσαμε κι άλλες, κι άλλες, μέχρι που μια ζεστασιά και μια ευθυμία μας κατέλαβε και τους δύο και έτσι το ρίξαμε στα καλαμπούρια και στα αλληλοπειράγματα. Δίπλα μας και οι Άγγλοι φαινόντουσαν το ίδιο εύθυμοι. Φαίνεται ότι στο αλκοόλ όλοι οι λαοί αντιδρούμε το ίδιο.

Βλέποντας οι Άγγλοι το κέφι μας και την λογοδιάρροια που μας είχε πιάσει, πήραν το θάρρος να μας πλησιάσουν και να αρχίσουν σαν βροχή τις ερωτήσεις. Από πού ήρθαμε, τι δουλειά είχαμε στην Αγγλία και πολλά τέτοια που ρωτάνε τους ξένους!

Εγώ επάνω στην ευθυμία μου και στην ζαλάδα που φέρνει το πιοτό θέλησα να το καλαμπουρίσω και να διασκεδάσω την περίπτωση. Τους είπα λοιπόν ότι ήρθαμε από την Ισπανία και ότι ο φίλος μου από εδώ  και έδειξα τον Αλέκο, είναι ταυρομάχος και εγώ ο μάνατζερ του!!

LONDON PUBLIC BAR 1960 

Δεν φαντάστηκα ποτέ την αντίδραση που θα είχε αυτό το καλαμπούρι στα φίλαθλα αισθήματα που τρέφουν οι Άγγλοι στο σπορ αυτό. Αλλά ήταν αργά πια!!

Μέσα σε όνειρο είδα να μας ορμάνε με ενθουσιασμό, να αγκαλιάζουν και να φιλάνε τον Αλέκο, να τον σηκώνουν στα χέρια και να τον περιφέρουν με πομπή στην αίθουσα του bar με ουρανομήκεις κραυγές.

Ο καημένος ο Αλέκος δεν είχε καταλάβει τι τους είπα για να αντιδράσει ανάλογα και είδε και έπαθε ο άνθρωπος να φύγει από τα χέρια τους.

Μας κέρασαν μπύρες που ήταν δύσκολο να τις αρνηθούμε, για να μην τους προσβάλουμε και από εκεί και πέρα ένα πέπλο έπεσε στα μάτια μας και χάσαμε τα εγκόσμια. Ξυπνήσαμε αργά την άλλη μέρα στο δωμάτιο μας και αναρωτιόμασταν πως καταφέραμε και το βρήκαμε σε κείνη την κατάσταση που ήμασταν!!

Δυστυχώς ο αγαπητός μου Αλέκος Βήχος μας άφησε χρόνους. Ας είναι ελαφρύ το χώμα που τον σκεπάζει. Η ανάμνηση του όμως όπως διαπιστώσατε παραμένει ζωντανή.

ΠΡΩΤΗ ΠΤΗΣΗ ΡΩΜΗ-ΠΑΡΙΣΙ-ΛΟΝΔΙΝΟ

*Για την ιστορία οι 25 τεχνικοί που εκπαιδευτήκαμε τότε στις εγκαταστάσεις της τεχνικής βάσεως του VAKIN - CENTER στο Λονδίνο ήταν οι : Εμμανουήλ Ζ., Μαλέργος Ν., Πετούρης Α., Βλαχόπουλος Χ., Βούλγαρης Μ., Γεωργιλής Δ., Μυριτζής Ε., Μανώλαρος Σ., Κολάρος Δ., Χριστόπουλος Θ., Περίδης Π., Αργυρόπουλος Ζ., Σπυρόπουλος Α., Ατζάμογλου Α., Δέδες Δ., Βήχος Α., Ιωαννίδης Γ, Κρητικός Γ, Ευαγγελινός Ε., Τσόλας Κ., Νερομυλιώτης Θ., Βλάσσης Α., Γκικόπουλος Β., Κωτάκης Ν. και Βέργος Δ.)

«Τα δικά μας φτερά»