ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ : Η Κύπρος αντιμέτωπη με το φάσμα μιας νέας καταστροφής

Η Κύπρος αντιμέτωπη με το φάσμα μιας νέας καταστροφής

42 χρόνια μετά την προδοσία του 1974, η Κύπρος αντιμετωπίζει το φάσμα μιας νέας καταστροφής ως δήθεν «λύσεως»

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

Συμπληρώνονται φέτος 42 χρόνια από την αποφράδα ημέρα της 15ης Ιουλίου 1974, κατά την οποία έγινε το πραξικόπημα της χούντας κατά του Αρχιεπισκόπου και Προέδρου Μακαρίου.

Η προδοτική αυτή πράξη άνοιξε τον δρόμο για την Τουρκική εισβολή λίγες μέρες αργότερα, στις 20 Ιουλίου. Ακολούθησε ο Αττίλας ΙΙ, στις 14 Αυγούστου, όταν η Άγκυρα εκμεταλλεύθηκε επιτηδείως, με Αμερικανική ανοχή και συνοχή, την εκεχειρία και αποβίβασε αμαχητί στην Κύπρο τρεις μεραρχίες και 300 άρματα μάχης.

Στον χρόνο που διέρρευσε, έγιναν γνωστές πλέον όλες οι λεπτομέρειες της προδοσίας της Κύπρου. Η χούντα του Ιωαννίδη, που αντιπροσώπευε την πιο σκληρή πτέρυγα της χούντας, χειραγωγήθηκε από την παρασκηνιακή πολιτική Κίσινγκερ για να διαπράξει το πραξικόπημα. Κρίσιμο επιχειρησιακό ρόλο διεδραμάτισε σ’ αυτό ο Ελληνο-Αμερικανός πράκτορας της CIA Αβράκωτος, ο οποίος έπαιζε ρόλο συνδέσμου μεταξύ Ιωαννίδη και Αμερικανικών Μυστικών Υπηρεσιών.

Πραξικόπημα και εισβολή ήταν ένα ενιαίο σενάριο της πολιτικής Κίσινγκερ για την επίλυση του Κυπριακού. Το τελευταίο ανταποκρινόταν στη γνωστή θεωρία του ότι οι μακροχρόνιες και παγωμένες κρίσεις, επιλύονται εν θερμώ, με τη βοήθεια δηλαδή και την κατάλληλη εκμετάλλευση μιας θερμής κρίσεως. Με τη λογική αυτή, θα έπρεπε η Τουρκική πλευρά να καταλάβει έδαφος, όπως ανυποχώρητα ζητούσε, αλλά αυτό να μην οδηγήσει σε Ελληνο-Τουρκικό πόλεμο ή σε ανεξέλεγκτη διεθνή κρίση, με την ανάμειξη της τότε Σοβιετικής Ενώσεως.

Το πραξικόπημα της χούντας βοήθησε στην επίρριψη των ευθυνών για την ανατροπή του Μακαρίου στην Ελληνική πλευρά. Το γεγονός αυτό ουδετεροποίησε τον Σοβιετικό παράγοντα και επέτρεψε στην Άγκυρα να βγει από αριστερά, με την προπαγάνδα ότι επεμβαίνει στην Κύπρο εναντίον δήθεν της χούντας και όχι για τον πραγματικό της σκοπό, τη διχοτόμηση της Κύπρου.

Η δεύτερη μέριμνα της πολιτικής Κίσινγκερ ήταν να αποτρέψει κάθε Ελληνική αντίδραση στην Τουρκική εισβολή, που θα μπορούσε να οδηγήσει σε Ελληνο-Τουρκικό πόλεμο και σε διάλυση της ΝΑ πτέρυγας του ΝΑΤΟ. Επιστρατεύθηκε για τον σκοπό αυτό η κοροϊδία της Ελληνικής πλευράς με διαβεβαιώσεις ότι οι Τούρκοι θα έπαιρναν μόνο μια γωνίτσα και έναν διάδρομο επικοινωνίας με τη θάλασσα, ανταλλάγματα τα οποία προβλέπονταν και από το περιβόητο Σχέδιο Άτσεσον του 1964! Το τελευταίο είχε κυριολεκτικά στοιχειώσει τον νου των ακραίων αντι-Μακαριακών. Πίστευαν ότι αυτό ήταν δήθεν μια ευκαιρία για Ένωση, που απερρίφθη από τον Αρχιεπίσκοπο Μακάριο, γιατί αυτός ήθελε να παραμείνει Πρόεδρος ενός ανεξάρτητου κράτους.

Οι ιδεοληψίες αυτές επανέρχονται κάθε τόσο στην επιφάνεια και προβάλλονται μέχρι σήμερα ως μια χαμένη δήθεν ευκαιρία για Ένωση. Το Σχέδιο Άτσεσον, με τις διάφορες παραλλαγές του, που δεν έγιναν ποτέ δεκτές από την Τουρκική πλευρά, εμπνεόταν από τη λεγόμενη «εποικοδομητική ασάφεια». Παρουσιαζόταν δηλαδή στην Τουρκική πλευρά ως διχοτόμηση και στην Ελληνική πλευρά ως Ένωση, με εδαφικά ανταλλάγματα! Οι Τουρκικοί στόχοι, όπως καθορίσθηκαν από το 1955, με το περίφημο Σχέδιο για Επανάκτηση της Κύπρου, δεν άλλαξαν ποτέ. Αυτό όμως δεν τους εμπόδιζε να επιδίδονται σε τακτικούς ελιγμούς, ανάλογα με τη διεθνή κατάσταση και τη διπλωματική συγκυρία.

Η κοροϊδία της χούντας με φληναφήματα για δήθεν Σχέδιο Άτσεσον οδήγησε σε δολιοφθορά από την ίδια τη χούντα του σχεδίου αμύνης της Κύπρου στα πρώτα κρίσιμα στάδια της Τουρκικής εισβολής. Σ’ αυτό συνέβαλε και η αποδιοργάνωση των μονάδων της Εθνικής Φρουράς, λόγω του πραξικοπήματος και του κλίματος εμφυλίου πολέμου που δημιούργησε. Τα φυλάκια στην ακτή δεν επανδρώθηκαν. Οι μονάδες που ήταν στρατοπεδευμένες στην ακτή πήραν διαταγή να μετακινηθούν στα ενδότερα. Πυροβολαρχίες στις κορυφές του Πενταδακτύλου έμειναν χωρίς διαταγές και σε ορισμένες από αυτές αφαιρέθηκαν τα κλείστρα των πυροβόλων για να είναι υπό έλεγχο και να μην αυτενεργήσουν. Οι μονάδες τεθωρακισμένων, αντί να διαταχθούν να μεταβούν στην Κερύνεια και να καταλάβουν τις θέσεις τους υπό την κάλυψη της νύκτας, διετάχθησαν να μετακινηθούν στην Κερύνεια στις 11 ώρα το πρωί και κατεκόπησαν από την Τουρκική Αεροπορία. Ακόμη και οι επίλεκτες ειδικές δυνάμεις των καταδρομέων αιφνιδιάσθηκαν στα κρεβάτια τους το πρωί της εισβολής και χρειάσθηκε να μεταβούν στον Πενταδάκτυλο με το φως της ημέρας για να αναλάβουν την ηρωική εκπόρθηση των κορυφών του με καταδρομικές ενέργειες.

Είναι χαρακτηριστική η περιγραφή ενός αξιωματικού των καταδρομών, που ηγήθηκε αργότερα της 31ης Μοίρας στην ηρωική της εξόρμηση στον Πενταδάκτυλο. «Ανήσυχοι», λέει ο εν λόγω αξιωματικός, «πήγαμε στο Γενικό Επιτελείο της Εθνικής Φρουράς το βράδυ πριν την εισβολή. Γινόταν πραγματική διαδήλωση. Ζητούσαμε όλοι να μάθουμε τι γίνεται και αν θα έπρεπε να πάρουμε μέτρα για την ετοιμότητα και τη διασπορά των μονάδων. Έπειτα από πολλή ώρα, ανεφάνη επιτέλους ένας ταγματάρχης και μας είπε. Οι κάτω δεν αναμένουν να γίνει οτιδήποτε. Πάτε για ύπνο».

Αυτή ήταν η ετοιμότητα της χούντας και η προπαρασκευή της, όταν όλα βοούσαν ότι ήταν επικείμενη η Τουρκική εισβολή.

Ο Κίσινγκερ μερίμνησε και για τη δεύτερη φάση, όταν θα αποκαλυπτόταν η κοροϊδία για τους πραγματικούς στόχους της Τουρκικής πλευράς. Έστειλε τον υφυπουργό Σίσκο στην Αθήνα για να αποτρέψει οποιαδήποτε αντίδραση της Ελλάδος, υποσχόμενος ότι θα πίεζε την Τουρκική πλευρά να δείξει μετριοπάθεια και να σεβασθεί την εκεχειρία. Έδωσε επίσης το μήνυμα στους στρατηγούς ότι οι ΗΠΑ δεν ήταν πλέον πίσω από τον Ιωαννίδη. Ο τελευταίος εξεπλήρωσε την αποστολή του με το πραξικόπημα και τη δολιοφθορά της άμυνας της Κύπρου στην πρώτη κρίσιμη φάση. Δεν είχε πλέον καμιά χρησιμότητα για την Αμερικανική πολιτική.

Η προδοσία του 1974 έμεινε συγκεκαλυμμένη στην ομίχλη για πολύ χρόνο. Ο φάκελός της Κύπρου δεν άνοιξε και η κάθαρση δεν έγινε, για να μην τεθεί στο εδώλιο του κατηγορουμένου η Αμερικανική πολιτική, για να μην τεθούν επίσης οι ευθύνες της πολιτικής ηγεσίας μετά τη χούντα, που δεν μπόρεσε να αποτρέψει την παραβίαση της εκεχειρίας, τη μαζική αποβίβαση από την Άγκυρα δυνάμεων στην Κύπρο, χωρίς καμιά Ελληνική αντίδραση, και τον Αττίλα ΙΙ.

Η κάθαρση οδηγεί σε επανόρθωση πολιτικής, γιατί αποκαλύπτει όλους τους νοσηρούς παράγοντες και τις νοσηρές περιστάσεις, που εξέθρεψαν και κατέστησαν δυνατή την επαίσχυντη προδοσία. Η σιωπή και η συγκάλυψη επιτρέπουν την επιβίωση και τη συνέχιση παρόμοιων νοσηρών καταστάσεων και πολιτικών που απεργάζονται, στη διαδρομή του χρόνου, άλλες προδοσίες και καταστροφές.

Πού βρίσκεται σήμερα η Κύπρος, 42 χρόνια μετά το πραξικόπημα και τη συνεχιζόμενη Τουρκική εισβολή; Ο Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Νίκος Αναστασιάδης, συνεπικουρούμενος από την ηγεσία του κατά τα άλλα Κομμουνιστικού ΑΚΕΛ, δηλώνει ότι έχει το ίδιο όραμα με τον Τουρκοκύπριο ηγέτη Μουσταφά Ακιντζί. Ο τελευταίος όμως έχει το ίδιο όραμα με την Άγκυρα, με την οποία συμπλέει πλήρως.

Η Κύπρος, με πρωταγωνιστή πάλι την Αμερικανική πολιτική, στο πρόσωπο τώρα της σκληρής υφυπουργού για θέματα Ευρώπης και Ευρασίας Βικτόρια Νούλαντ, διατρέχει άμεσο κίνδυνο μιας νέας καταστροφής, υπό το πρόσχημα μιας δήθεν λύσεως του Κυπριακού, με βάση την περιβόητη διζωνική ομοσπονδία και την «πολιτική ισότητα»! Την υποταγή δηλαδή της Ελληνικής πλειοψηφίας στην Τουρκική μειοψηφία, που ελέγχεται μάλιστα από την Άγκυρα.

Είναι τραγικό, ύστερα από τόσους αγώνες και τόσες θυσίες, η σημερινή ηγεσία της Κύπρου, με τη σιωπηρή ανοχή της ηγεσίας της Ελλάδος, να έχει εγκλωβισθεί σε μια πορεία προς μια δήθεν λύση, που στην απευκταία περίπτωση που γίνει πραγματικότητα, θα κατέλυε την Κυπριακή Δημοκρατία κατ’ οποιαδήποτε πραγματική κυριαρχία και ανεξαρτησία της Κύπρου. Θα έθετε επίσης ολόκληρη την Κύπρο υπό τον γεωπολιτικό έλεγχο της Άγκυρας.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ