Στον απόηχο των Ολυμπιακών Αγώνων του Ρίο

 

Το παράδειγμα των αθλητών

Χίλια μπράβο στους νικητές, δέκα φάσκελα στο κράτος!

Γράφει ο ΧΡΗΣΤΟΣ ΠΑΣΑΛΑΡΗΣ

Μάλλον σκυθρωποί και προβληματισμένοι θα έπρεπε να είμαστε εμείς οι Έλληνες όσο και αν ενθουσιαστήκαμε για το χρυσό και το χάλκινο που πήρε η 20χρονη Άννα Κορακάκη στη σκοποβολή και για ό,τι παραπέρα θα κερδίσουν οι αθλητές μας ως το τέλος των Αγώνων. Έτσι και αλλιώς τα μετάλλια που κερδίζουμε κάθε τετραετία στους Ολυμπιακούς Αγώνες είναι ελάχιστα. Είμαστε από τους τελευταίους!..

ΓΙΑΤΙ «σκυθρωποί και προβληματισμένοι»; Γιατί ακόμη μια φορά καλούμαστε να συνειδητοποιήσουμε ότι ο ελληνικός αθλητισμός είναι μόνο ονόματα, μόνο επιφάνεια, μόνο βιτρίνα και όχι βάθος. Σε αυτούς τους 31ους Ολυμπιακούς Αγώνες του Ρίο, η Ελλάδα, αυτή η γενέτειρα του μεγάλου θεσμού και η πρωταγωνίστρια της αναβίωσης του, θα έπρεπε να είναι σήμερα η πρώτη σε χρυσά μετάλλια και όχι από τις τελευταίες.

Γιατί δεν είναι; Γιατί τα Ελληνόπουλα δεν ενθαρρύνονται από το «σύστημα» να επιδοθούν από τα πρώτα σχολικά χρόνια στον αθλητισμό. Είναι να γελάει κανείς με το «μάθημα» της γυμναστικής στα σχολεία. Και είναι να απορεί πώς αυτός ο ευτραφής υπουργός της Παιδείας δεν διανοήθηκε καν να καταπιαστεί με το σπουδαίο αυτό εθνικό θέμα, αντί να τα βάζει με τα ιδιωτικά, στα οποία όμως κάτι περισσότερο γίνεται στη γυμναστική αντί του «πάνω τα χεράκια, κάτω τα χεράκια» των δημόσιων!..

ΟΣΟΙ πρωταθλητές μας δόξασαν και δοξάζουν τη χώρα, από την εποχή του Σπύρου Λούη ως τις μέρες της Κατερίνας Στεφανίδη, είναι αυτοδημιούργητοι και όχι επιτεύγματα της ανύπαρκτης αθλητικής παιδείας. Θυμηθείτε τον θρυλικό παλαιστή Τζιμ Λόντο, τον διάσημο δισκοβόλο Νίκο Σύλλα, τον ανίκητο εμποδιστή Χρήστο Μαντικά, τον θυελλώδη «εκατοστάρη» Γιάννη Φράγκούδη, τον δις ολυμπιονίκη Κώστα Τσικλητήρα, αλλά και τους περίπου εκατό σημερινούς πρωταθλητές μας. Όλοι τους αυτοδημιούργητοι!..

Ποια κρατική παιδεία ανέδειξε τον Πύρρο Δήμα, τον Νίκο Γκάλη, τον Βασίλη Σπανούλη, την Νικόλ Κυριακοπούλου, τη Σοφία Μπεκατώρου ή την Αννα Κορακάκη; Τα κατάφεραν μόνοι τους και μάλιστα σε πρόχειρους αθλητικούς χώρους και όχι στα αραχνιασμένα κατάλοιπα των Αγώνων του 2004, που και μόνο για τη σημερινή κατάντια τους θα έπρεπε να ντρέπονται όσοι άσκησαν -και ασκούν- την κορυφαία εξουσία στα 12 χρόνια από τότε... Την  ώρα που η Άννα έπεφτε στην αγκαλιά του πατέρα και προπονητή της το άθλιο δημοτικό γυμναστήριο της Δράμας γκρεμιζόταν... Και τούτο γιατί κύριο μέλημα των ανθρώπων της εξουσίας ήταν και είναι το τσαλάκωμα των αντιπάλων τους με απώτερη φιλοδοξία τη διατήρηση της καρέκλας! Τόσο χαμηλά έπεσε η πατρίδα! Γινόμαστε αντιπαθείς στους «αρμόδιους» μερικοί από εμάς αλλά κάποιοι επιτέλους πρέπει να τους τα λένε. Διότι στα μαύρα χρόνια των μνημονίων, για τα οποία όλοι τους ευθύνονται -μαζί, δε, με αυτούς και το δικό μας σινάφι- η ελληνική νεολαία έχει εγκαταλειφθεί στην τύχη της.

ΧΩΡΙΣ να φταίνε, τα Ελληνόπουλα έχουν γίνει δέσμια του τεχνολογικού ολοκληρωτισμού, με τα κινητά του και τα χρονοβόρα παιχνίδια του. Κανείς δεν δίδαξε τους νέους να χρησιμοποιούν τα -θαυματουργά πράγματι- εργαλεία της τεχνολογίας μόνον όταν, όπου και όσο τα χρειάζονται... Όπως κανείς δεν τους έδειξε τον ασφαλή, τον ευχάριστο (όσο κουραστικός και αν είναι) δρόμο του αθλητισμού. Είναι, δε, αξιοσημείωτο ότι κάποια στροφή προς τον αθλητισμό παρατηρείται σήμερα περισσότερο στην επαρχία και πολύ λιγότερο στην Αθήνα. Έτσι, λοιπόν, η χώρα που γέννησε τους Ολυμπιακούς Αγώνες (με τον, πράγματι, Μέγα Αλέξανδρο να κερδίζει κότινους στην Ολυμπία, αλλά και με τον -κατά τα ιερατεία- Μέγα Θεοδόσιο να τους καταργεί και να καταστρέφει το χρυσελεφάντινο άγαλμα του Διός ένα από τα επτά θαύματα του κόσμου) περιέπεσε στους φανατισμούς των δεσποτάδων που δασκάλεψαν τον κόσμο να αποστρέφεται το... γυμνό, να προτιμά τις γονυκλισίες από τον αθλητισμό, να αποφεύγει τα... τσιτσιδώματα στις παραλίες!..

«Η ΕΛΛΑΔΑ των πέντε θαλασσών και των δύο ηπείρων» αποφεύγει τη θάλασσα, δεν κερδίζει μετάλλια στα θαλάσσια σπορ, χάνει στους αγώνες κολύμβησης όπως χάνει χρυσά μετάλλια και σε μάχες που θα έπρεπε να είναι ασυναγώνιστη λόγω αρχαίων παραδόσεων, όπως η δισκοβολία, ο ακοντισμός η ελληνορωμαϊκή πάλη και, το σπουδαιότερο, ο Μαραθώνιος - με τελευταίο θριαμβευτή τον Στέλιο Κυριακίδη... Αν οι τότε θεματοφύλακες των «παλαιών αρχών» αγαπούσαν τον αθλητισμό, τα σημερινό 100 ονόματα των πρωταθλητών μας θα ήταν πολλές χιλιάδες. Η νεολαία θα γέμιζε τα γήπεδα αντί να γεμίζει τα «νυχτάδικα». Και η δόλια πατρίδα θα ήταν το μεγαλύτερο φυτώριο για τον παγκόσμιο αθλητισμό.

ΤΑ ΓΡΑΦΩ αυτά σήμερα ενθυμούμενος το βρισίδι που έφαγα από τον αείμνηστο καθηγητή μου των αρχαίων, όταν πληροφορήθηκε τις επιδόσεις μου στα 400 μ. μετ' εμποδίων. Μου έστριψε το αυτί και μου είπε: «Δεν ντρέπεσαι, παιδάκι μου; Μετά εμπόδια θα γίνεις άνθρωπος». Αυτά και ας είχα 18 στα αρχαία!..

RealNews