Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΟΛΥΒΙΩΝ και ΤΗΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ FABER-CASTELL

Η ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΩΝ ΜΟΛΥΒΙΩΝ FABER

Οι πρώτοι παραγωγοί μολυβιών καταγράφηκαν στην αυτοκρατορική πόλη της Νυρεμβέργης, γύρω στα 1660. Διάφοροι τεχνίτες ίδρυσαν καταστήματα στα γύρω χωριά, και ειδικότερα στο Stein, μέσα στην κομητεία του Ansbach. Εδώ, οι τεχνίτες δεν υπόκειντο στους ίδιους αυστηρούς ελέγχους όπως στην Νυρεμβέργη και έτσι είχαν ένα πιο ανταγωνιστικό πλεονέκτημα.

Ένας από αυτούς ήταν ο επιπλοποιός Kaspar Faber. Στην αρχή δούλεψε για τοπικούς εμπόρους, αλλά στον ελεύθερό του χρόνο παρήγαγε μολύβια για ιδία χρήση. Σύντομα έγινε τόσο επιτυχημένος που μπόρεσε να ξεκινήσει την δική του επιχείρηση. Από αυτό το ταπεινό ξεκίνημα, αναπτύχθηκε η εταιρία που έγινε γνωστή σε όλο τον κόσμο.

 

Αρχικά το  1761, όταν ο Κάσπαρ Φάμπερ επιχείρησε να κατασκευάσει τα δικά του μολύβια στη Νυρεμβέργη, αντιμετώπισε ένα ανυπέρβλητο εμπόδιο: οι κατασκευαστές μολυβιών είχαν ειδικές άδειες -κάτι σαν «κλειστό επάγγελμα»- και απαγορευόταν απολύτως σε τρίτους να φτιάξουν εργαστήριο στα όρια της πόλης. Έτσι, εκείνος έφτιαξε το δικό του ακριβώς απέξω, στην άλλη όχθη του ποταμού του προαστίου Στάιν. 

Μετά τον θάνατο του Kaspar ο γιός του Anton Wilhelm Faber  ανέλαβε την επιχείρηση, που ήδη λειτουργούσε με επιτυχία. Απέκτησε μια λωρίδα γης στις παρυφές του Stein, με ένα εργαστήριο που μέσα σε λίγα χρόνια το μετέτρεψε σε ένα επιτυχημένο εργοστάσιο. Σε αυτήν την τοποθεσία διατηρούνται μέχρι σήμερα τα κεντρικά γραφεία της εταιρίας. Στην ηλικία των 51 ο Anton Wilhelm παρέδωσε στον μοναχογιό του Georg Leonhard την επιχείρηση που είχε καθιερωθεί ως εργοστάσιο μολυβιών, ενώ η επωνυμία της σχηματίζεται μέχρι τώρα με τα δικά του αρχικά. 

Ο Georg Leonhard συνέχισε να λειτουργεί την εταιρία στους δύσκολους καιρούς, πολιτικά και οικονομικά, αλλά στάθηκε ανίκανος να αποτρέψει την πτώση της. Συνέχιζε την παραγωγή των μολυβιών του με συμβατικές μεθόδους, παρόλο που μία νέα διαδικασία κατασκευής είχε ήδη ανακαλυφθεί στην Γαλλία. Δεν μπορούσε να ανταγωνιστεί τα «εξαίρετα Αγγλικά μολύβια» από τον υψηλής ποιότητας γραφίτη του Cumberland.

Όμως συνειδητοποίησε ότι μια εμπειρία στο εξωτερικό ήταν καθοριστική για το μέλλον της εταιρίας και έτσι έστειλε τα παιδιά του Lothar και Johann εκεί. Και ήταν το Λονδίνο και το Παρίσι, οι προοδευτικές εκείνες πόλεις που βοήθησαν τον μεγαλύτερο γιο του, Lothar να αναπτύξει τις ιδέες του και μέσα σε λίγα χρόνια να φτάσει το εργοστάσιο του Stein στο επίπεδο μιας διεθνών προδιαγραφών εταιρίας.

Ο Kaspar Faber ήταν ο πρώτος μιας γενιάς εξαιρετικών επιχειρηματιών της οικογένειας με προεξάρχοντα τον Λόθαρ Φάμπερ (1817 - 1896), ο οποίος οργάνωσε τη βιομηχανική παραγωγή, έθεσε υψηλές προδιαγραφές ποιότητας, άνοιξε γραφεία στις μεγαλύτερες πόλεις του κόσμου και κατασκεύασε τα μολύβια όπως τα γνωρίζουμε σήμερα. Η μεγάλη του επιτυχία τού απέφερε, μεταξύ άλλων, και τον τίτλο του βαρώνου - τα πεδία της μάχης δεν ήταν ο μοναδικός τόπος όπου ανταμείβονταν τα ανδραγαθήματα.

Lothar von Faber

Ο 22 χρόνος Lothar Faber επέστρεψε πίσω μετά τον θάνατο του πατέρα του το 1839. Έχοντας μεγάλη θέληση, ακολούθησε έναν φιλόδοξο στόχο: «να φθάσει την κορυφή προσφέροντας ό,τι καλύτερο παγκοσμίως». Εκσυγχρόνισε το εργοστάσιο παραγωγής και εξασφάλισε πρώτης ποιότητας πρώτη ύλη από ένα ορυχείο γραφίτη στην Σιβηρία.

Δημιούργησε ένα κατάστημα υψηλότατων προδιαγραφών, ανάλογο των προϊόντων του, με έμφαση στην εξαιρετική παρουσίασή τους. Τα προϊόντα έφεραν την σφραγίδα “A.W. Faber” – και έτσι εμφανίστηκαν τα πρώτα επώνυμα προϊόντα γραφής.

Εκσυγχρονισμός της παραγωγής

Αναλαμβάνοντας την επιχείρηση, ο Lothar, δεν έχασε χρόνο για να εκσυγχρονίσει την παραγωγή. Έφτιαξε καινούρια κτίρια, πιο ευάερα και ευήλια, με πιο υγιεινές συνθήκες εργασίας και για να ικανοποιήσει τις απαιτήσεις των εργαζομένων. Η εργασία διαχωριζόταν σαφώς κατά φύλο: η βαριά χειρωνακτική εργασία όπως η επεξεργασία του πηλού, του γραφίτη και του ξύλου αναλαμβανόταν από άνδρες, ενώ το γυάλισμα, τη σφράγιση και το πακετάρισμα των μολυβιών προς αποστολή το αναλάμβαναν αποκλειστικά οι γυναίκες Η εικόνα δείχνει το γραφίτη να επικολλάται σε λωρίδες ξύλου.

Κοινωνικές δομές

Ο Lothar Faber είχε επίγνωση των κοινωνικών προβλημάτων που προέκυπταν από την εκβιομηχάνιση. Συνεπώς από νωρίς καθιέρωσε θεσμούς που στην συνέχεια έγιναν πρότυπα, όπως το πρόγραμμα ασφάλειας υγείας των εργαζομένων – το πιο παλιό στην Βαυαρία.

Πέντε χρόνια αργότερα, ίδρυσε αποταμιευτική τράπεζα για το προσωπικό του, στη συνέχεια κατάρτισε συνταξιοδοτικό πρόγραμμα και ένα “καταναλωτικό  club”, απ’ όπου το προσωπικό θα μπορούσε να προμηθεύεται είδη διατροφής σε λογικές τιμές. Έχτισε πολυκατοικίες, που ήταν ιδιαίτερα άνετες για τα δεδομένα της εποχής, για να μπορούν οι εργαζόμενοι να απολαμβάνουν υψηλού επιπέδου  ποιότητα ζωής.

Ένα από τα πρώτα νηπιαγωγεία της Γερμανίας

Η εκπαίδευση ήταν ένα αγαθό μεγάλης σημασίας για τον Lothar. Για να προστατεύσει τα μικρά παιδιά από τις "επικίνδυνες επιρροές", υποστήριξε οικονομικά την δημιουργία νηπιαγωγείου στο Stein που άνοιξε στις 13 Αυγούστου 1851 - με τον τίτλο "ίδρυμα για την προστασία των παιδιών". Έκανε δωρεές σε σχολεία και σε άλλους εκπαιδευτικούς φορείς, συμπεριλαμβανομένης και μιας βιβλιοθήκης για το προσωπικό του που περιλάμβανε "χρήσιμα και εκπαιδευτικά βιβλία".

Γραφίτης από την Σιβηρία

Ο Lothar Faber εξασφάλισε ένα καθοριστικό πλεονέκτημα στην αγορά όταν απέκτησε αποκλειστικά δικαιώματα εξόρυξης σε ένα ορυχείο γραφίτη στην Σιβηρία το 1856. Ένας Γάλλος χρυσοθήρας είχε ανακαλύψει το απόθεμα και προσφέρθηκε να συνεργαστεί με την A.W.Faber, που τώρα έχει γίνει μια γνωστή εταιρία. Οι σβώλοι από γραφίτη έπρεπε να μεταφέρονταν με τάρανδο μέσα από αφιλόξενο έδαφος από τα βουνά Sayan, 200 μίλια δυτικά του Ιρκούτσκ, μετά με πλοίο από τον ποταμό Amur στην ανατολική ακτή και από κει κατά μήκος του δυτικού Ειρηνικού και του Ινδικού ωκεανού στον Ατλαντικό και στο Αμβούργο. Ήταν ένα εγχείρημα που άξιζε τον κόπο και τα «Σιβηρικά μολύβια», που επικαλύπτονταν από ποιοτικό ξύλο από την Φλώριντα, πωλούνταν σε όλο τον κόσμο.

Γιορτές για τα 100 χρόνια

Η εταιρία A.W. Faber γιόρτασε την 100η της επέτειο το 1861. Έως τότε είχε 250 εργαζόμενους και έλεγχε ένα σημαντικό μερίδιο της αγοράς. Ο πάντα εφευρετικός Lothar Faber, έψαχνε ευκαιρίες για να επεκτείνει την εταιρία του και βρήκε ένα λατομείο σχιστόλιθου 12 χιλιόμετρα δυτικά της πόλης Hof στην βόρεια Βαυαρία. Σε αυτό το εκατοστό έτος από τη λειτουργία της εταιρείας ίδρυσε ένα εργοστάσιο στο χωριό Geroldsgrün για την παραγωγή σχολικών αβακίων γραφής, προσφέροντας εργασία σε πολλούς ανθρώπους. Από εκεί αργότερα ξεκίνησε και η παραγωγή των παγκοσμίως γνωστών λογαριθμικών κανόνων της A.W. Faber.

Ανοίγει εργοστάσιο μολυβιών στην Νέα Υόρκη.

Το εμπόριο ήταν εξαιρετικά δύσκολο κατά την διάρκεια του Αμερικανικού εμφυλίου πολέμου (1861-1865). Έτσι λοιπόν η A.W. Faber, για να μπορέσει να παράγει μολύβια για την αγορά της Βόρειας Αμερικής, ίδρυσε ένα εργοστάσιο στο Brooklyn με επικεφαλής τον αδερφό του Lothar Faber, τον Eberhard. Αυτό στη συνέχεια διέκοψε τους δεσμούς του με τη μητρική εταιρία και έγινε μια ανεξάρτητη εταιρία με την επωνυμία Eberhard Faber Company.

Ο Lothar Faber πήρε τον τίτλο ευγένη

Με τα χρόνια, ο Lothar Faber τιμήθηκε με πολλά μετάλλια και βραβεία σε αναγνώριση των ξεχωριστών κοινωνικού και οικονομικού χαρακτήρα  υπηρεσιών που προσέφερε στην κοινωνία. Το 1862, ο βασιλιάς Μαξιμιλιανός ο Β΄ της Βαυαρίας του απένειμε τίτλο ευγενείας εφ' όρου ζωής, και 3 χρόνια αργότερα τον όρισε σύμβουλο του Βαυαρικού θρόνου.  Ο Γάλλος αυτοκράτορας Ναπολέων ο Γ’  έστειλε μια επιτροπή στο Stein το 1867 για να επιθεωρήσει τις εγκαταστάσεις που συνέβαλαν στην ευημερία των εργαζομένων της επιχείρησης, που θεωρούνταν υποδειγματικές. Οι απεσταλμένοι εντυπωσιάστηκαν τόσο πολύ, ώστε ο αυτοκράτορας όρισε τον Lothar von Faber ιππότη του Τάγματος των Λεγεώνων. Το 1881 του απονεμήθηκε τίτλος ευγενείας  κληροδοτούμενος και στους απογόνους του.

Εγγραφή στα Αμερικάνικα Μητρώα Εταιριών

Το 1870 το όνομα A.W. Faber καταχωρήθηκε επισήμως στα Αμερικάνικα Μητρώα Εταιριών, ως το πέμπτο όνομα στο πρώτο βιβλίο καταχωρήσεων. Με δεδομένο ότι οι τέσσερις προηγούμενες εταιρίες δεν υπάρχουν πλέον, η A.W. Faber γίνεται η παλαιότερη μάρκα στις ΗΠΑ.

Η εταιρία καταχωρήθηκε στη Ρωσία τον ίδιο χρόνο. Στην συνέχεια ακολούθησαν οι Μ. Βρετανία, Ιταλία, Γαλλία και Ισπανία.

Προστασία των ιδιοκτησιακών δικαιωμάτων

Ο Lothar von Faber σφράγιζε τα υψηλής ποιότητας προϊόντα του με την επωνυμία της εταιρείας, σε μια περίοδο, που δεν ίσχυε αυτή η πρακτική. Σύντομα, όμως, πολλά μέτριας ποιότητας μολύβια εμφανίστηκαν στην αγορά με την επωνυμία A.W. Faber, και έτσι ο Lothar αναγκάστηκε να λάβει νομικά μέτρα εναντίον αυτών των φθηνών απομιμήσεων. Σαν βασιλικός σύμβουλος υπέβαλλε μια αίτηση για την εφαρμογή ενός νόμου που θα προστατεύει τα ιδιοκτησιακά δικαιώματα της εταιρίας. Αυτός τέθηκε σε ισχύ το 1875.

Παρουσίαση προϊόντος

Ο Lothar von Faber θεωρούσε πολύ σημαντικό τα προϊόντα του να παρουσιάζονται με εξαιρετικό τρόπο. Σχεδίαζε και εξόπλιζε τα εκθετήρια και τις βιτρίνες δίνοντας ιδιαίτερη σημασία στη λεπτομέρεια, χωρίς να φείδεται κόστος ή προσπάθεια. Η κασετίνα παρουσίασης διέθετε συρτάρια με λεπτομερή διακόσμηση, με ένθετα μέρη και ανάγλυφες φιγούρες. Τα δύο διακοσμητικά χερουβίμ στις άκρες της κασετίνας ασχολούνταν με το γράψιμο και το ξύσιμο του μολυβιού.

Το "σπίτι Faber" στο Βερολίνο

Μετά την ίδρυση της Γερμανικής Αυτοκρατορίας το 1871, τα Βερολίνο μετεξελίχθηκε σε μια σημαντική μεγαλούπολη. H A.W. Faber είχε επίσης παρουσία εκεί, εγκαινιάζοντας τα νέα κτίρια της επιχείρησης την «Ημέρα της Αυτοκρατορίας» το 1884, στην πολυτελή οδό Friedrichstrasse. Στο ισόγειο των νέων εγκαταστάσεων λειτουργούσε ένα πολυτελές κατάστημα, ενώ στους επάνω ορόφους στεγάζονταν η αποθήκη και τα γραφεία του διευθυντή και του προσωπικού. Το "σπίτι της Faber" είχε γίνει διάσημο, αλλά δυστυχώς καταστράφηκε στον βομβαρδισμό του Βερολίνου κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.

Wilhelm von Faber

Το μοναχοπαίδι του Lothar von Faber, ο Wilhelm ήταν ο επόμενος κληρονόμος. Σπούδασε Διοίκηση Επιχειρήσεων στην Νυρεμβέργη και την Ελβετία και έγινε μέλος της εταιρίας το 1873. 3 χρόνια αργότερα απέκτησε δικαίωμα εξουσιοδοτημένου πληρεξούσιου.

Ο Wilhelm von Faber ήταν περισσότερο καλλιτεχνικός παρά επιχειρηματικός τύπος. Η ζωή δεν του φέρθηκε καλά: οι γιοί του Lothar και Alfred πέθαναν στην ηλικία των τριών και τεσσάρων ετών αντίστοιχα. Η τραγωδία συνεχίζεται, όταν ο ίδιος πεθαίνει στην ηλικία των 42, αφήνοντας τρεις ανήλικες κόρες.

Μετά τον θάνατο του Lothar το 1896, η χήρα του Ottilie ανέλαβε την διοίκηση της εταιρίας μέχρι τα τέλη του αιώνα, με την βοήθεια κάποιων έμπιστων υπαλλήλων.

Count Alexander Faber-Castell

Ομως, η πραγματική είσοδος της οικογένειας στην αριστοκρατία ήρθε το όταν η μεγαλύτερη κόρη του Wilhelm von Faber και μετέπειτα κληρονόμος, Βαρόνη Ottilie von Faber (1877–1944) παντρεύτηκε το 1898 τον κόμη Alexander zu Castell-Rüdenhausen. Δύο χρόνια αργότερα ο ίδιος έγινε μέλος του διοικητικού συμβουλίου και μετά τον θάνατο της χήρας του Lothar το 1903, έγινε πρόεδρος. Τον ίδιο χρόνο μπήκαν τα θεμέλια για το μεγάλο «Νέο Κάστρο»- ένα μοναδικό μνημείο τύπου Jugendstil (Γερμανικό art nouveau).

Η εταιρία ήκμασε εκ νέου υπό τον κόμη Alexander. Της έδωσε μια πιο μοντέρνα και ολοκληρωμένη εικόνα, με την εμφάνιση του πράσινου τύπου μολυβιού “Castell 9000” και το λογότυπο των ιπποτών που κονταροχτυπιούνται.

Ένα νέο όνομα έρχεται

Για να διατηρήσει την οικογενειακή ταυτότητα της εταιρίας, ο , Lothar von Faber ανέφερε ρητά στην διαθήκη του ότι εάν η κληρονόμος του παντρευόταν, τότε θα μπορούσε να κρατήσει το όνομα της οικογένειας. Εκείνο τον καιρό αυτό δεν ήταν συνηθισμένο και απαιτούσε βασιλική έγκριση. Αυτός είναι ο λόγος που ο Alexander και η Ottilie δεν ήταν γνωστοί ως "ο Κόμης και η Κόμισα zu Castell-Rüdenhausen” αλλά ως ο Κόμης και η Κόμισα von Faber-Castell. Η νέα ονομασία αργότερα μεταφέρθηκε στην εταιρία, που έκτοτε μετονομάστηκε σε A.W. Faber-Castell.

Tο "New Castle"

Η Ottilie και ο Alexander von Faber-Castell ανέθεσαν την κατασκευή του μεγάλου νέου σπιτιού τους τον αρχιτέκτονα της Νυρεμβέργης Theodor von Kramer, δίπλα στο αρχοντικό που χτίστηκε από τον Lothar von Faber. Ήθελαν η πρόσοψη να μοιάζει με κάστρο – συμβολίζοντας το όνομα Castell. To εσωτερικό, από την άλλη πλευρά, αντανακλούσε το πνεύμα της εποχής και αποτελεί ακόμα ένα ξεχωριστό παράδειγμα εξαιρετικής αρχιτεκτονικής Jugendstil (art nouveau). Τρία δωμάτια στο «κάστρο», σχεδιάστηκαν από τον Bruno Paul. Τα μπάνια είναι υπόδειγμα πολυτελείας και είναι εξοπλισμένα με τα πιο σύγχρονα τεχνικά χαρακτηριστικά της εποχής.

Η σειρά των μολυβιών της Castell

Λίγο καιρό αφότου ανέλαβε τα ηνία της εταιρίας, ο κόμης Alexander ήταν σε θέση να πετύχει μια ανταγωνιστική υπεροχή με μια σειρά από πολύ καλής ποιότητας μολύβια που έφεραν την επωνυμία Castell. Αυτή η εξαιρετική γκάμα προϊόντων χρησιμοποίησε μια νέα παραγωγική μέθοδο και περιέλαβε μια ποικιλία από διαφορετικά μολύβια. Η σκούρα πράσινη επικάλυψη – που θεωρητικά βασιζόταν στα χρώματα του συντάγματος του κόμη – και η εικόνα των ιπποτών που κονταροχτυπιούνται αποτέλεσαν τα βασικά χαρακτηριστικά της εικόνας της Faber-Castell.

Ξυλομπογιές Polychromos

Λίγο μετά τα μολύβια Castell, ένα άλλο επιτυχημένο προϊόν ήρθε στην αγορά: Οι ξυλομπογιές “Polychromos”. Από την αρχή ήταν διαθέσιμες σε 60 διαφορετικές αποχρώσεις και ήταν συμβατές με τις συνήθεις υδατοδιαλυτές μπογιές. Μέσα σε μερικά χρόνια αυτές οι ξυλομπογιές αναγνωρίστηκαν από τους καλλιτέχνες ως προϊόντα υψηλής ποιότητας και μέχρι σήμερα διατηρούν την κυρίαρχη θέση τους.

150η επέτειος

Η 150η επέτειος εορτάστηκε το 1911. Η σύγχρονη μονάδα παραγωγής με φωτεινά και ευάερα δωμάτια προσφέρει εξαιρετικές συνθήκες εργασίας. Ο αριθμός των εργαζομένων υπερδιπλασιάστηκε από το 1904: η εταιρία τώρα απασχολεί 2000 εργαζομένους και 200 μέλη τεχνικό και οικονομικό προσωπικό, που εφοδιάζουν 100.000 τακτικούς πελάτες σε όλο τον κόσμο.

Το διαζύγιο της Ottilie και του Alexander

Ο κόμης και η κόμισσα, χώρισαν έπειτα από 18 χρόνια γάμου. Η μακρόχρονη απουσία του κόμη Alexander κατά την διάρκεια του πολέμου, έκανε δύσκολη την μετέπειτα συμβίωσή τους. Η Ottilie άφησε τον σύζυγό της και τα παιδιά για να παντρευτεί τον Philipp von Brand zu Neidstein. Σύμφωνα με την νομοθεσία της εποχής, εκείνη ήταν η ένοχη και η οικογενειακή περιουσία περιήλθε στον γιο τους Roland. Ο κόμης Alexander συνέχισε να διευθύνει την εταιρία.

Ξένες επιχειρήσεις κατασχέθηκαν

Ο Πρώτος Παγκόσμιος Πόλεμος, έφερε σημαντικές ζημιές στη γερμανική οικονομία. Η Faber-Castell ήταν μεταξύ των εταιριών που υπέστη σημαντικές απώλειες. Επιχειρήσεις του εξωτερικού κατασχέθηκαν. Οι Αμερικανικές θυγατρικές πωλήθηκαν μετά την ανακωχή. Χρειάστηκαν να περάσουν πολλά χρόνια πριν η A.W. Faber-Castell (η πρώην A.W. Faber) επανεγκατασταθεί στην Βόρεια Αμερική: το 1994 η εταιρία πέτυχε την επαναπόκτηση των δικαιωμάτων της στις ΗΠΑ και τον Καναδά.

Θάνατος του κόμη Αλέξανδρου

Δύο χρόνια αφού χώρισε την Ottilie, ο κόμης Alexander παντρεύτηκε την κόμισσα von Zedtwitz. Ο γιός τους Radulf γεννήθηκε το 1922. Ο κόμης άλλαξε πάλι το όνομά του σε Castell-Rüdenhausen. Πέθανε από πνευμονικές επιπλοκές σε ηλικία 61 ετών. Ο μοναχογιός του από τον πρώτο γάμο, ο 23χρονος Roland, κληρονόμησε τον τίτλο Faber-Castell.

Κόμης Roland von Faber-Castell

Μετά το θάνατο του κόμη Alexander το 1928, ο νεαρός γιος του Roland ανέλαβε τα ηνία της εταιρίας. Το 1932 η Faber-Castell ανέλαβε το εργοστάσιο μολυβιών Johann Faber (που ιδρύθηκε από τον Lothar von Faber το 1879) και μαζί με αυτό τη θυγατρική στην Βραζιλία Lapis Johann Faber. Το 1950 η Faber-Castell απέκτησε την εταιρία Osmia και ξεκίνησε την παραγωγή πενών με αυτή την ονομασία. Η παραγωγή σταμάτησε το 1975.

Νέες ξένες θυγατρικές ιδρύθηκαν μεταξύ των ετών 1960 και 1977, συμπεριλαμβανομένης και μιας εταιρίας πωλήσεων στην Γαλλία (1960), εργοστάσια στην Αυστραλία και την Αυστρία (και τα δύο το 1962), στην Αργεντινή και το Περού (και τα δύο το 1965). Το 1967, ο κόμης Roland κατάφερε να ανακτήσει το πλειοψηφικό μερίδιο της Lapis Johann Faber S.A. στο São Carlos η οποία είχε κατασχεθεί κατά τη διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Είναι τώρα το μεγαλύτερο εργοστάσιο μολυβιών στον κόσμο.

Διακοσμητικές φιγούρες

Για τον Lothar von Faber, η ελκυστική συσκευασία ήταν κάτι πολύ σημαντικό για τα προϊόντα που σχεδιάζονταν για τα παιδιά . Ο κόμης Roland von Faber-Castell διατήρησε την παράδοση και διέθετε προς πώληση μια σειρά συσκευασιών μολυβιών που ήταν διακοσμημένες με ζευγάρια σε παραδοσιακές ενδυμασίες, ζώα, ξωτικά, κουνελάκια του Πάσχα και Άγιους Βασίληδες. Αυτές οι πολύχρωμες συσκευασίες ακόμα δίνουν χαρά στα παιδιά και τους γονείς.

Μηχανικά μολύβια κατοχυρωμένης ευρεσιτεχνίας

Ο Δεύτερος Παγκόσμιος Πόλεμος επέφερε μεγάλες οικονομικές ζημιές. Τα εργοστάσια στη Βραζιλία και τις ΗΠΑ έκλεισαν. Όμως, μέσα σε ένα σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα, ο κόμης Roland von Faber-Castell κατόρθωσε να οδηγήσει την εταιρεία σε θετικούς ρυθμούς.

Η παραγωγή των μολυβιών ΤΚ κατοχυρωμένης ευρεσιτεχνίας ξεκίνησε στην Κωνσταντία, στα Ελβετικά Σύνορα το 1948. Αυτό ήταν το νέο μηχανικό μολύβι που προοριζόταν για σχεδιαστές τεχνικών σχεδίων και καλλιτέχνες, και είχε μεγάλη επιτυχία σε παγκόσμιο επίπεδο.

Στυλό ball pen

Μετά τον πόλεμο, το στυλό ball-point έγινε ευρέως γνωστό και αποτελούσε σημαντικό ανταγωνισμό για την πένα. Η A.W. Faber-Castell ήταν η πρώτη γερμανική βιομηχανία που συμπεριέλαβε στυλό αυτού του τύπου, τα οποία προωθούσε μέσα από μια σειρά από πολύχρωμες μοντέρνες απεικονίσεις.

Νέο Λογότυπο

Μετά τον πόλεμο το σύμβολο με τους ιππότες που κονταροχτυπιούνταν θεωρήθηκε ξεπερασμένο, με αποτέλεσμα να αλλάξει το λογότυπο της εταιρίας. Έτσι λοιπόν, στο πλαίσιο του νέου λογότυπου περιλαμβανόταν η επωνυμία της εταιρείας με το κάστρο , τα οποία ταίριαζαν περισσότερο στο γούστο της εποχής και συμβόλιζαν την αρχή μιας νέας εποχής. Από το 1933 και μετά το σύμβολο με τους ιππότες επανήλθε.

Πολύχρωμη συσκευασία

Τα χρόνια αμέσως μετά τον πόλεμο ήταν δύσκολα, αλλά ευτυχώς οι άνθρωποι σύντομα ανακάλυψαν τη χαρά της ζωής. Ανάπτυξαν το πάθος για ταξίδια και αγαπημένες φωτογραφίες από χώρες του εξωτερικού. Η Ιταλία ήταν ένας πολύ δημοφιλής προορισμός καθώς την προτιμούσαν οι Γερμανοί παραθεριστές. Χιλιάδες αυτοκίνητα – σκαραβαίοι της VW και χαρούμενα παιδιά περνούσαν τα σύνορα για να πάνε διακοπές στις παραλίες. 

Τα 200 χρόνια της A.W. Faber-Castell

Το 1961 η εταιρία γιόρτασε τα 200α της γενέθλια με 3000 τρέχοντες και παλιούς εργαζομένους και με καλεσμένους απ’ ολόκληρο τον κόσμο. Η πολιτοφυλακή στο νησί Reichenau της λίμνης Κωνσταντίας παρουσιάστηκε με τις παραδοσιακές της ενδυμασίες, αποδεικνύοντας τις καλές σχέσεις που είχε με το εργοστάσιο στην Κωνσταντία. Συμμετείχαν επίσης και κάτοικοι από το Stein, ενώ κηρύχθηκε σχολική αργία και τα παιδιά παρακολούθησαν την φαντασμαγορική παρέλαση με πολύ ενδιαφέρον.

Κόμης Anton Wolfgang Faber-Castell

Ο κόμης Anton Wolfgang von Faber-Castell ορίστηκε επικεφαλής της εταιρίας το 1978 και τον ίδιο χρόνο ξεκίνησε την παραγωγή ξύλινων μολυβιών που προοριζόταν για την βιομηχανία καλλυντικών. Στις δύο επόμενες δεκαετίες, πολλά νέα γραφεία και εργοστάσια ιδρύθηκαν στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένου και του μεγαλύτερου τώρα εργοστασίου παραγωγής γόμας στον κόσμο, που βρίσκεται στην Μαλαισία και ιδρύθηκε το 1980.

 Η ευαισθητοποίηση σε θέματα περιβάλλοντος, κατέχει κεντρική θέση στην εταιρική αντίληψη, με ένα ξεχωριστό πρόγραμμα αναδάσωσης στην Βραζιλία (παραγωγή ξυλείας για παραγωγή εκατομμυρίων μολυβιών ), την ανάπτυξη περιβαλλοντικά φιλικών τεχνολογιών υδατοδιαλυτών βαφών και ένα νέο εργοστάσιο παραγωγής στην Κόστα Ρίκα για παραγωγή σανιδών και μολυβιών από πιστοποιημένη οικολογική ξυλεία.

Σήμερα, η εταιρεία διαθέτει 16 εργοστάσια σε όλο τον κόσμο -κυρίως σε Βραζιλία, Περού, Ινδονησία, Ινδία και Κίνα- και κατασκευάζει πάνω από 2 δισ. μολύβια το χρόνο, το 85% από αυτά εκτός Γερμανίας. Ωστόσο, οι εγκαταστάσεις παραγωγής στο Στάιν, ακριβώς δίπλα στον πατρογονικό πύργο, λειτουργούν ακόμα. Εκεί είχαμε την ευκαιρία να παρακολουθήσουμε όλα τα στάδια παραγωγής του μολυβιού, από την κοπή των ξύλων και την τοποθέτηση του υλικού γραφής μέχρι το βάψιμο με οικολογικά υλικά και την τελική συσκευασία.

Πώς φτιάχνονται τα μολύβια

 H διαδικασία κατασκευής

Όχι, δεν σπρώχνει κάποιος τον γραφίτη μέσα στο κυλινδρικό κομμάτι ξύλου. Η διαδικασία είναι απλή όσο και ιδιοφυής. Και η Faber-Castell την τελειοποίησε.

Η χρήση ενός κομματιού γραφίτη μέσα σε ένα ξύλινο περίβλημα ήταν γνωστή εδώ και μερικούς αιώνες και έτσι φτιάχνονταν τα μολύβια μέχρι τα μέσα του 19ου αιώνα. Τότε ήταν που ο Λόθαρ Φάμπερ επινόησε τον τρόπο ο οποίος, με τις σχετικές βελτιώσεις φυσικά, χρησιμοποιείται μέχρι σήμερα.

Ιστορικά, το ξύλο που χρησιμοποιούνταν ήταν κέδρος. Σήμερα, η Faber-Castell έχει καταλήξει σε ένα είδος πεύκου που ονομάζεται Pinus Caribaea το οποίο έχει καλύτερα χαρακτηριστικά, είναι ελαφρύτερο και ανθεκτικότερο.

 Συσκευασμένες οι λεπτές ράβδοι γραφίτη που τοποθετούνται 

στο εσωτερικό των μολυβιών.

Σε πρώτη φάση, τα ώριμα δέντρα κόβονται και από το ξύλο τους δημιουργούνται λεπτά παραλληλόγραμμα φύλλα στα οποία «σκάβονται» αυλάκια. Στα αυλάκια αυτά τοποθετείται το υλικό γραφήw (ένα μείγμα γραφίτη και πηλού), μακρόστενο σαν μακαρόνι. Στη συνέχεια, «καπακώνονται» από άλλο ένα παρόμοιο φύλλο δημιουργώντας ένα «σάντουιτς» με τον γραφίτη στη μέση. Το «σάντουιτς» θερμαίνεται, στεγνώνει και με τη βοήθεια της κόλλας ενώνεται τόσο τέλεια που εξαφανίζεται το κενό στο σημείο επαφής. Μερικές ώρεw μετά, τα φύλλα κόβονται στο σχήμα των μολυβιών. Ακολουθεί περαιτέρω επεξεργασία στην οποία τα μολύβια βάφονται, γυαλίζονται, ξύνονται και σφραγίζονται με το ιστορικό λογότυπο των ιπποτών. Υπολογίζεται ότι κάθε δέντρο δίνει περίπου 2.500 μολύβια

ΠΗΓΕΣ:

GK ΝΟΕ. 2008

http://www.faber-castell.gr/company/history?sc_device=print