ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Ο «Ανταλκίδας»...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Ο «Ανταλκίδας»...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Επειδή ο Αλέξης Τσίπρας δεν είχε το σθένος εγκαίρως να προετοιμάσει «σχέδιο Β΄», που θα προέβλεπε την έξοδό μας από την Ευρωζώνη και το ευρώ, οι «εταίροι» προχώρησαν σε αισχρούς εκβιασμούς.

Η αποχώρησή μας από το ευρωπαϊκό γκέτο θα εσήμαινε για αυτούς μεγάλη οικονομική ζημία. Βλέποντας, όμως, ότι απέναντί τους είχαν λιπόψυχους και αρχομανείς, άρχισαν να μας τρομοκρατούν. Όταν είδαν οι γερμανοί κατακτητές ότι δεν μπορούσαμε να ασκήσουμε εθνική πολιτική, μας «έτριξαν τα δόντια» κλείνοντας τις τράπεζες. Θεωρούσαν βέβαιο τον πανικό μας και ύστερα από αυτήν την προειδοποίηση δεν αμφέβαλλαν ότι θα υποχωρούσαμε στα πάντα, όπως και έγινε. Η χειρότερη μέθοδος για να γλιτώσει κανείς από τον εκβιασμό είναι να κάνει παραχωρήσεις, έστω και μικρές, στον εκβιαστή του. Ο καλύτερος τρόπος για να προετοιμάσει κανείς την ηθική του εκμηδένιση είναι να υποχωρεί στις πιέσεις και στις αξιώσεις των εχθρών του, έστω και τμηματικά, και κατά λίγο.

Αυτό έπαθε η κυβέρνηση. Οι «εταίροι» μάς εξασθενίζουν προοδευτικά αλλά σταθερά, αφού αποδειχθήκαμε τόσο υπάκουοι. Η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ δέχεται στωικά τις αξιώσεις των «ροτβάιλερ» των Βρυξελλών. Κομπάζει για την αισχρή συμφωνία, που δεν είναι τίποτε άλλο από μια «Ανταλκίδεια» συμφωνία ή «αξιολόγηση». Ο σπαρτιάτης ναύαρχος Ανταλκίδας το 386 π.Χ. είχε εμπνευσθεί μια τέτοια «ειρήνη» (συμφωνία θα λέγαμε σήμερα) και παρεχώρησε την κυριαρχία όλων των ελληνικών εδαφών στη Μικρά Ασία και στην Κύπρο στους Πέρσες, αμαχητί. Ο δικός μας «Ανταλκίδας» Τσίπρας παρεχώρησε, χάριν της αρχομανίας του και των κορακιών του διεθνούς καπιταλισμού, την εθνική ανεξαρτησία μας στους «εταίρους».

Οι νεότεροι «Ανταλκίδες» (ΣΥΡΙΖΑ – ΑΝΕΛ, Νέα Δημοκρατία, ΠΑΣΟΚ, Ποτάμι και Λεβέντης), προβάλλοντας μύρια όσα ανιστόρητα επιχειρήματα και εισηγούμενοι, όπως ο πρώτος διδάξας μακρινός τους εμπνευστής, λύσεις «λογικότατες» χάριν της «αξιολόγησης», έχουν προχωρήσει στη διάλυση της χώρας. Υποκριτικά ρωτούν όλοι αυτοί οι ανάξιοι «εκπρόσωποι του λαού» τι άλλο θα μπορούσαν να κάνουν μέσα στην ευρωπαϊκή ζούγκλα. Η απάντηση είναι μία: Αντεπίθεση, με έξοδο από την Ευρωζώνη και επιστροφή σε νέο ΕΘΝΙΚΟ νόμισμα. Τι έχουμε –και στη χειρότερη περίπτωση- να πάθουμε, αφού τα έχουμε ήδη χάσει όλα; Δεν είναι δυνατόν να είμαστε ελεύθερο κράτος με ξένο νόμισμα, που το χειρίζονται οι ξένες τράπεζες όπως τους αρέσει.

Έσχατο κατάντημα για όλον τον μνημονιακό πολιτικό κόσμο είναι ο περιβόητος «κόφτης». Με αυτό το απάνθρωπο μέτρο, αυτήν την «καρμανιόλα», δέχθηκαν οι κυβερνώντες (τη δέχεται επίσης ο Κυριάκος και άλλοι ευρωλάγνοι) την παράδοση των ελλήνων πολιτών στους ευρωπαίους εκτελεστές. Δεν υπάρχει πλέον ελληνική κυβέρνηση, ούτε Κοινοβούλιο, ούτε Δημοκρατία, ούτε τίποτα. Στην παραμικρή παρέκκλιση από τα ευρωπαϊκά γούστα, από τους κανόνες της «αξιολόγησης», η λαιμητόμος θα πέφτει σε μισθούς και συντάξεις. Καμία ελληνική νομοθεσία δεν θα υφίσταται. Ό,τι διατάξουν οι ξένοι αποικιοκράτες. Ήδη, ολοταχώς εφθάσαμε στον εργασιακό Μεσαίωνα. Αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ αποκαλεί… «ριζοσπαστική πολιτική»! Και δεν αισχύνονται. Μέσα σε αυτό το παρανοϊκό «νέο ασφαλιστικό» τερατούργημα, έρχεται ο Κατρούγκαλος και μεταβάλλεται σε σφαγέα του δημοσιογραφικού κόσμου, καταργώντας το αγγελιόσημο και διαλύοντας τα Ταμεία του Τύπου. Και σαν πειρατής αρπάζει την περιουσία των Ταμείων με αντισυνταγματικό νόμο. Καταδέχεται κοτζάμ επιστήμονας να παίζει αυτόν τον επαίσχυντο ρόλο για να μη χάσει την υπουργική του καρέκλα από τους ξένους αφεντάδες. Αλλά εδώ καταστρατηγείται το ίδιο το ελληνικό Σύνταγμα, αφού το ποδοπατεί το ευρωπαϊκό.

Από τον Κυριάκο, τη Νέα Δημοκρατία και τα άλλα μνημονιακά κομματίδια δεν είχαμε ποτέ αξιώσεις. Γνωρίζουμε ότι πάντα ήσαν διαποτισμένοι όλοι αυτοί στη νεοφιλελεύθερη νοοτροπία. Είχαν μάθει να παίρνουν υπόσταση από τα ευρωπαϊκά κέντρα, από τις δυνάμεις του καπιταλισμού. Ο Τσίπρας, όμως, εμφανίσθηκε στο πολιτικό σκηνικό ως «σημαιοφόρος της Αριστεράς», για να μεταβληθεί σε αχθοφόρο των Μνημονίων. Μας παρουσιάσθηκε σαν νέος Τσε Γκεβάρα, που με έναν νόμο, μέσα σε μία μέρα, θα καταργούσε τα Μνημόνια και τον ΕΝΦΙΑ. Οι αγορεύσεις του στη Βουλή ως αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης είναι η ένοχη συνείδησή του, που θα τον κυνηγά σε όλη του τη ζωή. Τον καταδικάζουν τα ίδια τα λόγια του, οι υποσχέσεις τις οποίες αθέτησε με τον πιο κυνικό τρόπο. Μας διαβεβαίωνε σε όλους τους τόνους ότι αυτός δεν είναι πρωθυπουργός «παντός καιρού». Και απεδείχθη πολιτικός ακροβάτης. Εζήτησε από τον λαό το «ΟΧΙ» στο δημοψήφισμα. Ο λαός τού το έδωσε κι εκείνος ελύγισε κάτω από το βάρος του. Δεν το άντεξε. Η Κίρκη των Βρυξελλών τον μάγεψε. Τον μεταμόρφωσε.

Εάν τη στιγμή που οι «εταίροι» τού έβαλαν το μαχαίρι στον λαιμό είχε το κουράγιο να πει στον ελληνικό λαό την αλήθεια και εδήλωνε ότι δεν είναι διατεθειμένος να παίξει τον ρόλο του ευρωπαϊκού οργανέτου, θα έπεφτε από την εξουσία, αλλά θα γινόταν ίνδαλμα και το μέλλον θα ήταν ανοιχτό μπροστά του. Όμως, η μέθη της πρωθυπουργίας τον κατέστρεψε. Θα έπρεπε να σκεφθεί ότι οι πραγματικοί αριστεροί τα παλιά χρόνια, για να προασπίσουν τις ιδέες και τα οράματά τους, αρνήθηκαν να κάνουν «έκπτωση» στα «πιστεύω» τους. Κι επειδή δεν λύγισαν, έφτασαν στο εκτελεστικό απόσπασμα. «Μην καρτεράτε να λυγίσουμε, ουδ’ όσο στην καλοκαιριά λυγάει το κυπαρίσσι…», τραγουδούσαν. Μπροστά στο δίλημμα μιας ντροπιασμένης ζωής ή του μηδενισμού του σώματος, διάλεγαν το δεύτερο. Έτσι βρέθηκε στο απόσπασμα, π.χ., ο Μπελογιάννης. Μπορεί να μη συμφωνούσαν όλοι, ακόμα και αριστεροί, με την ιδεολογία του Μπελογιάννη, αλλά όλοι –ακόμα και αντίπαλοι- αποκαλύφθηκαν μπροστά στη λεβεντιά του.

Από τον Αλέξη Τσίπρα δεν ζήτησε κανείς τόσο πολλά. Δεν είχαμε τέτοιες αξιώσεις. Άλλωστε, τώρα οι καιροί άλλαξαν. Η Αριστερά όχι μόνο δεν διώκεται, αλλά έγινε όχημα για να μεταφέρει στην εξουσία φιλόδοξους νέους και κάποιους… εκατομμυριούχους, που βρήκαν πολύ βολικό για τα σχέδιά τους τον αριστερό σκούφο! Δεν ζητήσαμε από τον Αλέξη να διακινδυνεύσει τη ζωή του. Αλλά αυτός δεν μπορούσε να αποχωριστεί την πρωθυπουργική πολυθρόνα, ασχέτως… «καιρικών συνθηκών»… Ο ΣΥΡΙΖΑ –πέραν όλων των άλλων- έκανε κι ένα άλλο κακό: Μετεβλήθη σε νεκροθάφτη της Αριστεράς. Θα περάσουν πάρα πολλά χρόνια για να εμπιστευτεί ο κόσμος ξανά αυτήν την παράταξη. Κατέστησαν την Αριστερά συνώνυμη με την πολιτική απάτη. Αυτό, άλλωστε, επεδίωκε και ο Σόιμπλε. Για να μην περιμένει ο έλληνας πολίτης σωτηρία από αυτήν την πλευρά. Να αναγκάσει τους ψηφοφόρους να στραφούν στον ευρωλάγνο Κυριάκο, το δικό του παιδί.

Ο ΣΥΡΙΖΑ απέτυχε τραγικά διότι δεν ήταν ποτέ συνειδητοποιημένη αριστερή δύναμη. Επρόκειτο για «ύποπτο συμμάζεμα», τυχοδιωκτικό κατασκεύασμα, όπου ανάμεσα σε κάποιους ειλικρινείς ιδεολόγους συσσωρεύτηκαν καιροσκόποι από διάφορες ιδεολογικές όχθες, ανερμάτιστοι, εύποροι πολιτικάντηδες, απάτριδες, που βολεύτηκαν ποικιλοτρόπως. Γι’ αυτό και όπου εμφανίζονται αυτά τα στελέχη αποδοκιμάζονται και χλευάζονται από τους πρώην οπαδούς τους. Αυτό το τυχοδιωκτικό κατασκεύασμα, τελευταίο του είδους, θα έχει άθλιο τέλος. Θα του μείνει ως «έμβλημα» ο… «κόφτης»! Μην περιμένει ο Αλέξης Τσίπρας ότι μέσα στην Ευρωζώνη θα βγούμε ποτέ από τα Μνημόνια, ότι θα έλθει ανάπτυξη, ότι θα έλθουν επενδύσεις και ότι θα μειωθεί η ανεργία. Αυτά, με Ευρωζώνη, δεν γίνονται. Το γνωρίζει η κυβέρνηση, που πανικόβλητη παίρνει ακόμα και την πρώτη κατοικία των πολιτών και, προσκυνημένη σε όλα, παραδίδει τα «κόκκινα» δάνεια και τα ενήμερα δάνεια σε ξένες τράπεζες. Αμήχανη, έχει περιπέσει σε ένα «αλαλούμ» με τα TAXIS, φορολογεί ανέργους σαν… βιομηχάνους και φέρνει τσουνάμι έμμεσων φόρων.

Το κράτος είναι παράλυτο και ο πολιτικός κόσμος έχει χρεοκοπήσει στο σύνολό του. Ο «Ανταλκίδας» Τσίπρας, όσο παραμένει κολλημένος στην εξουσία, βλάπτει όχι μόνο τη χώρα αλλά και τον εαυτό του διότι αφανίζει το μέλλον του. Η σάπια ευρωπαϊκή πολιτική του καπιταλισμού, που στην καλύτερη στιγμή της ζωής του ο Αλέξης προσπάθησε να καθυποτάξει, τον εκδικήθηκε. Τον έσφιξε στα πλοκάμια της, εκμεταλλευόμενη την αρχομανία του, και τον έκανε μαριονέτα. Ας θυμηθούμε τα λόγια του Ίωνος Δραγούμη, σε μια άλλη κρίσιμη φάση του Ελληνισμού, που τόσο ταιριάζουν και σήμερα: «Φθάνουν πια οι μάρτυρες. Χρειάζονται τώρα ήρωες…». Πού να τους βρούμε, όμως;

ΤΟ ΠΑΡΟΝ

Ανταλκίδας

Σπαρτιάτης πολιτικός. Διακρίθηκε στον Πελοποννησιακό πόλεμο. Το 393 π.Χ., ως αρχηγός της φιλειρηνικής μερίδας, πήγε στο σατράπη των Σάρδεων Τιρίβαζο να ζητήσει οικονομική ενίσχυση. Πέτυχε στο σκοπό του, έκλεισε την "Ανταλκίδειο ειρήνη" με την οποία οι Πέρσες διέλυσαν τη συμμαχία με την Αθήνα και αναγνωρίστηκαν ως ηγεμόνες των μικρασιατικών πόλεων. Η ταπεινωτική για τους Έλληνες αυτή ειρήνη δείχνει τη μεγάλη κόπωση των Ελλήνων από τους Πελοποννησιακούς πολέμους, την εκστρατεία του Αγησίλαου κατά του Κορινθιακού και την ανάγκη της ειρήνης.

LivePedia.gr

Η προδοσία και η ευφυΐα του Ανταλκίδα ...

Γράφει ο Πάνος Ν. Αβραμόπουλος

Υπήρξε κορυφαία φυσιογνωμία της πολιτικής και στρατιωτικής σκηνής της Σπάρτης. Εδραιώθηκε πολιτικά μετά τον Πελοποννησιακό πόλεμο και συνέδεσε το όνομά του, με την επαίσχυντη για τους Έλληνες ειρήνη με τους Πέρσες την «Ανταλκίδειο» Ειρήνη, που έφερε και το όνομά του. Ο λόγος για τον Σπαρτιάτη πολιτικό Ανταλκίδα, που αυτοκτόνησε πάραυτα το 367 π.Χ. όταν δεν κατόρθωσε για δεύτερη φορά να εξασφαλίσει την ευμενή συμπεριφορά των Περσών.

Υπήρξε όμως και πολύ ευφυής ο Ανταλκίδας δίνοντας μερικές απαντήσεις που έμειναν στην ιστορία πρός τους κατηγόρους του στην Σπάρτη, για την ανταλκίδειο ειρήνη. Έτσι όταν ένας Αθηναίος του είπε δεικτικά προτάσσοντας την γενναιότητα των Αθηναίων έναντι των Σπαρτιατών «Σας εκδιώξαμε πολλές φορές από τον Κηφισό ποταμό» ο Ανταλκίδας με ευστροφία απάντησε «Εμείς οι Σπαρτιάτες δεν χρειάστηκε ποτέ να σας διώξουμε από τον ποταμό Ευρώτα !!!».Υπαινισσόμενος εδώ ευφυώς ο Ανταλκίδας, ότι η Αθήνα εδέχετο επιθέσεις ως ευάλωτη αμυντικά και έτσι αναγκάζετο να αμύνεται στον Κηφισσό, σε αντιδιαστολή με την κραταιά στρατιωτικά Σπάρτη, που κανείς δεν απετόλμησε να της επιτεθεί και να φθάσει μέχρι τον Ευρώτα «Εμείς οι Σπαρτιάτες δεν χρειάστηκε ποτέ να σας διώξουμε από τον ποταμό Ευρώτα !!!». 

Αλλά την ίδια ευφυΐα εξεδήλωνε ο Ανταλκίδας και σε άλλες εκφάνσεις του καθημερινού βίου του. Όταν ο στρατηγός Αγησίλαος γύρισε πληγωμένος από την Βοιωτία σε μια οδυνηρή μάχη, ο Ανταλκίδας παρατήρησε «Αληθινά Αγησίλαε πολύ ωραία δίδακτρα έλαβες από τους Θηβαίους, που χωρίς να σου το ζητήσουν, τους έμαθες να πολεμούν !!!».

Όμως οι ερμαφρόδιτες πολιτικά κινήσεις του Ανταλκίδα με τους Πέρσες, του κόστισαν τελικά ακριβά στο πολιτικό του κύρος και στην ίδια τη ζωή του. Όταν απέτυχε να προσεταιριστεί για δεύτερη φορά τους Πέρσες, που εμβόλιμα είχαν συμμαχήσει με τους Θηβαίους, οδηγήθηκε το 367 π.Χ. στην αυτοκτονία ... 

Καθημερινή ελληνική εφημερίδα "ΠΑΤΡΙΣ".