ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ : Η στοχοποίηση της Ελληνικής παιδείας

Η στοχοποίηση της Ελληνικής παιδείας

Γράφει ο ΠΕΡΙΚΛΗΣ ΝΕΑΡΧΟΥ Πρέσβυς ε.τ.

Η ιστορία, η πολιτιστική ταυτότητα και η γλώσσα είναι τρεις ακρογωνιαίοι λίθοι, τους οποίους πρέπει να διαφυλάσσει κάθε έθνος και εθνικό κράτος στην εκπαιδευτική του πολιτική. Κατοχυρώνει με αυτούς την κοινωνική συνοχή, την ένταξη των νέων γενεών και το εθνικό μέλλον της χώρας.

Κάθε πολιτική, αντιθέτως, που επιδιώκει την εθνική αποδόμηση, εμπνεόμενη από την παγκοσμιοποίηση και από διεθνίστικα ιδεολογήματα, στοχοποιεί τις τρεις αυτές βασικές αρχές της εκπαιδευτικής πολιτικής: Την ιστορία, την πολιτιστική ταυτότητα και τη γλώσσα.

Οι διαπιστώσεις αυτές είναι ολοφάνερες στα όσα συμβαίνουν σήμερα στον χώρο της Παιδείας, πίσω κυριολεκτικά από την πλάτη του Ελληνικού λαού και ενάντια στις σαφέστατες πρόνοιες του Ελληνικού Συντάγματος. Το ανοσιούργημα αυτό έχει, βεβαίως, παρελθόν. Δεν είναι στο σύνολό του έργο του σημερινού υπουργού. Η πρώτη αρχή της απροκάλυπτης αποδομητικής αυτής πολιτικής έγινε από τον Κώστα Σημίτη, στα μέσα της δεκαετίας του ’90, με το ψευδώνυμο του «εκσυγχρονισμού».

Το υπουργείο Παιδείας είχε τότε στη διάθεσή του πιστώσεις 600 δισ. δρχ. από το πακέτο Ντελόρ για τον εκσυγχρονισμό του εκπαιδευτικού συστήματος σε όλες τις βαθμίδες. Ο κ. Σημίτης, αντί να χρησιμοποιήσει το μεγάλο αυτό ποσό για τον πραγματικό εκσυγχρονισμό της Παιδείας, βρήκε τον εύκολο τρόπο για την απορρόφησή του στην άκριτη δημιουργία νέων πανεπιστημιακών μονάδων σ’ όλη την επικράτεια, χωρίς κατοχύρωση της επαρκούς χρηματοδοτήσεώς τους, μετά την εξάντληση των πόρων του πακέτου Ντελόρ. Άρπαξε παραλλήλως την ευκαιρία για να αλλάξει, με το πρόσχημα του εκσυγχρονισμού, τα διδακτικά βιβλία, εισάγοντας σ’ αυτά το πνεύμα της Νέας Τάξης, της αποδομήσεως του έθνους και της λεγόμενης «πολυπολιτισμικής» παιδείας. Μέσα από αυτή την πολιτική Σημίτη ανεδύθησαν τα γνωστά έργα της Μαρίας Ρεπούση αλλά και πολλών άλλων, λιγότερο γνωστών, ομοφρόνων της συγγραφέων.

Η πολιτική αυτή δεν ανεστράφη ουσιαστικά από την επόμενη κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας. Απεσύρθη το βιβλίο της Στ’ Δημοτικού της Μαρίας Ρεπούση, κάτω από την κατακραυγή της κοινής γνώμης και την καταγγελία του από την Ακαδημία Αθηνών. Έγιναν επίσης ορισμένες θετικές αλλαγές, όπως, π.χ., η αύξηση των ωρών διδασκαλίας των Αρχαίων Ελληνικών. Το γενικότερο όμως πνεύμα, που εισήχθη με την πολιτική Σημίτη, έμεινε ουσιαστικά ανέγγιχτο. Το παράδοξο εξηγείται από το γεγονός ότι η παγκοσμιοποίηση, από την οποία εκπορεύεται η ιδεολογία του πολυπολιτισμού, έχει κραταιά διεθνή ερείσματα. Έχει, πρώτον, ως κοιτίδα της την υπερδύναμη των ΗΠΑ και, δεύτερον, την Ευρωπαϊκή Ένωση, η οποία, με τη σημερινή της μορφή, έχει ταυτισθεί με την παγκοσμιοποίηση. Η ιδεολογία, επομένως, του πολυπολιτισμού φτάνει στην Ελλάδα με τη δύναμη της Αμερικανικής επιρροής και με τη σημαία της Ευρωπαϊκής Ενώσεως, υπό την οποία ενώνονται η παραδοσιακή και συστημική Δεξιά και Αριστερά.

Η επόμενη κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου πλειοδότησε, βεβαίως, προς την ίδια κατεύθυνση και παραλλήλως προς την κατεύθυνση της ανοχής της λαθρομεταναστεύσεως. Η τελευταία θεωρείται από τη Νέα Τάξη ως εκ των ουκ άνευ για την αποδόμηση του έθνους και τη μετάλλαξη των εθνικών κοινωνιών. Χωρίς την παρεμβολή μιας ουσιαστικής δημογραφικής αλλαγής, η οποιαδήποτε προπαγάνδα για πολυπολιτισμική κοινωνία θα έμενε μετέωρη. Αντιθέτως, η παρουσία ενός συνεχώς αυξανόμενου αριθμού αλλογενών και αλλοθρήσκων στην κοινωνία και στα σχολεία παρουσιάζεται ως ανάγκη για αλλαγή, αναπροσαρμογή και πολυπολιτισμική μετάλλαξη. Με άλλα λόγια, η ανεξέλεγκτη εισροή ξένων, οι οποίοι παρουσιάζονται συλλήβδην ως πρόσφυγες, χρησιμοποιείται ως πρόσχημα και ως καταλύτης για εθνική αποδόμηση στην κοινωνία και στην εκπαίδευση.

Η σημερινή κυβέρνηση, ναρκισσευόμενη ως μεγάλη Αριστερά, παρά την πλήρη υποταγή της στα Μνημόνια και στη συνεπαγόμενη παγκοσμιοποίηση, παρουσιάζεται ως πρωταγωνίστρια στην υποδοχή των προσφύγων και στην πολυπολιτισμική αλλαγή στην εκπαίδευση. Απαντώντας στις καταγγελίες του Αρχιεπισκόπου Ιερωνύμου για τα όσα απίθανα περιλαμβάνονται στα σχολικά προγράμματα ως διδασκαλία του μαθήματος των Θρησκευτικών, ο υπουργός Παιδείας κ. Φίλης κάλεσε τον Αρχιεπίσκοπο «να παραδεχθεί τη σύγχρονη πολυπολιτισμική τάξη» στην Εκπαίδευση!

Ποια είναι, αλήθεια, αυτή η νέα πολυπολιτισμική τάξη στην Εκπαίδευση και ποιος εξουσιοδότησε τον σημερινό υπουργό να την εισαγάγει, παραβιάζοντας το Σύνταγμα και τη θέληση της συντριπτικής πλειοψηφίας του Ελληνικού λαού; Όσα αποκαλύπτονται μέσα από τα νέα πολυπολιτισμικά προγράμματα, τα οποία έχουν εισαχθεί στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση, είναι κυριολεκτικά απίστευτα. Ποια συνείδηση, ποια συναισθήματα και ποια λογική σκέψη θα διαμορφώσουν τα παιδιά των 7 και 8 χρονών μέσα από τέτοια προγράμματα και μια τέτοια διδασκαλία;

Η Ελληνική παιδεία υπήρξε, μέσα από τους αιώνες, το φωτεινό άστρο, που στήριξε τον ορθό λογισμό, την αγάπη του ωραίου, την ελευθερία, την αξιοπρέπεια και τα δικαιώματα του ανθρώπου. Οι Αρχαίοι Έλληνες συγγραφείς υπήρξαν πάντα η αστείρευτη πηγή ελεύθερης σκέψεως, φρονηματισμού και παραδειγματισμού, ενάντια σε οποιαδήποτε μορφή τυραννίας, ανελευθερίας και εθελοδουλείας. Η Ελληνική παιδεία ήταν πάντα γι’ αυτό το εγκόλπιο ολόκληρης της ανθρωπότητας, ως σύμβολο και αναφορά ενός ελεύθερου και ανθρωποκεντρικού πολιτισμού.

Υπήρξε για τον λόγο αυτό και στόχος προτεραιότητας όλων εκείνων που απεργάζονται την υποδούλωση των ανθρώπων και την εγκαθίδρυση συστημάτων ολιγαρχικής κυριαρχίας και ανελεύθερων αξιών. Η παγκοσμιοποίηση επιδιώκει σήμερα την επιβολή της κυριαρχίας των αγορών σε διεθνές επίπεδο και την υποβάθμιση μέχρι καταλύσεως της κυριαρχίας των κρατών και της λαϊκής κυριαρχίας των πολιτών. Δεν θέλει πολίτες και λαϊκή κυριαρχία. Θέλει καταναλωτές και κυριαρχία των αγορών.

Η Ελλάδα, ως διαχρονικό σύμβολο ενός οικουμενικού, ανθρωποκεντρικού πολιτισμού, αποτελεί για τον λόγο αυτόν στόχο προτεραιότητας. Ο αφελληνισμός της παιδείας της, η διάσπαση της εθνικής της συνοχής και η αλλοτρίωση της συλλογικής της συνειδήσεως και της ταυτότητάς της είναι ο δρόμος για το γκρέμισμα του συμβόλου αυτού και για τον εθνικό αφανισμό της Ελλάδος.

Ο Ελληνικός λαός, που αντιμετώπισε στη μακραίωνη ιστορία του ανείπωτες δοκιμασίες και περιπέτειες, καλείται για μια ακόμη φορά να αντιμετωπίσει μια ύπουλη επίθεση στην ταυτότητα και την εθνική του ύπαρξη και να διαφυλάξει ως κόρη οφθαλμού την Ελληνική του παιδεία και την εθνική του συνοχή.

ΤΟ ΠΑΡΟΝ