ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ : Η «Πομπαδούρ»...

ΜΕ ΤΟΝ ΦΑΚΟ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ

Η «Πομπαδούρ»...

Γράφει ο ΓΕΩΡΓΙΟΣ ΛΕΟΝΤΑΡΙΤΗΣ

Χάρις στον Αλέξη Τσίπρα και στον ΣΥΡΙΖΑ, νέος όρος καθιερώθηκε παγκοσμίως στο πολιτικό λεξιλόγιο: ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΗ «ΑΡΙΣΤΕΡΑ».

Πρόκειται, δηλαδή, για το κομματικό σχήμα που, με την ταμπέλα της πολύπαθης «Αριστεράς», καλείται από τα «ροτβάιλερ» του διεθνούς καπιταλισμού της Ευρωπαϊκής Ένωσης να εφαρμόσει τα πλέον εξοντωτικά μέτρα εναντίον των λαϊκών στρωμάτων. Χάρις στον ΣΥΡΙΖΑ, η «Αριστερά» κατήντησε «Μαντάμ Ορτάνς» του σοσιαλισμού, που περιφέρεται στις κρεβατοκάμαρες των αποικιοκρατών του Βερολίνου και των Βρυξελλών για να εξυπηρετήσει τις πλέον ανώμαλες ορέξεις των ευρωπαίων «εταίρων». Η «εταίρα της Αριστεράς» στην υπηρεσία των «εταίρων».

Ο διακεκριμένος παλαιός συνάδελφος κ. Μιχάλης Στυλιανού επεσήμανε πρόσφατα σε άρθρο του: «Η ευρωπαϊκή δικτύωση διάδοσης και πραγμάτωσης της ευρωπαϊκής ιδέας –από αριστερά κόμματα, συνδικάτα και διανοουμένους- χρηματοδοτείτο από ιδιωτικούς διαύλους, όπως το Ίδρυμα Φορντ, με επικεφαλής πρώην κατάσκοπο, και κινητοποιήθηκε κάθε δυνατό μέσο μαζικού επηρεασμού και περιοδείες περιώνυμων ομιλητών…». Και είναι γεγονός ότι η ευρωπαϊκή δικτατορία κάνει καλύτερα τη δουλειά της με «αριστερές ταμπέλες» παρά με δεδηλωμένους υπηρέτες της, όπως τα δικά μας μνημονιακά κόμματα, με πρώτο και καλύτερο τη Νέα Δημοκρατία του Κυριάκου.

Το 1955, μετά τον θάνατο του Στρατάρχου Παπάγου, όλοι αιφνιδιάστηκαν διότι δεν ανέλαβε πρωθυπουργός ο διάδοχός του, Στέφανος Στεφανόπουλος, αλλά τα ανάκτορα επέλεξαν και επέβαλαν τον Κων. Καραμανλή. Τότε, ο αείμνηστος Ηλίας Τσιριμώκος εχαρακτήρισε τον Καραμανλή… «Μαντάμ Πομπαδούρ των ανακτόρων»! Η εύνοια που έδειξε το Στέμμα στον Καραμανλή καθιέρωσε στην πολιτική μας ζωή τον όρο «ευνοιοκρατία». Τώρα ο Αλέξης Τσίπρας, για να διατηρήσει την εύνοια των εταίρων σαδιστών, δέχθηκε τα πάντα από τις αξιώσεις τους και έχουμε τέταρτο Μνημόνιο, για το οποίο ψάχνει να βρει κάποιο ψευδώνυμο. Αλλά, είτε με «αριστερές» είτε με «δεξιές» «Μαντάμ Πομπαδούρ» των Βρυξελλών, δεν είναι δυνατόν να ασκείται η πολιτική αυτής της χώρας, που ήδη έχει απολέσει πλήρως την εθνική της ανεξαρτησία εξαιτίας του καταραμένου ευρώ. Δεν υφίστανται πλέον ελληνικές κυβερνήσεις αλλά δυνάμεις κατοχής του Βερολίνου. Και αυτές οι κατοχικές δυνάμεις, για να εξασφαλίσουν τα συμφέροντά τους, ανακοίνωσαν μέτρα τρόμου.

Στις 4 Ιουνίου του 1942, ο γερμανός φρούραρχος Αθηνών, με ανακοίνωσή του που τοιχοκολλήθηκε στους κεντρικούς δρόμους της πρωτεύουσας, εδήλωνε ξερά: «Ο Γερμανικός Στρατός προέβη εις την σύλληψιν αριθμού ομήρων. Εις περίπτωσιν οιωνδήποτε αποπειρών ή πράξεων σαμποτάζ κ.λπ., στρεφομένων εναντίον του Γερμανικού Στρατού, οι όμηροι αυτοί θα τουφεκισθούν…». Σήμερα, όμηρος είναι ο ελληνικός λαός. Κι αν η κυβέρνηση «σαμποτάρει», δηλαδή δεν εφαρμόσει τα μέτρα που διέταξαν οι «εταίροι», θα λειτουργήσει το «σκοπευτήριο». Το εκτελεστικό απόσπασμα στις μέρες μας ονομάζεται… «κόφτης». Έτσι και δεν δείξουμε υπακοή στις διαταγές των κατακτητών, η γκιλοτίνα του «κόφτη» θα πέφτει αυτόματα σε μισθούς και συντάξεις χάριν του περιβόητου «δημοσιονομικού στόχου».

Μας ξεκαθάρισαν, επίσης, οι ξένοι σαδιστές της Ευρώπης ότι στο εξής τα μέτρα που θα μας επιβάλλουν δεν θα περνάνε από τη Βουλή, αλλά θα εφαρμόζονται με ένα Προεδρικό Διάταγμα. Και γεννάται το ερώτημα: Θα δεχθεί ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας την ουσιαστική κατάργηση των δημοκρατικών διαδικασιών από τις δυνάμεις κατοχής; Δεν θέλουμε να το πιστέψουμε. Ο πρώην πρόεδρος της Βουλής κ. Βύρων Πολύδωρας εύστοχα επισημαίνει σε άρθρο του: «Αφότου ο κλασικός διπολισμός με την κατάρρευση του υπαρκτού σοσιαλισμού χάθηκε και τη θέση του κατέλαβε ο ένας και δεσπόζων πλέον πόλος της οικονομίας της αγοράς, ή καλύτερα των αγορών, με το ανεπιθύμητο και κάπως σαν αναγκαίο αναμνηστικό από τις παλαιές τυπολογίες, το διακοσμητικό πλέον στοιχείο της Δημοκρατίας, μια παγκόσμια ολιγαρχία, απολυταρχικού τύπου, φαίνεται να επικρατεί και να επιβάλλεται παντού, σχεδόν θεολογικά…». Και προσθέτει παρακάτω: «Η ηγεμονεύουσα θέση της οικονομίας επί της πολιτικής δεν είναι κάτι ουδέτερο, που συνέβη τυχαία. Δηλαδή, χωρίς κόστος, χωρίς νικητές και ηττημένους. Ο μεγάλος χαμένος σ’ αυτή τη νέα συνθήκη είναι ο άνθρωπος, οι πολίτες, η Δημοκρατία…». Και έχει δίκιο. Είμαστε χαμένος λαός, μια χώρα που βυθίζεται στον ευρωπαϊκό βούρκο εξαιτίας των ευρωλάγνων.

Θα μιλήσουμε ειλικρινά: Ο Αλέξης Τσίπρας δεν κατάλαβε ποιος είναι ο ρόλος της Αριστεράς. Ή, ακόμα χειρότερα, κατάλαβε, αλλά υπέκυψε στις πιέσεις του άκρατου καπιταλισμού χάριν της εξουσίας. Ο λαός δεν τον ήθελε πειθήνιο εκτελεστή των ευρωπαϊκών εντολών. Τον ήθελε εκτός της χρυσής φυλακής της εξουσίας, να αγωνίζεται για μια επαναστατική πολιτική, προκειμένου να αποδεσμευτεί η πατρίδα μας από την ευρωπαϊκή δικτατορία του άκρατου καπιταλισμού. Ο μεγάλος Ζορές έλεγε: «Η Δημοκρατία είναι μια μεγάλη πράξη πίστης και μια μεγάλη πράξη θάρρους». Στις μέρες μας, από τους περισσότερους απουσιάζει αυτή η πίστη. Μέσα στην Ευρωζώνη δεν υπάρχουν περιθώρια για «πίστη στη Δημοκρατία» και λείπει το θάρρος του ξεσηκωμού κατά των δυναστών. Από τους ελαχιστότατους που διατηρούν άσβεστη αυτήν την πίστη είναι ο διακεκριμένος οικονομολόγος κ. Δημ. Καζάκης με το κόμμα του, το ΕΠΑΜ. Είναι ίσως ο μόνος που με οικονομικά στοιχεία καταρρίπτει τη «φιλοσοφία» των ευρωπαϊστών και ο μόνος που δίνει στο νόημα της σωστής Αριστεράς περιεχόμενο, ξεκινώντας από το δόγμα του Ζορές: «Σοσιαλισμός χωρίς έθνος δεν γίνεται». Χωρίς την πατριωτική διάσταση, όλα καταλήγουν σε φιάσκο. Επειδή, λοιπόν, ο κ. Καζάκης έχει ξεκάθαρες θέσεις και γνωρίζει ποιος είναι ο δρόμος που μπορεί να μας οδηγήσει στην απελευθέρωση από τους κακοποιούς ευρωπαίους δυνάστες, όλα τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια, το «σύστημα» γενικά, κάνουν ό,τι μπορούν για να μην ακουσθεί η φωνή του.

Οι ξένοι και οι εγχώριοι υπηρέτες τους μας εγύρισαν πίσω στον εργασιακό Μεσαίωνα. Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ προσποιείται ότι δεν το κατάλαβε. Γι’ αυτό και οι βουλευτές του, όπου εμφανισθούν, αποδοκιμάζονται από τους εξαγριωμένους πολίτες. Έσχατο κατάντημα «αριστερών». Ο δρόμος της σωτηρίας είναι ένας: Όχι εφαρμογή του πονηρού σοφίσματος περί διπλού νομίσματος, αλλά έξοδος από το ευρώ και καθιέρωση ΕΘΝΙΚΟΥ νέου νομίσματος. Οι «κοκορομαχίες» μεταξύ Μητσοτάκη – Τσίπρα αφήνουν αδιάφορους τους πολίτες. Τσακώνονται μεταξύ τους για το ποιος μπορεί να εφαρμόσει καλύτερα τις διαταγές των κυνικών «εταίρων». Ο Τσίπρας, για να διατηρήσει την εξουσία, έδωσε τα πάντα. Και ο εκατομμυριούχος Κυριάκος, που δεν βλέπει την ώρα να γίνει πρωθυπουργός, γίνεται καταγέλαστος με το προσωπείο τού… «υπερασπιστή των αδυνάτων»! Είναι έτοιμος να δώσει στους ξένους ακόμα περισσότερα από τον Τσίπρα χάριν αυτού του στόχου. Η επαφή με την εξουσία δηλητηριάζει τις ψυχές και των δύο. Τις διαφθείρει. Θέτει υπό δοκιμασία την αντοχή των νεύρων και ενίοτε οδηγεί στην παραφροσύνη. «Η εξουσία τρελαίνει. Και η απόλυτος εξουσία τρελαίνει απολύτως». Η γνώμη αυτή ανήκει στον μεγάλο ιστορικό Ήκτον.

Η πολιτική ζωή μας έχει εκτραχηλισθεί. Η ευρωλαγνεία μάς ετύφλωσε. Οι μνημονιακοί πολιτικοί μας με τις πράξεις τους σκοτώνουν τη Δημοκρατία και δεν το συνειδητοποιούν. Το πολιτικό μας σύστημα έχει σαπίσει. Ηθική κρίση και σύγχυση ιδεών κατατρώγουν τα κύτταρα του κράτους και της κοινωνίας. Οι πολίτες βράζουν από αγανάκτηση, χαρακτηρίζουν τους πολιτικούς με τα χειρότερα λόγια και μια σπίθα μπορεί να προκαλέσει ακόμα και λαϊκή εξέγερση, με ανυπολόγιστες συνέπειες. Θέλοντας να δικαιολογηθεί για τους «ακροβατισμούς» του, ο πρωθυπουργός έκανε λόγο για… «αυταπάτες». Λάθος! Σε εκείνον ανήκουν οι ιδεολογικοπολιτικές απάτες. Οι αυταπάτες ανήκουν σε όλους εμάς τους ευκολόπιστους που τον ψηφίσαμε. Είναι τραγικό να αποδέχεται ο κ. Τσίπρας τον ρόλο «Μαντάμ Πομπαδούρ» των Βρυξελλών. Την πραγματική Πομπαδούρ όταν απέθανε τη λοιδορούσαν ακόμα και εκείνοι που ευνοήθηκαν από αυτήν, με πρώτο τον Βολταίρο. Όταν πέσει από την εξουσία ο Αλέξης, θα τον λοιδορούν ακόμα και οι μεγάλοι ευρωπαίοι μακελάρηδες, προς τους οποίους τόσο υπάκουος φάνηκε ο «αριστερός» Αλέξης…

ΤΟ ΠΑΡΟΝ