Αγγελικής Δαμίγου : Τιμή στη Μάνα του κόσμου

Τιμή στη Μάνα του κόσμου

Της Αγγελικής Δαμίγου

ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ο ορθόδοξος χριστιανικός κόσμος τιμά τις μέρες του Δεκαπενταύγουστου τη Μεγάλη Μάνα του Κόσμου. Σε κάθε γωνιά του τόπου μας, ακόμα και σε θαλασσόβραχους και σε πανύψηλες ράχες, έχουν χτιστεί μνημεία πίστης στη Χάρη Της. Και ο λαός μας τρέχει, με την καρδιά γεμάτη λατρεία, γεμάτη ελπίδα, να Την  προσκυνήσει και να Της εξομολογηθεί τους πόνους του, τα βάσανα του ή να Της εκφράσει το μεγάλο «ευχαριστώ» για το θαύμα της. 

Επίκεντρα του εορτασμού σήμερα, η Μεγαλόχαρη της Τήνου, η Κοίμηση της Θεοτόκου στην Πάρο, η Παναγία Σουμελά στις Καστανιές του Βερμίου.

Πέρα, όμως, απ' αυτά τα μεγάλα προσκυνήματα, ολόκληρος ο λαός μας είναι καταχωνιασμένος στην εκκλησιά της... δικής του Παναγιάς. Μπροστά στην Εικόνα Της, που Της έχει προσδώσει κάποιο ιδιαίτερο ποιητικό όνομα. Χίλια ονόματα έχει δώσει ο λαός μας στην Παναγία και τη θεωρεί δική του Μάνα. Αποκούμπι του. Λιμάνι του και προστασία του. Τη μοναδική του ελπίδα. Το μοναδικό στήριγμα του. Τέτοια λατρεία μόνο στην Παναγιά εκφράζεται. Γιατί είναι η ΜΑΝΑ.

Η παράδοση, που ο λαός μας τη διατήρησε για αιώνες, αναφέρει ότι, μετά από την Ανάσταση του Χριστού, την Παναγία παρέλαβε ο αγαπητός μαθητής Του, ο Ιωάννης, όπως του είχε ζητήσει ο Χριστός από το Σταυρό του μαρτυρίου Του.

Ζούσανε σ' ένα σπίτι στον Κήπο της Γεθσημανής, μέχρι τον «ύπνο Της». Μια μέρα, καθώς η Παναγία καθόταν στον αγαπημένο Κήπο του Υιού Της και Θεού Της, άγγελος Κυρίου Της παρήγγειλε πως θα Την πάρει από την επίγεια ζωή.

Η Παναγία χάρηκε, γιατί θα πήγαινε να συναντήσει τον Υιό Της και Θεό Της. Ανέβηκε στον Κήπο των Ελαίων και προσευχήθηκε.

■ Αγάπη

Όταν γύρισε στο σπίτι Της, ετοίμασε - με απόλυτη ηρεμία - ότι χρειαζόταν για την Ταφή Της. Ξάπλωσε στο κλινάρι Της, σταύρωσε τα χέρια Της και περίμενε το σπλάχνο Της να Την πάρει κοντά Του. Κι Εκείνος ήρθε και την πήρε στη θεία αγκαλιά Του, σαν να κρατούσε ένα μικρό παιδί.

Στις βυζαντινές υμνολογίες αναφέρεται ότι κήδευσαν το Άχραντο Σώμα Της οι Απόστολοι.

«Απόστολοι εκ περάτων, σνναθροισθέντες ενθάδε Γεθσημανή το χωρίον, κηδεύσατέ μου το Σώμα. Και Συ, Υιέ και Θεέ μου, παράλαβε μου το πνεύμα».

Αν και μετετέθη στους ουρανούς, η Παναγία δεν εγκατέλειψε τον κόσμο, «...εν τη κοιμήσει τον κόσμον ον κατέλιπες Θεοτόκε. Μετέστης προς την Ζωήν, μήτηρ υπάρχουσα της ζωής...».

Ενωμένη με το Χριστό, από το θαύμα της ενσαρκώσεως, εξακολουθεί να είναι «η αγία μυροθήκη του ακένωτου μύρου της θείας ευωδιάς του Χρίστου» (Άγιος Μόδεστος Ιεροσολύμων), να στέλνει σε μας τους αμαρτωλούς τις ακτίνες της λαμπρότητας και της αγάπης Της, να μοιράζει τον πλούτο των εκ Θεού χαρισμάτων και θείων ελλάμψεων και να φωτίζει το δρόμο της σωτηρίας κάθε πιστού.

Με τις μεσιτικές προσευχές Της συμπαρίσταται στις δοκιμασίες των ανθρώπων, πραΰνει τους  πόνους τους, γαληνεύει τις ψυχές τους, σπεύδει στις ικεσίες τους και βρίσκεται, σαν ΜΑΝΑ, δίπλα σε κάθε άνθρωπο.

Η Παναγία, με το να γίνει Θεοτόκος, αποτελεί τη γέφυρα, που μας οδηγεί από τη Γη στον Ουρανό.

«Καμιά δωρεά του Θεού δεν μεταβιβάζεται στους αγγέλους και στους ανθρώπους, παρά μόνο διαμέσου Αυτής», ομολογεί ο άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς.

Η Θεοτόκος ελέησε και εξακολουθεί ακατάπαυστα να ελεεί τους ανθρώπους.

«Έγινε Μητέρα Εκείνου, του Οποίου άξιζε να γίνει μητέρα», τονίζει ο άγιος Νικόλαος Καβάσιλας. Έτσι, το προαιώνιο απόκρυφο και άγνωστο - ακόμα και στους αγγέλους - σχέδιο του Θεού για τη δική μας σωτηρία - θέωση, φανερώθηκε στη Γη χάρη στην Παναγία.

Κι αυτό το μυστικό σχέδιο είναι η εκ Παρθένου σάρκωση τον Υιού και Λόγου του Θεού, η ασύγχυτη ένωση της θείας Του φύσεως με τη δική μας ανθρώπινη φύση, γεγονός που δηλώνει χριστολογικά το μυστήριο της Θεοτόκου.

Ο Κύριος, που γεννήθηκε προαιώνια από τον Πατέρα, τέλειος Θεός, γεννήθηκε σε μια συγκεκριμένη χρονική στιγμή από την Παναγία, τέλειος άνθρωπος. Κι επειδή ο Υιός του Θεού, που ενανθρώπησε, είναι ΕΝΑ και μοναδικό πρόσωπο, με δυο ασύγχυτες φύσεις και όχι δύο πρόσωπα, γι' αυτό η Παναγία ονομάζεται Θεοτόκος.

Αυτό το όνομα, κατά τον Άγιο Ιωάννη τον Δαμασκηνό, εκφράζει όλο το μυστήριο της «θείας Οικονομίας». Ο Άγιος Γρηγόριος Παλαμάς γράφει:

Η περιφορά της Σεπτής Εικόνας της Παναγίας της Εκατονταπυλιανης στο νησί της Πάρου. 

■ Αφοσίωση

«Κανένας δεν αγάπησε το Θεό περισσότερο απ' Αυτήν. Και κανέναν δεν αγάπησε ο Θεός περισσότερο απ' Αυτήν. Υπήρξε το μοναδικό ανθρώπινο πρόσωπο που προσήλκυσε το Θεό και - αποδεχόμενη την έλευση του Αγίου Πνεύματος - πρόσφερε στο Θεό την προπτωτική ωραιότητα, που Εκείνος μας χάρισε».

Αυτή είναι η Μεγάλη Μεσίτρια τον Κόσμου. Η αγαπημένη τον Κυρίου. Στις μεσιτείες Της στηριζόμαστε και ελπίζουμε και ζητάμε παρηγοριά και έλεος.

Όλοι μας με τρεμάμενη φωνή, με την καρδιά γεμάτη πίστη, ας αφήσουμε μπροστά στο εικόνισμα Της το ταπεινό κεράκι μας, κάποιο καυτό δάκρυ ικεσίας και ας Την παρακαλέσουμε:

«Δέσποινα, πρόσδεξαι τας δεήσεις των δούλων Σου και λύτρωσε ημάς από πάσης ανάγκης και θλίψεως. Την πάσαν ελπίδα μου εις Σε ανατίθημι».

ΕΛΕΥΘΕΡΟΣ ΤΥΠΟΣ