ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ : Αναχρονισμοί...

Αναχρονισμοί...

Του ΚΩΣΤΑ ΝΙΚΟΛΑΟΥ 

πρώην βουλευτή, πρ. ευρωβουλευτή 

και πρ. αντιπροέδρου της Ευρωβουλής

Στην πορεία μιας ζωής τα πάντα αλλάζουν σε κάθε άτομο. Πρώτα πρώτα είναι συνυφασμένα με τον χαρακτήρα και την ψυχοδομή της καθεμιάς και του καθενός. Θεμελιακό ρόλο διαδραματίζουν η διανοητική εμβέλεια, οι συνήθειες και η επιπολαιότητα.

Τα τραγούδια του συρμού, επίσης, αλλά και τα σοβαρά τραγούδια. Άλλοι θυμούνται (και ευθυμούν) τα πρώτα και άλλοι συγκινούνται με τα δεύτερα, τις μαντολινάτες φέρ’ ειπείν και τις καντάδες κάτω απ’ το δωμάτιο της αγαπημένης.

Ο τίτλος ετούτου του άρθρου αποκλείει εξ ορισμού το παρόν. (Το μέλλον με τον μισάνθρωπο ευαγγελιστή και καλβινιστή Σόιμπλε –ο ίδιος ο Καλβίνος που ζούσε κυρίως στη Γενεύη δεν θα μπορούσε να φανταστεί τέτοιες οικονομικές φρικαλεότητες– μοιάζει, αλλά τελικά ΔΕΝ ΘΑ ΕΙΝΑΙ, προδιαγεγραμμένο.)

Άθελά μου μου ’ρχεται στον νου εκείνο το γουστόζικο τραγουδάκι: «Πού ’ναι κείνα τα χρόνια τα ωραία τα παλιά […]», που με διασκεδάζει περιέργως υπέρ το δέον, ιδίως ένα πρόσθετο και μη αυθεντικό στιχάκι που διαλαλεί ότι «δένανε τα σκυλιά με τα λουκάνικα»!

Για να σοβαρευτούμε, αναζητούμε πλέον συμβολικά καταφύγια. Οι βόμβες που εκσφενδονίζουν είτε από εδάφους, είτε πλαγίως, αυτές που εκπυρσοκροτούν είτε καθέτως, είτε διαγωνίως, ΕΙΝΑΙ ΧΑΡΤΙΝΕΣ. Όλοι οι εχθροί μας είναι μουγκοί. Μιλάνε ακατάπαυστα χωρίς λέξεις και απειλούν μουγκρίζοντας.

Οι εθελόδουλοι Έλληνες –παρακολούθησα τις εμετικές και τζούφιες αψιμαχίες τους στη Βουλή μέχρι τις πέντε το ξημέρωμα της Πέμπτης– τους προσκυνούν και τους δοξάζουν. «Εδώ είμαστε εμείς. Γιατί δεν μας βλέπετε και δεν μας ακούτε; Θεωρείτε, μήπως, σπιθαμιαίο το ανάστημά μας; Σας προστατεύουμε εξακολουθητικά και μεθοδικά. Υποστηρίζουμε με μανία το ευρώ και είμαστε έτοιμοι να λιντσάρουμε όσους δεν το ενστερνίζονται». Τα τσαμπουνάνε αυτά, περιμένοντας ανταλλάγματα ματαίως.

Εδώ και τουλάχιστον έναν χρόνο επιτίθεμαι με ανοίκειους χαρακτηρισμούς στον γάλλο Επίτροπο Πιερ Μοσκοβισί, καυχώμενος πως υπήρξα ο πρώτος που τον στόχευσε. Μέγιστο το λάθος μου. Το τονίζω, διότι σε προηγηθέν άρθρο μου υποσχέθηκα να αναγνωρίζω δημοσίως τα στραβοπατήματά μου.

Αγνοούσα, όπως και πολλοί άλλοι υποθέτω, ότι ο Πιερ Μοσκοβισί έγραφε βιβλίο με τίτλο: «Αν είναι μεσάνυχτα στην Ευρώπη». Ήδη το βιβλίο αυτό δημοσιεύτηκε και κυκλοφορεί με μεγάλη επιτυχία. Μέγας άθλος του γάλλου συγγραφέα είναι ότι κατατροπώνει τον γερμανόφιλο μέχρι μυελού οστέων Σημίτη.

Αντιγράφω κατά λέξη από αρμόδιο χέρι τα ακόλουθα: «Αποδεχθήκαμε να μπει στην Ευρωζώνη μια οικονομία ελάχιστα ανταγωνιστική και ένα κράτος βαριά υπερχρεωμένο, με στοιχεία τα οποία ήταν παραποιημένα». Μάλιστα ΠΑΡΑΠΟΙΗΜΕΝΑ! Και το προαναφερθέν «αρμόδιο χέρι» σχολιάζει ως εξής: Τι χρείαν άλλων στοιχείων έχει ο Εισαγγελέας για να καλέσει στο… Πραιτόριο τον… αδιάφθορο Κώστα Σημίτη, επί πρωθυπουργίας του οποίου δεν υπάρχει τομέας που να μην πλήρωσε με δισεκατομμύρια ευρώ το πάρτι που έγινε μέσα σε μια νύχτα με την ένταξή μας στο ευρώ, όταν από 10 με 15 δραχμές που είχε μια τυρόπιτα, εκτοξεύτηκε στο 1 και παραπάνω ευρώ, 340 δραχμές το λιγότερο! Έτσι ήρθε η κατάρρευση, την οποία πληρώνουμε σήμερα.

Μεγάλη, όντως, προσωπικότητα ο Κώστας Σημίτης, δευτερότοκος υιός του Γεωργίου Σημίτη, που στην Κατοχή είχε ανέβει στο βουνό με υψηλό αξίωμα. Ο… ευυπόληπτος Κώστας γράφει άρθρα, δίνει συνεντεύξεις και συγγράφει βιβλία. Ο Πιερ Μοσκοβισί με ΕΝΑ μόνο βιβλίο μετέτρεψε σε κουρελόχαρτα τα βιβλία του επιμένοντος να παραμένει στην επικαιρότητα προδότη.

Στο ίδιο τυπογραφικό πλαίσιο και τον ίδιο πιθανότατα σχολιαστή, με τίτλο: «Θα γινόταν επανάσταση στη Γερμανία αν είχαμε κάνει περικοπές στις συντάξεις!», αντιγράφω: Ποιος το λέει αυτό; Ο σοσιαλδημοκράτης αντικαγκελάριος Ζίγκμαρ Γκάμπριελ σε συνέντευξή του στον «Spiegel» –αρσενικό το άρθρο του «Spiegel» γι’ αυτό χρησιμοποίησα το νι–, όπου κατηγορεί τη Μέρκελ για τη στάση της έναντι της Ελλάδας τονίζοντας: «Ο Βόλφγκανγκ Σόιμπλε με τη στήριξη της Άνγκελα Μέρκελ τα βάζει με τους Έλληνες όταν πετυχαίνουν λίγο πλεόνασμα και το μοιράζουν στους φτωχότερους των συνταξιούχων. Ο Χέλμουτ Κολ δεν θα συμπεριφερόταν έτσι σε άλλες χώρες». Και επισημαίνει: «Αν κατά τις μεταρρυθμίσεις στη Γερμανία είχαμε περάσει ΕΣΤΩ ΚΑΙ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΤΩΝ ΠΕΡΙΚΟΠΩΝ σε συντάξεις και μισθούς από αυτές που έγιναν στους Έλληνες, θα είχε προκληθεί επανάσταση»!

Θυμίζω ότι ο Χέλμουτ Κολ, ένας μετριοπαθής χριστιανοδημοκράτης, εξελέγη καγκελάριος της Δυτικής Γερμανίας επί τέσσερις συναπτές φορές. Στο τέλος της τέταρτης θητείας του είχε επισυμβεί η επανένωση της Γερμανίας. Βρισκόμουν τότε ως διευθυντής της ελληνικής εκπομπής της Ντόιτσε Βέλε στην Κολωνία και είδα στο κρατικό τηλεοπτικό κανάλι πρώτη και καλύτερη τη Μέρκελ να τον αγκαλιάζει, να τον χαϊδεύει και να τον επαινεί διθυραμβικά. Φρόντισε, βλέπετε, η εξουσιομανής να την προτείνει αμέσως ο Κολ ως διάδοχό του! Την πρόλαβε, εάν δεν λαθεύω, ο Σρέντερ. Ενδέχεται –από μνήμης γράφω– να τη διαδέχθηκε ο Σρέντερ, επειδή είχε αποτύχει οικτρά στην πρώτη της τετραετία. (Δεν καταφεύγω στο διαδίκτυο –πανεύκολη ενέργεια- για να προκαλέσω προβληματισμό σε ορισμένους πολίτες. «Αναχρονισμοί…» είναι ο τίτλος του σημερινού άρθρου, ας μην το ξεχνάμε.)

Απολαυστικός λόγω υπερβολών ο Βασίλης Λεβέντης, φλύαρη και εκνευριστική η Φώφη Γεννηματά, μεγαλορρήμων ο Δημήτρης Κουτσούμπας, συναινετικά κομπαστής ο Σταύρος Θεοδωράκης, εθνικιστικά πατριώτης ο Νίκος Μιχαλολιάκος, μολονότι υπόδικα ορισμένα στελέχη του κόμματός του. Τα πολλά και δυνατά παλαμάκια για τον ανεκδιήγητο Κυριάκο πήγαν στράφι. Κρίμα οι κόποι του να μας φλομώσει με άχρηστες λεπτομέρειες.

Όταν άνοιξα το κανάλι της Βουλής, ο Αλέξης Τσίπρας είχε περατώσει την αγόρευσή του. Δεν άντεξα να περιμένω δευτερολογία του, που ξημερώματα Πέμπτης δεν πραγματοποιήθηκε. Διάβασα, πάντως, την «Αυγή» της ίδιας ημέρας κατάκοπος και με χασμουρητά νύστας και… φωτίστηκα. Όλα κατ’ ευχήν, ως συνήθως, και με ακμαιότατη αισιοδοξία.

Θα κλείσω με το μεγάλο πλάνο: Όταν δεν ευδοκιμεί η Αριστερά κυρίως στις χώρες που βρίθουν από πληθυσμό σκεπτόμενο τα συμφέροντά του, θα μας σώσει η Δεξιά. Η Δεξιά της Γαλλίας που βδελύσσεται το καταστροφικό ευρώ και έχει οσονούπω εκλογές. Χιλιάδες κομματάκια θα το κάνουν οι Γάλλοι, αφού εξασφαλίσουν τα αντίστοιχα φράγκα, με Πρόεδρο τη Μαρίν Λεπέν

ΤΟ ΠΑΡΟΝ