ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ : Η Λέσβος και τα μεθεόρτια μιας ιδεοληπτικής πολιτικής

Η Λέσβος και τ’ άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου σε δραματική κατάσταση

Τα μεθεόρτια μιας ιδεοληπτικής πολιτικής για ένα μέγιστο γεωπολιτικό θέμα της χώρας

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

Σύμφωνα με πρόσφατες στατιστικές που είδαν το φως της δημοσιότητας, οι τουριστικές έκτακτες πτήσεις προς τη Λέσβο και άλλα νησιά του Ανατολικού Αιγαίου μειώθηκαν από 60% έως 90% κατά την τρέχουσα τουριστική περίοδο. Προφανώς, η μείωση αυτή δεν είναι προσωρινή, εάν δεν ληφθούν ριζικά μέτρα τα οποία θα αλλάξουν τη σημερινή κατάσταση.

Παραλλήλως πολλαπλασιάζονται τα επεισόδια με τους φιλοξενούμενους μετανάστες και λαθρομετανάστες, οι οποίοι δημιουργούν στα νησιά μια ιδιαίτερα ανησυχητική ατμόσφαιρα, με τις συγκρούσεις μεταξύ τους αλλά και το αίσθημα ανασφάλειας που δημιουργούν στους κατοίκους. Οι τελευταίοι, από πρόθυμοι συμπαραστάτες δεινοπαθούντων προσφύγων, που εισέπραξαν τους επαίνους και τις κολακείες διαφόρων μεγαλοσχημόνων, άλλων ειλικρινών και άλλων υστερόβουλων, για την ανθρωπιστική συμπεριφορά που επέδειξαν, βλέπουν να αλλάζει ο κόσμος γύρω τους. Ο τουρισμός, που είναι η σημαντικότερη απασχόλησή τους, καταρρέει. Η ασφάλειά τους δεν είναι δεδομένη πλέον, όπως ήταν πριν. Το μέλλον είναι ανησυχητικό, γιατί η διαμονή των φιλοξενουμένων δεν φαίνεται να είναι τόσο προσωρινή όπως παρουσιαζόταν και τα σύνορα είναι πάντα ανοικτά για να φέρουν στις ακτές των νησιών και νέα κύματα προσφύγων.

Ο ίδιος ο υφυπουργός, αρμόδιος για τη Μετανάστευση, κ. Μουζάλας παραδέχθηκε σε δήλωσή του ότι το 50% των φιλοξενουμένων στη Λέσβο δεν είναι πρόσφυγες. Είναι παράνομοι μετανάστες. Είναι κυρίως Πακιστανοί, Μπαγκλαντεσιανοί και Αφγανοί. Η αλήθεια είναι ότι το ποσοστό τους είναι πολύ υψηλότερο. Πάνω από 70%. Το ίδιο ισχύει για όλα τα άλλα νησιά και όλη την Ελλάδα.

Γιατί τότε δεν απελαύνονται οι παράνομοι μετανάστες; Γιατί δεν διαχωρίζονται από τους πραγματικούς πρόσφυγες, εφόσον η Ευρωπαϊκή Οδηγία για το Άσυλο αναφέρεται στους πρόσφυγες και όχι στους παράνομους μετανάστες; Προσπαθώντας να απαντήσει κανείς αυτό το αυτονόητο ερώτημα, αντιλαμβάνεται ότι υπάρχουν πολλά παράδοξα και πολλά μυστήρια γύρω από αυτή την ιστορία.

Η μετανάστευση και η λαθρομετανάστευση συνδέονται ανομολόγητα με την παγκοσμιοποίηση και με τα σχέδια εκείνων που θέλουν να μεταλλάξουν την Ευρώπη σε υπερεθνικό αμάλγαμα και να αποδομήσουν τις ευρωπαϊκές εθνικές ταυτότητες και τα εθνικά κράτη.

Η μετανάστευση υπήρχε και θα υπάρχει πάντα, για προφανείς λόγους. Το περίεργο είναι η αλλαγή πολιτικής απέναντί της, όπως η σημερινή Ευρωπαϊκή πολιτική των ανοικτών συνόρων, με πρόσχημα το πολιτικό άσυλο. Μια συνεπής πολιτική, που θα ήθελε πραγματικά να αντιμετωπίσει το πρόβλημα των πολιτικών προσφύγων, θα καθόριζε εξαρχής τις χώρες που θα αφορούσε η πολιτική αυτή, λόγω πολέμου και πολιτικών και θρησκευτικών διώξεων. Θα εξαντλούσε επίσης πρωτίστως τις δυνατότητες περιθάλψεως των προσφύγων στις γειτονικές χώρες, ώστε να είναι εύκολη η επιστροφή στις εστίες τους μόλις το επιτρέψουν οι πολιτικές συνθήκες.

Διαπιστώνουμε όμως ότι η ίδια η Ευρωπαϊκή Οδηγία είναι σκοπίμως ασαφής και ενθαρρύνει την είσοδο οποιουδήποτε δηλώσει ότι είναι πρόσφυγας και ζητήσει άσυλο. Υποτίθεται ότι ο διαχωρισμός και ο έλεγχος θα γίνουν μετά, διά της δικαστικής οδού, ώστε να υπάρχουν οι εγγυήσεις ότι δεν θα αποκλεισθεί αυθαιρέτως από το δικαίωμα ασύλου οποιοσδήποτε που πληροί τα κριτήρια. Γιατί όμως οι Πακιστανοί, οι Μπαγκλαντεσιανοί, οι Αλγερινοί, οι Μαροκινοί και οι υπήκοοι τόσων άλλων χωρών είναι πρόσφυγες και δικαιούνται άσυλο;

Είναι χαρακτηριστικό σχετικά το παράδειγμα της ακολουθούμενης πολιτικής στην Ελλάδα. Από τη γεωγραφία η χώρα μας βρίσκεται στην πιο δύσκολη και επικίνδυνη θέση σε σχέση με τη μετανάστευση και τη λαθρομετανάστευση. Αντιμετωπίζει επίσης την απροκάλυπτη επιβουλή της Άγκυρας, η οποία χρησιμοποιεί κυνικά το θέμα των προσφύγων για να προωθήσει γεωπολιτικούς στόχους. Την επανεγκατάσταση, συγκεκριμένα, Μουσουλμανικών πληθυσμών στην Ελλάδα και τη διάσπαση της εθνικής συνοχής της. Την προώθηση επίσης του Ισλάμ στα Βαλκάνια και στην Ευρώπη.

Η Ελλάδα θα έπρεπε επομένως να είναι διπλά προσεκτική, γιατί το θέμα άπτεται της εθνικής της ασφάλειας και προοπτικής. Κατά παράδοξο όμως τρόπο, η Ελλάδα ακολουθεί την αντίθετη ακριβώς κατεύθυνση πρωτοπορώντας στην πολιτική των ανοικτών συνόρων. Είναι προφανές ότι με παλιοημερολογίτικη αφέλεια, η παλαιά διεθνιστική ιδεοληψία της Αριστεράς συγχέεται με τα ιδεολογήματα της παγκοσμιοποίησης και των υπέρμαχων της υπερεθνικής και μεταεθνικής Ευρώπης.

Η κρίση που ξέσπασε με το προσφυγικό στην Ευρώπη δεν έπαψε να προκαλεί τεκτονικές δονήσεις σ’ όλες σχεδόν τις χώρες και να απειλεί, σε συνδυασμό με άλλα προβλήματα και αντιφάσεις, τα ίδια τα θεμέλια και την ενότητα της Ευρωπαϊκής Ενώσεως. Όλοι αναγνωρίζουν ότι ένας από τους κύριους λόγους του Brexit είναι ο φόβος για ανεξέλεγκτη μετανάστευση. Ο ίδιος φόβος και η οργισμένη αντίδραση προς μια πολιτική που κατάντησε την Ευρώπη ξέφραγο αμπέλι ενισχύει τα ακραία κινήματα στην Ευρώπη και την αμφισβήτηση της Ευρώπης. Η τελευταία αντιμετωπίζεται πλέον από σημαντική μερίδα πολιτών ως απειλή στην εθνική ταυτότητα και στον Ευρωπαϊκό τρόπο ζωής, ιδίως μετά την ανησυχητική επέλαση του Ισλάμ. Η Αυστρία πρωτοστατεί σε αντιδράσεις. Ακόμη όμως και στην ίδια τη Γερμανία αναπτύσσονται ισχυρά αντιμεταναστευτικά κινήματα και στη Γαλλία το Εθνικό Μέτωπο της Μαρίν Λεπέν ενισχύει τις εκλογικές του προοπτικές. Η Ουγγαρία προκήρυξε δημοψήφισμα, στις 2 Οκτωβρίου, για να κατοχυρώσει με τη λαϊκή θέληση την άρνησή της να δεχθεί την υποχρεωτική μετεγκατάσταση προσφύγων. Η τελευταία έμεινε γράμμα κενό και ο αρμόδιος Επίτροπος για τη Μετανάστευση Δημήτρης Αβραμόπουλος πήγε στην Πορτογαλία για να υποδεχθεί τους επτά πρόσφυγες που δέχθηκε να υποδεχθεί η Πορτογαλία από την Ελλάδα. Εκεί κατάντησε η περιβόητη πολιτική της μετεγκαταστάσεως.

Το ακόμη πιο παράδοξο για την Ελλάδα και την ακολουθούμενη πολιτική είναι η ψήφιση από τη Βουλή τροπολογίας με την οποία η Τουρκία αναγνωρίζεται ως ανασφαλής Τρίτη χώρα και άλλης με την οποία παρέχεται σε όλους όσους βρίσκονται παράνομα στην Ελλάδα δικαίωμα παραμονής ενός έτους.

Με απλά λόγια, η Ευρώπη υπέγραψε με την Τουρκία συμφωνία, έναντι πολύ αδρών μάλιστα ανταλλαγμάτων, για την επαναπροώθηση στην Τουρκία όσων εισέρχονται παράνομα στην Ελλάδα δηλώνοντας ότι είναι πρόσφυγες. Η συμφωνία αυτή αντιμετωπίζει εμπλοκή, λόγω των κριτηρίων, τα οποία δεν εκπληρώνει η Άγκυρα ως προϋπόθεση για την άρση της βίζας για τους Τούρκους υπηκόους. Έρχεται όμως η ίδια η Ελληνική κυβέρνηση, που είναι, υποτίθεται, η πρώτη ενδιαφερόμενη για την επαναπροώθηση στην Τουρκία των παρανόμως εισερχομένων στην Ελλάδα και ψηφίζει τροπολογίες που αντιμάχονται την επαναπροώθηση.

Η ιδεοληπτική αυτή πολιτική δημιουργεί τεράστιους κινδύνους για τη χώρα. Τα ανοικτά σύνορα και η ανεξέλεγκτη μετανάστευση, με το πρόσχημα του ασύλου, είναι μια μηχανή που απεργάζεται την αλλαγή του Ελληνικού πληθυσμού και τη μετάλλαξή του. Ήδη, ως αποτέλεσμα μιας ολόκληρης πανοπλίας νομοθετικών ρυθμίσεων, παρέχεται αφειδώς και με αποκεντρωμένο μάλιστα τρόπο η Ελληνική ιθαγένεια, η οποία θα μεταφρασθεί σε δεξαμενές ψήφων και θα ενταχθεί στον ανταγωνισμό των κομμάτων. Η δημιουργία Μουσουλμανικών πυρήνων σ’ όλη τη χώρα θέτει τις βάσεις ενός Μουσουλμανικού εποικισμού, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Ο γιος του Τούρκου πρωθυπουργού ήρθε στο Σχιστό, στον Σκαραμαγκά, για να προσφέρει στους Μουσουλμάνους μετανάστες το δείπνο Ιφτάρ, που σηματοδοτεί το τέλος του Ραμαζανιού.

Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι η Άγκυρα θα ποδηγετήσει τους νέους Μουσουλμάνους στην Ελλάδα, οι οποίοι προέρχονται, στη συντριπτική τους πλειοψηφία, από φιλικές της Μουσουλμανικές χώρες (Πακιστάν, Μπαγκλαντές). Είναι τραγικό όταν το καθεστώς Ερντογάν μετατρέπει πάλι σε τζαμί την Αγία Σοφία, την ίδια στιγμή ο Έλληνας υπουργός Παιδείας, που είναι τόσο λάβρος κατά της Ορθοδοξίας και της Ελληνικής Παιδείας, να υπόσχεται στους Μουσουλμάνους παράνομους μετανάστες ότι θα γεμίσει με τζαμιά την Ελλάδα.

Καλλιεργείται η εντύπωση ότι δεν πρέπει οι πολίτες να ανησυχούν, γιατί οι πρόσφυγες είναι μόνο 57.000. Αποσιωπάται όμως πόσοι είναι αυτοί που ήρθαν πριν και πόσοι θα έρθουν ακόμη, εάν παραμείνει σε ισχύ η σημερινή πολιτική των ανοικτών συνόρων.

Η πρωτοπορία αυτή της Ελλάδος, που αντιμετωπίζει τόσα προβλήματα στην οικονομική και κοινωνική της ζωής αλλά και στην εθνική της ασφάλεια, είναι αυτοκαταστροφική. Δεν έχει δώσει ο Ελληνικός λαός σε κανέναν το δικαίωμα να καταστρέψει την εθνική και κοινωνική συνοχή της Ελλάδος και να μεταλλάξει τον λαό της.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ