Ο Γιώργος Κατσαρός θυμάται και αναπολεί

Το σαξόφωνο είναι η ζωή του

Ο Γιώργος Κατσαρός θυμάται και αναπολεί

Το σαξόφωνο είναι η ζωή του - Όλοι οι παλιοί ηθοποιοί είχαν ταλέντο - Ήταν όλοι αυτοδίδακτοι - Όσους βοήθησα, το άξιζαν - Τι λέει για τον Αριστοτέλη Ωνάση

της ΜΑΡΙΑΣ ΑΝΔΡΕΟΥ

Το ραντεβού μας με τον μαέστρο Γιώργο Κατσαρό ήταν στο ιστορικό ζαχαροπλαστείο «Prapas» -με τις θρυλικές πάστες- στο Φάληρο. Μπαίνοντας μέσα στην καφετέρια τον βλέπουμε να κάθεται με μια παρέα δέκα φίλων, που θεωρεί οικογένειά του και το συγκεκριμένο μαγαζί ως σπίτι του: «Έρχομαι εδώ πάνω από τριάντα χρόνια. Και να μην κάτσω, πάντα περνάω και παίρνω τον καφέ μου και μετά πηγαίνω για τη δουλειά μου. Σε παρακαλώ, κοπέλα μου, θα με βγάλεις στο «ΠΑΡΟΝ», φωτογραφία, παρέα με αυτούς τους ανθρώπους;».

Ο ταλαντούχος συνθέτης, που έχει παγκόσμια αναγνωριστεί ως σολίστ του σαξοφώνου και έχει συμπεριληφθεί από τη δισκογραφική εταιρεία Philips στους «Δέκα Μεγαλύτερους Σαξοφωνιστές του Κόσμου», ύστερα από περιοδεία του σε 56 πόλεις της Αμερικής και σε 26 πανεπιστήμια των ΗΠΑ το 1985, είναι ένας βαθιά ευαίσθητος και ευγενής άνδρας. Ο άνθρωπος που εγκαινίασε τον θεσμό των μουσικών σχολείων στην Ελλάδα, μάλιστα έκοψε την κορδέλα σε δεκατέσσερα από αυτά, προωθώντας την παραδοσιακή μουσική παιδεία των νέων, μιλά για τα 1.500 τραγούδια που υπέγραψε στο ελληνικό πεντάγραμμο, από το «Κόκκινο Γαρύφαλλο» μέχρι το «Κυρά-Γιώργαινα» και το «Κάθε λιμάνι και καημός», για τη μουσική του, με την οποία «έντυσε» 117 ελληνικές ταινίες, για τους τραγουδιστές που ανέδειξε και δεν ξεχνούν να του πουν «χρόνια πολλά, δάσκαλε» στη γιορτή του (σ.σ.: Γιάννης Πάριος, Μαρινέλλα) αλλά και για την οικονομική κρίση, που με 22.000 ένσημα στην πλάτη παίρνει 800 ευρώ σύνταξη, μιλάει στο «ΠΑΡΟΝ» για όλα αυτά που έχει ζήσει. Όπως ότι όσο παίζει σαξόφωνο -και το κάνει με άνεση καθημερινά, πάνω από τρεις ώρες- δεν φοβάται κανέναν ΕΝΦΙΑ. Γιατί το όπλο του στη ζωή είναι τα εφόδιά του. Μάλιστα, στο νησί του, την Κέρκυρα, ετοιμάζει το καλοκαίρι μια συναυλία με τον Γιάννη Πάριο και αυτό τον κάνει να ονειρεύεται. Γιατί η ευτυχία στη ζωή είναι η δημιουργία. Και για τον Γιώργο Κατσαρό, το σαξόφωνο είναι... η φωνή του!

Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ

• Θα μας κάνετε να ταξιδέψουμε μέχρι την Κέρκυρα για να σας χαρούμε με τον τροβαδούρο της αγάπης, τον μοναδικό Γιάννη Πάριο. Τι σας έδωσαν τα Επτάνησα;

Τη μουσική μου παιδεία. Η καταγωγή μου είναι από την Κέρκυρα. Θυμάμαι ότι στο σπίτι μου όλοι τραγουδούσαν. Από τεσσάρων χρονών έπαιζα φυσαρμόνικα. Σε ηλικία επτά ετών πήγα στην Παλιά Φιλαρμονική Ορχήστρα της Κέρκυρας, που ήταν δίπλα στο σπίτι μου, και μου έδωσαν να παίζω βιολί. Από πιτσιρίκι άκουγα όλα τα όργανα. Ήμουν βέβαια και στη χορωδία του Αγίου Σπυρίδωνα που τον θεωρώ προστάτη μου και όποτε ταξιδεύω στην Κέρκυρα πηγαίνω για να ανάψω το κεράκι μου. Στον πατέρα μου έλεγα ότι θα γίνω παπάς όταν μεγαλώσω. Ο πατέρας μου απαντούσε: «Δεν το πιστεύω αυτό. Εσύ θα γίνεις μουσικός. Σε βλέπω σε μια σκηνή επάνω». Σε ηλικία 14 χρονών λοιπόν ζήτησα ένα πνευστό όργανο στη Φιλαρμονική και μου έδωσαν το σαξόφωνο.

• Από τι σημαδεύτηκαν τα παιδικά σας χρόνια;

Είχαμε ταβέρνα στην Κέρκυρα και πηγαίναμε καλά. Μέχρι που ήρθε η Κατοχή και ο πατέρας μου έφυγε νωρίς. Τα στρατεύματα ιταλικής κατοχής τον είχαν συλλάβει γιατί δεν χαιρετούσε την ιταλική σημαία και αυτό θεωρήθηκε αντίσταση. Από τις άσχημες συνθήκες κράτησης αρρώστησε και πέθανε. Στην Κατοχή, παρόλο που ήμουν μικρός, θυμάμαι ότι πεινάσαμε. Τρώγαμε τηγανιτές πίτες από καλαμπόκι, καθώς ψωμί δεν είχαμε.

Απο αριστερά: Γιώργος Κριμιζάκης, Γιάννης Καλατζής, Γιώργος Κατσαρός, Ρένα Κουμιώτη, Γιώργος Νταλάρας, Φίλιππος Νικολάου και Μιχάλης Βιολάρης

• Η σταδιοδρομία σας πώς ξεκίνησε;

Μπήκα στο Πάντειο Πανεπιστήμιο και παράλληλα γράφτηκα και στο Ωδείο Αθηνών. Ταυτόχρονα εργαζόμουν σε νυχτερινή δουλειά, στα καμπαρέ, για να τα βγάλω εις πέρας. Μεροκάματο 80 δραχμές. Ήταν καλή αμοιβή. Μιλάμε για τέλος της δεκαετίας του ‘50. Στα καμπαρέ έγινα περιζήτητος μουσικός, μαζί με τον μαέστρο Λυκούργο Μαρκέα. Εκεί μας γνώρισε και ο σπουδαίος τραγουδιστής Νίκος Γούναρης, ο οποίος μας πήρε στην ορχήστρα του. Στα καλά καμπαρέ το πρόγραμμα ήταν με ξένα τραγούδια και ήταν αρκετά δύσκολο. Ερχόταν μπαλέτα και τραγουδιστές από το εξωτερικό. Οι πλούσιοι πελάτες, αν έμεναν ευχαριστημένοι, μας έδιναν «χαρτούρα», δηλαδή γερό πουρμπουάρ. Στην Ομόνοια, στο καμπαρέ «Ριτζ», έδινε το «παρών» η αριστοκρατία. Όταν τελείωσα το ωδείο, έγινα μαέστρος, έκανα τη δική μου ορχήστρα. Την Πάντειο όμως δεν την τελείωσα.

• Στις συναυλίες που δώσατε φέτος τον Φεβρουάριο, στο Μέγαρο Μουσικής, για τα 50 χρόνια προσφοράς σας στη μουσική, μάθαμε ότι έχετε γράψει πάνω από 1.500 τραγούδια. Πώς γίνεται αυτό; Πώς έρχεται η έμπνευση;

Όταν έχεις συνεργαστεί με τη Μάγια Μελάγια, τον Τόνι Μαρούδα, τον Σώτο Παναγόπουλο, την Μπελίντα, τον Γιώργο Οικονομίδη, τη Ρένα Βλαχοπούλου, τη Ζωζώ Σαπουντζάκη, τη Ζωή Κουρούκλη, τη Μαρινέλλα, τον Πάριο, τον Τόλη Βοσκόπουλο, τη Λίτσα Διαμάντη, τον Κόκκοτα, τη Βίκυ Μοσχολιού, τον Μπιθικώτση, τον Μανώλη Μητσιά, τη Γλυκερία, πώς να μη γράψεις τόσα τραγούδια; Όλοι αυτοί κρατούσαν τα σκήπτρα στις πίστες, στα θέατρα, στη δισκογραφία. Έτσι μπήκε στη ζωή μου και ο κινηματογράφος. Έχω γράψει μουσική για εκατόν δέκα επτά ταινίες. Ίσως έχω κάνει τις περισσότερες συνεργασίες από όλους τους συνθέτες στον κινηματογράφο. Επίσης έχω γράψει μουσική για εκατό θεατρικά έργα. Ύστερα από όλη αυτή την καριέρα και 22.000 ένσημα στην πλάτη μου, παίρνω σήμερα σύνταξη 800 ευρώ. Ευτυχώς που είμαι ακόμη ενεργός, μάχιμος και ετοιμάζω συναυλίες στην Ελλάδα, στο εξωτερικό -τώρα θα μπω στο στούντιο με τον Μανώλη Μητσιά-, γράφω μουσική για μια νέα θεατρική παράσταση και θα συνεργαστώ, πρώτα ο Θεός, με τον Πάριο και τη Μαρινέλλα. Έτσι πολεμάω την εφορία και τον ΕΝΦΙΑ (γέλια). Ας είναι καλά τα πνευμόνια μου. Καθημερινά παίζω τρεις ώρες σαξόφωνο και δεν κουράζομαι. Ίσως και αυτό μου δίνει ζωή. Με το σαξόφωνό μου έχω ηχογραφήσει 34 δίσκους.

• Τι σας συνδέει με τον Γιάννη Πάριο; Γιατί τον αγαπάτε τόσο πολύ;

Ο Πάριος είχε έρθει, τότε, να με βρει για να μου φέρει στίχους, αλλά εγώ συνεργαζόμουν με τον μοναδικό στιχουργό, τον Πυθαγόρα. Του είπα: «Βρε παιδί, να τα πούμε μια άλλη φορά». Είχε έρθει να με βρει στη «Νεράιδα». Μου λέει τότε: «Σας παρακαλώ, μιας που ήρθα, δεν με ακούτε να τραγουδώ κιόλας;» Και μόλις τον άκουσα τον  πήγα αμέσως στη ΜΙΝΟS EMI. Ο Γιάννης είναι σπουδαίος άνθρωπος. Δεν έχει ξεχάσει ποτέ να με πάρει τηλέφωνο στη γιορτή μου για να μου πει: «Χρονιά πολλά, μαέστρο». Ενώ υπάρχουν τραγουδιστές που ανέδειξα από το μηδέν και μου έλεγαν τότε, θυμάμαι: «Γράψε για μένα κάτι και όταν θα γίνω όνομα, θα δεις». Τους απαντούσα: «Δεν θέλω να δω» και δεν είδα τίποτα. Αλλά δεν με νοιάζει. Δεν το μετάνιωσα. Αν δεν τους είχα γράψει, θα είχα τύψεις. Γιατί όσους βοήθησα το άξιζαν. Άσχετα από τη συμπεριφορά τους. Αλλά έχω ένα αξίωμα. Από τη στιγμή που σπούδασα μουσική, έπρεπε να βοηθήσω αυτούς που είχαν ταλέντο. Σαν τον γιατρό, ένα πράγμα.

• Τι θυμάστε από την Αλίκη Βουγιουκλάκη;

Την Αλίκη την ήξερα από τον κινηματογράφο. Μια μέρα μου είπε: «Μαέστρο, δεν ανεβάζουμε το ‘‘Καμπαρέ’’;». Της λέω: «Ναι, με όλη μου την καρδιά». Η Αλίκη ήταν ένας εργάτης της δουλειάς. Αγαπούσε πολύ το θέατρο και ήταν συνεπής και συνεργάσιμη. Από τις λίγες περιπτώσεις. Δεν έκανε τη σπουδαία. Ήταν απλός άνθρωπος. Η Αλίκη βοήθησε πολύ κόσμο. Έκανε φιλανθρωπίες. Εγώ την έζησα και όσο ήταν μαζί με τον Δημήτρη και μετά τον χωρισμό τους. Ευεργέτησε κόσμο και κοσμάκη.

• Τι είχαν οι παλιοί ηθοποιοί;

Ταλέντο! Ήταν όλοι αυτοδίδακτοι. Όταν ξεκίνησα στο θέατρο, ο θίασος είχε τον Ορέστη Μακρή, τη Γεωργία Βασιλειάδου -η οποία ήταν φοβερή και ως τραγουδίστρια-, τη Σπεράντζα Βρανά, τον Νίκο Σταυρίδη, τον Βασίλη Αυλωνίτη. Στο μπαλέτο ήταν η Νάντια Φοντάνα, η Βέρα Κρούσκα και η Μιρέλλα Κουτσοκώστα. Οι καλύτερες μαθήτριες της Σχολής Χορού Ζουρούδη. Μόλις είδα τη Μιρέλλα, μου άρεσε πάρα πολύ.

 Ο Γιώργος και η Μιρέλλα

• Και τι κάνατε για να την κατακτήσετε;

Με είχαν καλέσει στη Ρωσία για μια περιοδεία. Εκεί πήρα μαζί μου τη Μαρινέλλα, τη Σούλα Μπιρμπίλη, τον Πάνο Κόκκινο, την ορχήστρα μου και ένα χορευτικό ζευγάρι, τη Μιρέλλα και έναν χορευτή. Εκεί έκανα το τεστ μου. Το 1966. Μετά την περιοδεία, μέσα σε τρεις μήνες παντρευτήκαμε με τη Μιρέλλα. Είχαμε δεκατρία χρόνια διαφορά. Αυτή 17, εγώ 31.

Ο Γιώργος Κατσαρός με τον Αντώνη και τον Αλέξανδρο

• Της έχετε μεγάλη αδυναμία;

Μα, είναι η γυναίκα της ζωής μου, η Μιρέλλα μου. Ήταν απίστευτη χορεύτρια και τα παράτησε όλα για μένα. Τότε αποφάσισε να αφήσει τον χορό και να κρατήσει την οικογένειά μας. Γιατί αυτή την κράτησε. Εγώ δούλευα συνεχώς. Τότε τα κέντρα δούλευαν επτά μέρες την εβδομάδα. Παρακαλούσα να έρθει Πάσχα για να καθίσω. Εκείνη δημιούργησε τον χαρακτήρα των παιδιών μου, εκείνη τα μεγάλωσε. Αυτός είναι ο άθλος της. Απεκτήσαμε δύο παιδιά, τον Αντώνη, έμπειρο αθλητικογράφο στην τηλεόραση, και τον Αλέξανδρο, γνωστό σκηνοθέτη, ο οποίος έχει την ευθύνη της εκπομπής «Πάμε πακέτο» με τη Βίκυ Χατζηβασιλείου. Ο Αλέξανδρος παντρεύτηκε την αρχισυντάκτρια της εκπομπής «Πάμε Πακέτο» Άννα Ορφανουδάκη. Τη γνώρισε μέσα από τη δουλειά. Όπως εγώ τη μητέρα του. Μου έχουν χαρίσει δύο εγγόνια. Έχουμε την Έμιλυ, εννιά ετών, από τον Αντώνη και τον Γιωργάκη, τρεισήμισι ετών, από τον Αλέξανδρο. Για τη γυναίκα μου έχω γράψει το τραγούδι «Έρωτα μου ανεπανάληπτε», που το τραγούδησε η Τζένη Βάνου.

• Ο καλλιτεχνικός κλάδος έχει πληγεί;

Ανεπανόρθωτα. Ξέρετε πόσοι τραγουδιστές με παίρνουν τηλέφωνο και με ρωτάνε: «Έχεις καμιά δουλειά, μαέστρο;» Το 1/4 δουλεύει. Ποια θέατρα πληρώνουν; Πολύ λίγα. Ένας συνάδελφός μου μου απάντησε κάτι ανατριχιαστικό, όταν τον ρώτησα γιατί πηγαίνει να συνεργαστεί ξανά με αυτόν που δεν τον πλήρωσε στην προηγούμενη δουλειά. Μου είπε: «Γιώργο, πάω και ό,τι πάρω». Και αυτός είναι ο πρωταγωνιστής. Μα γίνονται πλέον συναυλίες; Τα ποσοστά μας έχουν πέσει στο χαμηλότερο επίπεδο. Οι τραγουδιστές δουλεύουν στα κέντρα μιάμιση μέρα. Μισό μεροκάματο την Παρασκευή και ολόκληρο το Σάββατο. Τώρα θα έρθουν οι καινούριοι φόροι. Πιστεύω ότι θα ‘ρθει ο καιρός που ο κόσμος δεν θα έχει να πληρώνει. Τι θα κάνουν τότε; Θα βάλουν όλη την Ελλάδα φυλακή;

 " Σπάνια περίπτωση ο Ωνάσης. Αγαπούσε πάρα πολύ την Ελλάδα."

• Ποια είναι η άποψή σας για τα talent show; Για το «Voice», το «Χ-Factor»;

Είναι θετική. Πρέπει να υπάρχουν. Βέβαια δεν υπάρχουν δουλειές. Η περσινή νικήτρια, η Μαρία-Έλενα Κυριάκου, πού βρίσκεται τώρα; Υπέροχη φωνή, αλλά τραγουδά κάπου; Αφού δεν υπάρχουν εταιρείες δίσκων για να τους προωθήσουν. Δύο-τρεις έμειναν. Τότε, ο Μάτσας μου έλεγε: «Κατσαρέ, γράψε δώδεκα τραγούδια για τον Πάριο». Τώρα οι περισσότεροι τραγουδιστές πληρώνουν μόνοι τους την εγγραφή και την παραγωγή του δίσκου. Τα παιδιά αυτά δεν έζησαν τις χρυσές εποχές που ζήσαμε εμείς. Ξέρετε τι είναι να παίζεις και να ξέρεις ότι ο Αριστοτέλης Ωνάσης, ένας εθνικός ευεργέτης, έχει έρθει για να ακούσει εσένα; Ερχόταν τη νύχτα από το Παρίσι και μας κρατούσε στη «Νεράιδα» μέχρι το πρωί, γιατί ήθελε να του παίξουμε κάποια τραγούδια. Του έλεγε του Χρηστάκη: «Τραγούδα μου το ‘‘Να χαρείς τα μάτια σου καλέ’’» και έβαζε φωτιά στο μαγαζί. Σπάνια περίπτωση ο Ωνάσης. Αγαπούσε πάρα πολύ την Ελλάδα. Μακάρι να την αγαπούσαν και άλλοι. Και ο Νιάρχος την αγάπησε. Και εύχομαι το ίδρυμα που μας παραδίδει στο Δέλτα Φαλήρου να το λειτουργήσουμε όπως πρέπει. Γιατί και οι ολυμπιακές εγκαταστάσεις ήταν διαμάντια και έχουν γίνει ερείπια που ρημάζουν.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ