Στα
μουλωχτά η αθώωση του Μιλόσεβιτς
Πώς
ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς που χαρακτηρίστηκε «χασάπης των Βαλκανίων» και
δικαιώθηκε στη Χάγη έγινε θύμα της δυτικής προπαγάνδας
Τελικά… αθώος. Ο Βαλκάνιος
κομμουνιστής ηγέτης που μετέπεσε σε ακραίο και επικίνδυνο εθνικιστή δεν κρίθηκε
ένοχος για τα εγκλήματα πολέμου που τον οδήγησαν (μέσω της γνωστής απαγωγής)
στο Δικαστήριο της Χάγης. Εξάλλου πέθανε κατά τη διάρκεια της δίκης του – οι
υποστηρικτές του λένε ότι οι υπεύθυνοι της κράτησής του αρνήθηκαν στον κρατούμενο
τη δέουσα ιατρική φροντίδα. Δώδεκα
χρόνια μετά η αθώωσή του δεν ανακοινώθηκε επισήμως – απλά καταγράφεται (λένε τα
ρεπορτάζ) μέσα στο πολυσέλιδο χαρτομάνι της δίκης του Κάρατζιτς. Καθόλου
τιμητική διαδικασία για το Δικαστήριο του ΝΑΤΟ, το οποίο θα έπρεπε να προσέχει
κάπως περισσότερο τους τύπους. Εκτός αν δεν ενδιαφέρει κανέναν ούτε καν η
τυπική αξιοπιστία του.
Στον Μιλόσεβιτς αναφέρθηκε
ωστόσο μέσα από μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα ανάλυσή του το Ron Paul Institute
σχολιάζοντας τον τρόπο με τον οποίον ο πρώην πρόεδρος της Σερβίας αρχικά
στοχοποιήθηκε, στη συνέχεια δαιμονοποιήθηκε κι εν τέλει εξοντώθηκε από τη Δύση.
«Τα τελευταία 20 τόσα χρόνια σχολιαστές νεοσυντηρητικοί και φιλελεύθεροι,
αυθεντίες, έχουν να μας πουν σε κάθε δυνατή ευκαιρία ότι ο Μιλόσεβιτς ήταν ένας
δικτάτορας και ευθύνεται για τη γενοκτονία στα Βαλκάνια τη δεκαετία του 1990. Η
προπαγάνδα του ΝΑΤΟ είπε τα ίδια και σε μια άλλη περίπτωση στο Ιράκ το 2003, με
αποτέλεσμα σήμερα στη χώρα να επικρατεί το χάος» τόνιζε η ανάλυση.
Το Ron Paul Institute
υπενθύμιζε και τη σπουδή του CNN να χαρακτηρίζει τη δίκη Μιλόσεβιτς ως «πιο
σημαντική... ακόμη και από τη Δίκη της Νυρεμβέργης», ενώ υπογράμμιζε ότι
«όποιος τολμούσε να αμφισβητήσει τη γραμμή του ΝΑΤΟ ήταν χαρακτηρισμένος
υποστηρικτής των εγκλημάτων του Μιλόσεβιτς ή και, ακόμη χειρότερα, αρνητής της
γενοκτονίας». Παρ' όλα αυτά όμως και παρά τη δημοσιότητα γύρω από τη «δίκη του
αιώνα», σύντομα φάνηκε ότι η δίωξη είχε πολλά κενά.
Οι μακάβριοι ισχυρισμοί
από τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους για γενοκτονία αποδείχθηκαν τελικά...
ψευδείς. Αντίθετα ο «Σλόμπο» δεν ευθυνόταν για την εθνοκάθαρση που έγινε στη
Βοσνία, αλλά στην πραγματικότητα είχε εναντιωθεί.
Σλόμπονταν
Μιλόσεβιτς
Ο Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς
(ορθότερα Σλομποντάν στα σερβικά) (Σερβικά: Слободан Милошевић, προφέρεται [sloˈbodan
miˈloʃevitɕ]) (20 Αυγούστου 1941 – 11
Μαρτίου 2006) ήταν Σέρβος, Γιουγκοσλάβος ηγέτης. Ήταν ιδρυτής και αρχηγός του
Σοσιαλιστικού Κόμματος που κυβέρνησε στην Σερβία από την ίδρυσή του το 1990 ως
το 2001. Υπηρέτησε ως Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Δημοκρατίας της Γιουγκοσλαβίας
από το 1988 ως το 1997 και ως Πρόεδρος της Σερβίας από το 1997 ως το 2000,
οπότε και εξαναγκάστηκε σε παραίτηση έπειτα από ανοιχτή εξέγερση Σέρβων πολιτών
εναντίον του, μετά τη διεξαγωγή προεδρικών εκλογών όπου καταγγέλθηκε εκτεταμένη
νοθεία.
Υπήρξε ένας από τους
βασικότερους εκφραστές του σερβικού εθνικισμού στην τελευταία περίοδο πριν από
τη διάσπαση της ενιαίας Γιουγκοσλαβίας. Θεωρήθηκε από πολλούς, ιδιαίτερα στη
Δύση, ως ένας από τους κύριους υπαίτιους (μαζί με τον Κροάτη Τούτζμαν) για τους
πολέμους της Γιουγκοσλαβίας την δεκαετία του 1990. Το 1999, κατά τη διάρκεια
του πόλεμου του Κοσόβου, κατηγορήθηκε ότι είχε διατάξει ή είχε επιτρέψει την
διάπραξη εγκλημάτων πολέμου στην επαρχία αυτή. Αργότερα προστέθηκαν κατηγορίες
για εγκλήματα σχετικά με τους πόλεμους στην Κροατία και την Βοσνία, δέκα χρόνια
νωρίτερα, συμπεριλαμβανομένης της κατηγορίας για γενοκτονία στην Βοσνία. Για
πολιτικούς λόγους είχε προηγουμένως χαρακτηριστεί από διπλωμάτες «κύριος
παράγοντας σταθερότητας στα Βαλκάνια» και συνυπέγραψε την Συμφωνία Ειρήνης του
Ντέητον το 1995.
Η δίκη του για τις συγκεκριμένες
κατηγορίες ξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2002 στο Διεθνές Δικαστήριο Εγκλημάτων
Πολέμου στη Χάγη, αλλά διακόπηκε μετά το θάνατό του από καρδιακή προσβολή. Tο Διεθνές Δικαστήριο της Χάγης, που
λειτουργεί υπό την αιγίδα του ΟΗΕ, απάλλαξε μετά θάνατον τον Μιλόσεβιτς και τη
χώρα του από την κατηγορία της γενοκτονίας. Το Δικαστήριο έκρινε ότι δεν
υπάρχουν πειστήρια που να αποδεικνύουν ότι το Βελιγράδι είχε υπό τον έλεγχό
του, τον στρατό των Σερβοβοσνίων και απέρριψε την καταβολή οικονομικής
αποζημίωσης από τη Σερβία στη Βοσνία-Ερζεγοβίνη
Πρώιμα
Χρόνια
Ο Μιλόσεβιτς γεννήθηκε
στην πόλη Ποζάρεβατς της Σερβίας τo 1941, κατά τη διάρκεια της κατοχής της από
τις δυνάμεις του Άξονα. Ανήκε στη Μαυροβούνια φυλή Βασογιέβιτσι. Μετά το πέρας
του πολέμου, ο πατέρας του έφυγε από το σπίτι, και αυτοκτόνησε το 1962. Η
μητέρα του, ενεργή κομμουνίστρια και δασκάλα σε σχολείο, έθεσε τέλος στη ζωή
της 10 χρόνια μετά. Το 1959 εντάχθηκε στην Ένωση Γιουγκοσλαβων Κομμουνιστών και
το 1963 διετέλεσε πρόεδρος της κομματικής επιτροπής της Σοσιαλιστικής Ένωσης
Νεολαίας της Γιουγκοσλαβίας,της οργάνωσης νέων της Ένωσης Γιουγκοσλάβων
Κομμουνιστών (SKJ), στην Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου του Βελιγραδίου. Κατά
τη διάρκεια των σπουδών του γνώρισε τον Ιβάν Σταμπόλιτς, ανηψιό του Πέταρ
Σταμπόλιτς, του πρώην μέλους του συλλογικού προεδρείου της Σ.Ο.Δ. της
Γιουγκοσλαβίας (πρόεδρος του παραπάνω οργάνου για ένα χρόνο από το Μάιο του
1983 μέχρι το Μάιο 1984) και ηγετικού στελέχους της Ένωσης Γιουγκοσλάβων
Κομμουνιστών (SKJ.
Ο συγγενικός δεσμός του Ιβάν με τον Πέταρ
Σταμπόλιτς, εξασφάλισε την άνοδο στην κομματική ιεραρχία τόσο του ίδιου όσο και
του στενού του φίλου Μιλόσεβιτς. Το 1960, μετά την αποχώρησή του από το
πανεπιστήμιο, ο Μιλόσεβιτς έγινε οικονομικός σύμβουλος του Δημάρχου του
Βελιγραδίου. Ο Μιλόσεβιτς διετέλεσε πρόεδρος της Beobanka, μία από τις
μεγαλύτερες κρατικές τράπεζες της πρώην Γιουγκοσλαβίας, στην Νέα Υόρκη στα τέλη
της δεκαετίας του 1970. To 1965 παντρεύτηκε την Μιριάνα (Μίρα) Μάρκοβιτς, την
οποία ήξερε από τα παιδικά του χρόνια. Απέκτησαν μία κορη την Μαρία και έναν
γιο τον Μάρκο. Η Μιριάνα κατηγορήθηκε από τα Μ.Μ.Ε. της χώρας της για την
επιρροή που άσκουσε στον σύζυγο της κατά τα χρόνια διακυβέρνησης του Σλόμπονταν
Μιλόσεβιτς.
Πηγές:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου