Μελέτης Η. Μελετόπουλος : ΔΥΣΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΥΣΤΡΙΑΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Ο Νόρμπερτ Χόφερ, υποψήφιος του ακροδεξιού Κόμματος Ελευθερίας (FPÖ) που επικράτησε άνετα στις αυστριακές προεδρικές εκλογές

ΔΥΣΕΡΜΗΝΕΙΑ ΤΩΝ ΑΥΣΤΡΙΑΚΩΝ ΕΚΛΟΓΩΝ

Μελέτης Η. Μελετόπουλος

Διδάκιωρ Οικονομικών και Κοινωνικών Επιστημών Πανεπιστημίου Γενεύης

Συγκλόνισε τους αναλυτές η θεαματική άνοδος, στον πρώτο γύρο των αυστριακών προεδρικών εκλογών, του υποψηφίου του ακροδεξιού Κόμματος της Ελευθερίας Νόρμπερτ Χόφερ, που ήρθε πρώτος με 36%. Στη δεύτερη θέση αναδείχθηκαν οι Οικολόγοι με 20% και στην τρίτη η ανεξάρτητη υποψήφια δικαστής Γκρις, με 18,5%.

Τα δύο παραδοσιακά κόμματα εξουσίας, οι Σοσιαλδημοκράτες του καγκελαρίου Φάιμαν και το κεντροδεξιό Λαϊκό Κόμμα που συγκυβερνά μαζί τους, δηλαδή τα κόμματα που εναλλάσσονταν στη διακυβέρνηση της Αυστρίας μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, κατέλαβαν την τέταρτη και πέμπτη θέση με ποσοστά γύρω στο 11%, αποτυγχάνοντας να εισέλθουν στο δεύτερο γύρο. Ο Χόφερ, που περνά με αξιώσεις στο δεύτερο γύρο με αντίπαλο τον υποψήφιο των Οικολόγων Βαν Ντερ Μπέλεν, δεν είναι ο ηγέτης της Ακροδεξιάς. Επικεφαλής του Κόμματος της Ελευθερίας είναι ο Στράχε, που διαδέχθηκε τον πρόωρα αποθανόντα Χάιντερ. Ο Στράχε, όμως, αποσκοπεί στη θέση του καγκελαρίου, που ασκεί την εκτελεστική εξουσία, και όχι του προέδρου, που έχει ρυθμιστικό ρόλο.

Ήδη, πάντως, η νίκη των ακροδεξιών έχει προκαλέσει πολιτειακές αναταράξεις στην Αυστρία. Ο μεν Χόφερ προειδοποίησε ότι, εάν εκλεγεί πρόεδρος, θα καθαιρέσει τη σημερινή κυβέρνηση, εφόσον οι προεδρικές εκλογές απέδειξαν ότι αυτή δεν διαθέτει πλέον λαϊκή νομιμοποίηση. Ενώ ο «πράσινος» Βαν Ντερ Μπέλεν δεσμεύτηκε ότι, ως πρόεδρος, θα αρνηθεί το διορισμό του Στράχε στη θέση του καγκελαρίου, εάν αυτός κερδίσει τις βουλευτικές εκλογές του 2018. Κλίμα ύστερου Μεσοπολέμου και ημερών Βαϊμάρης...

Την ειδησεογραφία και τις αναλύσεις του ευρωπαϊκού τύπου για τις αυστριακές πολιτικές εξελίξεις και την τάση προς την ακροδεξιά κατεύθυνση, όπως και τα αντίστοιχα φαινόμενα σε Γαλλία, Γερμανία κ.α., συνοδεύει μία θεμελιώδης δυσερμηνεία. Οι πάντες οδύρονται για τη «νίκη της Ακροδεξιάς», ως εάν μεγάλες μάζες πολιτών ασπάστηκαν αίφνης τα εθνικοσοσιαλιστικά ιδεώδη, προσχώρησαν στο ρατσισμό, το σοβινισμό και το φασισμό. Αυτό φυσικά δεν είναι αλήθεια. Η αλήθεια είναι ότι οι Ευρωπαίοι πολίτες βλέπουν στον ορίζοντα το ενδεχόμενο ανεπίστροφης αλλοίωσης της φυσιογνωμίας της Ευρώπης και αποδόμησης των βασικών πολιτικών και πολιτιστικών της χαρακτηριστικών, δηλαδή της δημοκρατίας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, της ισότητας των φύλων, της ελεύθερης έκφρασης, της ελευθερίας του λόγου, της επιστημονικής έρευνας, αυτά δηλαδή που απορρίπτουν συλλήβδην ως ανοσιουργήματα οι ασιατικοί και αφρικανικοί πληθυσμοί που εποικίζουν μαζικά τη «γηραιά ήπειρο». Όσο τα παραδοσιακά πολιτικά συστήματα δεν δίνουν σαφή και αποτελεσματική απάντηση σε αυτό το μείζον πρόβλημα, όσο το μέλημα των σημερινών ευρωπαϊκών κυβερνήσεων δεν είναι να ανακόψουν τη δημογραφική και τη συνεπαγόμενη πολιτιστική μετάλλαξη της Ευρώπης τόσο οι ψηφοφόροι θα στρέφονται διαμαρτυρόμενοι σε ακραία κόμματα, χωρίς κατ' ανάγκη να ασπάζονται τις ιδέες τους.

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ