Τ. Κατσιμάρδος : Αμερικανικές λασπομαχίες

Αμερικανικές λασπομαχίες

Γράφει ο Τ. Κατσιμάρδος

Συχνά λέγεται και γράφεται ότι οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές ίσως να έχουν μεγαλύτερη σημασία για τους άλλους λαούς παρά για την πλειονότητα των Αμερικανών. Ως ισχυρότερο επιχείρημα προβάλλεται συνήθως το γεγονός ότι στις κάλπες προσέρχονται οι μισοί ψηφοφόροι. Αυτό καθόλου, βεβαίως, δεν μειώνει τη σημασία των εκλογών για τον υπόλοιπο κόσμο. Οι πολιτικές των ΗΠΑ, άμεσα ή έμμεσα, ενδιαφέρουν τον πλανήτη. Από τη θέση τους στο παγκόσμιο σύστημα δεν υπάρχει ήπειρος και δύσκολα βρίσκεται χώρα οπουδήποτε που να μη συσχετίζεται, λίγο - πολύ, με αμερικανικές βλέψεις και συμφέροντα.

Δικαιολογημένο, λοιπόν, το πλανητικό ενδιαφέρον για την αναμέτρηση της επόμενης Τρίτης. Αν και ο πλανηταρχικός ρόλος τα τελευταία χρόνια έχει υποστεί ρωγμές. Τουλάχιστον με την έννοια ότι δεν μπορούν, πια, να αποφασίζουν μόνες τους, ερήμην των άλλων ισχυρών κέντρων και χωρών. Φυσικά όσο κι αν τα πρόσωπα είναι σημαντικά στην προώθηση και την εφαρμογή των πολιτικών, προέχει αυτό που αποκαλείται αμερικανικό σύστημα. Διεκπεραιωτής είναι, κατά κάποιον τρόπο, ο πρόεδρος. Αφήνοντας κατά μέρος τα άλλα, δίπλα του υπάρχουν η Βουλή και η Γερουσία. Όχι σπάνια ο πρόεδρος βρίσκεται υπό την ομηρεία τους.

Γι’ αυτό και στην επικείμενη αναμέτρηση δεν έχει σημασία μόνο αν θα εκλεγεί η Χίλαρι Κλίντον ή ο Ντόναλντ Τραμπ. Αλλά και αν ο νέος κάτοικος του Λευκού Οίκου θα έχει τα δύο Σώματα αντιπάλους ή συμμάχους. Ας μη διαφεύγει, επομένως, ότι μαζί με τον πρόεδρο εκλέγονται το σύνολο της Βουλής και το 1/3 της Γερουσίας. Τα όσα διαδραματίστηκαν στην τρέχουσα προεκλογική περίοδο προϊδεάζουν ότι οι ΗΠΑ και ο κόσμος βρίσκονται σε μια κλασική περίπτωση, όπου ισχύει καθ’ όλα η φράση «το κακό και το χειρότερο». Γι’ αυτό και διεθνώς, μάλλον, η κυρίαρχη αντίληψη διαμορφώνεται υπέρ της Κλίντον. Ως επιλογή που συγκεντρώνει την πλειοψηφία με τη λογική «το μη χείρον βέλτιστον».

Η εκτίμηση ότι ο μισογύνης, ο μισο-ρατσιστής, ο λαϊκιστής και δημαγωγός Τραμπ θα έχανε με βεβαιότητα τις εκλογές από οποιονδήποτε άλλο αντίπαλο δίνει και το μέτρο της Κλίντον. Αποτύπωση αυτού του ανεπανάληπτου διδύμου των υποψηφίων ήταν το πρωτόγονο επίπεδο πολιτικής αντιπαράθεσης. Κατώτερο και από ευτελή δείγματα «πολιτικού πολιτισμού», όπως θα λέγαμε στα καθ’ ημάς.

Πρόκειται για το ισχυρότερο πλήγμα που έχει υποστεί η αμερικανική δημοκρατία. Το «δημοκρατικό υπόδειγμα» θάφτηκε στις λασπομαχίες Κλίντον - Τραμπ. Πρόκειται για έναν κατεξοχήν ανησυχητικό προάγγελο για την επόμενη μέρα. Με μια αμερικανική κοινωνία να εμφανίζεται διχασμένη κι όχι αμέτοχη, έως έναν βαθμό, στα όσα απίστευτα ακούστηκαν και υποστηρίχθηκαν από υποψήφιους «πλανητάρχες».

http://www.ethnos.gr/takis_katsimardos/arthro/amerikanikes_laspomaxies-64634120/